Νίκος Οικονομόπουλος: «Είμαι πολύ καλά στην προσωπική μου ζωή»

Η πρώτη εντύπωση είναι πως ο Νίκος δεν θέλει «πολλά-πολλά». Η υπερέκθεση τον τρομάζει. Διαταράσσει τις ισορροπίες του. Όταν όμως νιώσει ασφάλεια και σε αφήσει να μπεις... έστω στο χολ τού καλά προστατευμένου ιδιωτικού του κόσμου, ανακαλύπτεις μια αναπάντεχη ευαισθησία – μια πρόγευση της οποίας έχει πάρει όποιος τον έχει ακούσει να ερμηνεύει από καρδιάς τους στίχους των τραγουδιών του.



Χαμηλών τόνων, απλός και ντόμπρος, τα τελευταία χρόνια είναι συνειδητά και απόλυτα δοσμένος στη δουλειά του. Κι αν αγαπά την ταχύτητα στα αυτοκίνητα και τις μηχανές, στην αναζήτηση των τραγουδιών που θα αγκαλιάσει ο κόσμος είναι προσεκτικός και βαδίζει με αργά και σταθερά βήματα.

Ένα ζεστό φθινοπωρινό απόγευμα Πέμπτης, το People τον συναντάει στα καρτ της Παραλιακής (εκεί όπου γίνεται η φωτογράφιση) και δεν είναι τυχαία η επιλογή του μέρους, καθώς ο Νίκος αγαπάει την ταχύτητα. «Μου αρέσει πολύ η γρήγορη οδήγηση» παραδέχεται. Δυστυχώς δεν μπορεί να τρέξει και σε αγώνες, όπως θα ήθελε, εξαιτίας ενός προβλήματος στη μέση, όμως αναπλήρωσε αυτή την «έλλειψη» φέτος το καλοκαίρι, κάνοντας ατελείωτες ώρες jet ski με τους φίλους του στην Πάτρα.



Αν όμως η ταχύτητα είναι μια αγάπη, υπάρχει και ένας πραγματικός έρωτας, και μάλιστα παιδικός: το τραγούδι. «Από την ηλικία των 6 ήθελα να γίνω τραγουδιστής. Εκείνη την περίοδο σκεφτόμουν και το ποδόσφαιρο, αλλά με κέρδισε το μικρόφωνο. Μάλιστα με είχαν ακούσει οι δικοί μου, οι οποίοι μου έλεγαν πως έχω καλή φωνή. Ήταν μέσα μου όλο αυτό, το ένιωθα πως όλα με οδηγούσαν εκεί. Γύρω στα 17 μου, παράλληλα με το σχολείο, ξεκίνησα να τραγουδάω σε μαγαζιά. Ήμουν πολύ ώριμο παιδί από μικρός και δεν φοβόμουν τίποτα. Ό,τι έκανα το έκανα εντελώς μόνος μου και μου βγήκε σε καλό» αναφέρει.



Την περίοδο που ξεκινούσε στο χώρο, ονειρευόταν να πει τα δικά του τραγούδια, να ανήκει σε μια δισκογραφική εταιρεία και να τον γνωρίσει ο κόσμος. Το όνειρο έγινε πραγματικότητα και ένα χρόνο πριν συμπληρώσει τα 30 του χρόνια, ο Νίκος μετράει πλατινένια cds και επιτυχημένες συνεργασίες. Αναρωτιέται κανείς αν ο δρόμος μέχρι σήμερα ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα ή αν στην πορεία βρέθηκαν και αγκάθια. «Δεν έχει αγκάθια, έχει ταβανόπροκες. Ο δρόμος μου είναι δύσκολος, όπως συμβαίνει σε όλες τις δουλειές. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που εργάζονται για 20 ευρώ την ημέρα. Και στη δική μας δουλειά δεν είναι τα πράγματα τόσο εύκολα όπως φαίνονται. Μεταξύ άλλων, έχεις να κάνεις με πολλούς ανθρώπους και δεν ταιριάζεις με όλους, οπότε αναγκαζόμαστε να κάνουμε συμβιβασμούς για να ισορροπήσουμε τα πράγματα» εξηγεί.

