Κώστας Μακεδόνας: «Νιώθω τυχερός που πρόλαβα και έζησα τις καλές εποχές»

Ο Κώστας Μακεδόνας αγαπά να ερμηνεύει «κανονικά τραγούδια», σαν αυτά που βρίσκονται στον νέο του δίσκο, «Δεν σου ανήκω». «Οταν άκουσα το υλικό του Κωνσταντίνου (σ.σ.: Βελλιάδη) και του Τέρπανδρου, των δύο νέων δημιουργών που υπογράφουν τον δίσκο, τους είπα: “Γράφετε πολύ ωραία, κανονικά τραγούδια”. Και μου βγήκε αυθόρμητα αυτή η λέξη. Τα παιδιά έγραψαν σημερινά τραγούδια, που όμως κουβαλούν όλη τη μνήμη του καλού λαϊκού τραγουδιού».

Σε ποια σπίτια θα ήθελε να μπει η νέα δισκογραφική του δουλειά; «Το ιδανικό θα ήταν να μπει σε όλα τα σπίτια. Μου λέγανε παλιά στις δισκογραφικές εταιρείες ότι δεν υπάρχει ένα target group στο οποίο απευθύνομαι. Και μου αρέσει αυτό. Θεωρώ ότι δεν είναι καλό να απευθύνεσαι σε ένα συγκεκριμένο κοινό, όπως συνηθίζουν να λένε σε εμάς τους καλλιτέχνες οι “ειδήμονες” του marketing», λέει χωρίς περιστροφές.



Ο Κώστας Μακεδόνας με τη σύζυγό του Σταυρούλα

Αισθάνεται ότι είναι κοσμαγάπητος; «Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι δίνω το 100% του εαυτού μου στον κόσμο. Από πολύ μικρό παιδάκι βρέθηκα να είμαι ο διασκεδαστής της παρέας, αυτός που τους έλεγε τραγούδια, έκανε μιμήσεις, πλάκες. Διασκέδαζα τους φίλους μου, τους γονείς μου, τους συγγενείς. Ε, λοιπόν, όταν μπήκα στη δουλειά, δεν μου έφυγε από το αίσθημα. Οπου κι αν τραγουδούσα, είτε σε μικρή σκηνή, είτε στο Μέγαρο, ποτέ δεν βγήκα στη σκηνή με το στυλ: “Είμαι ο θεός, θα σας συντρίψω”. (γελάει) Η διάθεσή μου είναι άλλη. Σκέφτομαι ότι είμαι σαν όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται κάτω από τη σκηνή και ότι μπορώ να τους κάνω να περάσουν καλά. Τίποτα παραπάνω», λέει στο «thema people». Δεν έχει πιάσει τον εαυτό του να υπερηφανεύεται για τη φωνή του; «Οταν τύχει να ακούσω κάποιο τραγούδι που το είπα καλά, χαίρομαι και συγκινούμαι. Θα πω: “Κοίταξε πόσο ωραία το είπα. Βέβαια, έχω ακούσει και κάποια που δεν τα έχω πει καλά και φρικάρω (γελάει)».

Το γέλιο του είναι σχεδόν παιδικό και το γεγονός ότι δεν κάνει τίποτα το επιτηδευμένο για να γίνει αρεστός κάνει ακόμα πιο ευχάριστη την παρέα του. Είναι καλός φίλος; «Νομίζω ότι είμαι καλός φίλος. Εχω και καλούς φίλους. Μου έχουν σταθεί πάρα πολύ στα δύσκολα και τους έχω θαυμάσει γι’ αυτό». Εχει παρέες από τον χώρο; «Με όλους τα πάω καλά. Ασχημες σχέσεις δεν έχω με κανέναν στον χώρο. Οχι ότι δεν υπήρξαν μικροπροβλήματα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ποτέ δεν αισθάνθηκα κάποια έχθρα ή πικρία. Παρότι έχω φίλους στον χώρο, δεν κάνω πολύ παρέα μαζί τους για έναν και μόνο λόγο: επειδή τις ώρες που δεν δουλεύω δεν θέλω να μιλάω για τη δουλειά. Συνήθως οι άνθρωποι της δουλειάς ασχολούνται όλη μέρα με το τραγούδι. Οταν θέλω να βγω να διασκεδάσω, δεν θέλω να συζητάω για τη δουλειά».

Ποιες ήταν οι μοιραίες συναντήσεις στην καριέρα του; «Σίγουρα η συνάντησή μου με τον Σταμάτη Κραουνάκη. Είχα την τύχη να με ακούσει στη Θεσσαλονίκη, όταν ήμουν μόνο 18 ετών. Αλλά δεν ήταν μόνο τύχη. Οταν πρωτοβγήκα στη Θεσσαλονίκη, εντελώς άγνωστος, είχε γίνει ντόρος. Μιλούσαν για τον πιτσιρικά με την ωραία φωνή. Μετά με πήρανε στον “Σκορπιό”, ένα μεγάλο μαγαζί, όπου μαζευόταν πολύς κόσμος για να με ακούσει. Θυμάμαι τότε, είχα πολλές προτάσεις για να μπω στη δισκογραφία, μου φέρνανε τραγούδια. Αλλά εγώ αισθανόμουν ότι δεν κολλούσα. Δεν ήταν τα τραγούδια που αγαπούσα και ήθελα να πω. Και ενώ είχα πει τόσα “όχι” και θα μπορούσα να είχα χαθεί κιόλας, ξαφνικά ήρθαν ο Σταμάτης και η Λίνα Νικολακοπούλου και μου πρότειναν να κατέβω στην Αθήνα. Αυτή ήταν η ευκαιρία της ζωής μου», αποκαλύπτει στο «thema people». Τα πρώτα χρόνια στην Αθήνα τα έβγαζε δύσκολα πέρα. Επρεπε να συντηρήσει μόνος του ένα σπίτι και δεν υπήρχε πάντα δουλειά. «Ξαφνικά έπρεπε να καλύψω όλες τις υποχρεώσεις μόνος μου. Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που δεν είχε μεγάλες ανέσεις. Δεν είχαμε οικονομική άνεση. Τα βγάζαμε πέρα με πολύ δυσκολία και με πολύ ζόρι. Οταν κατέβηκα στην Αθήνα, υπήρχαν περίοδοι που δεν είχα δουλειά και πέρασα πολύ δύσκολα.  Καλό είναι να μην τα ξεχνάς όλα αυτά».

