Πενέλοπε Κρουζ: Σέξι και πιστή σε όλους τους άντρες

Η ταινία που της πάει γάντι -εμπνεύσεως και σκηνοθεσίας Γούντι Αλεν- φέρει τον πασίγνωστο και γαργαλιστικό τίτλο «Vicky Cristina Barcelona», όπου δύο Αμερικανίδες (χαζογκόμενες δηλαδή), καταφθάνουν στη Βαρκελώνη με πολλές αποσκευές και άφθονες φαντασιώσεις. «Δεν πάμε να βάλουμε κατιτίς στο στόμα μας;» ρωτάει η Βίκι (τουτέστιν Ρεμπέκα Χολ) την Κριστίνα (τουτέστιν Σκάρλετ Γιόχανσον). Και πάνε. Και κάθονται. Και παραγγέλνουν. Και τσιμπολογάνε. Με το βλέμμα σαν περισκόπιο να σαρώνει τον καθήμενο αρσενικό πληθυσμό. Αυτό ήταν. Κάποιο παρακείμενο αλάνι (Χαβιέρ Μπαρδέμ) αντιλαμβάνεται και αυτομάτως ανταποκρίνεται στο μυξοπαρθενίστικο και υπογείως αχόρταγο σήμα που διά των οφθαλμών εξέπεμπαν αμφότερες οι American tourists. Και άνευ ετέρας σκέψεως προσεγγίζει και λέει, έτσι στην ψύχρα:




«Ψιτ, girls (με ιθπανική προφορά), έχω σχέδιο πρώτης γραμμής. Να πάτε να φέρετε από τα δωμάτιά σας μερικά ρουχαλάκια. Ετσι μπας και τα χρειαστείτε σε ώρα ανάγκης. Επειτα θα επιβιβαστούμε σε μικρό αεροσκάφος κάποιου κολλητού μου με προορισμό μια εξαιρετική περιοχή που παράγει την πιο σπάνια ποικιλία της Ισπανίας. Αφού θα φάμε και θα πιούμε του σκασμού, στο τέλος θα κοιμηθούμε στο ίδιο κρεβάτι μαζί. Είστε; Σας αφήνω να το κουβεντιάσετε». Λιγομίλητος ο τύπος. Να μη χάνουμε χρόνο. Τσακ μπαμ. Ομως την επομένη, με το ξημέρωμα, εμφανίζεται σαν σίφουνας, μανουλομάνουλο εκρηκτικό, στα κατακόκκινα ενδεδυμένο. Ασυγκράτητος ο θυμός του.

Αχαλίνωτος ο αισθησιασμός του. Και οι δύο ιδιότητες χορεύανε σε ξέφρενο ρυθμό. Το πρώτο που κάνει είναι να εκτοξεύσει ό,τι βρει μπροστά του. Τόσο προς την πλευρά του Μπαρδέμ όσο και προς την πλευρά των δύο χαζοαμερικανίδων. Το δεύτερο, να περιλούσει και τους τρεις εταίρους με όλα τα ισπανοκοσμητικά επίθετα. Και το τρίτο -αυτό εκτός οθόνης- να τα δώσει όλα. Στο κρεβάτι εννοείται. Με τον Χαβιέρ και στη συνέχεια (λέγεται) με τη Σκάρλετ Γιόχανσον. Το όνομά της ως ηρωίδα της εν λόγω ταινίας είναι Μαρία-Ελένα. Το αληθινό της, Πενέλοπε Κρουζ Σάντσεζ.

ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΩ ΟΛΑ; ΣΙΓΑ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ!

