Χρήστος Βασιλόπουλος: Αυτοί που με χλευάζουν είναι άσχετοι!

Ιούλιος του 2009. Ο Χρήστος Βασιλόπουλος προσγειώνεται στη Μέκκα του κινηματογράφου και το ταξίδι της «προσωπικής του αναζήτησης» μόλις ξεκινάει. Οι αποσκευές του γεμάτες θετική ενέργεια, όνειρα για μια νέα επαγγελματική αρχή και διάθεση να ανακαλύψει το άγνωστο. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε μόλις βρέθηκε στο Λος Άντζελες; «Σκέφτηκα πως μυρίζει επιτυχία» απαντάει από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. Η ώρα στην πόλη των αγγέλων είναι 8.30 το πρωί και ο Χρήστος έχει ήδη ξεκινήσει την ημέρα του. «Ξυπνάω κάθε μέρα γύρω στις 7.00 το πρωί. Η ειρωνεία είναι πως, όταν ζούσα στην Ελλάδα, τέτοια ώρα πήγαινα για ύπνο». Φαίνεται πως η μετακόμιση στη χώρα του ονείρου ωρίμασε τον ηθοποιό. «Όντως ωρίμασα. Όταν είσαι σε μια ξένη χώρα, ή παίζεις σωστά το παιχνίδι ή το παίζεις μέτρια. Εδώ πρέπει να ξυπνάς νωρίς, να γυμνάζεσαι, να δείχνεις φρέσκος, να διαβάζεις. Πραγματικά, είναι μια τεράστια αλλαγή για μένα» όπως σχολιάζει. Αλήθεια, τι θυσίες έκανε; «Δεν ξέρω αν η λέξη “θυσία” είναι κατάλληλη, αλλά άλλαξα κάποια πράγματα στη ζωή μου που έχουν φέρει αποτέλεσμα. Άλλαξα το πρόγραμμα και κάποιες συνήθειές μου και είδα πως έτσι λειτουργούν καλύτερα τα πράγματα για μένα» απαντάει.



Αυτή την περίοδο ο Χρήστος κρατάει έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στην αμερικανική σειρά Banshee.Υποδύεται έναν Ουκρανό, «κακό παιδί», ο οποίος κυνηγάει τον πρωταγωνιστή της σειράς, που βγαίνει από τη φυλακή και γίνεται σερίφης στην κομητεία του Banshee.

«Είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα στην καριέρα μου. Όλο αυτό είναι για μένα ένα ταξίδι προσωπικής ανάγκης, ένα ταξίδι που το έκανα για να αλλάξω τις παραστάσεις μου και να πάω παραπέρα. Ήθελα να ανοίξω ένα παράθυρο μέσα σε μια άλλη χώρα» λέει ενθουσιασμένος.
Ωστόσο, έφυγε από την Ελλάδα την περίοδο που η καριέρα του βρισκόταν σε καλό σημείο. «Έκανα τότε δύο σίριαλ, αλλά θεώρησα πως ήταν η ώρα να φύγω και να πάω να ψαχτώ αλλού. Αυτό δεν σημαίνει πως σνομπάρω τη χώρα μου, απλά σκέφτηκα πως θέλω να έρθω εδώ και να δοκιμαστώ, χωρίς να έχω τίποτα να χάσω. Βλέποντας πώς λειτουργεί το αμερικανικό σύστημα, νομίζω ότι είναι ένα ταξίδι που κάθε ηθοποιός το χρωστάει στον εαυτό του» σχολιάζει.
Η συμμετοχή του στη σειρά ήταν η καλύτερη απάντηση σε όσους σχολιάζουν αρνητικά την παραμονή του στο εξωτερικό. «Αυτοί που με χλευάζουν είναι άσχετοι. Δεν έχουν πάρει να διαβάσουν ένα βιογραφικό και λένε ό,τι θέλουν» απαντάει.



