Γιατί... πεινάει ο Mr Hunger Games;

Καθιερώθηκε γρήγορα ως πρωταγωνιστής, αν και το πέτυχε με το όνομα ενός φανταστικού ήρωα το οποίο στα ελληνικά ακούγεται τουλάχιστον αστείο: Πίτα Μελάρκ. Στην υπερ-επιτυχημένη σειρά ταινιών «The Hunger Games» ο κατά κόσμον Τζορτζ Χάτσερσον είναι ο συμπρωταγωνιστής της βραβευμένης με Οσκαρ Τζένιφερ Λόρενς. Ο ίδιος από την τρυφερή ηλικία των 10 ετών άρχισε να συνηθίζει στα φώτα της δημοσιότητας καθώς είχε συμμετοχές σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές. Ο πρώτος του κινηματογραφικός ρόλος ήρθε στα 12 χρόνια του και η διεθνής καταξίωση στα 20 του. Φέτος βρέθηκε στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν για να παρουσιάσει τη νέα του ταινία «Escobar: Paradise Lost». Οπως όμως ήταν φυσικό, δεν κατάφερε να αποφύγει τις ερωτήσεις γύρω από το «Hunger Games». 
 
- Τι σου έχει προσφέρει το «Hunger Games» ως ηθοποιό; Είναι μια ταινία που με έκανε να νιώσω ότι πατάω στα πόδια μου. Οι ηθοποιοί ζούμε με ανασφάλεια για το τι θα συμβεί την επόμενη ημέρα και εάν θα έχουμε δουλειά. Ολοι θέλουμε να κάνουμε μια σπουδαία ταινία, κάποια για την οποία θα μας θυμάται ο κόσμος. Για εμένα αυτή η ταινία είναι το «Hunger Games» και είχα την τύχη να την κάνω στην αρχή της καριέρας μου. 

 - Η Τζένιφερ Λόρενς έχει πει ότι της πήρε πολύ καιρό να αποφασίσει αν θα έκανε το «Hunger Games» επειδή δεν γνώριζε αν θα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει την ξαφνική επιτυχία του. Εσύ είχες τέτοια διλήμματα; Ποτέ μου δεν είχα στόχο να επιτύχω ως πρωταγωνιστής ώστε να είμαι παντού αναγνωρίσιμος. Ηθελα απλώς να κάνω ενδιαφέρουσες ταινίες και να βρίσκω δουλειά χωρίς μεγάλα χρονικά κενά ανεργίας. Ηθελα να γνωρίζω άτομα που έχουν ήδη επιτύχει στον χώρο και να μοιράζονται μαζί μου ιστορίες και εμπειρίες. Ποτέ μου δεν είχα πιστέψει ότι μια ταινία θα μπορούσε να με εκτοξεύσει τόσο ψηλά. Οταν διάβασα το σενάριο για το πρώτο μέρος απλώς το λάτρεψα και δεν είχα σκεφτεί στιγμή αν η πιθανή επιτυχία του θα άλλαζε τη ζωή μου. Και ναι, είναι μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή μου, που εάν δεν γίνει κάποια ανατροπή με το πέρασμα του χρόνου, δεν θα είμαι σε θέση να καταλάβω πόσο μεγάλη σημασία είχε για μένα. 

 - Τι είναι αυτό που σε ενοχλεί τώρα που είσαι αναγνωρίσιμος παντού;

Το πιο μικρό αλλά και ενοχλητικό είναι ότι, π.χ., πηγαίνεις σε ένα εστιατόριο και όλοι ξέρουν μια ιστορία για σένα - αν και πιθανότατα αυτή δεν είναι καν αληθινή. Ποτέ μου δεν είχα φανταστεί ότι άτομα που δεν γνώριζα θα είχαν άποψη για μένα και θα την εξέφραζαν δημόσια χωρίς να σκεφτούν αν αυτό με πληγώνει ή όχι. Είναι όμως ένα τίμημα που έχω δεχτεί ότι πρέπει να πληρώσω. 

 - Φοβάσαι μήπως μετά το «Hunger Games» ακολουθήσει η αφάνεια; Αυτό είναι κάτι που με απασχολεί συχνά, αλλά δεν ξέρω τι να απαντήσω. Ισως γι’ αυτό τον λόγο επιδιώκω κάθε χρόνο να κάνω τουλάχιστον μία με δύο ταινίες που να με ενδιαφέρει το σενάριό τους, ακόμα και αν αυτό γίνεται σε βάρος του προσωπικού μου χρόνου. Εδώ (στο Σαν Σεμπαστιάν) βρίσκομαι με μια ταινία που αγάπησα πολύ, το «Escobar: Paradise Lost», η οποία μου χάρισε μια υπέροχη συνεργασία με τον Μπενίσιο Ντελ Τόρο. Αυτή την ερώτηση θα μπορέσω να την απαντήσω σε πέντε, ίσως και παραπάνω χρόνια, τότε που ο κύκλος των «Hunger Games» θα έχει κλείσει. 
 - Εχεις έρθει ποτέ στην Ελλάδα; Οχι, δεν τα έχω καταφέρει. Ομως η μακιγιέζ μου είναι Ελληνίδα και μου μιλάει συνέχεια για τα ελληνικά νησιά. Με έχει πείσει ότι πρέπει να έρθω οπωσδήποτε στη χώρα σας. Ποιος ξέρει, ίσως σύντομα με ανακαλύψει ο φακός κάποιου παπαράτσο σε ελληνικό νησί ινκόγκνιτο. 
 
■  Η τρίτη ταινία της σειράς «The Hunger Games» προβάλλεται ήδη στους ελληνικούς κινηματογράφους