Στάμος Μπιρσίμ: «Ο μπαμπάς Μπιρσίμ είναι πολύ μεγάλος για να συγκριθώ μαζί του»

Ηρθε στην Ελλάδα μόνο για λίγες ημέρες, καθώς το Λονδίνο παραμένει ο μόνιμος τόπος διαμονής του εδώ και αρκετά χρόνια. Σκηνοθέτης και παραγωγός, ο Στάμος Μπιρσίμ έχει ένα βιογραφικό αντιστρόφως ανάλογο με την ηλικία του: πριν από αρκετά χρόνια συνεργάστηκε με το APTN (Αssociated Press Τelevision News) και αργότερα συμμετείχε στην αποστολή Alaska Shark Crossing (1998), την οποία και αποτύπωσε με τον φακό της κάμεράς του. Με εφόδιο σπουδές στα πανεπιστήμια Brunel και Westminster και μάστερ στις Επικοινωνίες και την Τεχνολογία, ο Στάμος Μπιρσίμ έχει εργαστεί για λογαριασμό διάφορων σημαντικών διεθνών οργανισμών εξειδικευμένων στην παροχή, ψηφιακών κυρίως, υπηρεσιών media. Σήμερα πλέον έχει ιδρύσει και διευθύνει τη δική του εταιρεία. Εκτός από την εμπλοκή του στη δημοσιογραφική πλευρά της παραγωγής τηλεοπτικού περιεχομένου, ο Στάμος έχει συμμετάσχει επίσης στην παραγωγή διαφημιστικών σποτ μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών όπως η Citroen, η Toyota, η L’Oreal, ενώ στις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του συμπεριλαμβάνεται η συνεργασία του με τους παραγωγούς της ταινίας «Πρόμαχος».

- Τι θυμάσαι από την παιδική σου ηλικία σε σχέση με τη δουλειά του πατέρα σου;
Εχω πολλές, αλλά συγκεκριμένες εικόνες, ήχους, μυρωδιές - και κυρίως πολλούς ανθρώπους που θυμάμαι. Αγαπημένους φίλους του Τάσου Μπιρσίμ, τους διαδρόμους στην παλιά ΕΡΤ, το νηπιαγωγείο μου στην πλατεία Βικτωρίας, όταν εκείνος εργαζόταν στον ΟΤΕ. Ενιωθα ότι ήμουν μέσα σε μια μεγάλη οικογένεια, σε ένα μεγάλο σπίτι με κάμερες, δυνατά φώτα και αγχωμένους δημοσιογράφους να καπνίζουν παντού. Φοβόμουν τους ατέλειωτους διαδρόμους όταν έκλειναν τα φώτα μη χαθώ και χάσω τον δρόμο για να γυρίσω πίσω στο σχεδιαστήριο. Ο αγαπημένος μου τότε κ. Φοινικαρίδης που δούλευε εκεί προετοίμαζε για μένα έναν κόσμο μαγικό, με χειροτεχνίες και απίστευτα αυτοκόλλητα γράμματα. Στην Ε’ και ΣΤ' Δημοτικού είχα κιόλας αναλάβει καθήκοντα συντάκτη στη σχολική εφημερίδα και, μεταξύ άλλων, είχα την ευθύνη των φωτοτυπιών. Η εργασία αυτή γινόταν στην ΕΡΤ, φυσικά όμως περίμενα το τέλος της τελευταίας βάρδιας να το κάνω αυτό - και, δυστυχώς, περπατώντας ανάμεσα σε σκοτεινούς διαδρόμους!

- Ο πατέρας σου συνήθιζε να σε παίρνει μαζί του στη δουλειά;
Παρακαλούσα να με πάρει μαζί του. Για μένα ήταν το πιο ενδιαφέρον μέρος στον κόσμο. Συζητούσα με τους δημοσιογράφους, με αγκάλιαζαν οι τηλεπαρουσιάστριες, με ντάντευαν οι μακιγιέζ. Ηταν σαν μια τεράστια παιχνιδούπολη με κόσμο που ήθελε να παίζει μαζί μου. Βέβαια, υπήρχαν και στιγμές που έμπλεκα στα πόδια τους πριν από το δελτίο ειδήσεων και νομίζω ότι κάποιοι είχαν σίγουρα σκεφτεί να μου δώσουν έναν μπάτσο για να πάω από κει που ’ρθα!

