Δύο ωκεανογράφοι οραματίζονται ένα θαλάσσιο οικολογικό πάρκο στη Μύκονο

Ο Αντώνης Ελευθερίου και ο Κωνσταντίνος Δεμιρόπουλος (φωτό πάνω, δεξιά και αριστερά αντίστοιχα) γνωρίζονται στη Μυτιλήνη και γίνονται αμέσως φίλοι. Είναι 18 ετών και έχουν περάσει στο τμήμα Επιστημών της Θάλασσας στο πανεπιστήμιο Αιγαίου. Από τις εγγραφές κιόλας, γίνονται αχώριστοι. Η αγάπη για τη θάλασσα και το μυστήριο που κρύβει στο βυθό της τους ενώνει και επαγγελματικά με το καταδυτικό κέντρο Godive, που άνοιξαν το καλοκαίρι του 2012 στην παραλία Λια στη Μύκονο. «Η αγάπη μας για την κατάδυση αλλά και την ωκεανογραφία ήταν δύο πολύ βασικοί λόγοι που μας έβαλαν στη διαδικασία να συνεργαστούμε. Επιχειρηματικά, θα μπορούσαμε να ανοίγαμε ένα καταδυτικό κέντρο σε μια πολυσύχναστη παραλία, αλλά επειδή είμαστε επιστήμονες και έχουμε μια εναλλακτική κουλτούρα αποφασίσαμε να έχουμε ως έδρα τη Λια» λέει ο Κωνσταντίνος. Η επιλογή της Λιας δεν ήταν τυχαία, διότι η συγκεκριμένη παραλία μαζεύει τον πιο ψαγμένο κόσμο του νησιού. «Το σημείο που στήσαμε τη σχολή είναι δίπλα στο ναυάγιο του πλοίου Άννα ΙΙ, που μετέφερε τσιμέντο. Το ναυάγιο έγινε το 1996, όταν το πλοίο έπαθε μηχανική βλάβη μεταξύ της βραχονησίδας Τραγονήσι και της Μυκόνου. Ήρθε ένα ρυμουλκό να το τραβήξει, αλλά από λάθος χειρισμό το Άννα ΙΙ σχίστηκε στα βράχια και βυθίστηκε. Το βάθος του ναυαγίου ξεκινάει από τα 18 μέτρα, όπου βρίσκεται η προπέλα. Εκτός από αυτό, υπάρχει και ο ύφαλος στη Λια, με πολλά γυμνοβράχια σε απίστευτα χρώματα που σε μαγεύουν μόλις τα αντικρίσεις, οπότε το μέρος είναι ιδανικό για καταδύσεις» λέει ο Αντώνης Ελευθερίου.



Τα πλεονεκτήματα της σχολής Godive
Παρότι επισκέπτομαι τη Μύκονο τα τελευταία δώδεκα χρόνια, ομολογώ πως δεν γνώριζα για τις υπέροχες θαλάσσιες διαδρομές στις σπηλιές της βραχονησίδας Τραγονήσι, που μου έδειξαν ο Αντώνης και ο Κωνσταντίνος σε μια συναρπαστική περιήγηση. Δεν καταδυθήκαμε στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο τρόπος ήταν πιο απλός και απίστευτα διασκεδαστικός. «Μια πολύ ενδιαφέρουσα δραστηριότητα είναι το snorkeling. Μάσκα, αναπνευστήρας και εξερεύνηση στις σπηλιές του Τραγονησίου. Σπηλιές με φυσικό φωτισμό. Είναι κάτι πολύ απλό, διότι είσαι στην επιφάνεια και κολυμπάς. Λόγω, όμως, του επιστημονικού υπόβαθρου, δείχνουμε σε όσους ξεναγούμε στα υποβρύχια μονοπάτια διάφορους μικροοργανισμούς που υπάρχουν πάνω στα βράχια, όπως θαλάσσιες ανεμώνες. Δεν βλέπεις μόνο ένα βράχο, αλλά μαθαίνεις και την ιστορία του» εξηγεί ο Κωνσταντίνος στο People. Η δεύτερη φάση αυτής της υποβρύχιας περιπέτειας, μετά την πρώτη γνωριμία του snorkeling, είναι η κατάδυση. «Ακόμα και μπάνιο να μην ξέρει κάποιος, του μαθαίνουμε τα απαραίτητα ώστε να πραγματοποιήσει μια υποβρύχια βόλτα. Σε αυτό το mini course δεν γίνεσαι δύτης, απλά απολαμβάνεις. Όλα γίνονται αναλυτικά, χωρίς βιασύνη» συμπληρώνει ο Αντώνης. Το τρίτο στάδιο απευθύνεται στους πτυχιούχους δύτες και είναι το boat dive. «Ο εξοπλισμός μας καλύπτει όλα τα επίπεδα των δυτών. Σκέψου πως το ναυάγιο Άννα ΙΙ καλύπτει από μόνο του όλα τα επίπεδα, καθώς το βάθος κυμαίνεται από τα 18 έως τα 33 μέτρα. Επίσης, υπάρχει και το ναυάγιο του πλοίου Πελοπόννησος. Το συγκεκριμένο επιβατηγό πλοίο ναυάγησε στις 20 Ιουλίου του 1926 στο βορειοανατολικό τμήμα της Μυκόνου, βρίσκεται σε βάθος 64 μέτρων και είναι για εξειδικευμένους δύτες» μας λέει ο Κωνσταντίνος. Αυτό που επισημαίνουν οι experts των υποβρύχιων διαδρομών είναι πως η θάλασσα απαιτεί σεβασμό και προσοχή. «Ποτέ δεν πρέπει να νιώσεις πως είσαι ο τέλειος δύτης και πως τα ξέρεις όλα, διότι θα την πατήσεις».

