Ο Μαραβέγιας και το παγκάκι-ηλεκτρική καρέκλα

Τα λουλούδια που έβαζαν οι διαδηλωτές στα αυτόματα των στρατιωτών, στην κάννη ακριβώς εκείνων των όπλων που σημάδευαν τους εξεγερμένους χίπηδες καθώς διαμαρτύρονταν για τον πόλεμο στο Βιετνάμ το 1968, θύμισε η διαβόητη, πλέον, ανάρτηση του Κωστή Μαραβέγια στο Facebook για το «λερωμένο από τα χημικά παγκάκι, το κορίτσι, τα φιλιά» κ.λπ. Απλώς, ο Μαραβέγιας διάλεξε τη λάθος στιγμή και το λάθος κλίμα για λουλούδια και «flower power», ήταν η κατεξοχήν λάθος στιγμή για να απευθύνει ένα «ειρήνη υμίν», ήταν η λάθος συγκυρία για ένα κήρυγμα κατά της βίας γενικώς. Διότι, πιθανότατα, το ολέθριο σφάλμα του δεν έχει να κάνει με τις όποιες απόψεις του, αλλά με τα οξυμένα πνεύματα της παρούσας περιόδου.

Απόδειξη γι’ αυτό είναι ένα από τα πάμπολλα σχόλια που εμφανίστηκαν στη σελίδα του Maraveyas Ilegal - και δεν θα χρειαζόταν οποιαδήποτε επεξήγηση για να αποκαλύψει το απύθμενο μίσος του: «Μαραβέγια, ψόφα, να κάνουμε γιορτή!». Ο ίδιος προσπάθησε απλώς να μην πνιγεί στο κύμα μένους που σάρωσε το προφίλ του στο Facebook, να μη συμβάλει στην ακόμη μεγαλύτερη διόγκωση του όλου ζητήματος - εξ ου και αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση στο «thema people», παραπέμποντας σε όσα έχει ήδη αναρτήσει στο Facebook. Κατά κάποιον τρόπο, όμως, ο Μαραβέγιας δεν σταυρώνεται στα social media επειδή εξέφρασε μια ρομαντική, ακόμη και αφελή, έστω, φιλειρηνική θέση για την εκρηκτική τρέχουσα πραγματικότητα.



Υφίσταται τον κανιβαλισμό μάλλον διότι δεν θέλησε να γίνει αρκετά ακραίος προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, διότι τόλμησε να μη διαλέξει κάποιον από τους δύο πόλους της διαμάχης, διότι δεν υιοθέτησε ούτε τη στάση των διαδηλωτών αλλά ούτε και εκείνων που εγκρίνουν ως λύση τη βίαιη καταστολή από τις αστυνομικές δυνάμεις. Το έγκλημα του Μαραβέγια, το, σύμφωνα με πολλούς, ασυγχώρητο ατόπημά του, ήταν ότι αποφάσισε να εκδηλώσει την προσωπική του απόγνωση με έναν τρόπο που θα ταίριαζε περισσότερο σε Ιταλό τροβαδούρο: κάπως ποιητικά, λίγο ειρωνικά, αλλά σε κάθε περίπτωση ανάλαφρα και, όσο σηκώνει η περίσταση, χαριτωμένα. Ας πούμε, όπως θα διαμαρτυρόταν π.χ. ο μακαρίτης Λούτσιο Ντάλα - εξάλλου οι έντονες ιταλικές επιρροές του Μαραβέγια μόνο κρυφές δεν είναι, καθώς ως προς τη μουσική έχει ανατραφεί στην Ιταλία. Ιδού, λοιπόν, τι έγραψε ενώ το κέντρο της Αθήνας ήταν τυλιγμένο στον αποπνικτικό καπνό των συγκρούσεων ανάμεσα στους διαδηλωτές-συμπαραστάτες του απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού και την Αστυνομία: «Αγαπημένε μου συνάνθρωπε, πόση βία ν’ αντέξεις πια σ’ αυτό τον τόπο; Βία “κρατική”, βία “αντιεξουσιαστική”, βία “χρυσαυγίτικη”, όλες βίες φασίζουσες και εν τέλει βαθιά εξουσιαστικές.