Η πρώτη φορά που βρέθηκαν να τα δίνουν όλα στο κρεβάτι συνέβη το 1992. Ο Χαβιέρ μόλις 23. Εκείνη μόλις 18. Στο τσακ της ενηλικίωσης. Οταν συναντήθηκαν στην ίδια ταινία «Jamon Jamon» συνετελέσθη χαμός-χαμός. Γιατί ο σκηνοθέτης Μπίγκας Λούνα, ψυχή τε και κυρίως σώματι, ήταν κατειλημμένος από τον ξέχειλο αισθησιασμό της Πηνελόπης. Φανταστείτε ότι από το 1990 επιχειρούσε να εκπορθήσει το μελαχρινό θηλυκό φρούριο. Για προηγούμενη ταινία. Ομως το μανουλομάνουλο ήταν μόλις 16. Ανήλικη. Η μητέρα της (κομμώτρια το επάγγελμα αλλά καθαρόαιμη της Καθολικής Εκκλησίας) εξέδωσε απαγορευτικό. Ετσι η μικρή περίμενε μια δεύτερη ευκαιρία. Η οποία κατέφθασε ως εξής: «Ο ρόλος είναι τολμηρός». «Σιγά τα δύσκολα», απάντησε εκείνη. Και συνέχισε: «Τι πρέπει να κάνω;». «Να γδυθείς». «Δηλαδή να τα βγάλω όλα φάτσα φόρα;». «Ολα». Μετά λοιπόν από εκείνη την πρώτη ηφαιστειακή επαφή, ο καθένας τράβηξε τον δρόμο του. Αναμενόμενο. Αμφότεροι από την ίδια ράτσα. Την ίδια σεξοοικογένεια. Που πάει να πει ότι ο μεν Χαβιέρ συνήθιζε να αλλάζει γκόμενες σαν τα πουκάμισα, η δε Πηνελόπη να αλλάζει γκόμενους (ενίοτε και γκόμενες) επίσης σαν τα πουκάμισα. No problem. Στον διάολο η καθολική παιδεία. Στον διάολο το Βατικανό. Στον διάολο ο Πάπας. Αδίστακτη η τύπισσα. Αδίστακτη και με ειλικρίνεια που με το βλέμμα μπορεί να σκοτώσει λιοντάρι από ένα χιλιόμετρο μακριά. Με δημόσια δήλωσή της «Είμαι αυτό που λένε οι άντρες “εύκολη γκόμενα”». Σιγά την πρωτοτυπία. Τέλος πάντων. Από το 1992 μέχρι το θέρος του 2007 όπου συναντήθηκαν ξανά και έτσι κατάφεραν το αδιανόητο, να κάνουν τους τοίχους, το πάτωμα, την οροφή, τα σεντόνια, το στρώμα και τον λουτροκαμπινέ να ιδρώνουν αδιαλείπτως, πέρασαν δεκαπέντε πολύτιμα χρόνια. Εμπειρίας και αφθονίας. Τόσο από παρτενέρ όσο και από ταινίες, βραβεία, red carpets, money και Oscars.

Με τον Χαβιέρ Μπαρδέμ πρωτογνωρίζονται, αλλά δεν «κολλάνε», έφηβοι σχεδόν, στο «Jamon Jamon»

ΚΑΙ ΜΕ ΚΡΟΥΖ ΚΑΙ ΜΕ ΝΤΕΪΜΟΝ ΚΑΙ ΚΑΙ ΚΑΙ…

Ας πούμε. Πράγμα αυτονόητο. Διά βοής ανακηρύσσεται «Spanish Enchantess». Σαν να λέμε «Γόησσα και σεξοβόμβα της Ισπανίας». Μόνο; Φειδωλοί στους χαρακτηρισμούς οι μουτσάτσος. Ας πούμε -πάλι διά βοής- «Μαντόνα της Μαδρίτης». Κοίτα να δεις, φίλε μου. Οι αθεόφοβοι οι Ισπανοί ταιριάζουν μαζί τα εχθρικά ετερόκλητα. Από τη μια, αμαρτία. Από την άλλη, Παναγία. Ας πούμε άνδρες. Πάσης προελεύσεως. Κάθε χρώματος. Κάθε θρησκείας. Με τον Faiz Ahmad ως εθελόντρια και φιλάνθρωπος στην Ουγκάντα. Με κάποιο αλάνι ισπανικό με όνομα Ιγκνάσιο Κάνο που παριστάνει τον μουσικό. Με όλους σχεδόν τους παρτενέρ όλων των ταινιών της. Με εξαίρεση φυσικά τους gay. Τέτοιο βίτσιο, όχι, δεν διαθέτει. Τους πήρε σβάρνα. Και στη συνέχεια τους άφησε και την άφησαν με τις καλύτερες εντυπώσεις. Πρώτα εραστές. Στο τέλος φίλοι. Στην περίπτωσή της ταιριάζει η ρήση «κάθε σωστή φιλία αρχίζει από το κρεβάτι». Τι να πρωτοθυμηθώ;

Τέσσερις οι most famous. Κατά χρονολογική σειρά. Τομ Κρουζ. Επί δύο χρόνια. Αφού προηγουμένως απομακρύνθηκε οριστικά από τη ζωή του κοντοπίθαρου η Νικόλ Κίντμαν. Προσέξτε, χαοτική διαφορά. Η Κίντμαν εξέλαβε τη σχέση σοβαρά. Και το διαζύγιο δραματικά. Η Πηνελόπη το είδε ως εφαλτήριο προς το Χόλιγουντ και δευτερευόντως ως εμπειρία. Στο τέλος είπε -έτσι λένε οι καπάτσες του Χόλιγουντ-: «Μικροσκοπικό το τσουτσούνι του». Αραγε ήταν ζήτημα μεγέθους ή βίτσιου; Μπας και ο Top Gun κάνει παρέα με κορίτσια για να ρίξει στάχτη στα μάτια; Who knows. Η Νικόλ knows. Ετσι τουλάχιστον λέει η ίδια. Συκοφαντίες. Στο ίδιο διάστημα one night stand με Τζόνι Ντεπ. Οταν εκ συγκυρίας συναντήθηκαν για λογαριασμό της ταινίας «Blow». Μετά επακολουθεί το διάσημο Χολιγουντιανό «πουκάμισο» με το όνομα Μάθιου ΜακΚόναχι. Υστερα ο Ματ Ντέιμον. Υστερα με τους «Πειρατές της Καραϊβικής» πάλι πέφτει πάνω στον Τζόνι Ντεπ. Ομως αυτή τη φορά ήταν ήδη παντρεμένη με τον Χαβιέρ Μπαρδέμ. Και ήταν ήδη πέντε μηνών έγκυος στο πρώτο τους παιδί που το βάφτισαν Leo.