Πάνω στην πίστα καλείται να ψυχαγωγήσει τον κόσμο. Τι συμβαίνει, όμως, όταν εκείνος δεν έχει διάθεση; «Μου έχει συμβεί πολλές φορές, μπορώ να σου πω ότι και την προηγούμενη εβδομάδα δεν ήμουν τόσο καλά. Το φετινό καλοκαίρι δεν ξεκουράστηκα, δεν κάθισα ούτε δέκα μέρες να χαλαρώσω και νομίζω πως αυτό με επηρέασε. Όμως, όταν ο κόσμος εκφράζει την αγάπη του και σε χειροκροτεί, συμβαίνει κάτι μαγικό και ξεχνάς τα υπόλοιπα» σχολιάζει και τα γαλάζια μάτια του φωτίζονται.



Αυτή την περίοδο συνεργάζεται με τον Γιάννη Πλούταρχο στο νυχτερινό κέντρο Θέα και παράλληλα ηχογραφεί το νέο του cd. Πώς είναι να συνυπάρχουν δύο λαϊκά ονόματα; «Δεν έχω τίποτα να χωρίσω με τον Γιάννη, ο καθένας έχει διαγράψει τη δική του επαγγελματική πορεία. Εγώ ποτέ δεν είχα θέμα με αφίσες και όλο αυτό. Η απόδειξη είναι πως το μαγαζί είναι γεμάτο κι ευχαριστούμε πολύ τον κόσμο που είναι δίπλα μας» λέει ο Νίκος.

Ως ευαίσθητος Καρκίνος (με ωροσκόπο Καρκίνο), αγαπάει τις μπαλάντες –δίνει σημασία στο στίχο του τραγουδιού, καθώς «δεν μπορώ να τραγουδήσω κάτι που δεν με εκφράζει, το συναίσθημα είναι αυτό που κάνει ένα τραγούδι να έχει επιτυχία», όπως αναφέρει– και βάζει συνεχώς καινούριους στόχους. Ο επόμενος; «Μακάρι να υπάρχουν άνθρωποι που να γράφουν καλά τραγούδια, γιατί για μένα είναι πολύ σημαντικό, ώστε να καταφέρω να αφήσω πίσω μου κομμάτια που να ακούγονται και μετά από χρόνια. Το άγχος μου είναι να βρίσκω πραγματικά ωραία τραγούδια, γιατί χωρίς αυτά δεν είμαστε τίποτα. Τι είναι ο Οικονομόπουλος χωρίς ένα καλό τραγούδι;» λέει με ειλικρίνεια.
Yπάρχει άραγε μια συμβουλή που να έχει κρατήσει από καλλιτέχνες με τους οποίους έχει συνεργαστεί; «Η κάθε μου συνεργασία ήταν εμπειρία για μένα. Όμως έχω δώσει μια συμβουλή εγώ στον εαυτό μου. Δεν μπορώ να ακούσω κάτι από κάποιον άλλο και να πιστέψω ότι με εκφράζει. Η συμβουλή μου είναι: Να είσαι αληθινός, αυθεντικός και να κάνεις τη δουλειά σου. Τίποτα παραπέρα από αυτό. Όλα τα άλλα είναι χάσιμο χρόνου».

Ο Νίκος, από την αρχή της επαγγελματικής του πορείας, φροντίζει να κρατά την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ο ίδιος μάλιστα νιώθει «εκτός showbiz», με την έννοια πως η επικοινωνία του με τον κόσμο ξεκινά και σταματά στην πίστα. Σπάνια δίνει συνεντεύξεις, ακόμα πιο σπάνια εμφανίζεται σε τηλεοπτικές εκπομπές. «Είμαι και θα είμαι για πάντα εκτός showbiz. Έχουμε μια τηλεόραση, όπου κάποιοι νομίζουν πως επειδή παίζουν εκεί γίνονται κάτι. Αυτούς τους ανθρώπους τους θεωρώ “τίποτα”, η τηλεόραση βγάζει πολύ σκουπίδι. Αυτή είναι η αλήθεια και θέλω να τη λέω. Εγώ απέχω, γιατί δεν μου αρέσει όλο αυτό. Επίσης, δεν μου αρέσει να βγαίνω έξω, να φωτογραφίζομαι με τον οποιονδήποτε και να θεωρείται πως είναι φίλος μου».

