Μαρίνα Βερνίκου: Ιέρεια του Περού με ένα κλικ

Ηπανέμορφη Λατινική Αμερική αποτέλεσε για περίπου ένα δεκαπενθήμερο τον νέο φωτογραφικό πόθο της Μαρίνας Βερνίκου, η οποία, διψώντας για νέες εικόνες και ασυνήθιστα φωτογραφικά πλάνα, περιηγήθηκε σε μέρη μαγικά, αποτυπώνοντας χρώματα, εκφράσεις και τοπικές συνήθειες. «Ομολογώ ότι το συγκεκριμένο ταξίδι αποδείχτηκε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εμπειρία», λέει και συνεχίζει: «Εχω περιηγηθεί σε πολλές γωνιές του πλανήτη, αυτή όμως για κάποιον ιδιαίτερο λόγο θα μου μείνει αξέχαστη. Η διαδρομή περιελάμβανε ατελείωτα αερομίλια, αφού ξεκινούσε από το Περού, συνέχιζε με τη Νικαράγουα και κατέληγε στον Παναμά. Ηταν τόσο έντονα όλα αυτά που βίωσα εκεί ώστε βρισκόμουν σε ταξιδιωτική εγρήγορση για αρκετό καιρό αφότου επέστρεψα».



Τα κτίρια ήταν το πρώτο πράγμα που κέντρισε το ενδιαφέρον της γυναίκας που έχει κατακλύσει τον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram με αμέτρητες εικόνες από το συγκεκριμένο ταξίδι. Εξίσου εντυπωσιακά βρήκε τα χρώματα, τις γεύσεις και φυσικά το ταμπεραμέντο των ανθρώπων. «Στη Λατινική Αμερική υπάρχει μια διάχυτη ενέργεια, την οποία εισπράττεις από την πρώτη κιόλας στιγμή που πατάς το πόδι σου εκεί. Ο τόπος αυτός σε μαγνητίζει. Σήκωνα τη μηχανή μου και δεν ήξερα τι να πρωτοτραβήξω. Εβγαλα χιλιάδες φωτογραφίες, κάποιες από τις οποίες θα παρουσιάσω τον Ιούλιο σε μια έκθεση που θα διοργανωθεί στο Περού. Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να δείχνεις τη δουλειά σου στο ίδιος το μέρος που σε ενέπνευσε».

Θα έχει προηγηθεί βέβαια η συμμετοχή της στην έκθεση «Art Monaco», η οποία διοργανώνεται στις αρχές της άνοιξης στο πριγκιπάτο του Μονακό. Η αγαπημένη καλλιτέχνις των social events και των κοσμικών στηλών θα παρουσιάσει μέρος της δουλειάς της αποδεικνύοντας ότι διαθέτει ισάξια ταξιδιωτικά μίλια με τα φωτογραφικά της κλικ. Η Μαρίνα Βερνίκου, ως φωτογράφος, καταρρίπτει τα ελληνικά σύνορα μετέχοντας σε παρουσιάσεις που προβάλλουν την ιδιαιτερότητα στον τρόπο που αντιλαμβάνεται και καταγράφει την πραγματικότητα.

Πριν από λίγο καιρό έγινε μάλιστα θέμα στο περουβιανό περιοδικό «Asia Sur». Η ίδια, αντιμετώπισε τη διάθεση των εκδοτών να τη φιλοξενήσουν στις σελίδες του με ενθουσιασμό αλλά και λίγη αμηχανία, καθότι δεν είναι συνηθισμένο να παρουσιάζεται η δουλειά ενός Ελληνα καλλιτέχνη σε ένα τόσο μακρινό μέρος. Το ισπανόφωνο άρθρο αναφέρεται στη φωτογραφική ματιά της και στην αγάπη της για το Περού με τον τίτλο «Μια φωτογράφος που γυρίζει τον κόσμο ερωτεύεται το Περού».

Το ταξιδιωτικό ημερολόγιο

Πέρα από αναρίθμητες φωτογραφίες, το ταξίδι της Μαρίνας Βερνίκου στη Λατινική Αμερική συνοδεύτηκε από σκέψεις, κρίσεις και συναισθήματα, όλα αποτυπωμένα στο προσωπικό της ημερολόγιο: «Φέτος, όπως κάθε χρόνο την Πρωτοχρονιά, πήγα ένα μεγάλο ταξίδι για να φωτογραφίσω καινούρια μέρη. Η Κεντρική και Νότια Αμερική αποτελεί έναν πραγματικό παράδεισο είτε τη βλέπεις μέσα από κάμερα είτε με γυμνό μάτι. Ο Αμαζόνιος, με την πλούσια βλάστηση και τα ασυνήθιστα πουλιά, προσφέρει τη δυνατότητα της δυνατής και της ασυνήθιστης περιπλάνησης. Λακωνικά θα έλεγα ότι είναι ένα παρθένο τοπίο με πολλές εναλλαγές. Από τουριστικό ενδιαφέρον ξεχωρίζω την πρωτεύουσα των Incas, Cusco και την ιερή και εγκαταλειμμένη πόλη Machu Picchu που βρίσκεται σε τέτοιο υψόμετρο ώστε η έλλειψη οξυγόνου να σε ζαλίζει γλυκά. Λάτρεψα τις μυρωδιές των τοπικών σπεσιαλιτέ στα εστιατόρια της Λίμα και τις εξωτικές και ασυνήθιστες γεύσεις των νησιών Las Perlas στον Παναμά. Με εντυπωσίασε η πρωτεύουσα της Νικαράγουα, που δεν διαθέτει κέντρο, καθώς και η παλιά πόλη του Παναμά η οποία κοσμείται από πανύψηλους ουρανοξύστες και έχει πολύ υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.



Κάποιες περιοχές της ίσως σε λίγα χρόνια να θυμίζουν Νέα Υόρκη. Ο φωτογραφικός φακός μου αποτύπωσε τη γνωστή διώρυγα, έργο που άλλαξε την καθημερινότητα των ανθρώπων στην ευρύτερη περιοχή και αποτελεί ένα από τα πολλά τουριστικά αξιοθέατα. Αξέχαστη θα μου μείνει και η πόλη Granada στις ακτές της λίμνης Nicaragua, η οποία χτίστηκε από Ισπανούς αποικιοκράτες τον 17ο αιώνα και περιβάλλεται από ουκ ολίγα ενεργειακά ηφαίστεια… Μυρωδιές, γεύσεις, εικόνες. Αν ισχύει ότι σε όποιο μέρος μπαίνει στην καρδιά μας επιστρέφουμε δύο και τρεις φορές, τότε οι εκκρεμότητές μου με τον Αμαζόνιο παραμένουν ακόμη ανοικτές...».