- Πώς σου φαινόταν τότε η δουλειά του πατέρα σου;
Νομίζω πως ο Τάσος Μπιρσίμ δεν είχε δει ποτέ τη δουλειά του ως δουλειά. Ηταν και είναι αυτό που αγαπά πιο πολύ, αυτό που πάσχιζε με πάθος κάθε στιγμή της μέρας και το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας - να δίνει τον καλύτερο εαυτό του. Πολλά χρόνια έκανε δύο βάρδιες για να τα βγάζει πέρα η οικογένεια. Πιστεύω όμως ότι το έκανε με πολλή αγάπη και, κυρίως, με το μέγιστο ενδιαφέρον για τους άλλους: να βοηθήσει, να μεταφέρει τις γνώσεις του, νοιαζόταν το τηλεοπτικό συνεργείο όπως την οικογένειά του. Είναι σπουδαίο αυτό σε μια ομάδα. Είναι σπουδαίο να νοιάζεσαι για τους άλλους περισσότερο από τον εαυτό σου.

- Υπάρχει κάποιο αστείο περιστατικό που θυμάσαι;

Κλείσιμο

Μετά από μια μεγάλη και κουραστική ημέρα για εκείνον γύρισε, θυμάμαι, στο σπίτι αργά και μπαίνοντας στην πόρτα το χαμόγελο της μαμάς μου απλώς πάγωσε από τη μια στιγμή στην άλλη. «Tάσο, πού είναι το παιδί;» τον ρώτησε έντρομη. Ο Τάσος απλώς με είχε ξεχάσει στη δουλειά. Δεν νομίζω πως η μητέρα μου το βρήκε πολύ χαριτωμένο. Γυρίζοντας να με πάρει από το κτίριο της ΕΡΤ στη Μεσογείων, εγώ βρισκόμουν ακόμη ανάμεσα σε δεκάδες καρτέλες με αυτοκόλλητα, χάρτες του κόσμου και ήδη είχα σχεδιάσει την πρώτη μου αποστολή στη μακρινή Νέα Καληδονία.

Θυμάται με νοσταλγία τα χρόνια στην ΕΡΤ: «Μετά από μια κουραστική ημέρα γύρισε στο σπίτι αργά και μπαίνοντας στην πόρτα το χαμόγελο της μαμάς μου απλώς πάγωσε. "Tάσο, πού είναι το παιδί;" τον ρώτησε έντρομη. Ο Τάσος απλώς με είχε ξεχάσει στη δουλειά. Δεν νομίζω πως η μητέρα μου το βρήκε πολύ χαριτωμένο»

Πώς είναι ο Τάσος Μπιρσίμ ως πατέρας;
Ο πατέρας Μπιρσίμ είναι ξεχωριστή προσωπικότητα. Εχει το συναίσθημα και την αγνότητα ενός παιδιού, τη δύναμη ενός λύκου και μια αστείρευτη ενεργητικότητα να είναι χρήσιμος στους άλλους. Αν και για κάποια χρόνια δεν νομίζω ότι θυμόταν σε ποια τάξη πήγαινα, ήταν πάντα δίπλα μου όχι με διδαχές και συμβουλές, αλλά με συζήτηση που με βοηθούσε να δω εγώ την αλήθεια, τη λύση στο πρόβλημα, ή να προσδιορίσω πιο καθαρά τα όνειρά μου.

- Ποιες προσωπικότητες που γνώρισες από τον πατέρα σου σε εντυπωσίασαν και γιατί;
Ξέρω ότι η απάντηση που αναζητούν όλοι είναι «Ανδρέας Παπανδρέου». Ναι, ήταν εντυπωσιακός ο Ανδρέας. Μπορούσε να σε συμπαρασύρει σε όνειρα, ίσως γιατί τότε ήταν τα πράγματα πιο αθώα. Ισως γιατί πιστέψαμε σε μια Ελλάδα που άξιζε μια νέα αρχή μετά από εμφυλίους, δικτατορίες και τις Μεγάλες Δυνάμεις να ανασαίνουν στον σβέρκο μας, όπως λένε και οι Εγγλέζοι. Ισως γιατί ο ίδιος ο Ανδρέας ήθελε να γίνει πραγματικότητα το όραμα των Ελλήνων. Κάποια πράγματα πήγαν στραβά. Αλλά νομίζω ότι δύσκολα θα αμφισβητήσει κανείς τη χαρισματικότητά του. Το πρόβλημα με τους ηγέτες είναι όταν αρχίζουν να πιστεύουν ότι είναι σκέτο ηγέτες και όχι αντιπρόσωποι του λαού τους. Η προσωπικότητα όμως που θαυμάζω με όλη μου την αγάπη είναι ο Ολυμπιονίκης μας Νικόλας Κακλαμανάκης. Εχω την τύχη να είμαι φίλος του. Ο Νικόλας ενσαρκώνει όλες τις αξίες, τα όνειρα και τις επιτυχίες της Ελλάδας με μια σεμνότητα που είναι πιο λαμπερή από τον χρυσό. Το εκθαμβωτικό φως στο Αιγαίο Πέλαγος, την αγνότητα υψηλών αξιών μια Ελλάδας που θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει.

