Μίνως Θεοχάρης: «Στο “Κάτω Παρτάλι” βρήκα το χωριό που δεν είχα»

O Μίνως Θεοχάρης περνάει καθημερινά δέκα ώρες στις εξοχές της Παιανίας, της Κάντζας και του Καπανδριτίου, τα μέρη που στην πραγματικότητα συνθέτουν το χωριό που επινόησε ο σεναριογράφος Λευτέρης Παπαπέτρου, ο οποίος έχει υπογράψει τις all time classic σειρές «Ντόλτσε βίτα» (μαζί με τον Αλέξανδρο Ρήγα), «Εγκλήματα» και «Είσαι το ταίρι μου». Είναι ο σεναριογράφος που φαντάστηκε την πρώην ζάπλουτη Βίβιαν να περπατάει μέσα στις λάσπες του χωριού με τα γοβάκια Ferragamo και τον gay κολλητό της Μανώλη να παντρεύεται μια χωριατοπούλα με όλα τα πατροπαράδοτα έθιμα. «Αγαπώ τα πάντα στον ρόλο μου. Εχω πολλά κοινά σημεία με τον Μανώλη, αλλά και πολλές διαφορές», λέει ο Μίνως Θεοχάρης στο «thema people». Μία από τις διαφορές που εύκολα εντοπίζει κανείς είναι ότι ο Μίνως είναι πολύ περισσότερο εσωστρεφής από τον Μανώλη. «Ναι, είμαι λίγο κρυψίνους. Προτιμώ να απολαμβάνω πολύ ιδιωτικά τα έντονα συναισθήματα», παραδέχεται με γλυκό χαμόγελο. Εχει επίσης εκμυστηρευτεί ότι υπάρχει κάτι μέσα του που δεν του αρέσει. Δηλαδή τι; «Δεν είναι μόνο ένα. Είναι προσωπικά μονοπάτια αυτά, αλλά, αν διάλεγα ένα, θα σου έλεγα πως είναι ο φόβος. Το συναίσθημα του φόβου, σε όλες του τις μορφές, είναι κάτι που με έχει απασχολήσει αρκετά», εξομολογείται στο «thema people».

Στη σειρά «Κάτω Παρτάλι» βρήκε το χωριό που δεν είχε ποτέ. «Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στη Νέα Σμύρνη, στο σπίτι όπου μένω μέχρι σήμερα, μόνος πλέον. Δυστυχώς, δεν είχα ποτέ χωριό, αλλά απέκτησα σχετικά πρόσφατα το χωριό μου!» λέει γελώντας. Πώς είναι να παίζει μαζί με την κολλητή του Νάντια Κοντογεώργη; «Απολαυστικά. Με τη Νάντια έχουμε διανύσει μία δεκαετία χέρι-χέρι, τόσο στην προσωπική μας ζωή όσο και στην επαγγελματική. Μοιραστήκαμε τις ανησυχίες και τα όνειρά μας.

Για μένα είναι το μεγαλύτερο δώρο να είμαστε μαζί σε αυτή τη δουλειά και να βλέπουμε μαζί τα όνειρά μας να γίνονται πραγματικότητα. Κλείσαμε, θα έλεγα, έναν κύκλο ενηλικίωσης παρέα και ανοίγει ο επόμενος για τον καθέναν μας. Είναι πολύ συγκινητικό!» απαντά.

Συγκινητική είναι και η φιλία τους, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται κάθε τόσο ο ένας για τον άλλον. Στην πρεμιέρα της Νάντιας στη «Μελωδία της Ευτυχίας» -ένα όνειρο ζωής της, όπως έχει πει και η ίδια για το συγκεκριμένο μιούζικαλ-, ο Μίνως είχε πει με τρεμάμενη φωνή: «Είμαι ο πιο περήφανος και ευτυχισμένος φίλος σήμερα».

