Διονύσης Αλέρτας: O hot ζαχαροπλάστης με τα τατουάζ

Τα ζωγραφισμένα με τατουάζ χέρια του κάνουν θαύματα: τραγανές τάρτες, ανάλαφρες κρέμες, αφράτα μακαρόν και βουτυρένια κρουασάν που είναι και η σπεσιαλιτέ του. Ο Διονύσης Αλέρτας -«ο ζαχαροπλάστης με τα τατουάζ», όπως έγινε γνωστός- μοιράζει τις ώρες του στις κουζίνες του «δικού» του «Ivoire», του «Gaspar», του «Δειπνοσοφιστήριον Catering» και των τηλεοπτικών πλατό των εκπομπών της Κωνσταντίνας Σπυροπούλου και της Τατιάνας Στεφανίδου, όπου δείχνει τις συνταγές του. «Τα τατουάζ είναι η ζωή μου. Ο,τι έχω πάνω μου είναι κομμάτι από μένα. Δεν είναι τίποτα τυχαίο. Εχω τέτοια τρέλα που στεναχωριέμαι επειδή δεν βλέπω τα τατουάζ μου στην πλάτη, που είναι σαν πίνακας», λέει ο Διονύσης Αλέρτας, ο οποίος εξηγεί ότι η δεξιά πλευρά του σώματός του είναι αφιερωμένη στη δουλειά του και η αριστερή στη ζωή του. Στο δεξί του χέρι μού έδειξε πρόθυμα τα κορνέ, τη σοκολάτα, τις βανίλιες, την ημερομηνία που ξεκίνησε να δουλεύει ως ζαχαροπλάστης (το 1999), το μίξερ και τη ζυγαριά που έχει χτυπήσει. «Μόνο ο φούρνος μου λείπει!» μου λέει γελώντας.

Θέλοντας να προλάβει την ερώτηση για το πώς προέκυψε όλη αυτή η δημοσιότητα, είπε: «Γνωρίζω ότι δουλεύω στην τηλεόραση γιατί γουστάρουν το στυλ μου και όχι τη δουλειά μου. Αυτό το κατάλαβα από την πρώτη μου εκπομπή. "Τι να φοράω", τους λέω, "μπλούζα μαγειρικής;". "Οχι, κοντομάνικο για να φαίνονται τα τατουάζ", είπαν». Δεν τον ενοχλεί αν τα τατουάζ του είναι ο λόγος που βρίσκεται στην τηλεόραση. Εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι τα γλυκά που θα δείξει να αρέσουν στον κόσμο. «Αυτό που θέλω να λένε για μένα είναι ότι κάνω καλά γλυκά. Γι’ αυτό βγαίνω στην τηλεό­ραση. Ας γίνεται γύρω μου χαβαλές, ας γίνεται ό,τι θέλει! Εγώ είμαι εκεί για να δείξω τη συνταγή μου», λέει ο Διονύσης Αλέρτας.

Παραδέχεται ότι εκτός τηλεοπτικού αέρα δεν είναι για πολλά-πολλά και ότι η ενασχόλησή του με τον κόσμο της τηλεόρασης περιορίζεται σε αυτό που βλέπουμε: «Η τηλεόραση είναι πολύ πιο ψυχρή από αυτό που φαίνεται. Για παράδειγμα, με την Κωνσταντίνα (Σπυροπούλου) δεν έχουμε και πάρα πολλά. Ο,τι βλέπεις στην εκπομπή. Πιο πολύ με τα παιδιά της παραγωγής συναναστρέφομαι. Ας πούμε, πιο πολύ χαβαλέ κάνω με τη Ζήνα Κουτσελίνη παρά με αυτούς που βλέπεις στην τηλεόραση», λέει. Ακόμα ομολογεί πως δεν αισθάνεται άνετα με τον φακό και φοβάται τη στιγμή που θα πει στον αέρα αυτό που σκέφτεται: «Δεν είμαι στην εκπομπή αυτό που είμαι στη ζωή μου. Μαζεύομαι. Είμαι τόσο κάφρος που δεν θα με ξανακαλούσαν. Οχι μόνο θα με κόβανε, αλλά θα έτρωγα και πρόστιμο από το ΕΣΡ», λέει γελώντας.

Αν και στο παρελθόν έχει πληρώσει αυτή την ειλικρίνεια, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς: «Είμαι πολύ χύμα στην προσωπική μου ζωή. Ο,τι σκεφτώ θα το πω. Και μετά δεν λέω, "ωχ, τι είπα!" ή "γιατί το είπα αυτό;". Δεν γνωρίζω τι σημαίνει η λέξη διπλωματία. Δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να σου το παίξω φίλος. Θα σου τα πω όπως έχουν. Είμαι γιδοβοσκός. Δεν έχω να κερδίσω κάτι από σένα. Δεν με νοιάζει να κερδίσω κάτι από σένα». Οσο για τις γυναίκες ή θα τον δεχτούν όπως είναι ή όχι: «Στις γυναίκες λέω “είμαι αυτό”. Δεν θα πάω πλαγίως. Καταρχάς είμαι τόσο καλά ψυχολογικά με τη δουλειά μου που δεν θα κάτσω να αναλωθώ για μια γυναίκα».