Καταπονημένη και καταπατημένη από δαύτους της καρδιάς μας η μη βία. Κι αφού μου ζητάς να πάρω θέση επίμονα, κι αφού σου πω το προφανές Πρόσβαση στη Γνώση και στη Μόρφωση για Ολους, θα σου τραγουδήσω το υπόλοιπο (σε Μι Ματζόρε): Καμία αλληλεγγύη στον κανιβαλισμό της απόγνωσης και σε όποιον εκφραστή και εμπνευστή της με οποιαδήποτε ψυχογενή “ιδεολογικά” προσχήματα. Καμία συμμετοχή στον πιθηκισμό της ιδιοτελούς συμπαράστασης σε άδικα “δίκαιους αγώνες” που φέρουν όπλα φωτιές και δακρυγόνα. Τέλος, η ομορφιά θα μας σώσει, αγαπημένοι. Κι αν η φωτιά σού φαίνεται όμορφη, βούτα στα μέσα σου να πιεις λίγο νερό αγάπης. Κάπου θα ’χεις κι εσύ συνάνθρωπε. Θα ξεδιψάσεις. ΥΓ.: Θερμή παράκληση να καθαριστούν τα παγκάκια της Αθήνας από τα χημικά και τις μολότοφ. Θέλω να βγω με το κορίτσι μου σήμερα που ’ναι Κυριακή, να τη φιλήσω σε παγκάκι».
Υπέγραφε, δε, «Με αγάπη Κ. Μαραβέγιας».

Το «Παγκάκι Gate»

Η αντίδραση στο ζαλισμένο από τα χημικά, απαυδισμένο από την αναταραχή, νεο-χίπικο «παγκάκι» του Κωστή Μαραβέγια ήταν άμεση, πάνδημη - αλλά και σχιζοφρενική. Στο ένα άκρο υπήρξαν εξαγριωμένα σχόλια, ακόμη και κατάρες που έσταζαν καθαρό και ανόθευτο φαρμάκι, όπως «κακό και γρήγορο θάνατο σε σένα και σ’ ό,τι αγαπάς, χίπη ξεφτιλισμένε, σκουπίδι πεταμένο» κ.λπ. Για κάποιους, προφανώς, το να αναφέρονται λέξεις όπως «ομορφιά» και «αγάπη» σε μια ανάρτηση στο Facebook συνιστά βαρύτατο κακούργημα κατά του κοινωνικού συνόλου, είναι μια βάναυση παραβίαση της ηθικής, της ανθρωπιάς κ.ο.κ. Οπότε, εύλογα θα μπορούσε να αναρωτιέται κανείς ποιο ήταν το ειδεχθές έγκλημα του Κωστή Μαραβέγια, ποιο άτυχο θύμα διαμέλισε, πόσες ανθρωποκτονίες διέπραξε κατά συρροή κ.ά., αφού μόνο τέτοιου είδους ενέργειες θα μπορούσαν να δικαιολογούν τόση οργή.



To περίφημο post του Κωστή Μαραβέγια, με γλώσσα που θα ταίριαζε περισσότερο σε Ιταλό τροβαδούρο, κάπως ποιητικό, λίγο ειρωνικό, αλλά σε κάθε περίπτωση ανάλαφρο και, όσο σηκώνει η περίσταση, χαριτωμένο, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί τη νέα έξαρση ανθρωποφαγίας, λεκτικής βίας και ορίτζιναλ φασισμού στα κοινωνικά δίκτυα με ατάκες τύπου «Μαραβέγια, ψόφα, να κάνουμε γιορτή!»

Ωστόσο, στο άλλο άκρο από τα προηγούμενα υπήρξε ένα πλήθος σχολίων από όσους δήλωσαν με τον ψηφιακό τους αντίχειρα υψωμένο ότι η τοποθέτηση του Maraveyas Ilegal για το «παγκάκι» τούς βρίσκει σύμφωνους: περίπου 3.500 ήταν τα like για τη φιλειρηνική παρέμβαση του Μαραβέγια, παρόλο που τα αρνητικά, ειρωνικά, προσβλητικά, απειλητικά, υβριστικά κ.λπ. σχόλια συνέχισαν να συσσωρεύονται στο προφίλ του βάρδου κατά τις ημέρες που ακολούθησαν την αρχική του ανάρτηση.