ΕΝΑ ΑΛΑΝΙ ΧΥΜΑ ΣΤΟ ΚΥΜΑ

Οχι πεντάλφα αλλά τρία Αλφα: Αχόρταχη. Ασυγκράτητη. Αχαλίνωτη. Αχόρταγη επαγγελματικά και φιλανθρωπικά. Η μία ταινία μετά την άλλη. Και ταυτόχρονα η μία ανθρωπιστική βοήθεια μετά την άλλη. Κορυφαία στιγμή όταν παρέα με πλήθος καλλιτεχνών χορηγούν όλα τα απαραίτητα χρήματα για την οικοδόμηση και λειτουργία οίκου αστέγων, σχολείου παιδιών και νοσοκομείου ευπαθών ομάδων στην Καλκούτα.

Ασυγκράτητη να τα μάθει και να εκπαιδευτεί σε όλα.
 
Αυτό το αιλουροειδές πλάσμα.

Αχαλίνωτη σεξουαλικά. Αχαλίνωτη και ταυτόχρονα πιστή. Πώς γίνεται αυτό; Κι όμως γίνεται. Οι αντιφάσεις και οι αντιθέσεις είναι των μεσογειακών λαών οι προσφιλείς συνθέσεις. Η Πηνελόπη της Ιθάκης περίμενε με τα πόδια στο τσιγκέλι την άφιξη του καλού της Οδυσσέα. Στον προθάλαμο της κλίνης της σφάζονταν οι μνηστήρες. Ετσι τουλάχιστον υποστηρίζει ο Ομηρος. Αντε τώρα να τολμήσεις να διαψεύσεις τον κολοσσό των κολοσσών. Η Πηνελόπη της Μαδρίτης επί μία ολόκληρη δεκαπενταετία -από το 1992 μέχρι το 2007- περίμενε τον Χαβιέρ Μπαρδέμ. Μία η διαφορά. Τον περίμενε αλλά όχι με τα πόδια στο τσιγκέλι!  

Αυτή η αναμονή μπορεί να αποδειχθεί το μεγαλύτερο σφάλμα της ζωής της. Το εξηγώ. Οπως το έζησα από κοντά. Σχεδόν εξ αποστάσεως αναπνοής. Με τον Χαβιέρ Μπαρδέμ σε τετ α τετ δημοσιογραφική κουβεντούλα. Κάτω από κατάλευκη τέντα στην παραλία των Καννών. Το πρώτο πράγμα που λαμβάνεις από το ύφος, το casual ντύσιμο και τη νωχελική, φιλική του διάθεση, είναι το «χύμα στο κύμα». Το αλάνι που λέει και το τραγούδι του Μηλιώκα. Η «αλήτρα». Με την καλή έννοια. Ο τύπος που ενώ η γυναίκα του όπου να ’ναι γεννάει το πρώτο τους παιδί, εκείνος θα ξεχαστεί σε κάποιο μπαρ κάνοντας παρέα σε άδειες φιάλες, μισογεμάτα ποτήρια και καμιά φορά σε σένα. Το δεύτερο πράγμα που λαμβάνεις από αυτό το ισπανικό «χύμα» είναι το βλέμμα του. Να φεύγει από σένα και να καρφώνεται σε οποιαδήποτε γάτα διαπεράσει το οπτικό του πεδίο. Από την γκαρσόνα μέχρι την κάθε μετριοασήμαντη θηλυκή παρουσία. Να την καρφώσει και αμέσως να τη «γδύσει». Να δεις, είπα μέσα μου, που συντόμως θα φυτρώσουν τα πρώτα κέρατα στο θεσπέσιο κεφάλι της Πηνελόπης. Ποιος ξέρει; Μπορεί εκείνη να την κάνει πρώτη. Ισως πρώτος εκείνος. Ισως ταυτοχρόνως. Ε, και; Σιγά τα ωά! Οπως άλλωστε λέει ο στίχος, παραφράζοντας τον ποιητή: «Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Πηνελόπη»!