Λάκης Γαβαλάς:Ολική επαναφορά

25 Iουνίου του 2013. Μεσημέρι. Ο Λάκης Γαβαλάς περνά την πόρτα των φυλακών Κορυδαλλού. Αυτή τη φορά χωρίς χειροπέδες. Οι κάμερες και τα μικρόφωνα είναι στραμμένα επάνω του. Η σύλληψη αλλά και η παραμονή του στις φυλακές γίνονται πηγή έμπνευσης για τη Madonna. «Όταν βγήκα, μίλησα με τον Giovanni Biancο, στενό συνεργάτη της Madonna, o οποίος μου είπε ότι έχουν κάνει ένα project με θέμα τις φυλακές, που λέγεται Revolution. Όλο αυτό το εμπνεύστηκε από μένα. Η εικόνα ξεκινάει με τη Madonna να βρίσκεται πίσω από τα σίδερα. Βέβαια, το συγκεκριμένο project είχε πολιτικό χαρακτήρα. Οι άνθρωποι σκοτώνονται, διότι όλοι συμμετέχουν στο να σκοτώνονται. Με το πού βγήκα, δεν πήρα αναπνοή και μπήκα κατευθείαν στον ανταγωνισμό. Αυτή τη φορά με τη Madonna» αποκαλύπτει στο People ο ιδιαίτερος και χειμαρρώδης Λάκης.

«τι λάτρευα στον πατέρα μου και μισούσα στη μητέρα μου…»

Γεννήθηκε στον Πειραιά. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του έζησε στον Προφήτη Ηλία, σε ένα σπίτι με κινηματογραφική θέα στο Μικρολίμανο και την Καστέλα. Στη συνέχεια, η οικογένεια μετακομίζει στον Κορυδαλλό. Με τις δύο μικρότερες αδελφές του, τη Νούλη και τη Νότα, είχαν πάντα άριστες σχέσεις. «Η μαμά μάς έκανε ανά πενταετία. Γεννήθηκα πρώτα εγώ, μετά η Νούλη, που είναι πέντε χρόνια μικρότερη, και τελευταία η Νότα». Τι είναι αυτό που θυμάται από τα παιδικά του χρόνια; «Ήμουν σαν τα έντομα. Πήγαινα παντού, προσπαθούσα να μάθω από τους άλλους. Από μικρός είχα το αίσθημα της φιλοδοξίας και το εμπέδωνα μέσα μου» εξομολογείται στο People. Η μητέρα του δεν δούλεψε ποτέ, καθώς ο Διονύσης Γαβαλάς την ήθελε στο σπίτι να μεγαλώνει τα παιδιά. Εκείνος ήταν στη βιομηχανία μαρμάρων. Το εργοστάσιο της οικογένειας βρισκόταν στη Λεωφόρο Κηφισού, μεταξύ της Ιεράς Οδού και της Πέτρου Ράλλη. «Πήγαινα στο εργοστάσιο, αλλά ο μπαμπάς κάθε τόσο με έδιωχνε, διότι δεν τα πήγαινα καθόλου καλά με αυτά. Δεν ήθελα να ξέρω. Ήμουν γεννημένος καλλιτέχνης και δεν μπορούσα να δημιουργήσω. Η επιχείρηση ήταν έτοιμη κι εγώ θα έπρεπε να ήμουν ένας υπάλληλος». Αλήθεια, με ποιον από τους δύο γονείς τα πήγαινε καλύτερα; «Το πρωί με τον μπαμπά, το μεσημέρι με τη μαμά, το βράδυ με τη γιαγιά. Χρησιμοποιούσα την οικογένεια μια χαρά κι εκείνοι εμένα. Λάτρευα τις φωνές του μπαμπά και μισούσα τη μεγάλη καλοσύνη της μητέρας μου να με παίρνει συνέχεια στα γόνατά της» λέει με το γνωστό του χιούμορ. Δεν του άρεσε ποτέ να τον καλοπιάνουν. Σε όλη του τη ζωή τον ακολουθεί το μότο «Ζήσε και άφησε να ζήσουν». Ο Λάκης μεγαλώνει, μαθαίνει και θέλει να ανοίξει τα φτερά του για καινούριες περιπέτειες. «Το πρώτο μου ταξίδι χωρίς τους γονείς μου είναι με τη Γαλλική Σχολή στο Μον Πελιέ». 