Ταυτόχρονα, όμως, η Νάντια είναι η φίλη που μπορεί να τον κάνει να γελάσει μέχρι δακρύων. «Υπάρχει κοινή αισθητική και κοινός κώδικας με τη Νάντια, γεγονός που είναι μεγάλη ευτυχία. Το χιούμορ και οι κώδικες επικοινωνίας που έχουμε στη σειρά έχουν πολλά κοινά σημεία με τον τρόπο που επικοινωνούμε στη ζωή μας», λέει ο ίδιος. Δεν μπορεί να συγκρατήσει τα γέλια του όταν θυμάται ένα γύρισμα που είχαν κάνει σε νεκροταφείο: «Στον πρώτο κύκλο της σειράς, ήμασταν με τον Γιάννη (σ.σ.: Τσιμιτσέλη) και τη Νάντια σε κάτι νεκροταφεία! Φαντάσου, νύχτα με κρύο και εμείς να γελάμε πάρα πολύ διότι όλο το σκηνικό ήταν μακάβριο. Και εμείς εκεί, σαν τους τρελούς. Επίσης, στα γυρίσματα στη Σίφνο είχαμε περάσει πολύ ωραία. Μπορώ να πω ήταν πιο διασκεδαστικά. Ηλιος, θάλασσα και μαγιό».

Ο Μίνωας δεν έχει λόγο να μην απολαμβάνει την επιτυχία της σειράς, ούτε έχει κάποιο πρόβλημα με την αναγνωρισιμότητα. «Τα σχόλια που δέχομαι από τον κόσμο είναι πολύ θετικά. Αισθάνομαι πολύ καλά και δεν με έχει ενοχλήσει καθόλου η αναγνωρισιμότητα. Εκτός από τον πρώτο μήνα της προβολής του σίριαλ που δεν καταλάβαινα γιατί με κοιτάνε», λέει με έμφαση. Τον αγχώνει μήπως το ενδεχόμενο οι επόμενες επαγγελματικές προτάσεις να αφορούν ρόλους πανομοιότυπους με του Μανώλη; «Αυτό θα συμβεί, έτσι κι αλλιώς, και το γνωρίζω. Δεν σημαίνει όμως πως εγώ θα τους ερμηνεύσω πανομοιότυπα. Θέλω να πω πως είναι και στο χέρι μου ως ένα σημείο. Προς το παρόν δεν κάνω σχέδια για τα επόμενα επαγγελματικά βήματα. Περιμένω με υπομονή όσα είναι να έρθουν και απολαμβάνω αυτά που ήρθαν έως τώρα», απαντά.

Ο Μίνως Θεοχάρης με τη συμπρωταγωνίστριά του στο «Κάτω Παρτάλι» Νάντια Κοντογεώργη: «Με τη Νάντια έχουμε διανύσει μία δεκαετία χέρι-χέρι, τόσο στην προσωπική μας ζωή όσο και στην επαγγελματική. Μοιραστήκαμε τις ανησυχίες και τα όνειρά μας»

Τα βράδια της Τρίτης, ο Μίνως Θεοχάρης συναντά μία άλλη φίλη του, την Αντιγόνη Ψυχράμη, στο μουσικό σόου «Εδώ και Τώρα», που παρουσιάζουν στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. «Είναι από τα πιο δημιουργικά, όμορφα και διασκεδαστικά πράγματα που έχω κάνει μέχρι τώρα. Τολμώ να πω ότι θα ακούσετε μουσική που δεν ακούγεται πουθενά αλλού στην Αθήνα αυτή τη στιγμή. Ξένα κομμάτια που παίζονται στα ραδιόφωνα σε απίστευτες διασκευές, καινούρια ελληνικά τραγούδια που υπογράφουν ο Στάμος Σέμσης και ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, dance κομμάτια. Κυρίως όμως θα δείτε εννιά καλλιτέχνες επί σκηνής που δημιουργούν εικόνες και συναισθήματα με τα σώματα και τις φωνές τους».

