Δημήτρης Ρόκκος:«Αν ήμουν ο πατέρας μου, θα μου έριχνα πολύ ξύλο»

Είναι φύσει και θέσει ροκ. Με meeting point ένα καφέ στο Γκάζι, ο Δημήτρης Ρόκκος έκανε την εμφάνισή του με φόρμα μιλιτέρ, ένα καφέ δερμάτινο και την κιθάρα του ανά χείρας. Ο πρωτότοκος γιος του Στέλιου Ρόκκου, ο οποίος ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό τα βήματα του πατέρα του, είναι μόλις 25 ετών, αυθόρμητος, ειλικρινής και πολλά υποσχόμενος, αφού στο «Κέντρο Αθηνών» όπου εμφανίζεται στο πλευρό του πατέρα του κλέβει την παράσταση και τις εντυπώσεις...

- Πότε μπήκε η μουσική στη ζωή σου; Από επτά ετών πηγαίνω στο ωδείο, αλλά αυτό δεν είχε σχέση με τον πατέρα μου. 

- Πώς είναι δυνατόν να μη σε επηρέασε μουσικά ο Στέλιος Ρόκκος; Δεν με επηρέασε γιατί μεγάλωσα με τη μάνα μου. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν μηνών. Το ότι ο πατέρας μου ήταν τραγουδιστής ήταν για μένα απλώς μια δουλειά όπως όλες οι άλλες. Μικρός έβλεπα διάφορα συγκροτήματα όπως τους Mettalica, τους Motörhead κι έλεγα: «Αυτό θέλω να γίνω!». Κάποια στιγμή ασχολήθηκα και με το μπάσκετ. Ολα τα παιδιά της ηλικίας μου είχαν ύψος 1,40 μ.  κι εγώ 1,70 μ. Στην εφηβεία μου έπαιζα στη Νήαρ Ηστ της Καισαριανής και πήγαινα καλά. Μάλιστα ήμουν και με τον Γιώργο Μπόγρη. Κάποια στιγμή μού ζήτησαν χρήματα από την ομοσπονδία για να με προσέξουν, ξενέρωσα και δεν έπιασα ξανά μπάλα στα χέρια μου. Παράλληλα, όμως, ασχολούμουν και με τη μουσική. 

- Ποια ήταν η αντίδραση των γονιών σου όταν τους ανακοίνωσες ότι θα γίνεις μουσικός; Αρχικά ξαφνιάστηκαν που δεν θα έδινα πανελλαδικές εξετάσεις επειδή ήμουν μαθητής του 17. Αρχικά τους ζήτησα να σπουδάσω ηχοληψία γιατί ήθελα να έχω ένα εφόδιο σε περίπτωση που δεν τα κατάφερνα με τη μουσική. Δεν με απέτρεψαν. Η αντίδραση και των δύο, επειδή και η μητέρα μου Κατερίνα ήταν τραγουδίστρια στο παρελθόν, ήταν «πρόσεχε».  Μάλιστα ο πατέρας μου σε κάποιες περιπτώσεις που θα μπορούσε να με βοηθήσει να τη σκαπουλάρω δεν με προστάτεψε και έφαγα το «ξύλο» μου. Κι αυτό μου βγήκε σε καλό. 

- Πού μοιάζει η χροιά της φωνής σου;  Νομίζω στη χροιά της φωνής της μητέρας μου. Ηταν τραγουδίστρια, αλλά ποτέ δεν έγινε μεγάλο όνομα. Οταν έμεινε έγκυος σε μένα τα παράτησε όλα για να με μεγαλώσει. Εχω ακούσει ηχογραφήσεις από live της και μου μοιάζει το μέταλλο. 

- Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον πατέρα σου και τι θυμάσαι; Οταν τελείωσα τις σπουδές μου πήγα να δουλέψω ως ηχολήπτης σε μια εταιρεία, αλλά επειδή αντιμίλησα στο αφεντικό μου με απέλυσε. Κι εκεί που ήμουν άνεργος και δεν είχα στον ήλιο μοίρα, με πήρε ο πατέρας μου και μου είπε να δουλέψουμε μαζί. Ετσι μπήκα αμέσως στα πρώτα σαλόνια. Δεν θα ξεχάσω ότι ήμουν άφραγκος, 18 ετών και δεν είχα ταξιδέψει ποτέ μόνος μου εκτός Αθηνών. Μπήκα στο τρένο για να ανέβω στη Θεσσαλονίκη με 20 ευρώ στην τσέπη. Οταν συνάντησα τον πατέρα μου, τακτοποίησα τα πράγματά μου σε ένα ξενοδοχείο και κάναμε 30 ημέρες πρόβα το 2008 στο «Fix».  Δεν γνώριζα τίποτα.  Αφού στο πρόγραμμα ο πατέρας μου είχε μπουζούκια, κλαρίνα και αισθανόμουν ότι ήμουν σε heavy metal μπάντα. Ηταν τέλεια! Πεντακόσια άτομα από κάτω, έβγαζα αρκετά χρήματα και «δεν υπήρχε» αυτό που ζούσα. Ημουν ευτυχισμένος. 