Ενδιάμεσα της συζήτησης ο Νίκος καλείται να αφήσει στην άκρη τον «Οικονομόπουλο» και να μιλήσει λίγο παραπάνω για τον Νίκο. Τι του αρέσει να κάνει στον ελεύθερο χρόνο του; «Βγαίνω με τους φίλους μου –σπάνια πάω σινεμά– και πηγαίνουμε για φαγητό. Δεν έχω ιδιαίτερη προτίμηση, μπορεί να πάω από ένα καλό εστιατόριο μέχρι σε σουβλατζίδικο. Μου αρέσουν οι συναντήσεις με τους φίλους μου. Αυτά τα απλά, για μένα, είναι τα πιο σημαντικά και με κάνουν ευτυχισμένο» εξομολογείται.



Οι φίλοι του δεν ανήκουν στο καλλιτεχνικό στερέωμα, πέρα από κάποιες εξαιρέσεις. «Φίλος μου από το χώρο, που τον αγαπώ πολύ, μιλάμε στο τηλέφωνο και έχουμε κάνει ωραίες συζητήσεις, είναι ο Νίνο. Θεωρώ φίλο μου τον Γιάννη Πάριο, με τον οποίο έχουμε συνεργαστεί και ο οποίος μου έχει δώσει πολλές εμπειρίες, τον Σταμάτη Γονίδη, τον Γιάννη Πουλόπουλο».

Επόμενος σταθμός της συζήτησης η Πάτρα, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. «Ο τόπος καταγωγής σου είναι ο ομφάλιος λώρος που δεν μπορείς να κόψεις ποτέ. Πρόσφατα “έφυγε” η γιαγιά μου, την οποία τον τελευταίο χρόνο κατέβαινα συχνά να επισκεφτώ, καθώς ήταν άρρωστη. Η γιαγιά μου με έχει μεγαλώσει και τώρα που την έχασα αισθάνομαι πως δεν θέλω ακόμη να βρεθώ στην Πάτρα, όμως, παρ’ όλα αυτά, κάτι με τραβάει» παραδέχεται. «Όταν ένας άνθρωπος σε μεγαλώνει, υπάρχουν μέσα σου πράγματα που δεν τα ξεχνάς ποτέ» λέει για τη γιαγιά του, Μαρία. Η πρώτη εικόνα που του έρχεται στο μυαλό από τη ζωή του μαζί της; «Είναι τόσα πολλά, μεγαλώσαμε μαζί!» λέει και κλείνει τα μάτια του χαμογελώντας, προσπαθώντας να ανακαλέσει μια εικόνα. «Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός και χορεύαμε στο τραπέζι. Ήταν χορευταρού η γιαγιά και μαζί με τον αδελφό μου, τον Βασίλη (σ.σ. είναι ενάμιση χρόνο μεγαλύτερος), χορεύαμε πάνω στο τραπέζι και ο παππούς μάς χτυπούσε παλαμάκια. Τον παππού μου τον έχασα το 2006» θυμάται με νοσταλγία.

Ήταν τέλη Ιουλίου όταν ο φωτογραφικός φακός συνέλαβε για πρώτη φορά τον τραγουδιστή με τη σύντροφό του, την ηθοποιό Βίκυ Κάβουρα. «Είμαι πολύ καλά στην προσωπική μου ζωή και χαίρομαι πάρα πολύ για την περίοδο αυτή της ζωής μου. Αυτό που ζω αυτή την περίοδο είναι πολύ ωραίο» λέει με χαμόγελο. Αλήθεια πώς είναι ο Νίκος μέσα στη σχέση του; «Είμαι παραδοσιακός. Μέσα σε μια σχέση πρέπει να υπάρχουν ισορροπίες και να σεβόμαστε τον άλλο» αναφέρει στο People.

Όσο για το αν επιθυμεί να αποκτήσει τη δική του οικογένεια, λέει με ειλικρίνεια: «Δεν παντρεύομαι, τουλάχιστον όχι σύντομα. Όμως πιστεύω πως ο προορισμός του ανθρώπου είναι να κάνει οικογένεια και να αποκτήσει παιδιά. Θέλω να κάνω οικογένεια όσο είμαι ακόμη μικρός, δεν θέλω να φτάσω 40 χρόνων για να αποκτήσω παιδιά. Θέλω να είμαι νέος, για να τα χαρώ και να τα βλέπω να μεγαλώνουντας.

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.