Οσο σκληρός μπορεί να φανεί στον περίγυρό του, το ίδιο σκληρός μπορεί να γίνει και με τον εαυτό του. Δεν θα τον ακούσεις ποτέ να μιλάει για θυσίες που έχει κάνει για τη δουλειά του, για στερήσεις, για κούραση, αλλά μόνο για την αγάπη που έχει για τη ζαχαροπλαστική. «Αν με έβαζες να δουλέψω 7 και 8 ώρες δεν θα είχε νόημα η ζωή μου. Γιατί να μιλήσω για στερήσεις; Τι στερήθηκα; Τους καφέδες; Να βγω με φίλους; Να βγω με μια γκόμενα; Στέρηση είναι αυτά; Εντάξει, ας πούμε ότι τα στερήθηκα. Τα απολαμβάνω τώρα!» δηλώνει ο Διονύσης Αλέρτας στο «thema people».

Ξεκίνησε να ασχολείται με τη ζαχαροπλαστική σε ηλικία 19 ετών για να βγάλει τα δίδακτρα της σχολής του: «Είχα ανάγκη να δουλέψω. Μετά έκανα όλα τα άλλα. Κάτι έπρεπε να κάνω για να βγάλω τη σχολή μου. Ποιος θα την πλήρωνε; Επειδή μεγάλωσα στην Κηφισιά σημαίνει ότι είχα και λεφτά; Αναγκάστηκα και έγινα ζαχαροπλάστης».

Στα 24 του δούλεψε στη «Σπονδή» δίπλα στον κορυφαίο Γάλλο chef pâtissier Ζιλ Μαρσάλ, ο οποίος είναι και το πρότυπό του. «Είναι ένας υπερβολικά έξυπνος άνθρωπος. Μου μετέδωσε την αγάπη και τη δημιουργικότητά του για τη ζαχαροπλαστική», θυμάται ο Διονύσης Αλέρτας από τη συνεργασία τους.

Αλλά δεν είναι ο μόνος δάσκαλός του. «Ο κυρ Στάθης, ο πρώτος chef με τον οποίο δούλεψα, με έμαθε να είμαι καλός άνθρωπος στη δουλειά μου. Είναι πολύ σημαντικό να είσαι καλός, να μη σε βρίζουν μόλις γυρνάς την πλάτη σου», τονίζει.



Στην κουζίνα του καταφέρνει να κρατάει τις ισορροπίες με το να είναι δίκαιος, φιλικός και να δουλεύει πιο πολύ απ’ όλους. Αν κάτι του τη σπάει, είναι η ακαταστασία στην κουζίνα, ενώ αυτό που τον βγάζει εκτός εαυτού είναι οι ευθυνόφοβοι συνεργάτες: «Νευριάζω όταν κάνει κάποιος ένα λάθος και πάει να δικαιολογήσει τον εαυτό του. Το λάθος δεν δικαιολογείται. Αν μου πεις “έκανα λάθος”, το βουλώνω». Τι άλλο του τη σπάει; Να τον λένε τον «Σκαρμούτσο της ζαχαροπλαστικής». «Οταν ο Δημήτρης βγήκε στην τηλεόραση εγώ είχα ήδη πολλά τατουάζ. Είναι λίγο άδικο, αλλά δεν με ενδιαφέρει. Ο καθένας έχει τη δική του προσωπικότητα. Αλλο ο Σκαρμούτσος, άλλο εγώ», λέει.

Η συζήτηση κατέληξε μοιραία στα γλυκά, για τα οποία μπορεί να μιλάει ώρες. Το γλυκό που του αρέσει περισσότερο να φτιάχνει είναι η τάρτα γιατί «τα περικλείει όλα. Και μπισκότο και κρέμα και φρούτο». Η σπεσιαλιτέ του είναι το κρουασάν, ένα γλυκό που λατρεύει λόγω της αυξημένης δυσκολίας του: «Απαιτεί τεχνική. Θέλει εξάσκηση και πάλι μπορεί να μην το πετυχαίνεις πάντα», ενώ το καλύτερό του, για να το τρώει, είναι το γαλακτομπούρεκο.

Δηλώνει κατά των γλυκών χωρίς ζάχαρη επειδή χαλάει η υφή τους, πράγμα που βρίσκει ασυγχώρητο. Αλήθεια πιστεύει ότι οι Ελληνες ξέρουμε να τρώμε γλυκά; «Νομίζω ότι σε εμάς μετράει το μέγεθος του γλυκού. Μας αρέσει το μπούγιο. Τα κερασάκια, τα σιρόπια, τα μπισκότα, τα πουράκια. Οπως σε όλα, έτσι και στη ζαχαροπλαστική μαϊμουδίζουμε», λέει.