Ανάμεσά τους υπήρξαν και τοποθετήσεις επωνύμων που θέλησαν είτε να επιβραβεύσουν, είτε να παραδώσουν τον Μαραβέγια στη γενική κατακραυγή. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει σαφώς, πλην παραδόξως σε σχέση με τον γενικώς ήπιο χαρακτήρα του και την πνευματική του καλλιέργεια, ο Γιώργος Πανόπουλος, γνωστός κυρίως υπό την ιδιότητά του ως αστρολόγου: «Αυτός ο άνθρωπος που ακούγοντας ένα “τύπου τραγούδι” του με μια Λόλα νόμιζα ότι είναι άλλο ένα σαχλό διαφημιστικό του jumbo, παρεμβαίνει για να σχολιάσει την ελληνική πραγματικότητα - διαβάστε και ξεράστε ελεύθερα». Πάντως, ο πολιτικός, διαφημιστής κ.λπ. Θάνος Τζήμερος θέλησε να ενθαρρύνει τον Κωστή Μαραβέγια, γράφοντας: «Μπράβο Κωστή. Θαρραλέα στάση σε έναν κόσμο τζάμπα μαγκιάς».

Απάντηση-διευκρίνιση για το «τυφλό μίσος»

Σαν να αιφνιδιάστηκε ακόμη και ο ίδιος από την ορμή και την ένταση των αντιδράσεων που προκάλεσε με το «Παγκάκι Gate», ο Μαραβέγιας θέλησε να διευκρινίσει, αν μη τι άλλο, κάποια βασικά και ουσιαστικά σημεία γύρω από την ιδεολογική του στάση. Προχώρησε, λοιπόν, στην ανάρτηση ενός δεύτερου και επεξηγηματικού κειμένου: «Μερικές διευκρινίσεις, αν και ουσιωδώς ευκόλως εννοούμενες. Εξαρχής λοιπόν έγραψα “Πρόσβαση στη Γνώση και στη Μόρφωση για Ολους”. Προφανώς δηλώνω καθαρά υπέρ του αιτήματος του Ρωμανού για δικαίωμα σε σπουδές και μόρφωση. ΠΡΟΦΑΝΩΣ όσο αργεί να ικανοποιηθεί το αίτημα, τόσο απειλείται η υγεία του αλλά κι άλλο τόσο ρισκάρει το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο από μια αδικαιολόγητη απώλεια ανθρώπινης ζωής. Με σόκαρε ο τρόπος που κάποιοι το αγνοήσατε και το προσπεράστε σαν να σας είπα “καλά να πάθει ο Ρωμανός”. Μα τόσο τυφλό μίσος από τη μεριά κάποιων;

Αλλά, δεν συμφωνώ σε καμία περίπτωση με το δογματικό μανιφέστο που υπογράφει στις επιστολές του. Εξηγούμαι: Δεν συμμερίζομαι απόψεις περί κατάλυσης του συστήματος με φωτιές και με καλάσνικοφ. Δεν ασπάζομαι την έκφραση και αποτύπωση της αγανάκτησης μέσω βίαιων δράσεων. ΔΕΝ ΛΥΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΑΠΕΝΑΝΤΙΑΣ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΑΝΤΙΜΑΧΕΤΑΙ.

Πιστεύω στη μετατροπή της οργής σε δημιουργική αισιοδοξία. Πιστεύω στο συλλογικό πάθος των διαδηλώσεων με ειρηνικά μέσα. Ναι, επίσης, πιστεύω στην ομορφιά. Στην ομορφιά του ανθρώπου, του πνεύματος, του λόγου, της μουσικής, της τέχνης ως ύστατο καταφύγιο, του δώρου της ζωής.



