Ο Σαμπάνης και το εργoστάσιο των σουξέ

Το λογοπαίγνιο με το επώνυμο Σαμπάνης και το ουσιαστικό «σαμπάνια» είναι μάλλον φθηνό. Είναι όμως κι άλλο τόσο εύστοχο, αφού ο Γιώργος Σαμπάνης τη δεδομένη στιγμή έχει κάθε λόγο να ανοίγει σαμπάνιες. Οχι, δεν πρόκειται για πρωθύστερη αναβίωση του vintage εθίμου της πίστας, αλλά για μεταφορά ικανή να περιγράψει την απήχηση τόσο του δημιουργού όσο και του τραγουδιστή Σαμπάνη, που κάθε μέρα βαθαίνει και πλαταίνει.

Στο «ACRO», το live club όπου εμφανίζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο, γίνεται το αδιαχώρητο. Οι συνάδελφοί του τραγουδιστές καλοδέχονται κάθε τραγούδι που τους δίνει, αφού οι συνθέσεις του τείνουν να γίνουν συνώνυμες των όρων hit, επιτυχία, σουξέ. Η γκάμα των τραγουδιών που συνθέτει είναι ανεξάντλητη: ποπ, λαϊκά, ροκ, έντεχνα. Στα 30 του χρόνια ο νεαρός τραγουδοποιός έχει καταφέρει να αναδείξει εαυτόν σε βιομηχανία παραγωγής ακουσμάτων ή, όπως θα προτιμούσε ο ίδιος, βρίσκει τη σύναψη μεταξύ της δικής του κατάθεσης ψυχής και της ψυχαγωγίας που θέλει το κοινό τώρα. Μέσα σε μόλις πέντε χρόνια οι μουσικές του έχουν διασταυρωθεί με τους στίχους του Μάνου Ελευθερίου, του Γιάννη Δόξα, του Νίκου Μωραΐτη, της Ελεάνας Βραχάλη, της Νίκης Παπαθεοχάρη και έχουν γίνει τραγούδι στα χείλη της Πέγκυς Ζήνα, του Γιώργου Νταλάρα, του Γιάννη Πλούταρχου, του Γιώργου Μαζωνάκη, του Πάνου Κιάμου, της Ελενας Παπαρίζου, του Πασχάλη Τερζή, του Χρήστου Δάντη. Οταν τον ρωτούν γιατί δεν κρατάει τα τραγούδια για τον εαυτό του και τα δίνει σε συναδέλφους του, συνηθίζει να απαντά αποστομωτικά: «Γιατί είμαι έξυπνος». Δεν το λέει με έπαρση, ούτε με κομπασμό. Αλλωστε είναι ο πρώτος που θα σου πει πως δεν μπορεί τη δουλειά πέντε ανθρώπων να την καρπώνεται ο ένας, επισημαίνοντας τη σημασία της ομαδικότητας και της συνεργασίας. Η αλήθεια όμως είναι πως τα δυναμικά ποπ/ροκ κομμάτια, όπως το «Μη μιλάς», που επευλαύνει αυτόν τον καιρό στο airplay των ραδιοφωνικών σταθμών, προτιμά να τα σφραγίζει με τη δική του ερμηνεία.




Στην ποδιά του Γιώργου Σαμπάνη σφάζονται σταρ της πίστας προκειμένου να εξασφαλίσουν μία ακόμη βέβαιη επιτυχία 