Η πρώτη ερωτική απογοήτευση και ο γάμος στην Ελβετία!

Πάντα ανατρεπτικός, ο Λάκης αποκαλύπτει στο People την πρώτη του ερωτική απογοήτευση. «Στο σχολείο, όταν με χαστούκισε η δασκάλα γιατί της είπα “τικ τακ το τακουνάκι σου’’. Ήμουν 9 ετών. Βιάστηκα να ασχοληθώ με τις γυναίκες και μπορεί γι’ αυτό να τις βαρέθηκα και γρήγορα». Σε ηλικία 19 ετών ξεκινάει να χορεύει στο μπαλέτο του Βαγγέλη Σειληνού. Την ίδια περίοδο, η RAI ψάχνει ταλέντα να χορέψουν στην κρατική τηλεόραση της Ιταλίας. Ο Λάκης είναι ένα από αυτά τα ταλέντα και μετακομίζει στην Ιταλία. «Εκεί έμαθα πολλά πάνω στην κινησιολογία και το body language». Μάλιστα, τότε είναι η περίοδος που γνωρίζει μια κοπέλα, με την οποία μετέπειτα παντρεύονται. «Είχα μια σχέση εννέα χρόνια και παντρεύτηκα με πολιτικό γάμο στην Ελβετία. Ήταν Σουηδέζα. Λέγεται Toril Johansson και ήταν μοντέλο. Γνωριστήκαμε το 1971. Όταν φτάσαμε στην Ελλάδα, το 1979, ήμουν σε μια υστερία και με τα νεύρα που είχα χωρίσαμε». Ο χωρισμός του σηματοδοτεί μια καινούρια αρχή, διότι από το χορό μεταπηδά στο εμπόριο. «Όλο αυτό έγινε στην Ιταλία, χάρη στον Nicola Trussardi, του οποίου έκανα τις χορευτικές επιδείξεις. Όταν ήμουν μικρός, είχα φοβερή αυτοπεποίθηση. Ξεχώριζα. Είχα σγουρά μαλλιά και fit κορμί. Όσο γρήγορα μπήκα στο χορό τόσο γρήγορα βγήκα, διότι με συνεπήρε το επιχειρηματικό δαιμόνιο, το οποίο είχε να κάνει με τα ρούχα. Ουσιαστικά, σχεδίαζα μόνο τα δικά μου ρούχα. Ήμουν πάντα για πολλούς σχεδιαστές το ορόσημό τους. Κάτι που τους ερέθιζε. Αυτό σημαίνει πως είχα κάνει μια καλή σχολή πάνω στον εαυτό μου». 

Το κελί με τη νάιλον κουρτίνα και τα αρωματικά χώρου

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις φυλακές Κορυδαλλού, τον επισκέφτηκαν γνωστά πρόσωπα των media. «Ήρθε ο Φώτης Σεργουλόπουλος, η Τζένη Μπαλατσινού και ο Γιώργος Μαζωνάκης. Μετά έκανα ένα stop. Δεν άφησα πολλούς να θεωρήσουν πως μπορούν να έρθουν να με δουν. Ξέρω, όμως, πως κάποιοι κολλητοί μου φίλοι δεν χειρίστηκαν καλά το θέμα. Η επικοινωνία δεν είναι μόνο όταν έρχεται κάποιος να σε δει στη φυλακή. Μπορεί να γίνει και με ένα έξυπνο βιβλίο. Ένας κρατούμενος, που είχε σκοτώσει τον εραστή του, μου έκανε δώρο το βιβλίο Δυο Αγόρια Ερωτευμένα, το οποίο, αν το διαβάσεις, είναι συγκλονιστικό. Είμαι ένα ιδιαίτερο άτομο και αυτό φάνηκε, διότι άντεξα τη φυλακή μόνος, με τέσσερα-πέντε άτομα τριγύρω. Δεκατέσσερις μήνες δεν πήρα ούτε μια ασπιρίνη» εξομολογείται στο People. Σε πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε πως διακόσμησε το κελί του, ενώ παράλληλα το έκανε λιγότερο άθλιο απ’ ό,τι ήταν. «Καταρχήν, έφερα δύο σφουγγαρίστρες με όλα τους τα εξαρτήματα, αλλά και μια νάιλον κουρτίνα που την έβαλα στην ντουζιέρα του κελιού σαν διαχωριστικό. Είχα αρωματικά χώρου, αλλά και δύο πατάκια. Έβγαλα, όμως, και τρία τραπέζια που ήταν περιττά. Όποιος ήθελε να κάνει μια μεγάλη τιμωρία σε μένα, το κατάφερε.