- Πότε αποφάσισες να γίνεις σκηνοθέτης;
Αστείο ακούγεται. Εγώ σκηνοθέτης; Δεν είμαι σκηνοθέτης, γιατί πολύ απλά θεωρώ σκηνοθέτες μόνο τους χαρισματικούς δημιουργούς, εκείνους που έχουν καταφέρει να σκηνοθετήσουν στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση ή το θέατρο. Ο ρόλος μου είναι περισσότερο παραγωγός περιεχομένου για εταιρείες, οργανισμούς και κυρίως για το Διαδίκτυο. Ομως, δεν έχω εγκαταλείψει το όνειρό μου και δουλεύω προς αυτή την κατεύθυνση καθημερινά. Είχα την τύχη πριν από έναν χρόνο να συνεργαστώ με τους παραγωγούς της ταινίας «Πρόμαχος», ένα δικαστικό δράμα για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Ως Ελληνας αισθάνθηκα πως έβαζα ένα μικρό λιθαράκι για να γίνουν τα όνειρά μας πραγματικότητα κάποια στιγμή.

- Η σύγκριση με τον πατέρα σου δεν σε φόβισε;
Μα ο μπαμπάς Μπιρσίμ είναι πολύ μεγάλος για να συγκριθώ μαζί του. Ολα τα παιδιά διάσημων γονιών περνούν από τη σύγκριση, την αγωνία για το αν θα τα καταφέρουν τόσο καλά όσο και οι γονείς τους, αν θα είναι τόσο αγαπητοί, αν θα είναι τόσο επιτυχημένοι κ.ο.κ. Πρέπει όμως να κοιτάξεις μέσα στον εαυτό σου και να ανακαλύψεις τη δύναμη που έχεις εσύ μέσα σου. Η μεγαλύτερη μάχη πρέπει να είναι με τον εαυτό σου όχι με τους άλλους, τους γονείς σου ή τ’ αδέλφια σου.

Η δύναμη της ομάδας

- Tι είδους δουλειές έχεις κάνει ως τώρα;
Ευτυχώς έχω περάσει απ’ όλες τις δουλειές που μπορεί να φανταστεί κανείς σε ένα τηλεοπτικό ή κινηματογραφικό σετ. Γι’ αυτό ακριβώς μπορώ να νιώσω πώς αισθάνεται ο καθένας από την ομάδα και πώς μπορώ να ζητήσω αυτά που θέλω με συγκεκριμένο τρόπο. Το αποτέλεσμα είναι πολύ καλύτερο όταν καταλαβαίνεις τη δύναμη της ομάδας, την καταπληκτική ενέργεια από το σύνολο των ανθρώπων που κάνουν πραγματικότητα αυτό που έχεις εσύ στο μυαλό σου.

- Γιατί επέλεξες το Λονδίνo ως μόνιμο τόπο διαμονής σου;
Το Λονδίνο είναι μια ιδιαίτερη πόλη. Είναι γεμάτη από ανθρώπους που το βήμα τους είναι γοργό προς την κατεύθυνση που ονειρεύονται. Δεν κοντοστέκονται, δεν χάνουν χρόνο, είναι συγκεντρωμένοι στον στόχο τους. Η πόλη έχει μια αστείρευτη ενέργεια προόδου, φυσικά όχι πάντα ευημερίας. Αν αγνοήσεις τον καιρό και τη συννεφιά, το Λονδίνο μπορεί να σου δώσει τις απαραίτητες ευκαιρίες. Αρκεί βέβαια να ξέρεις πώς να τις ψάξεις, να δουλέψεις ακατάπαυστα και επίμονα γι' αυτές.

- Γιατί βρίσκεσαι στην Eλλάδα αυτή την εποχή;
Για να δω τους γονείς μου φυσικά.

- Tι ονειρεύεσαι σχετικά με τη δουλειά σου;
Οταν συνδυάζεται η εικόνα και ο ήχος είναι αστείρευτα δυνατό συναίσθημα. Μπορούν να σε κάνουν να κλάψεις, να γελάσεις, να ονειρευτείς. Ονειρεύομαι ότι μπορώ να κάνω τους άλλους να αισθανθούν, να αποκτήσουν δύναμη και εντέλει να oνειρευτούν, να στοχεύσουν, να πετύχουν.

- Με τον πατέρα σου ανταλλάσσετε επαγγελματικά απόψεις;
Πάντα. Είναι πολύ δημιουργικό να μιλάς με τον Μπιρσίμ. Εχει απίστευτες ιστορίες από τη δική του καριέρα που διηγείται σε κάθε ευκαιρία. Παρ’ όλη τη μακρά του πορεία η ματιά του είναι σκηνοθετικά σύγχρονη και τεχνικά αποτελεσματική σε όλα τα επίπεδα. Είναι εντυπωσιακή η ευστροφία του να βρίσκει λύσεις.