Ελενα Κουντουρά: ο άνθρωπος-κλειδί στην καριέρα του

Η μουσική στη ζωή του Γιώργου Σαμπάνη ήρθε από ανάγκη. Οχι μόνο από δική του εσωτερική, αλλά και από την πρακτική ανάγκη της μητέρας του να τον απασχολεί δημιουργικά τις ώρες που εκείνη εργαζόταν. Ετσι προέκυψε το ωδείο. Ξεκίνησε να μαθαίνει κιθάρα, όμως λίγο αργότερα, μαθητής του δημοτικού ακόμα, επαναστάτησε και τα παράτησε. Τις σπουδές, όχι την κιθάρα. Στα 12 του έγραψε το πρώτο του τραγούδι. Καλοκαίρι στη Σαντορίνη με την κατά έναν χρόνο μικρότερη αδελφή του σκάρωναν σκοπούς και στίχους, αφιερώνοντας το πρώτο τους πόνημα στη γιαγιά τους. Ο Σαμπάνης είναι παιδί χωρισμένων γονιών. Χωρίς απωθημένα όμως. Αναγνωρίζει πως ο πατέρας του ήταν πάντα εκεί, δίπλα του, όμως στον λόγο του εύκολα μπορείς να αντιληφθείς την καθοριστική σημασία που έχει για τον ίδιο η φιγούρα της μητέρας του. Ακόμη και σήμερα μπορεί να σου αφηγηθεί -όχι μελό, αλλά σαν άνθρωπος που επικοινωνεί με το συναίσθημά του- πως έκανε δύο δουλειές προκειμένου να μη λείψει τίποτα στην οικογένεια. Η μουσική ωστόσο υπήρχε στη ζωή του παράλληλα με την άλλη μεγάλη αγάπη του, τον στίβο. Σπρίντερ αξιώσεων στα 100 μέτρα, συμμετείχε σε πανελλήνια, πανευρωπαϊκά, ακόμη και παγκόσμια πρωταθλήματα. Ηταν παρών μάλιστα στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004 ως ο δρομέας των Ολυμπιακών Πόλεων. Γιατί παράτησε τον στίβο; Γιατί δεν είχε οικονομική στήριξη, γιατί έπρεπε να βρει ένα τρόπο να βιοποριστεί. Με τους συναθλητές του είχε δημιουργήσει την πρώτη μπάντα του, τους Φάσμα. Επιρροές τους; H britpop σκηνή των 90s, αλλά και οι εμβληματικές ροκ μπάντες των 60s. Ενα από τα τραγούδια που είχαν δημιουργήσει ήταν το περίφημο «Φιλί της Ζωής» που τραγούδησε η Ελενα Παπαρίζου και το οποίο έγινε το soundtrack της ομώνυμης κινηματογραφικής ταινίας. Ποιος ανακάλυψε τον τραγουδιστή Σαμπάνη; Οσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, ο άνθρωπος-κλειδί στη ζωή του είναι η Ελενα Κουντουρά. Ο Σαμπάνης είχε καταφύγει σε εκείνην ζητώντας της να μεσολαβήσει ώστε να μεταγραφεί σε άλλον αθλητικό σύλλογο. Η ζωή του μόλις έπαιρνε στροφή 180 μοιρών. Η νυν βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων ήταν εκείνη που τον σύστησε στον τότε μάνατζερ της Καίτης Γαρμπή, Κωστή Αρβανίτη, ο οποίος με τη σειρά του τού άνοιξε την πόρτα της δισκογραφίας. Οταν ο Γιάννης Δόξας άκουσε τα τραγούδια του ενθουσιάστηκε τόσο ώστε έγραψε τους στίχους. Κάπως, ή μάλλον ακριβώς έτσι εγένετο το ντεμπούτο άλμπουμ του με τίτλο «Χαράματα».

Μπορεί σήμερα να δηλώνει πλήρης και ευτυχισμένος ως δημιουργός, τα πράγματα όμως δεν ήταν πάντα εύκολα. Ούτε έγιναν σε χρόνους ταχυδακτυλουργικούς. Ο Σαμπάνης έχει δουλέψει σερβιτόρος, μπάρμαν, έχει καθαρίσει στάβλους, έχει διδάξει ιππασία, έχει διατελέσει προπονητής στίβου, καθηγητής κιθάρας και μουσικής, έχει κάνει τον χασάπη, τον πωλητή στη λαϊκή αγορά, τον οικοδόμο παρέα με τον παππού του. Το ζήτημα δεν ήταν να βιοπορίζεται, αλλά να βγάζει τα απαραίτητα για να αγοράζει τα παιχνίδια του ή να πληρώνει τα ναύλα του για τις διακοπές του στην Κρήτη. Οσο θυελλώδης ήταν η επαγγελματική περιπλάνησή του μέχρι το αληθινό λιμάνι του, τη μουσική, άλλο τόσο ήταν και οι ερωτικοί δεσμοί του. Η πιο «φωτογενής» σχέση του, αυτή με την ηθοποιό Πατρίτσια Μίλικ-Περιστέρη, κατάφερε να απασχολήσει τα tabloids κυρίως μετά το άδοξο τέλος της. Οι δυο τους συνέβαλαν τα μάλα ανταλλάσσοντας δηλώσεις και αφήνοντας υπαινικτικά σχόλια σε συνεντεύξεις τους. Βέβαια, αυτά αφορούν το παρελθόν. Σήμερα ο Γ. Σαμπάνης έχει στρέψει την ενέργειά του στη μουσική. Η λέξη «ενέργεια» δεν είναι καθόλου τυχαία. Ο ίδιος μοιάζει με επιτομή της. Ως performer επί σκηνής είναι τόσο εκρηκτικός, δοτικός, ακούραστος που πολλοί από τους θαμώνες του «ACRO» φτάνουν να τον χαρακτηρίζουν καθ’ υπερβολήν «αρσενική Βίσση». Πολύ περισσότερο, παρά το buzz που έχει δημιουργηθεί γύρω από το όνομά του, επιμένει να είναι γενναιόδωρος με το ταλέντο του, να ακούει φωνές -όχι σαν τη Ζαν Ντ’ Αρκ-, τις φωνές που θα ερμηνεύσουν τα τραγούδια που συνθέτει, και να μη γράφει ποτέ κατά παραγγελία. Μάρτυρές του, οι 12 φίλοι του, οι δικοί του «Απόστολοι» με τους οποίους έχει επιλέξει να μοιράζεται την ψυχή του. Η μουσική είναι απλώς η μετάφρασή της.