Κέιτ Μπλάνσετ: Απλώς κορυφαία

O νευρικός αλλά και χαρισματικός Νεοϋορκέζος σκηνοθέτης βρίσκεται ακριβώς εκεί που ήθελε (και τον θέλαμε κι εμείς) να είναι σεναριογραφικά και κινηματογραφικά με τη «Θλιμμένη Τζάσμιν» του. Αλλά η ταινία του Γούντι Αλεν δεν θα είχε καν τη μισή της δύναμη αν δεν πρωταγωνιστούσε η Κέιτ Μπλάνσετ στον ρόλο της νευρωτικής, κατεστραμμένης Τζάσμιν. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να αγαπά κανείς την Μπλάνσετ, αυτοί εδώ είναι μόνο δέκα:

1. «Elizabeth» (1998) - Η Μπλάνσετ δέχεται την πρώτη της υποψηφιότητα για Οσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για τη δυναμική ερμηνεία της ως Ελισάβετ Α’. Αξέχαστη η σκηνή που κάνει πρόβα τον λόγο της λίγο προτού απευθυνθεί στους λόρδους για το ψήφισμα της Πράξης της Ομοιομορφίας και της ένωσης των Εκκλησιών.

2. «Αρχοντας των δαχτυλιδιών: Η συντροφιά του δαχτυλιδιού» (2001) - Πώς μπορεί κάτι τόσο αιθέριο και ευγενικό όπως η Γκαλάντριελ να δημιουργήσει ανατριχίλες τρόμου στη σπονδυλική σου στήλη μέσα σε δευτερόλεπτα;

3. «Καφές και τσιγάρα» (2003) - Ο Τζιμ Τζάρμους αποτίει φόρο τιμής στα δύο αγαπημένα του πράγματα και η Κέιτ Μπλάνσετ αυτοσαρκάζεται παίζοντας ταυτόχρονα τον εαυτό της και τη μελαχρινή ροκ μουσικό «ξαδέλφη» της. Απόλαυση.

4. «Υδάτινες ιστορίες» (2004) - Αν και σχετικά μικρός ρόλος, η κυνική έγκυος δημοσιογράφος της Μπλάνσετ, η οποία ξαφνιάζεται από τις ορμόνες της, προσφέρει οξυγόνο στην πνιγμένη στην ψευτοχαριτωμενιά ταινία του Γουές Αντερσον.

5. «Aviator - Ιπτάμενος κροίσος» (2004) - Οσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την Κάθριν Χέπμπορν της Μπλάνσετ. Δεν ήταν μόνο η προφορά, η φωνή, η στάση, τα τινάγματα του κεφαλιού - ακόμα και ο καπνός του τσιγάρου της φαινόταν να μετουσιώνει κάτι από τη Χέπμπορν.



6. «Βαβέλ» (2006) - Πολύ το κλάμα, αλλά και μεγάλο το θάρρος της Μπλάνσετ στο βαρύ κι ασήκωτο δράμα του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου.

7. «I’m not there» (2006) - Μεταξύ αντρών, η Μπλάνσετ είναι ο καλύτερος Μπομπ Ντίλαν. Υποδυόμενη τον μουσικό κατά την περίοδο του «Don’t look back» -αδίστακτο και μισάνθρωπο, αδύνατο και νευρικό-, η Αυστραλή αψηφά διακρίσεις και όρια φύλου και κερδίζει υποψηφιότητα για Οσκαρ (τη δεύτερη εκείνη τη χρονιά, μαζί με αυτήν για την «Elizabeth: Η χρυσή εποχή») και Χρυσή Σφαίρα.

8. «Ιντιάνα Τζόουνς και το βασίλειο του κρυστάλλινου κρανίου» (2008) - Εντάξει, ο Χάρισον Φορντ είναι ο βασιλιάς εδώ, αλλά η Μπλάνσετ στον ρόλο σκύλας Ρωσίδας πράκτορα περνάει τόσο καλά (ιδίως στη σκηνή της ξιφομαχίας με τον Σάια ΛαΜπεφ πάνω στα τζιπ) που περνάς κι εσύ καλύτερα.

9. «Χάνα» (2011) - Η Μαρίσα Βίγκλερ μετρά ως μία από τις σατανικότερες κακές στην ιστορία του σινεμά, μια μαινάδα που κυνηγά ένα αθώο, αν και εν δυνάμει επικίνδυνο, κοριτσάκι. Η Μπλάνσετ, στεγνή και ψυχρή, πλένει απλώς τα δόντια της και σε στέλνει πάραυτα από τον φόβο στην αγκαλιά της μαμάς σου.

10. «Θλιμμένη Τζάσμιν» - Τρακαρισμένη, κακότροπη, αλαζόνας, τρελή, ευάλωτη, στερημένη: θες να την πάρεις αγκαλιά. Και την Τζάσμιν και την Κέιτ.