Το όραμα για το θαλάσσιο 
οικολογικό πάρκο
Μετά το καταδυτικό κέντρο στη Λια, τόσο ο Αντώνης, όσο και ο Κωνσταντίνος, θέλουν να κάνουν το επόμενο βήμα. «Επειδή έχουμε σπουδάσει Ωκεανογραφία, κάναμε και μια δεύτερη εταιρεία, τη Θαλάσσια Διαχείριση Ελλάδος (Marine Conservation Greece), με σκοπό να φτιάξουμε ένα θαλάσσιο οικολογικό πάρκο στη Μύκονο που θα συντηρείται οικονομικά από μέρος των χρημάτων της σχολής. Παρότι στην Αλόννησο και τις Σποράδες υπάρχουν ήδη ορισμένα θαλάσσια πάρκα, δουλεύουν με μια παρωχημένη λογική: Ο κρατικός φορέας κλείνει μια περιοχή, ψηφίζει πέντε νόμους και την κάνει θαλάσσιο πάρκο. Χωρίς οικονομική ανάπτυξη. Τα τελευταία είκοσι χρόνια στην Ελλάδα μιλάνε για μεγάλες θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές, οι οποίες όμως παραμένουν αναξιοποίητες. Σκοπός ήταν να κλείσουν μια τεράστια περιοχή και να την προστατέψουν, αναπτύσσοντας παράλληλα τον καταδυτικό τουρισμό. Εμείς έχουμε προτείνει συγκεκριμένα μέρη στη Μύκονο που μπορούν να γίνουν προστατευόμενες θαλάσσιες περιοχές, να αξιοποιηθούν τουριστικά και να ενισχύσουν σε βάθος χρόνου και την αλιεία. Όπως τον ύφαλο της Καλαφακιώνας στον όρμο Καλό Λιβάδι, όπου οι ψαράδες δεν πηγαίνουν, αλλά και τον ύφαλο όπου βρίσκεται το ναυάγιο Άννα 2, έναν τεχνητό ύφαλο που μετά το ναυάγιο μάζεψε υποθαλάσσια ζωή με πολλά ψάρια. Αυτό που προτείνουμε, λοιπόν, είναι το εξής: Στους συγκεκριμένους δύο υφάλους να μην ψαρεύει κανείς, ώστε μέσα σε δύο χρόνια να παρουσιαστούν γεννήτορες, με αποτέλεσμα τα ψάρια να πολλαπλασιάζονται συνεχώς. Αν καταφέρουμε να πείσουμε τους ψαράδες να μην πηγαίνουν σε αυτές τις περιοχές, σε δύο χρόνια όλη η κυκλική περιοχή γύρω από το πάρκο θα δώσει πάρα πολλά ψάρια. Έτσι, και οι ψαράδες θα μπορούν να ψαρεύουν περιμετρικά του πάρκου, χωρίς όμως να βλάπτουν το θαλάσσιο πάρκο» καταλήγουν. Η πρόταση έχει ήδη κατατεθεί από τους δύο ωκεανογράφους, σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο Αιγαίου και το δήμο Μυκόνου. «Από τη στιγμή που θα γίνει αυτό, θα υπάρχει και μεγάλο όφελος από τον καταδυτικό τουρισμό, που είναι το μέλλον του τουρισμού, κάνοντας ταυτόχρονα τη Μύκονο διεθνή προορισμό ακόμα και στις καταδύσεις» εξηγούν.













Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.