Με την Αντιγόνη, λέει, θα μπορούσε να συνεργάζεται για πάντα. «Με την Αντιγόνη είμαστε παιδικοί φίλοι, γνωριστήκαμε στην πρώτη παράσταση όπου συμμετείχα, το ‘‘Grease’’ και διατηρούμε πολύ στενή φιλία από τότε. Θα μπορούσα να συνεργάζομαι μαζί της για πάντα. Είναι η μοναδική Ελληνίδα performer στη γενιά μας που μπορεί με τόση ευκολία να υποστηρίξει τόσο διαφορετικά είδη μουσικής», τονίζει στο «thema people».  Οπως ακριβώς και ο τίτλος της παράστασης, ο Μίνως δίνει την αίσθηση ότι ζει το εδώ και τώρα, δεν αναπολεί το παρελθόν και δεν στέκεται σε αυτό: «Οχι, δεν στέκομαι στο παρελθόν αλλά ενυπάρχει στο παρόν μου. Πάντα συμβαίνει αυτό. Το παρελθόν μας είναι αυτό που διαμορφώνει το ποιοι είμαστε σήμερα. Κοιτάω πάντα μπροστά αλλά γνωρίζω πόσα μέτρα με χωρίζουν από την αφετηρία».

Υπάρχει κάτι που τον πληγώνει σε αυτό; Ο ίδιος έχει μιλήσει ανοιχτά για την ψυχολογική βία που είχε υποστεί στα σχολικά του χρόνια, δίνοντας ένα ηχηρό μήνυμα στα παιδιά που εκφοβίζονται καθημερινά: «Εχω μιλήσει και δεν θα ήθελα να δώσω μεγαλύτερες διαστάσεις σε προσωπικό επίπεδο. Σε κοινωνικό όμως επίπεδο, βρίσκω θλιβερή την έλλειψη κοινωνικής παιδείας που υπάρχει ακόμα στην Ελλάδα. Με πληγώνει πιο πολύ από το παρελθόν μου αυτό το παρόν που αντιμετωπίζουν σήμερα τα παιδιά στην Ελλάδα». Αραγε έχει συγχωρήσει αυτά τα παιδιά που του φέρθηκαν σκληρά στο παρελθόν; «Δεν μ’ έχει απασχολήσει αυτό τόσο. Τα παιδιά είναι σκληρά και το δικαιούνται. Εκείνο που με απασχολεί είναι αυτή η αίσθηση του παράξενου, περίεργου και, αν θες, μη αποδεκτού που με κυνηγάει μέχρι σήμερα». Οταν βρίσκει τα σκούρα πού καταφεύγει; «Στη σκηνή, στους φίλους μου, στο σπίτι μου, στο γράψιμο, στη μουσική. Ανάλογα… Σε κάθε περίπτωση εκτονώνομαι με διαφορετικό τρόπο».

Ο έρωτας είναι κάτι που σπάνια του συμβαίνει, όταν όμως τον βιώνει, «όλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα». Προτεραιότητα για εκείνον είναι να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της ζωής του.  Μετά την κρίση των 30, την οποία ο Μίνως πέρασε στα 29 του χρόνια, τα έχει βρει με τον εαυτό του: «Πλέον δεν με αγχώνει το πέρασμα του χρόνου. Με συγκινεί, θα έλεγα. Στα 29 μου πέρασα την κρίση των 30! Ηταν δύσκολη χρονιά. Αποχαιρέτησα την ανεμελιά και καλωσόρισα την υπευθυνότητα. Εμαθα να σέβομαι και να προσέχω τον εαυτό μου. Να με προστατεύω, να εκφράζω τα συναισθήματά μου, να επιλέγω, να μην ξοδεύομαι. Να είμαι συνειδητός και πιστός στα θέλω μου. Είναι ζόρικη διαδικασία, αλλά απαραίτητη».