Στην πολιτική είναι ανώφελο να κοιτάς πιο μακριά από δύο εβδομάδες» είχε πει ο Βρετανός πολιτικός Joseph Chamberlain, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις αρκούν μερικά εικοσιτετράωρα. Ο 54χρονος, ανεξάρτητος πλέον, βουλευτής, μιλώντας στο People δύο μέρες πριν αλλάξει κομματική «ταυτότητα», έδειχνε ιδιαίτερα προβληματισμένος για τον απόηχο των απαντήσεών του. Αυτολογοκρινόταν, λέγοντας «Έχω υποστεί πολλά χλευαστικά σχόλια. Ας μη δώσω αφορμή για μια νέα ομοβροντία».
Ήταν της ίδιας «ποιότητας» σχόλια, μετά τις δηλώσεις του για τη «17Ν» και τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα τον έκαναν αργότερα να γράψει στην προσωπική του σελίδα στο Facebook: «Δεν ζήτησα ποτέ την έγκριση, την ανοχή ή τη στήριξη κανενός για τις όποιες δημόσιες απόψεις μου, διαστρεβλωμένες ή μη». Παράλληλα ανακοίνωνε ότι είχε θέσει την παραίτησή του «στη διακριτική ευχέρεια του Αλέξη Τσίπρα». Την επομένη, η σχέση του με το κόμμα που τον οδήγησε στη Βουλή (έχοντας λάβει 17.687 προσωπικούς σταυρούς προτίμησης) θα οδηγούνταν σε «βελούδινο διαζύγιο».
Πόσο έχει αλλάξει η ζωή σου τα τελευταία χρόνια;
Κάποτε σπανίως κοιμόμουν πριν από τις 2.00 με 3.00 το πρωί. Η γέννηση ενός παιδιού, όμως, σου επιβάλλει τις δικές της νόρμες. Τα παιδιά δεν διαπραγματεύονται. Καθώς το παιδί μεγαλώνει και τρέφεις την αυταπάτη ότι θα επιστρέψεις κάποτε στις παλιές σου συνήθειες, έρχεται ένα δεύτερο παιδί και μηδενίζει πάλι το κοντέρ.
Στο μεσοδιάστημα;
Μεγαλώνεις και ο ίδιος. Δεν έχεις πια τις ίδιες αντοχές. Χώρια που δεν υπάρχει τίποτε πιο θλιβερό ως θέαμα από κάποιον που παριστάνει το τζόβενο ενώ έχει πάψει να είναι προ πολλού. Εν ολίγοις, κάνω μια μάλλον συντηρητική ζωή.
Η ιδιότητά σου, του βουλευτή, επηρέασε την καθημερινότητά σου;
Δουλεύω ακατάστατα, τόσο ως συγγραφέας όσο και ως βουλευτής. Προσαρμόζω το ωράριό μου στις ανάγκες της δουλειάς και όχι το ανάποδο. Η Βουλή έχει επίσης ακατάστατο ωράριο και, από αυτή την άποψη, δεν επέδρασε δραματικά στη δική μου ακαταστασία.
Και οι ψηφοφόροι; Τα σχόλια κάποιων είναι ιδιαίτερα αιχμηρά.
Νομίζω πως οι περισσότεροι από τους συμπολίτες μας έχουν ένα βαθύτατα δημοκρατικό... αυταρχισμό. Είναι έτοιμοι να συμφωνήσουν με όποιον εκφράζει τις δικές τους απόψεις και, από την άλλη, είναι εξαιρετικά δυσανεκτικοί με όποιον διαφωνεί μαζί τους.
Δηλαδή;
Κολακεύονται να ακούν τις δικές τους σκέψεις από ξένα χείλη και εξοργίζονται όποτε αυτό δεν συμβαίνει. Μια πλοήγηση στο Διαδίκτυο σε πείθει για του λόγου το αληθές. Αρκεί λοιπόν –τουλάχιστον στην περίπτωση των social media– να μη συμφωνούν μαζί σου για να σε αντιπαθήσουν και, κατ’ επέκταση, να σε λοιδορήσουν, να σε βρίσουν, να σε συκοφαντήσουν κ.ο.κ.
Ανταποδίδεις τα «χτυπήματα» στο Facebook...
Ναι. Και ορισμένοι μένουν με το στόμα ανοιχτό...
Γιατί;
Πιστεύουν ότι ο βουλευτής πρέπει να είναι ένας σάκος του μποξ. Να τις τρώει και να το βουλώνει. Εγώ είμαι ένας... διαδραστικός σάκος του μποξ. Δεν είναι απειλή. Είναι διαπίστωση.
