Βίκυ Μαραγκάκη: Διάσημη ξανά λόγω «απιστίας»

Την απατά ο άντρας της. Απευθύνεται σε ντετέκτιβ και πέφτει πάνω σε κάποιον που θυμίζει τον Πίτερ Σέλερς ως επιθεωρητή Κλουζό. Κωμικό τηλεοπτικό διαφημιστικό. Η Βίκυ Μαραγκάκη πρωταγωνιστεί στο παραπάνω διαφημιστικό σποτ μεγάλης εταιρείας κινητής τηλεφωνίας. Πέρασε όμως όλο τον χειμώνα στο θεατρικό σανίδι κάνοντας δύο δουλειές. Επαιζε στους «Δαιμονισμένους» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι και στην παράσταση «Capo d’ Istria», βασισμένη στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη. Για τις ανάγκες δε της δεύτερης παράστασης διάβασε -σε φωτοτυπίες λόγω σπανιότητας του βιβλίου- σχεδόν 800 σελίδες για την αλληλογραφία του ρόλου της με τον Ιωάννη Καποδίστρια.

 «Η ιστορία κάνει κύκλους», λέει με νόημα πριν αρχίσει την αφήγηση της προσωπικής της ιστορίας. Εχει μια αδελφή ζωγράφο και έναν αδελφό σκηνογράφο και ειδικό των special effects. Δεν ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός από παιδί. Αθλήτρια της ενόργανης ήταν χρόνια. Στα δώδεκα σταμάτησε και αποφάσισε να ασχοληθεί με τον χορό. Τυχαία, ένα-δυο χρόνια αργότερα, γνώρισε σε καλοκαιρινές διακοπές τον φοιτητή τότε, νυν χορογράφο με διεθνείς επιτυχίες, Αντώνη Φωνιαδάκη, ο οποίος την προέτρεψε να γραφτεί σε σχολή χορού.



Το έπραξε. «Στη Σχολή Κονταξάκη πήγα και γνώρισα έναν μαγικό κόσμο. Πολλές παραστάσεις μπαλέτου είναι αφηγηματικές. Η χορεύτρια καλείται να έχει μια άρτια σκηνική παρουσία. Παρακολούθησα λοιπόν ένα καλοκαιρινό θεατρικό σεμινάριο διάρκειας δύο εβδομάδων.

Δάσκαλός μου ήταν ο Νίκος Καμτσής - έχει σήμερα το θέατρο “Τόπος Αλλού”. Κάτι προφανώς είδε και με ενθάρρυνε να δώσω εξετάσεις σε δραματική σχολή. Αυτό έκανα και πέρασα δεύτερη στο Εθνικό. Σχεδόν 1.000 άτομα έδωσαν εξετάσεις», λέει. Ρωτώ αν ερωτεύτηκε αστραπιαία τον κόσμο του θεάτρου και διστάζει να απαντήσει. «Τον πρώτο χρόνο ψαχνόμουν. Η τελειομανία μου με καταπιέζει και προσπαθώ να την πολεμάω. Η αλήθεια είναι πως και τη δουλειά τώρα αρχίζω να την απολαμβάνω. Στα πρώτα βήματα αγχωνόμουν υπερβολικά. Ημουν ευαίσθητη, ευάλωτη».

Σπουδές και διδασκαλία

Αποφοίτησε από το Εθνικό το 2000. Δούλεψε σχεδόν αμέσως στην τηλεόραση, Πρωταγωνιστούσε στο «Κλειδί» μαζί με τον Πέτρο Φιλιππίδη. Σήμερα γιατί δεν τη βλέπουμε σε κάποια τηλεοπτική σειρά; «Μα ήρθε η κρίση. Οι χρηματικές αμοιβές είναι δυσανάλογες των λογαριασμών μας, των εξόδων. Είναι υποτυπώδεις πλέον. Τις περισσότερες φορές τις παίρνουμε ετεροχρονισμένα. Κάποιες φορές δεν πληρωνόμαστε καν. Ο κόσμος, επειδή δεν με βλέπει στην τηλεόραση, με ρωτά στον δρόμο αν έχω σταματήσει να δουλεύω ή πιστεύει ότι έχω φύγει στο εξωτερικό.

Συνδύασα τις σπουδές μου και διδάσκω κίνηση και αυτοσχεδιασμό στο Θέατρο των Αλλαγών. Φυσικά κάνω θέατρο. Πάντα σκέφτεσαι σε στιγμές κρίσης αν διάλεξες το σωστό επάγγελμα. Νομίζω όλοι μας, όχι μόνο οι ηθοποιοί. Τα πάντα είναι και θέμα τύχης. Ποιες δουλειές σού προτείνονται. Εγώ θέλω να κάνω κωμωδία λόγου χάρη, αλλά οι σκηνοθέτες δεν με σκέφτονται για τέτοιους ρόλους», αναφέρει.

