Ορέστης Τζιόβας: Γιατί προτιμά να σερβίρει καφέδες από το να παίζει στην τηλεόραση;

Ο Ορέστης Τζιόβας δεν είναι φλύαρος. Μιλά με κοφτές προτάσεις. Ωστόσο, απαντά σε όλες τις ερωτήσεις ατάραχος και δίνει ουσιαστικές απαντήσεις. Αν, για παράδειγμα, τον ρωτήσεις «πώς ήταν το φετινό καλοκαίρι σου;», θα σου πει τα εξής: «Δεν έκανα διακοπές. Εφυγα τρία διήμερα συνολικά εκτός Αθηνών, δύο εκ των οποίων τα πέρασα σε γυρίσματα. Αλλά μπορείς να πεις ότι ήταν μια μικρή απόδραση. Επίσης, πήρα μέρος και σε μια ταινία μικρού μήκους μιας αποφοίτου της σχολής κινηματογράφου Σταυράκου - μια διπλωματική εργασία είναι στην ουσία αλλά θα παιχτεί και σε φεστιβάλ». Βάζει μια άνω τελεία όταν τον ρωτάς αν ήταν τα μόνα γυρίσματα που έκανε. «Δεν νομίζω ότι θα συμμετάσχω σε καμία τηλεοπτική δουλειά. Δεν γνωρίζω τι σχεδιάζουν τα κανάλια. Δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα. Δεν με καίει πλέον να κάνω τηλεόραση», απαντά χωρίς να ανεβάσει τον τόνο της φωνής του, όχι ακριβώς με απάθεια αλλά μάλλον με αδιαφορία θα μπορούσε να πει κανείς. Τα λεγόμενά του προφανώς εκφράζουν μια πικρία. «Καμία πικρία. Η ενασχόληση με την τηλεόραση μου προκαλεί ανασφάλεια πλέον. Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη, τόσο από προσωπική εμπειρία όσο και από τις κουβέντες που κάνω με φίλους και συναδέλφους στα κανάλια. Ακούς συνεχώς την ίδια λέξη από τα στόματα των ηθοποιών: απλήρωτοι. Εχω πάρει και προβολή και χρήματα από την τηλεόραση. Αλλά πλέον δεν μπορώ να δώσω αγάπη».

Ο Ορέστης Τζιόβας είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του. Μπορεί να τον απαθανατίζουν παπαράτσι ως σερβιτόρο σε καφέ του Παγκρατίου αλλά δεν έχει σκεφτεί ποτέ, ούτε για μια στιγμή, να εγκαταλείψει αυτό το επάγγελμα. Δεν είναι ηττοπαθής. «Ξεκουράστηκα τον χειμώνα. Είχα μόνο την παιδική παράσταση “Το μυστικό του βασιλιά”. Οπότε αναγκάστηκα να δουλέψω περισσότερο το καλοκαίρι».

Σκέφτεσαι να τον ρωτήσεις γιατί έγινε σερβιτόρος, αλλά η απάντηση σου φαίνεται τόσο προφανής που δεν το κάνεις. Σε προλαβαίνει άλλωστε ο ίδιος: «Δεν είχα αρκετά εισοδήματα. Εννοείται ότι είναι μια δουλειά που έχω κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Τη σέβομαι και μου έχει δώσει πολλά χρήματα».

Η συμφιλίωση με το gossip

Ο Ορέστης είναι ένας τριαντάρης ηθοποιός από την Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης, μένει στο Παγκράτι, αγαπά το κέντρο της Αθήνας και θα συνεχίσει να εργάζεται πολύ και τον χειμώνα παίζοντας σε δύο παραστάσεις στο θέατρο. Σύντομα θα παραιτηθεί από τη δουλειά στο καφέ γιατί ξεκινούν οι πρόβες. Πλέον δεν θέλει να μιλάει καθόλου για την προσωπική του ζωή. «Σας ενοχλούσε όταν βλέπατε συνεχώς το πρόσωπό σας σε δημοσιεύματα για τις σχέσεις σας;» θέτεις το ερώτημα και αντιλαμβάνεσαι τη διστακτικότητά του σε τέτοια θέματα. «Ποιον δεν θα τον ενοχλούσε; Δεν μπορείς όμως να κάνεις κάτι. Συμφιλιώθηκα με αυτό το κομμάτι της δημοσιογραφίας. Το gossip. Υπάρχει διαχρονικά και παντού. Είναι κάτι που πουλάει. Προσωπικά, δεν θεωρώ ότι είναι τρόπος διαφήμισης της δουλειάς μας. Απλά, έτσι λειτουργεί ο χώρος». Αναρωτιέσαι πώς βρέθηκε σε αυτόν τον χώρο.

 «Στην Αθήνα ήρθα τον Σεπτέμβρη του 2004. Θα έλεγα ότι περνούσα μια φάση όπου δεν είχα πολλά ενδιαφέροντα. Είχα περάσει βέβαια στη Σχολή Αυτοματισμού - ήταν η δεύτερη επιλογή στο μηχανογραφικό μου, αλλά μόλις συνειδητοποίησα τι σημαίνει Ελληνας φοιτητής δεν μου άρεσε. Δεν με κάλυπτε, μάλλον έψαχνα κάτι πιο δημιουργικό. Πήγα να δώσω εξετάσεις στη δραματική σχολή του Κρατικού της Θεσσαλονίκης, αλλά κόπηκα. Εκεί συνάντησα τυχαία μια συμμαθήτριά μου που μου μίλησε για το ερασιτεχνικό θέατρο του Δήμου Πυλαίας. Πήγα, γνώρισα τον Κώστα Χαλκιά και έτσι ξεκίνησαν όλα. Ημουν άσχετος σε αυτόν τον χώρο. Τον αγάπησα όμως από την πρώτη στιγμή.

Και μάλιστα, πολύ περισσότερο απ’ όσο πίστευα. Με είχαν προειδοποιήσει από το ξεκίνημα για τις δυσκολίες του επαγγέλματος. Δεν είναι μια δουλειά γραφείου. Αντιμετωπίζεις την κριτική του κοινού καθημερινά». Βγάζεις το συμπέρασμα ότι είναι ένας ψύχραιμος και ακομπλεξάριστος άνθρωπος. «Δεν χάνω εύκολα την υπομονή μου. Αλλά δεν με λες και τέρας ψυχραιμίας. Ενδεχομένως έχω άλλα κόμπλεξ. Εμαθα να είμαι υπομονετικός συμμετέχοντας στην παιδική παράσταση. Τα παιδιά δεν έχουν το τακτ, την ευγένεια να παρακολουθήσουν μέχρι το τέλος μια παράσταση αν δεν τους αρέσει. Είναι απαιτητικό κοινό». Ενώ από τους ενήλικους θεατές απαιτεί αμέριστο σεβασμό στο ταλέντο του; Είναι μια επιθετική ερώτηση στην οποία απαντά ατάραχος: «Μεγάλο λάθος να θεωρείς ότι είσαι ο καλύτερος ηθοποιός. Δεν ψωνίστηκα ποτέ. Βασική προϋπόθεση για κάθε ηθοποιό είναι να είναι ανασφαλής».