Η τιμωρία έγινε και ήταν πολλαπλή. Αν καταναλώσεις μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, το μυαλό μουδιάζει. Στη φυλακή δεν πίναμε αλκοόλ και έπρεπε να κάνω μεγάλη αυτοσυγκέντρωση ώστε να αποκοιμίζω το μυαλό μου. Ένα μυαλό που το χρησιμοποιούσα πάντα για δραστηριότητες. Έπρεπε να δώσεις σημασία σε κάποιους ανθρώπους, προκειμένου να μην ασχολούνται αρνητικά μαζί σου. Αν κάποιος ασχοληθεί αρνητικά μαζί σου, μπορεί να σε σκοτώσει χωρίς να το πάρεις είδηση». Τελικά, τι ήταν αυτό που του έμαθε η φυλακή; «Η φυλακή μού έμαθε να μιλάω περισσότερο, να ζαλίζονται οι άλλοι και να μην προλαβαίνουν να αντιδρούν». Σε ένα κλειστό και σκληρό χώρο, όπως εκείνον της φυλακής, υπήρχαν διακρίσεις; «Βέβαια υπήρχαν, αλλά ποιος τους έδινε σημασία; Λένε πως όσο πιο μαφιόζος είσαι στη φυλακή τόσο καλύτερα περνάς. Εγώ απείχα. Δεν μιλούσα με πολλούς. Μου έκαναν, όμως, κρούσεις. Είχα φλερτ παντός τύπου. Είτε κυριαρχίας είτε κανονικά φλερτ. Δεν ενέδωσα ποτέ. Μετά από τους πρώτους τρεις μήνες εγκλεισμού, που ήταν πολύ σκληροί, θεώρησα ότι είμαι σε ένα σεξ και είχα να κάνω με ένα σεξ. Σαν να είμαι σε μια φωτογράφιση ή ένα γύρισμα. Υποδυόμουν ένα ρόλο τύπου Prison Break». 

Η επιχείρηση του Λάκη Γαβαλά απαριθμούσε 280 υπαλλήλους. «Αυτή τη στιγμή δίνω στο κράτος ένα κτίριο αξίας 60 εκατομμυρίων ευρώ για 15. Πρέπει να το πάρουν. Βέβαια, στα δικαστήρια θέλουν και ένα glamour, γιατί οι ανακρίτριες και οι πρόεδροι, που φοράνε ρούχα σινιέ, σε έναν Γαβαλά πρέπει να τα δείξουν. Πού αλλού; Είναι εξευτελισμός για τη χώρα μας στο εξωτερικό αυτό που μου συνέβη. Αν θεωρούν πως μπήκα στη φυλακή γιατί η Ελλάδα θα πάει καλύτερα, θέλω να μου το αποδείξουν. Ο Λάκης Γαβαλάς δεν πεθαίνει. Η εταιρεία Λάκης Γαβαλάς ας πεθάνει εκατό φορές. Ένας artist ζει ακόμα και στο δρόμο. Το βροντοφωνάζω, είμαι unique. Αφού κατάφερα και άντεξα μετά από όλα αυτά, δεν με σκιάζει τίποτα. Πραγματικά, δεν βλέπω την ώρα να μείνω στο δρόμο, να κάνω οτοστόπ και θέλω να δω πώς θα μου φερθεί ο πρώτος που θα σταματήσει».