Μεγάλα ονόματα

Αφορμή για τη συνομιλία μας στάθηκε η πρόσφατη συμμετοχή της σε διαφημιστικό της Cosmote. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει διαφήμιση. «Τρεις φορές έχω γυρίσει διαφημιστικό. Την πρώτη φορά με σκηνοθέτησε ο Πανουσόπουλος, τη δεύτερη ο Βούλγαρης, τώρα ο Βασίλης Μπουραντάς». Αν διαβάσει κανείς το βιογραφικό της, βλέπει ότι μπορεί δικαίως να αποκαλεί συμπρωταγωνιστές της τον Νίκολας Κέιτζ, την Πενέλοπε Κρουζ και τον Εμίρ Κουστουρίτσα. Πώς βρέθηκε να παίζει την καλύτερη φίλη της Πενέλοπε Κρουζ στο «Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι»; «Πέρασε όλο το ελληνικό θέατρο από αυτή την οντισιόν. Εναν ολόκληρο μήνα η Αγγλίδα casting director έβλεπε ηθοποιούς στο “Athens Plaza”.

Οταν με κάλεσαν για τον ρόλο ενθουσιάστηκα. Θυμάμαι, ο Νίκολας Κέιτζ μας κάλεσε στο σπίτι του μετά την πρεμιέρα στο Λος Αντζελες. Αν σκέφτηκα να φύγω από την Ελλάδα; Η casting director, Μαίρη Σέλγουεϊ, με πρότεινε σε ατζέντη. Οταν πηγαίνεις κάπου συστημένη από μια γυναίκα βραβευμένη με Bafta, φυσικά σου δίνουν δουλειά. Δεν πήγα. Ημουν μικρή. Φοβήθηκα τη μοναξιά. Θα πάλευα σε μια άγνωστη χώρα. Είχα αρχίσει να γίνομαι γνωστή, να δουλεύω στην Ελλάδα. Εκείνη τη στιγμή κινήθηκα περισσότερο συναισθηματικά παρά λογικά. Μου έλεγαν σε κουβέντες “μα τόσος κόσμος πάει και δεν τα καταφέρνει”». Με τον Εμίρ Κουστουρίτσα συνεργάστηκε στην ταινία «Καλοκαίρι στο Αιγαίο», που βγήκε στις αίθουσες το 2010. Είναι άνθρωπος που δεν έχει καμία σχέση με το χαλαρό χουλιγουντιανό στυλ του Νίκολας Κέιτζ. «Ο Κουστουρίτσα είναι Βαλκάνιος. Βαρύς, αμίλητος», θυμάται η ίδια.

Μαθήματα ζωής

Η Βίκυ Μαραγκάκη είναι χαρούμενη με την πορεία της και την επιλογή επαγγέλματος που έκανε. Αυτή η δουλειά της έδωσε μαθήματα ζωής. «Να μην παίρνω τα πάντα στα σοβαρά. Η ζωή είναι μικρή και δεν έχει νόημα να στενοχωριέσαι. Ολα ξεχνιούνται. Τίποτα δεν είναι τόσο σημαντικό για να αυτοβασανίζεσαι». Φυσικά και έχει ξεχάσει τα λόγια της επί σκηνής, εννοείται έχει πάθει σεντόνι, έχει ξεσπάσει σε γέλια, αλλά «το να καλύπτεις τις ατέλειές σου, να είσαι πάντα ετοιμοπόλεμος, να μπορείς να αυτοσχεδιάζεις» είναι μέσα στα προαπαιτούμενα του επαγγέλματος.

Αναρωτιέμαι αν ανάμεσα στις υποχρεώσεις ενός ηθοποιού είναι να μοιράζεται τη ζωή του με το κοινό. «Δεν έκανα ποτέ σχέση συμφέροντος και ποτέ δεν πούλησα την προσωπική μου ζωή», απαντά. Θυμάται ακόμη τη διδαχή του καθηγητή της Γιώργου Μιχαλακόπουλου, «αυτοί που σταματούν να έχουν άγχος παύουν να είναι καλοί ηθοποιοί». Συνεχίζει να έχει άγχος πριν ανέβει στη σκηνή, απλώς με τα χρόνια έπαψε να είναι τρομαγμένη, να έχει αγωνία για την ερμηνεία της, απέκτησε πείρα. «Πλέον βρίσκω χαρά σε κάθε συνεργασία». Τεράστιο κατόρθωμα.