Το Cine Μαντώ της Μυκόνου γοητεύει τον (σνομπ) διεθνή Τύπο

Το 2011 οι υπεύθυνοι του Δήμου Μυκόνου αντιλήφθηκαν πως τα έξοδα συντήρησης του δημοτικού κινηματογράφου ήταν μάλλον δυσβάσταχτα για τον ετήσιο προϋπολογισμό. Σε αυτές τις συγκυρίες δύο είθισται να είναι οι εναλλακτικές: ή λουκέτο ή ιδιωτικοποίηση. Ευτυχώς, στην περίπτωση του Cine Μαντώ υπήρξε τρίτος δρόμος.  Ή πιο σωστά αποφάσισε να τον χαράξει και κατόπιν να τον ιχνηλατήσει ο σκηνοθέτης και αναπληρωτής διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έως το 2004 Αντώνης Κιούκας.



Με καταγωγή από τη Μύκονο και έχοντας περάσει πολλά καλοκαίρια της ζωής του στο κατά το κλισέ αποκαλούμενο «Νησί των Ανέμων», είχε αναπτύξει κάτι περισσότερο από την τυπική σχέση του αστόπαιδου που επιστρέφει κάθε τόσο για διακοπές στη ρίζα του. Αλλωστε το πατρογονικό σπίτι του, όπως περιγράφει, έβλεπε προς τον υπέροχο κήπο του Μελετόπουλου, στο ετερόκλητο για κυκλαδονήσι κατάφυτο περιβάλλον με τα θεόρατα δέντρα, μέσα στο οποίο ο χώρος προβολής καταλαμβάνει ένα μάλλον μικρό κομμάτι. Ο θερινός κινηματογράφος ήταν κατά μία έννοια τα παιδικά χρόνια του. Και κανείς δεν θα του τα έπαιρνε. Αφότου περιήλθε στην κατοχή του, το Cine Μαντώ -και το εστιατόριο που λειτουργεί εντός του- ανακαινίστηκε, εκσυγχρονίστηκε, υιοθέτησε την ψηφιακή προβολή ταινιών και το καλοκαίρι του 2011 ήταν καθ’ όλα έτοιμο να υποδεχτεί τους πρώτους σινεφίλ επισκέπτες. Η αναλογία του ανθρώπινου κράματος που έκοβε εισιτήριο για προβολή κάτω από τα αστέρια ήταν 90% Ελληνες και 10% αλλοδαποί τουρίστες την πρώτη σεζόν, όπως θυμάται ο Αντώνης Κιούκας. Σήμερα επισημαίνει ότι η ποσόστωση κυμαίνεται στο 60-40, αφού όλο και περισσότεροι ταξιδιώτες από το εξωτερικό επιλέγουν να μυηθούν σε μια «once in a lifetime», όπως ανάγλυφα τη χαρακτηρίζει ο ίδιος, εμπειρία ψυχαγωγίας.

Οταν η Μυκονιάτισσα «Μαντώ» συνάντησε τον Καναδό Τάιλερ

Αυτήν ακριβώς την κοσμογονία της παρακολούθησης ταινιών κάτω από τον ασκεπή καλοκαιρινό ουρανό, που για τον μέσο Ελληνα αποτελεί απλώς θερινή ρουτίνα, δοκίμασε πέρσι και ο συντάκτης της ειδικής καλοκαιρινής έκδοσης του περιοδικού «Monocle» με τον διακριτικό τίτλο «Mediterraneo».