Το πρώτο 24ωρο της ελευθερίας του

Η εκκεντρική προσωπικότητα του Λάκη Γαβαλά σε συνδυασμό με την άνετη ζωή προκαλούσε; «Έπρεπε να είναι έτσι. Όταν όμως έρχονταν ξένοι στη Μύκονο, δεν τους έβρεχα με σαμπάνιες. Στο σπίτι μου έχουν έρθει ποιητές και διανοούμενοι. Τους πήγαινα στη Δήλο, για να τους δείξω πώς είναι ο ομφαλός της γης. Όλα αυτά αγνοήθηκαν. Απ’ ό,τι αποδείχτηκε, δεν είμαι ούτε η Vivienne Westwood ούτε ο John Galliano ούτε ο Tom Ford, που ζουν στην απόλυτη χλιδή, αλλά είμαι όλα αυτά μαζί και ως σταρ θα έπρεπε να πληρώνομαι. Αυτό επιθυμώ για την υστεροφημία μου: Να γίνω βαθύπλουτος από τη μόδα, γιατί την κατέχω πολύ καλά». Πρόσφατα δήλωσε πως μένει σε ένα διαμέρισμα 90 τετραγωνικών. Πριν πού ζούσε; «Στην Κηφισιά. 90 τετραγωνικά ήταν το βεστιάριό μου και 65 τετραγωνικά το μπάνιο. Τώρα πάω τρεις φορές στο μπάνιο, παρόλο που είναι δύο τετραγωνικά, ενώ στο προηγούμενο μόνο μία. Άρα μπορεί να είναι πιο βολικό» λέει χαριτολογώντας στο People. 



Πώς ήταν η πρώτη μέρα της ελευθερίας του; «Η πρώτη μου σωματική κίνηση ήταν χορευτική. Έκανα ένα σπαγγάτο και διαπίστωσα πως το μυϊκό μου σύστημα είναι εντάξει. Ήρθε και με πήρε από τον Κορυδαλλό ένας φίλος μου με ένα υπέροχο αυτοκίνητο. Ξέρεις, από αυτά που έχουν μέσα mini bar και ψυγείο. Με ρώτησε αν θέλω να πιω κάτι και ζήτησα νερό. Σταματάει στο πρώτο περίπτερο κι εκεί γίνεται και ο πρώτος τσακωμός. “Είναι δυνατόν να έχεις αυτό το αυτοκίνητο και να με σταματάς στο περίπτερο για να πάρω νερό;’’ του λέω. Η εξτραβαγκάνζα μου ξεκινάει από το περίπτερο. Ύστερα, πήγα στο ξενοδοχείο ενός πολύ καλού μου φίλου, που βρίσκεται πάνω στη θάλασσα, δίπλα σε ένα δασάκι. Ήταν ό,τι καλύτερο. Ανέπνευσα οξυγόνο. Το βράδυ, κάναμε ένα dinner για πέντε και την επόμενη μέρα τα περιοδικά έγραψαν πως έκανα πάρτι. Πάντα μιλούσαν για τα πάρτι μου, γι’ αυτό και εγώ τώρα θα μιλάω για την πάρτη μου. Μόλις βγεις από τη φυλακή, είναι σαν να μην μπήκες ποτέ. Ο οργανισμός θέλει να το αποτινάξει. Μετά, όμως, έχεις ορισμένα συμπτώματα: Δεν βλέπεις καθαρά και έχεις ορισμένες διαταραχές στην ομιλία. Στο τέλος σε πιάνει και μια εκδίκηση για  όσους σου έχουν κάνει κακό».  

Το τατουάζ πριν τη φυλακή & η ατακα στον τimberlake και τον Jay-Z!

«Όταν άρχισα να έχω τα προβλήματα, έγραψα τη λέξη “damaged” (“κατεστραμμένος”). Μακάρι σε δέκα χρόνια να σβήσω το συγκεκριμένο τατουάζ. Επιθυμώ στα 70 μου να είμαι ζεν. Αυτό που δεν θα ήθελα με τίποτα να στερήσω από τον εαυτό μου είναι να μπορώ να αγαπάω τους ανθρώπους». Ο Λάκης θυμάται και αποκαλύπτει στο People το πιο ακραίο πράγμα που έχει κάνει. «Πριν από χρόνια, πήγα τη Rolls Royce μου στο Λονδίνο να την ανακατασκευάσω. Ήμουν στην αντιπροσωπία και δίπλα μου ήταν ο Jay-Z και ο Justin Timberlake με τις δικές τους Rolls Royce. Είδα λοιπόν πως έβαζαν μπουλόνια από πλατίνα με μπριγιάν και τους είπα: “Μπορώ να πάρω ένα μπουλόνι να το βάλω ένα λεπτό στο δικό μου να δω αν του πάει;”». Είναι απολαυστικός. Αυτή την περίοδο γράφει την αυτοβιογραφία του, που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Λιβάνη. Αν και δεν έχει βρει ακόμη τίτλο, θα μπορούσε να σκεφτεί έναν στα γρήγορα; Η απάντηση έρχεται σε χρόνο dt: «Άλλο Τόκιο κι άλλο επιτόκιο». 