Διαβάζοντας τις αναρτήσεις, εύλογα αναρωτιέται κανείς ποιο ήταν το ειδεχθές έγκλημα του Κωστή Μαραβέγια, ποιο άτυχο θύμα διαμέλισε, πόσες ανθρωποκτονίες διέπραξε κατά συρροή κ.λπ. κ.λπ., αφού μόνο τέτοιου είδους ενέργειες θα μπορούσαν να δικαιολογούν τόση οργή

Οσον αφορά στο “μισθό” μου από τη ΝΕΡΙΤ που επικαλείστε αρκετοί, κι έχω πραγματικά κουραστεί να ακούω μια διαστρεβλωμένη εκδοχή, να σας πληροφορήσω για ακόμη μία φορά πως ανέλαβα μουσική εκπομπή για 12 πενηντάλεπτα επεισόδια που παίζονται ακόμη σε επαναλήψεις μέσω της πρότασης της εταιρείας B&G Productions. Ο κύκλος των εκπομπών ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι, χωρίς να ανανεώσω το συμβόλαιό μου με την παραπάνω εταιρία, για λογαριασμό οποιουδήποτε καναλιού. Δεν είμαι λοιπόν έμμισθος μόνιμος υπάλληλος της ΝΕΡΙΤ, αλλά ούτε κανενός άλλου δημόσιου φορέα.

Επίσης, το υστερόγραφο για το παγκάκι είχε προφανώς συμβολικό χαρακτήρα και λυπάμαι με την εμπάθεια που ενέπλεξαν κάποιοι το συμβολικά “καθαρό” παγκάκι από μολότοφ και δακρυγόνα, με τους Σύρους πρόσφυγες στην πλατεία Συντάγματος αλλά και τους άστεγους και μετανάστες στην Κυψέλη. Η στάση και η δράση μου για το αντιρατσιστικό κίνημα είναι γνωστή εδώ και χρόνια και ειλικρινά με πίκρανε όσο οτιδήποτε άλλο η άστοχη αναφορά ορισμένων σε ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα για μένα».

Η «Λόλα» στο απόσπασμα

Ο Κωστής Μαραβέγιας χρησιμοποίησε το παραπάνω διευκρινιστικό κείμενο δεκάδες φορές, επαναλαμβάνοντάς το σαν στερεότυπη απάντηση σε όσους επέμεναν να του επιτίθενται. Μέσα στον ανεμοστρόβιλο που προκάλεσε με την αλληγορική του έκκληση να καθαριστεί το παγκάκι, οι εξοργισμένοι επικριτές επέλεγαν ο καθένας όποια ιδιότητα του Μαραβέγια φαινόταν πιο πρόσφορη.

Σταχυολογώντας ατάκες από τον χείμαρρο -ενίοτε και οχετό- των σχολίων που τον αφορούν στο Facebook, μπορεί κανείς να διαβάσει σχεδόν οτιδήποτε, σε οποιαδήποτε απόχρωση της χολής ή και της υπερβολής: «Οι μέρες είναι πολύ δύσκολες για να καθόμαστε να σιχτιρίζουμε εσένα. Αλλά το κέρδισες με το σπαθί σου». «Πάντα σας θεωρούσαμε έναν χιπστεροαλτέρνατιβ “εναλλακτικό” μουσικό. Κάτι σαν τον Σταύρο Θεοδωράκη της μουσικής.

Ευχαριστούμε που μας επιβεβαιώσατε». «Κωστή, άντε πλέξε κάνα κασκόλ για κάνα δέντρο που κρυώνει και άσε τη βία για αυτούς που τη βιώνουν». «O Τέρης Χρυσός της δεκαετίας μας. Και τότε ο κόσμος βόγκαγε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και εκείνοι τραγούδαγαν το “τάκα-τάκα-τάκα-τα...”». «Ολα τα πράγματα έχουν δύο όψεις. Κι ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας, επίσης». «Οταν η χιπστεριά γίνεται χιτλεριά». Μάλιστα, κάποιος από τους δεκάδες σχολιαστές κατέθεσε τη δική του εκδοχή για τις θέσεις Μαραβέγια μιλώντας όχι ως θιγμένος δημοκρατικός πολίτης, αλλά σαν αθηναϊκό παγκάκι: «Εδιωξα τους μετανάστες από πάνω μου, όπως μου είχε ζητήσει η κυρία Κική Δημουλά από τον περσινό Μάιο (οι Σύροι πρόσφυγες είναι ξαπλωμένοι στο πεζοδρόμιο της λεωφόρου Αμαλίας στο Σύνταγμα), και η βροχή με καθάρισε από μολότοφ και χημικά προκειμένου να έρθουν να κάτσουν ο κύριος Κωστής Μαραβέγιας με το κορίτσι του και να φιληθούνε. Αναμένω μετά και τους Atenistas και τον κύριο Καμίνη τον δήμαρχο να μου φορέσουν κανένα πουλοβεράκι για να μην κρυώνω τώρα το χειμώνα».





