Αυτή είναι η ομάδα που θέλει να αλλάξει τη ζωή στα ακριτικά νησιά!

Η άγονη γραμμή το καλοκαίρι είναι hit, αλλά καθώς ο Σεπτέμβριος μάς επαναφέρει στην αστική καθημερινότητα, τα ακριτικά νησιά επιστρέφουν στην πραγματικότητα της απραγίας, αλλά κυρίως της θεσμικής εγκατάλειψης. Η +πλευση (σύμπλευση), μια Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία, σκοπό έχει την υποστήριξη και βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων στα ελληνικά ακριτικά νησιά. Κάθε χρόνο, ακτιβιστές γιατροί, εθελοντές κάθε ειδικότητας πραγματοποιούν ετήσιο διάπλου με τα φουσκωτά σκάφη των μελών της, με σκοπό δωρεάν ιατρικές διαγνωστικές εξετάσεις και παροχή υλικοτεχνικών υποδομών εκεί που οι υπόλοιποι αφήσαμε αντιηλιακά και παρεό.

Φέτος, με ημέρα αναχώρησης την Πέμπτη 23 Απριλίου από το Λαύριο, για έντεκα ημέρες, τα φουσκωτά της +πλευσης βάζουν πλώρη για επτά μικρά νησιά και πάνω από δέκα λιμάνια. Κίμωλος, Φολέγανδρος, Σχοινούσα, Θηρασιά, Κάσος, Γαύδος, Αντικύθηρα. Θα μπορούσε να είναι μια ονειρική κρουαζιέρα. «Μόνο που δεν πάμε με το πλοίο της γραμμής Ιούλιο μήνα. Πάμε μια περίοδο που έχουν ανάγκη οι κάτοικοι» μου λέει ο Νίκος Αθανασίου, ιδρυτικό μέλος της +πλευσης, που αναλαμβάνει κάθε χρόνο με το φουσκωτό του να οδηγήσει τους εθελοντές στα ερημικά λιμάνια του Αιγαίου. «Ούτε είναι ένα εύκολο ταξίδι. Πρέπει να αντέχεις τη θάλασσα» συμπληρώνει η Σάντυ Κορμά, επίσης μέλος της ΜΚΟ, παιδίατρος, επιμελήτρια παιδιατρικής κλινικής στο Μητέρα.



Σε όλα τα νησιά θα στηθούν ιατρεία για τη δωρεάν εξέταση των κατοίκων από τους γιατρούς της ομάδας, θα προσφερθεί υλικοτεχνικός εξοπλισμός στα σχολεία και θα γίνουν έργα υποδομής και παράλληλες δραστηριότητες. Πώς ξεκίνησαν όλα αυτά; «Ένας αριθμός ατόμων που είχαμε εθελοντική δράση την ομάδα Αιγαίο, η οποία επίσης δραστηριοποιείται στην παροχή βοήθειας στα ακριτικά νησιά, τον Ιανουάριο του 2014 αποφασίσαμε να ιδρύσουμε μια νέα ομάδα με παρεμφερή σκοπό, τη +πλευση. Κύρια δράση μας αποτελεί ο επί δέκα ημέρες διάπλους με έντεκα φουσκωτά –τα οποία παρέχουμε εμείς– σε όσο πιο πολλά απομακρυσμένα νησιά μπορούμε. Κάθε μέρα σε διαφορετικό νησί. H αγάπη μου για τη θάλασσα, την Ελλάδα και τον ελληνισμό, ώστε και το χειμώνα τα νησιά μας να έχουν ποιότητα ζωής, με παρέσυραν σε αυτό» λέει ο Νίκος Αθανασίου.

Αναζητώντας μια γκρίζα ζώνη, αναρωτιέμαι πώς προήλθε η διάσπαση. «Φύγαμε γιατί μεγάλωσε αρκετά η ομάδα και δεν υπήρχε έδαφος ενασχόλησης για όλους, καθώς τα μέλη ήταν αρκετά. Κάποιοι ήθελαν να προσφέρουν και δεν υπήρχε αντικείμενο, σκεφτήκαμε μια νέα ομάδα με παρεμφερείς σκοπούς, σαφώς μη ανταγωνιστικές, για έναν επιπλέον διάπλου, που θα καλύπτει διαφορετικά νησιά. Και βέβαια εξακολουθεί να υπάρχει συνεννόηση με την ομάδα Αιγαίου, όπως και άλλες ομάδες που δραστηριοποιούνται. Τα νησιά είναι πάρα πολλά, όπως και οι ανάγκες τους» λέει ο κ. Αθανασίου.

Είναι πράγματι τόσο παραμελημένα τα ακριτικά νησιά; «Είναι στο έλεος του Θεού» λέει η Σάντυ Κορμά. «Η στελέχωση και το ιατρικό προσωπικό καλύπτονται από αγροτικούς γιατρούς που μόλις έχουν τελειώσει την ιατρική, χωρίς ειδικότητα, και ανά δέκα μέρες μετακινούνται από νησί σε νησί. Μέχρι να μάθει ο κάθε γιατρός το ιστορικό και τις ανάγκες των κατοίκων –πολλοί έχουν χρόνιες παθήσεις– πρέπει να αναχωρήσουν για άλλο νησί. Όλα επαφίενται στο φιλότιμο του γιατρού».