- Από τότε μέχρι και σήμερα που εμφανίζεσαι στο «Κέντρο Αθηνών» με τον Στέλιο Ρόκκο, τη Νατάσα Θεοδωρίδου, τον Κώστα Μαρτάκη και τη Θωμαή Απέργη δεν έχετε αποχωριστεί ο ένας τον άλλον... Οντως, δεν μπορούμε να αποχωριστούμε ο ένας τον άλλον. Είμαστε 8 χρόνια μαζί. 

- Στην αρχή τσακωνόσασταν; Και τώρα τσακωνόμαστε, αλλά φταίω εγώ.  Μέχρι τα 18 μου έπαιζα σε metal μπάντες και δεν ήμουν επαγγελματίας κιθαρίστας. Υπάρχουν στιγμές που τον νευριάζω και με εκπλήσσει η υπομονή του.  Αν ήμουν στη θέση του, θα μου έριχνα πολύ ξύλο. Επειδή θέλει να είναι όλα τέλεια και έχει πολλά στο κεφάλι του, κάποιες φορές γίνεται απότομος, αλλά τον καταλαβαίνω. Επειδή είμαι γιος του και είναι ο πατέρας μου, προσπαθώ να κάνω το τέλειο και καμιά φορά κάνω τη χειρότερη μαλακία. 

- Εχεις ακούσει διάφορα σχόλια επειδή είσαι ο γιος του Ρόκκου; Εχω ακούσει, αλλά αδιαφορώ. Τον Ρόκκο τον ξέρουμε, είναι επαγγελματίας και τελειομανής.  Αυτοί που τον παρακολουθούν στα μαγαζιά μιλάνε πρώτα για το πρόγραμμά του και μετά για τον καλλιτέχνη. Δεν θα έβαζε κανέναν άσχετο δίπλα του. Τώρα, ότι έκανε διπλάσια υπομονή με μένα μέχρι να μάθω τη δουλειά είναι αλήθεια. Αλλά δεν νομίζω ότι παίζω τόσο χάλια...

- Πώς ήταν οι σχέσεις σας όταν ήσουν παιδί; Σαφώς είχαμε μεγαλύτερη απόσταση γιατί είχε πολλές δουλειές. Υπήρχαν στιγμές που μου έλειπε και άλλες όχι. Τσακωνόμασταν όπως όλα τα παιδιά με τους γονείς τους, χωρίς υπερβολές όμως. Πρέπει και το παιδί να συνειδητοποιεί ότι ο πατέρας του έχει δουλειές. Τώρα που μεγάλωσα καταλαβαίνω πολλά. Μπαίνω σε ένα στούντιο και δεν υπάρχει ο πατέρας μου, η μάνα μου, η κοπέλα μου. Αλλά αυτό δεν μπορούσα να το καταλάβω όταν ήμουν 9 ετών. 

- Κάποια στιγμή, όμως, έμεινες μαζί του... Κάποια μέρα, στα 17 μου, ανακοίνωσα στη μητέρα ότι θα πάω να μείνω με τον μπαμπά μου. Εκείνη δεν φρίκαρε, ο πατέρας μου όμως αιφνιδιάστηκε. Με βλέπει με δυο βαλίτσες έξω από το σπίτι του και με ρωτάει: «Τι έγινε;». «Ηρθα», του απάντησα. Και μου έδειξε το δωμάτιό μου. Εμεινα δύο χρόνια μαζί του και περάσαμε περισσότερο χρόνο μαζί. Βλέπαμε ταινίες, κάναμε βόλτες, ψαρεύαμε. 
- Τώρα είναι ο φίλος σου; Εχει πολλούς ρόλους. Αλλοτε είναι φίλος, άλλοτε μπαμπάς, κι άλλοτε αφεντικό.

- Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Είμαι σε δημιουργική περίοδο αφού βρίσκομαι στο στούντιο και γράφω κομμάτια, αλλά με αγγλικούς στίχους. Το όνειρό μου είναι τα κομμάτια που θα γράψω να τα ακούσουν και άνθρωποι που δεν ακούνε ροκ.