Γενικότερα, τι εικόνα πιστεύεις ότι έχουν οι άνθρωποι για σένα;
Συμβαίνει αυτό που έλεγε ο φίλος μου, Βασίλης Βασιλικός, για τους γάμους: «Όταν παντρεύεσαι μια γυναίκα, παντρεύεσαι και τους εχθρούς της».
Στόχος είναι ο Τατσόπουλος ή ο ΣΥΡΙΖΑ;
Λίγη σημασία έχει αν χτυπούν εμένα για να χτυπήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ή αν χτυπώντας τον ΣΥΡΙΖΑ παίρνουν κι εμένα τα σκάγια.
Υπάρχουν και εκείνοι που ισχυρίζονται πως κάνεις κακό στο κόμμα σου.
Δεν αμφιβάλλω. Βεβαίως, υπάρχουν ορισμένοι που, εντελώς καλοπροαίρετα, πιστεύουν ότι η παρουσία μου και οι απόψεις μου βλάπτουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ, από την άλλη μεριά, δεν νιώθω την υποχρέωση να υπερασπιστώ τον ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι όταν κάνει ή πρεσβεύει κάτι στραβό, μόνο και μόνο για να μην εκμεταλλευτούν την αντίδρασή μου οι εχθροί του ΣΥΡΙΖΑ. Τέτοιου είδους κομματικός «πατριωτισμός» είναι εντελώς ξένος προς τη δική μου ιδιοσυγκρασία.
Η «πειθαρχία» δεν είναι επιβεβλημένη για έναν πολιτευτή;
Ασφαλώς και μπορείς να παριστάνεις το ακούνητο, αμίλητο και αγέλαστο στρατιωτάκι, να ρίχνεις πάντα την κομματική σου ψήφο, να προσέχεις μη βγεις ούτε μισή σπιθαμή έξω από την κομματική γραμμή και να προσεύχεσαι καθημερινά στον καλό Θεό να σε θυμηθεί το κόμμα την επόμενη φορά που θα συμπληρώνει τις λίστες με τους υποψηφίους του. Είναι κι αυτός ένας τρόπος. Αλλά δεν είναι ο δικός μου τρόπος. Δεν είμαι στρατιωτάκι ακούνητο, αμίλητο και αγέλαστο...
«Ο Τατσόπουλος είναι ένας μάλλον οξύθυμος τύπος» θα ισχυριζόταν κάποιος. Τι θα του απαντούσες;
Οι βουλευτές δεν είναι κουκλάκια. Δεν δουλεύουν με μπαταρίες ώσπου να αδειάσουν. Έχουν νεύρα, έχουν αισθήματα. Όσοι καταφέρνουν και τα κρύβουν από το εκλογικό σώμα είναι απλώς καλύτεροι υποκριτές από τους υπόλοιπους. Δεν αποτελούν το πρότυπό μου. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει και ότι πλακώνομαι με το παραμικρό.
Και οι τηλεοπτικοί καβγάδες; Οι υψηλοί τόνοι, οι χειρονομίες;
Έχω συμμετάσχει σε αναρίθμητα πάνελ και έχω χάσει την ψυχραιμία μου σε δυο-τρία. Αυτά τα δυο-τρία θα τα παίζουν στο YouTube από το πρωί ως το βράδυ, για να αποδείξουν πως είσαι κάποιος άλλος από αυτός που είσαι.
Οι δηλώσεις που φαίνεται να έχεις κάνει;
Κάτι ανάλογο επιδιώκουν κι όταν αποφλοιώνουν ή διαστρεβλώνουν τις δηλώσεις σου. Δεν μπορείς να είσαι διαρκώς δίπλα στον αναγνώστη ή στον τηλεθεατή και να του εξηγείς τι πραγματικά είπες ή έκανες σε κάθε περίπτωση.
Ο Πέτρος μπαμπάς του 21 χρόνων Γιάννη και της 6άχρονης Δανάης. Τι ονειρεύεσαι για τα παιδιά σου;
Για τα παιδιά μου προσπαθώ να μην ονειρεύομαι προκαταβολικά κι έπειτα να τα «στριμώχνω» προκρούστεια στα δικά μου όνειρα. Θα ζήσουν τις δικές τους ζωές, τόσο για το καλύτερο όσο και για το χειρότερο. Δεν θα ζήσουν σε επανάληψη τη δική μου.