Και οι αποκαλύψεις δεν σταματούν. «Μια γυναίκα στην Αστυπάλαια ανακάλυψε πως είχε όγκο στο στήθος μετά από προληπτικό υπέρηχο που εμείς της διενεργήσαμε, στην Ανάφη υπήρξε παιδί με ρευματοειδή αρθρίτιδα που έπρεπε να καταλήξει στο Παίδων για να λάβει σωστή διάγνωση, ενώ πολύτιμος χρόνος είχε χαθεί» θυμάται κάποια περιστατικά η Σάντυ Κορμά. «Ο κάτοικος της Ανάφης έπρεπε να ταξιδέψει στην Ίο ή τη Σαντορίνη για μια απλή εξέταση αίματος και να περιμένει και μια μέρα εκεί για να βγουν τα αποτελέσματά του, μέχρι πέρσι που κάναμε δωρεά στο νησί έναν αιματολογικό αναλυτή» ενημερώνει ο κ. Αθανασίου.



Οι γιατροί εθελοντές της +πλευσης μεταφέρουν στα νησιά τον προσωπικό εξοπλισμό, εργαστηριακό και υλικοτεχνικό, κυρίως τις γνώσεις τους και τη διάθεση να εκπαιδεύσουν τους ακρίτες. «Διοργανώνουμε ιατρικές διαλέξεις και ομιλίες, π.χ., για την πρόληψη του καρκίνου του μαστού, το κάπνισμα, τη διατροφή, τους εθισμούς κ.ά. Οι κάτοικοι των μικρών νησιών είναι απομονωμένοι και έχουν ανάγκη να ακούσουν, να ενημερωθούν. Δυστυχώς δεν μαθαίνουν εύκολα. Και ενώ οι εξετάσεις είναι δωρεάν, δεν έρχονται όλα τα παιδιά να εξεταστούν, ειδικά οι έφηβοι. Υπάρχει, δε, μεγάλο ποσοστό παχυσαρκίας. Νομίζουμε πως η ζωή σε ένα νησί με τον καθαρό αέρα είναι υγιεινή, όμως τα παιδιά δεν κινούνται πολύ, είναι συνέχεια στο Ίντερνετ αφού δεν υπάρχουν δραστηριότητες. Υπάρχουν μωρά που έχουν τερηδόνα ή παιδιά 7 χρόνων που έχουν χάσει τα δόντια τους, διότι οι γονείς δεν τους έχουν μάθει πώς να τα φροντίζουν σωστά επειδή και οι ίδιοι δεν ξέρουν. Παρεμβαίνουμε ουσιαστικά στον τρόπο ζωής τους, στη σκέψη» λέει η κα Κορμά.

Και η παρέμβαση δεν είναι μόνο ιατρική. «Πραγματοποιούμε, παράλληλα, έργα υποδομής. Στην Ηρακλειά και τη Σίκινο κατασκευάσαμε από μια παιδική χαρά, στη Σχοινούσα ένα πολυγήπεδο στο σχολείο, βιβλιοθήκη στη Φολέγανδρο. Στη Γαύδο θα εγκατασταθεί αφαλατωτής, ώστε οι 50 κάτοικοι να έχουν μόνιμα πόσιμο νερό και να καλλιεργούν τη γη, που τώρα με το υφάλμυρο νερό δεν μπορούν. Εξοπλίζουμε, π.χ., με χαρτί τα φωτοτυπικά –ναι, ούτε τα απλά δεν υπάρχουν συχνά–, με μουσικά όργανα τη χορωδία, παρέχουμε διαδραστικούς πίνακες και υπολογιστές ώστε να ενισχύσουμε την εκπαίδευση και να δώσουμε ερεθίσματα» λέει ο κ. Αθανασίου.



Όσο εντυπωσιακή κι αν είναι η προσφορά της +πλευσης, δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς μήπως αυτές οι δράσεις αδρανοποιούν την πολιτεία, την εφησυχάζουν πως κάποιος άλλος κάνει τη δουλειά της. «Το κράτος πρέπει να αναθεωρήσει τη γενικότερη πολιτική υγείας που ακολουθεί. Όμως, εμείς είμαστε η πολιτεία και το κράτος, αλλοίμονο αν δεν βοηθάμε!» λέει η Σάντυ Κορμά.

Και οι ίδιοι τι κερδίζουν; «Η ηθική ανταμοιβή είναι τεράστια. Συμμετέχω σε μια δύσκολη αποστολή, ακολουθώ ένα κουραστικό πρόγραμμα, με συνέπεια και αυστηρότητα. Προσφέρεις σε άλλους ανθρώπους και σταματάς να σκέφτεσαι εσένα. Όσο πιο κουρασμένος ξαπλώνεις στο κρεβάτι, τόσο πιο γεμάτος αισθάνεσαι» λέει ο κ. Αθανασίου. Για τη γιατρό κυρία Κορμά το ζήτημα είναι ακόμα πιο ηθικό. «Υπάρχει και μια άλλη οπτική στην ιατρική. Δεν είναι μόνο δουλειά και χρήμα, είναι και προσφορά. Και όση δράση κι αν αναλάβει η πολιτεία, όπως λέγαμε πριν, πάντα θα υπάρχει ανάγκη για προσφορά, γιατί ποτέ δεν θα γίνει πραγματικότητα να υπάρχει τοπ γιατρός σε τόσο μικρά νησιά. Προσπαθούμε να μεταδώσουμε τον ενθουσιασμό μας και σε άλλους γιατρούς».

Όπως τονίζει η Σάντυ Κορμά, «Υπάρχει μόνιμη επικοινωνία και σε ιατρικό επίπεδο. Όταν φεύγουμε, αφήνουμε όλα τα στοιχεία επικοινωνίας μας και στους κατοίκους και στους αγροτικούς ιατρούς».

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