Ο Αντώνης Κιούκας, ιδιοκτήτης του Cine Μαντώ, με τη Μίνα Ορφανού

O Ρόμπερτ Μπάουντ, culture editor της εκλεκτικής, σνομπ βίβλου που δημιούργησε ο Τάιλερ Μπριλέ, γνωρίστηκε με τον ιδιοκτήτη του Cine Μαντώ πέρσι το καλοκαίρι. Φέτος όμως αποφάσισε να μοιραστεί τον ενθουσιασμό του καταθέτοντας περίπου 1.500 λέξεις και αφού πρώτα είχε περιδιαβεί τον εμβληματικό και φημισμένο πια κινηματογράφο της Μυκόνου, αλλά και τα Σινέ Παρί και Φιλοθέη στην Αθήνα. Διάλεξε μάλιστα να ξεκινήσει το άρθρο του με έναν χαριτωμένο συνειρμό, υποθέτοντας πως, εφόσον οι Ελληνες είναι γνωστοί για τα αρχαία ανοιχτά θέατρά τους, μοιάζει απολύτως λογικό να συνεχίζουν την παράδοση των προγόνων τους παρακολουθώντας ταινίες στον ανοιχτό χώρο. Ο Μπάουντ φρόντισε επίσης να σημειώσει με θαυμασμό ότι ακόμη και το γραφείο του Αντώνη Κιούκα -στην πρότερη δράση του οποίου ξεχωρίζουν παρεμπιπτόντως η δημιουργία του προγράμματος «Πάμε Σινεμά» στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, αλλά και η οργάνωση του πρώτου Fashion Week στο Ζάππειο το 2004-  βρίσκεται εντός του σινεμά κάτω από την παχιά σκιά ενός αγέρωχου δέντρου.



Η Ζέτα Μακρυπούλια με τον Νικ Γιαννόπουλος και τον Βινς Κολοσίμο


Σε κάποιους μπορεί να φανεί αυτονόητη ή εύλογη η ανάδειξη ενός μυκονιάτικου τοπόσημου, όπως το Cine Μαντώ, από ένα διεθνές περιοδικό. Ομως τα πράγματα ούτε τόσο απλά είναι, ούτε τόσο εύκολα γίνονται. Ειδικά στην περίπτωση των δημοσιογράφων του «Monocle», οι οποίοι έχουν ταχθεί, θαρρείς, στην αναζήτηση αυθεντικών, καθόλου επιτηδευμένων, απλών και τελικά μοναδικών εμπειριών που περιγράφουν, σύμφωνα με τη φιλοσοφία τους, την έννοια της ευζωίας. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι ούτε η πρώτη μα ούτε και η τελευταία φορά που ο κινηματογράφος της Μυκόνου απασχολεί τον διεθνή Τύπο. Αλλωστε και η εφημερίδα «Independent» είχε συμπεριλάβει το Cine Μαντώ στους έξι καλύτερους θερινούς κινηματογράφους του κόσμου στη σχετική λίστα που κατάρτισε στα τέλη Ιουνίου, κάνοντας μάλιστα εύφημο μνεία στον βοτανικό κήπο που περικυκλώνει το σινεμά, αλλά και στο εστιατόριο που λειτουργεί εντός του. Αυτά ακούει, βλέπει και διαβάζει ο Αντώνης Κιούκας και συνεχίζει να μπολιάζει τον δικό του «ήσυχο» τρόπο, την πολύ προσωπική κοσμοθεωρία του στο νησί που, όπως λέει, έχει ταυτιστεί με τη «σκληρή» διασκέδαση. Εκτός των άλλων, κάθε χρόνο δημιουργεί ένα ντοκιμαντέρ για μια σημαντική φυσιογνωμία του νησιού, το οποίο προβάλλεται στις αρχές κάθε σεζόν στο Cine Μαντώ, ενώ έχει οργανώσει και την ερασιτεχνική μα ιδιαιτέρως δραστήρια κινηματογραφική ομάδα Μυκονιατών με το όνομα Cinemagroup. Κυρίως, είναι ένας άνθρωπος μάλλον ήρεμος και ευτυχής. Δεν είναι μόνο ότι κατάφερε να παντρέψει την αγαπημένη δουλειά του με τον αγαπημένο τόπο του, αλλά και να «γεννά» μέσα από τον «γάμο» μια εμπειρία ζωής για φιλοπερίεργους πολίτες του κόσμου.


Το αφιέρωμα του «Monocle» στο Cine Μαντώ που φιγουράρει και στο εξώφυλλο (κάτω στο κέντρο)