Δεκάδες ήταν και οι επώνυμες αναρτήσεις-απαντήσεις στον Μαραβέγια, όπως αυτή του συνήθως ήπιου αστρολόγου Γιώργου Πανόπουλου: «Αυτός ο άνθρωπος που ακούγοντας ένα “τύπου τραγούδι” του με μια Λόλα, νόμιζα ότι είναι άλλο ένα σαχλό διαφημιστικό του jumbo, παρεμβαίνει για να σχολιάσει την ελληνική πραγματικότητα - διαβάστε και ξεράστε ελεύθερα»

Ο Κωστής Μαραβέγιας είναι ένας τραγουδιστής-τραγουδοποιός που, και πάλι κατά την παράδοση των Ιταλών ποπ αστέρων, βρίσκει την ευκαιρία να ξεδιπλώσει πλήρως το ταλέντο του σε ζωντανά σόου και συναυλίες. Το ότι έχει εμφανιστεί σε κάθε είδους φεστιβάλ θα μπορούσε να προσμετρηθεί στην αντιρατσιστική και φιλειρηνική του δράση, την οποία και επικαλείται, αντικρούοντας όσους απορρίπτουν το «ύποπτο» κατά την άποψή τους φιλειρηνικό του κήρυγμα. Διότι στο τεταμένο πολιτικό κλίμα της εποχής η δικαιολογία της αφέλειας δεν γίνεται δεκτή, επομένως η ρομαντική προτροπή του Μαραβέγια για κατάπαυση του κοινωνικού πυρός, όπως φάνηκε από τις ανθρωποφαγικές τάσεις που απελευθερώθηκαν εξαιτίας της ανάρτησης για το «παγκάκι», δεν θα μπορούσε ποτέ να θεωρηθεί αθώα.

Επ’ αυτού, ίσως ο συνθέτης των «Τσαλαπατώ» και «Λόλα» να μπορούσε να χρησιμοποιήσει σαν δίδαγμα αυτό που κάποια σχολιάστρια του πέταξε απαξιωτικά στο διαδικτυακό του πρόσωπο: «Φονιάδες των Λαών - Φιλήσυχοι Πολίτες», υπό την έννοια ότι καμία έκκληση για ανακωχή, καμία καταδίκη της βίας «απ’ όπου και εάν προέρχεται» δεν έχει νόημα εκεί όπου κοχλάζουν βαθιές και κρίσιμες κοινωνικές αντιπαραθέσεις. Παρ’ όλα αυτά ο Κωστής Μαραβέγιας θα μπορούσε να έχει προβλέψει τη θύελλα που θα προκαλούσε, καθώς είχε ήδη προφητέψει, κατά κάποιον τρόπο, το ίδιο του το μέλλον. Σε συνέντευξή του τον περασμένο Ιούλιο έλεγε ότι «ο δικός μου μεγάλος φόβος είναι η άνοδος του ρατσισμού και του φασισμού. Ακόμα και να πάρεις θέση αυτή τη στιγμή, έτσι όπως βράζει η κοινωνία, αποτελεί ρίσκο. Είναι σαν να πας να χωρίσεις δύο ανθρώπους εν μέσω μιας φασαρίας. Σίγουρα θα φας κάποιες, δεν το γλιτώνεις». Μεταφορικά τουλάχιστον και μέσω Facebook, αυτό ακριβώς συνέβη.