Χοακίν Φίνιξ:Ο έρωτας του πάει πολύ

Ο Χοακίν Φίνιξ είναι αξιαγάπητος. Τουλάχιστον στην ταινία του Σπάικ Τζόουνς «Δικός της» θες να τον κάνεις τον καλύτερό σου φίλο ή να τον ερωτευτείς. Δεν είναι μόνο η κακή φήμη που έχει καλλιεργήσει ο ηθοποιός λόγω της απέχθειάς του για συνεντεύξεις και γενικότερα τη δημόσια έκθεση, αλλά και οι ίδιοι οι ρόλοι του που έχουν συντελέσει στη δημιουργία μιας εικόνας σκοτεινής, βαριάς και ενίοτε δυσάρεστης. Εδώ όμως το πρόσωπό του είναι φωτεινό, έχει μια παιδικότητα και μια χαρά -παρά τη θλίψη του χαρακτήρα του- που είναι ακαταμάχητη. Ο Φίνιξ καταφέρνει και αποδίδει τον έρωτα και σε κάνει να ξεχάσεις πως το αντικείμενο του πόθου του δεν έχει καν σωματική υπόσταση.

Ο Χοακίν Φίνιξ δεν είναι πια το χαριτωμένο αγοράκι του «Parenthood», ούτε καν ο βασανισμένος Τζόνι Κας του «Walk the Line». Μετά την υποψηφιότητά του για το δεύτερο, ο Φίνιξ έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να απομακρυνθεί από τα φώτα της δημοσιότητας - αλλά όχι και από την υποκριτική. Το 2009 ξεκίνησε το περιβόητο πείραμά του ανακοινώνοντας ότι εγκαταλείπει το σινεμά προς χάριν της χιπ χοπ. Ο κολλητός του Κέισι Αφλεκ (αδελφός του Μπεν) κινηματογράφησε τις προσπάθειές του στο ντοκιμαντέρ «I’m still here». Η ευφυΐα του ντοκιμαντέρ ξεπρόβαλε εκ των υστέρων ως μεγαλειώδης, όταν αποκαλύφθηκε πως όλα αυτά ήταν φάρσα - συμπεριλαμβανομένης και μιας άξεστης, αγενούς εμφάνισης στο σόου του Ντέιβιντ Λέτερμαν.

Κάποιοι τον χαρακτηρίζουν ιδιοφυΐα, ενώ άλλοι κόπανο. Είτε είναι δύσκολος είτε παρεξηγημένος, ο Φίνιξ σίγουρα έχει «κλειδωμένη» την προσοχή μας. Και όταν τελικά δίνει συνεντεύξεις, όπως στο «Interview», τα λέει πολύ ωραία. Τα συμπεράσματα δικά σας.
- «Η ανεντιμότητα είναι άσχημη στο σινεμά. Οταν απλώς υποκρίνεσαι, είναι άσχημο, δεν θέλω να κάνω κάτι τέτοιο. Ολα όσα σου μαθαίνουν όταν είσαι μικρός είναι τελείως λάθος. Πρέπει να αποστηθίζεις τις γραμμές, να ακολουθείς τα φώτα, να κάθεσαι στα σημεία που σου έχουν πει. Αυτά είναι τα τρία πράγματα που δεν πρέπει να κάνεις. Δεν πρέπει να ξέρεις τα λόγια σου, δεν πρέπει να κάθεσαι στα σημεία που πρέπει και δεν πρέπει να ακολουθείς τα φώτα. Πρέπει να βρεις το δικό σου φως, αυτό πιστεύω».

- «Είμαι πολύ τυχερός επειδή έχω δουλέψει με υπέροχους σκηνοθέτες. Ολα έχουν να κάνουν με τον σκηνοθέτη. Εχει πλάκα που μερικοί άνθρωποι λένε ότι κάποιοι είναι καλοί ηθοποιοί - και οι ηθοποιοί το πιστεύουν αυτό. Είσαι απόλυτα όμηρος του σκηνοθέτη. Είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο για μένα. Η δουλειά μου είναι να εκπληρώσω το όραμά τους».

- «Θέλω η δουλειά μου να είναι τρομακτική και ακόμα είναι. Δουλεύω ως ηθοποιός 30 χρόνια, αλλά ακόμα με πιάνει ναυτία προτού ξεκινήσουν τα γυρίσματα και για εβδομάδες έχω απίστευτο άγχος. Πρέπει να βάζουν υφάσματα στις μασχάλες μου γιατί ιδρώνω τόσο πολύ που φαίνεται στα κουστούμια μου. Είναι η απόλυτη αγωνία και την αγαπώ».

- «Την πρώτη φορά που διαβάσαμε το σενάριο μαζί με τον Πολ (Τόμας Αντερσον) και τον Φιλ (Σέιμουρ Χόφμαν) για το «The Master» ήμουν πεπεισμένος ότι δεν θα με προσλάβουν. Πίστευα ότι είχε τελειώσει. Ο Φιλ είναι μια τρομερή ιδιοφυΐα. Μιλούσε και ένιωθα ότι δεν μπορώ να τον ακολουθήσω. Οτι δεν θα μπορούσα να πω τίποτα ύστερα απ’ αυτόν! Μπορεί να διαβάσει λίστα με ψώνια και να σε μαγνητίσει. Ηταν τρομερό να βρίσκομαι γύρω του».