Έπειτα από τέσσερα χρόνια παραμονής στο Λος Άντζελες, έχει βγάλει κάποια συμπεράσματα. «Αυτή η πόλη είναι μεγάλη ξελογιάστρα, γιατί έρχεσαι εδώ και έχει τρομερό καιρό. Στην αρχή αποσυντονίζεσαι λίγο, αλλά μετά μπαίνεις στους σωστούς ρυθμούς. Το περίεργο είναι πως μπορεί καθημερινά να γνωρίζεις ανθρώπους που θα σου δώσουν μια πληροφορία και έχεις την ψευδαίσθηση πως κάτι γίνεται. Αν παίξεις σωστά το παιχνίδι, κάπου σε πάει. Εγώ άρχισα να παίζω το παιχνίδι και βλέπω πως προχωράει. Έχω κλείσει δουλειές εδώ».

Η επαγγελματική αναζήτηση τον έφερε αντιμέτωπο και με τις πιο εσωτερικές του σκέψεις. «Έχω μάθει 
περισσότερο τις δυνατότητές μου. Μπορούμε να καταφέρουμε περισσότερα πράγματα απ’ όσα νομίζουμε, απλά υπάρχουν στοιχεία που μας σταματούν» αναφέρει.

Η αναγνωρισιμότητα ήταν κομμάτι της ζωής του όσο ζούσε στην Αθήνα. Φεύγοντας άφησε πίσω αυτό το κομμάτι της ματαιοδοξίας του; «Στην αρχή έφαγα τη φρίκη μου, έχει τη γλύκα του το να σε αναγνωρίζουν, αλλά τελικά μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτό. Δεν έχω την κάψα να γίνω σούπερ σταρ. Αν ήθελα αυτό, θα είχα μείνει στην Ελλάδα. Όμως συνέβη και κάτι ακόμα στη Νέα Υόρκη. Ήμουν μαζί με την κουμπάρα μου σε ένα σούπερ μάρκετ και ένας κύριος μου ζήτησε αυτόγραφο! Δεν συμβαίνει κάθε μέρα, βέβαια, αλλά ήταν ένα μήνυμα πως η δουλειά μου πιάνει τόπο».



Και μπορεί τα επαγγελματικά του να έχουν ανοδική πορεία, αλλά τι συμβαίνει με την προσωπική του ζωή; «Δεν είναι εύκολο να κάνεις σχέση στο Λος Άντζελες, γιατί όλοι ασχολούνται με το αυστηρό επαγγελματικό τους πρόγραμμα. Παρόλο που οι γυναίκες είναι ανοιχτές στο φλερτ, ρομαντισμός δεν υπάρχει. Εγώ είμαι πάρα πολύ ρομαντικός στην ουσία και κάνω όλες αυτές τις βλακείες που κάνουν οι ερωτευμένοι, δηλαδή θα πάρω λουλούδια, θα κάνω εκπλήξεις. Αυτά τα κάνω όταν υπάρχει καψούρα, γιατί, αν δεν υπάρχει, είμαι κάφρος».



Πριν από λίγους μήνες, ο γάμος του Χρήστου με την Αντωνία Βεντούρα έφτασε στο τέλος του. «Δεν συνέβη κάτι συγκεκριμένο, απλά αποφασίσαμε να τραβήξουμε χωριστούς δρόμους. Ήμασταν σε διαφορετική φάση της ζωής μας» εξηγεί στο People.

Με ένα διαζύγιο που μοιάζει να μην τον πλήγωσε, η οικογένεια παραμένει ένας από τους προσωπικούς του στόχους; «Η αλήθεια είναι πως θέλω πάρα πολύ να κάνω οικογένεια και πιστεύω πως θα υπάρξει κάποια τρελή και για μένα!» λέει γελώντας.

Δεν ξέρει πότε θα έρθει στην Ελλάδα, γιατί αυτό τον καιρό έχει καθημερινά γυρίσματα. Όμως υπάρχουν μέρες που νιώθει νοσταλγία για την πατρίδα. «Moυ λείπει πολύ η μαμά μου και ο αδελφός μου. Επίσης, μου λείπει ο κολλητός μου, Θανάσης Ευθυμιάδης, που κάναμε μαζί χειμερινά μπάνια και πλάκες. Μου λείπει το ωραίο φαγητό της Ελλάδας, αλλά και οι προσωπικές σχέσεις».

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