Είσαι αυστηρός μαζί τους;
Όχι, δεν είμαι αυστηρός πατέρας. Αν παρίστανα τον αυστηρό, θα με έπιαναν τα γέλια κι εμένα.
Πώς σε αντιμετωπίζουν ως βουλευτή;
Νομίζω ότι ο γιος μου, ο οποίος σπουδάζει στην Κρήτη, διασκεδάζει όλη αυτή την ιστορία με το βουλευτιλίκι. Όσο για την κόρη μου, που πάει ακόμη στα νήπια, τα πράγματα είναι πιο μπερδεμένα. Στο μυαλό της ο βουλευτής είναι κάτι σαν ξυρισμένος Άγιος Βασίλης!
Αν ο γιος σου σου έλεγε ότι δεν θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, τι θα του απαντούσες;
Ο γιος μου θα ψηφίσει αυτό που θέλει. Μπορεί και να μην ψηφίσει καθόλου, αν δεν θέλει. Ούτε η μητέρα του, ούτε ο πατέρας του, ούτε κανένας άλλος στον κόσμο δικαιούται να του υπαγορεύσει τι θα ψηφίσει και τι δεν θα ψηφίσει. Ο Γιάννης δεν ανέχεται νταβατζιλίκια – και τον καμαρώνω για αυτό. Χώρια που πιστεύω ότι άξιοι και ανάξιοι για την ψήφο μας υπάρχουν παντού. Μπορούμε να έρθουμε σε επικοινωνία με τους απανταχού άξιους και να απομονώσουμε τους απανταχού ανάξιους; Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα. Δεν σου φτάνει μια ζωή για να το κερδίσεις.
Αν φύγεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, θα πας σε άλλο κόμμα;
Δεν είμαι πολιτικός γυρολόγος. Η ενεργός πολιτική δεν είναι για μένα ούτε αυτοσκοπός ούτε σανίδα σωτηρίας. Έζησα τα 52 από τα 54 χρόνια της ζωής μου χωρίς να συμμετάσχω στην ενεργό πολιτική και κάλλιστα μπορώ να ζήσω και όσα μου απομένουν με τον ίδιο τρόπο. Αυτό δεν σημαίνει και ότι μπορεί οποιοσδήποτε πολιτικός χώρος να με θεωρεί δεδομένο ή όμηρό του. Τα χρόνια που οι βουλευτές έπιναν το αμίλητο νερό, μην και τους κάνει «ντα» το κόμμα έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Τα φοβικά και τα στενοκέφαλα κόμματα μπορεί να βρουν κάποια πρόσκαιρη απήχηση στο εκλογικό σώμα, ειδικά όταν επενδύουν στο λαϊκισμό, αλλά μακροπρόθεσμα τα ξερνάει η Ιστορία.
Ο Πέτρος Τατσόπουλος φίλος. Κατά καιρούς έχεις υπερασπιστεί τους ομότεχνούς σου για τα λεγόμενά τους. Και έχεις κατηγορηθεί για αυτό.
Πιστεύω ότι είναι λάθος η... οριζόντια καταδίκη των ανθρώπων – να ράβεις για όλους το ίδιο κοστούμι και να τους καταδικάζεις με συνοπτικές διαδικασίες. Σε περιπτώσεις όπως της Κικής Δημουλά, του Χρήστου Χωμενίδη ή του Θανάση Χειμωνά, της Σώτης Τριανταφύλλου ή της Λένας Διβάνη, που υπέστησαν ηλεκτρονικό λιντσάρισμα για λεγόμενα ή γραπτά τους, ένιωσα την ανάγκη να διαχωρίσω τη θέση μου από τη ρετσινιά τους ως συστημικών, κρατικοδίαιτων και δεν συμμαζεύεται. Τυχαίνει να γνωρίζω προσωπικά αυτούς τους ανθρώπους. Γνωρίζω πόσο πολύ απέχουν από το στερεότυπο όπου θέλουμε να τους τσουβαλιάσουμε.
«Μα, είναι πολιτικοί αντίπαλοι» θα είναι η άλλη άποψη.
Δεν είναι υποχρεωτικά σκάρτος όποιος δεν συμφωνεί ή αντιμάχεται τον ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ περισσότερο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να λειτουργεί ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Δεν μπαίνεις διεφθαρμένος ή ατάλαντος στον ΣΥΡΙΖΑ και βγαίνεις εξαγνισμένος και ταλαντούχος. Διεφθαρμένος και ατάλαντος παραμένεις.
Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.
