Όταν η Αθήνα ανακάλυπτε τη μαγεία του σινεμά

Όταν οι πρόγονοί μας, άφωνοι και σιωπηλοί, βυθισμένοι μέσα στο σκοτάδι, ανακάλυπταν με ενθουσιασμό τον κινηματογράφο.

1912. Ο κινηματογράφος ελαύνει ακάθεκτος σ’ όλες τις γειτονιές της Αθήνας, πλούσιες και φτωχιές.  Ο χρονογράφος της εφημερίδας «Αθήναι» αναρωτιέται πως δεν όρμησε ακόμη και στις κρεβατοκάμαρες των ευτυχισμένων προγόνων μας:
«Δεν υπάρχει πλέον πλατεία, οικόπεδον, ανοικτός χώρος, εις τον οποίον άνθρωποι άφωνοι και σιωπηλοί, βυθισμένοι μέσα εις το σκότος, να μη παρακολουθούν αγωνιωδώς τας εικόνας που εναλάσσονται γοργά επάνω εις ένα πανί τεντωμένον μεταξύ δύο παλουκιών.
Ο κινηματογράφος δεν ώρμησεν ακόμη εις την κρεβατοκάμαράν μας. Αλλά παντού αλλού ήλθε, εκάθησε, εγκαθιδρύθη ως κατακτητής. Πηγαίνομεν ταπεινοί υπήκοοι και αδιαμαρτύρητοι να του προσφέρωμεν τον κεφαλικόν φόρον που μας ζητεί.
Μέχρι τινός είχε κάποιαν υπερηφάνειαν. Ήθελε μίαν μεγάλην και κεντρικήν πλατείαν, ένα θέατρον που να χωρή πολύν κόσμον. Τώρα κατελήφθη από μανίαν δημοτικότητος. Δεν εννοεί ν' αφήση γωνίαν. Έφθασεν εις τον Άγιο Παντελεήμονα, κατέβη εις την Νέαν Σφαίραν ( σ.σ. περιοχή κοντά στο Μεταξουργείο), εσκαρφάλωσεν εις την Δεξαμενήν και κάμνει λουτρά εις το Παλαιόν Φάληρον.



Φεύγει εμπρός του κατησχυμένος ο Καραγκιόζης πλέον. Έως τώρα υπέφερε πολύ από τον κινηματογράφον το άλλο θέατρον, το έμψυχον. Θιασάρχαι και ηθοποιοί διεμαρτύροντο ότι είνε αδύνατον να συναγωνισθούν προς τους σιωπηλούς αυτούς καλλιτέχνας, οι οποίοι επάνω εις το πανί παριστάνουν ολόκληρα δράματα χωρίς να ζητούν μισθόν. Έγιναν μάλιστα και διαβήματα να σταματήση εις κάποια λογικά όρια ο χάρτης των κατακτήσεων του κινηματογράφου.

Αλλά τώρα, το θηρίον αυτό, αφού έφαγε το θέατρον ετράπη προς τον Καραγκιόζην. Ιδού ότι τον εξεπάτωσε από την Δεξαμενήν εις την οποίαν χρόνια τώρα είχε στημένην την έδρα του. Γύρω από τον σταθμόν του σιδηροδρόμου Πελοποννήσου, δύο θεατράκια κινδυνεύουν να κλείσουν. Και εις το Παλαιόν Φάληρον, όπου άλλοτε κάποιος Καραγκιόζης συνώδευε με την παράξενην φωνήν του το ψιθύρισμα των κυμάτων, εγκατεστάθη κινηματογράφος και Καραγκιόζης δεν τολμά να ξεμυτίση πλέον. 



Εις την κρεβατοκάμαράν μας (σαν να προαισθάνεται κάτι και επιμένει) δεν εισήλθεν ακόμη ο κινηματογράφος. Αλλά ότι θα αποτελέση μέρος του προγράμματος των εσπερίδων που δίδονται εις τα σπίτια, δεν υπάρχει αμφιβολία. Θα του είμεθα ευγνώμονες αν ξερριζώση τουλάχιστον και το πόκερ».

Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος)



Διαβάστε περισσότερα στο www.paliaathina.com