Η «Λίζα», η πρώτη του μεγάλη δισκογραφική επιτυχία, ήρθε το ’91 και τραγούδι-τραγούδι έχτισε μια καριέρα που αντέχει στον χρόνο και που δεν κλονίζεται με τα νέα δεδομένα. «Τότε δουλεύαμε έξι φορές την εβδομάδα, ίσως και εφτά. Τσακωνόμασταν με τους επιχειρηματίες να πάρουμε ένα ρεπό και δεν μας το δίνανε. Τώρα έχουμε περάσει στο άλλο άκρο.  Αν κάνεις δέκα παραστάσεις όλο τον χειμώνα, θεωρείται ότι έχεις κάνει τεράστια σεζόν. (γελάει) Πλέον βγάζουμε δίσκους όχι για να πουλήσουμε,  αλλά για να μείνουν στην ιστορία με κάποιον τρόπο». Πόσο εύκολη είναι η προσαρμογή; «Είναι δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Γιατί αναπολείς τον παλιό καιρό. Βέβαια, άλλες φορές σκέφτομαι ότι εγώ τουλάχιστον πρόλαβα και έζησα -έστω και λίγο- τις καλές ημέρες. Λέω: “Εντάξει, τώρα μπορεί να μην είναι καλά τα πράγματα, αλλά τουλάχιστον το έζησα”. Ετσι είναι ο χαρακτήρας μου. Δεν θα σταθώ στο αρνητικό. Στο τέλος προσπαθώ να το γυρίσω σε αισιόδοξο φινάλε. Μπορεί κάποιος που με ξέρει να πει ότι βλέπω τα πράγματα λίγο μαύρα, αλλά κατά βάθος είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Μέσα στη μεγάλη δυσκολία μπορεί αρχικά να πελαγώσω, αλλά στο τέλος λέω μέσα μου: “Ολα θα πάνε καλά". Θα κοιτάξω να βρω τη λύση. Γιατί, αν σε πάρει οποιοδήποτε πρόβλημα από κάτω στη ζωή σου, μετά είναι πολύ δύσκολο να ξαναβγείς στην επιφάνεια». Φοβήθηκε ποτέ ότι δεν θα καταφέρει να βγει ξανά στην επιφάνεια; «Οχι. Μέχρι στιγμής όχι. Ευτυχώς! (γελάει) Προσπαθώ να ζω σαν να είναι η τελευταία μου μέρα. Θέλω να το έχω στο μυαλό μου συνέχεια. Δεν σημαίνει ότι μπορώ να το εφαρμόζω πάντα. Πολλές φορές μιζεριάζουμε και ξεχνάμε την ουσία, ότι είναι τεράστιο δώρο ότι ζούμε και βρισκόμαστε εδώ», απαντά ο Κώστας Μακεδόνας.



Το μόνο άγχος του, όπως λέει, αφορά  το μέλλον των παιδιών του, της Μανόλιας και του Νικόλα, που έχει αποκτήσει με τη σύζυγό του Σταυρούλα. «Θα ήθελα τα παιδιά μου και όλα τα νέα παιδιά να ζήσουν καλά, και δεν εννοώ να τα βρουν όλα έτοιμα. Θα ήθελα να δουλέψουν σκληρά και να καταφέρουν κάποια πράγματα. Αλλά πρέπει να υπάρχει προοπτική». Του ζητώ να μου μιλήσει για τη σύζυγό του. Είναι πολλά χρόνια παντρεμένοι; «Κανείς δεν είναι τέλειος! (γελάει) Κοντεύω τα 20 χρόνια παντρεμένος! Οποιος λέει ότι ξέρει τα μυστικά του πετυχημένου γάμου, έχει πάρει και τρία, τέσσερα διαζύγια. (γελάει) Προσωπικά πιστεύω ότι δεν σε περιορίζει σε τίποτα ο γάμος. Δεν σου χαλάει τη ζωή. Ισα-ίσα, σου προσφέρει πολλά πράγματα. Το πιο σημαντικό είναι να το έχεις πάρει απόφαση ότι με αυτόν τον άνθρωπο θέλεις να περάσεις τη ζωή σου, όλα τα άλλα τα ξεπερνάς». Πώς προέκυψε η αγάπη με τα αεροπλάνα; «Τα αεροπλάνα τα αγαπούσα από παιδί. Κάποια στιγμή αποφάσισα να ασχοληθώ ερασιτεχνικά, να μου φύγει το μεράκι. Ετσι πήρα το δίπλωμα για να μπορώ να πετάω. Μου έλεγαν: ‘‘Κρίμα που έγινες τραγουδιστής, το ταλέντο σου είναι η αεροπορία’’. Ετσι προχώρησα, πήρα επαγγελματικά πτυχία. Τώρα πετάω σε μια μεγάλη εταιρεία του εξωτερικού και είμαι και εκπαιδευτής. Είναι μια δουλειά που απαιτεί να έχεις καθαρό μυαλό και να ρίχνεις πολύ διάβασμα. Σταματάς να διαβάζεις μόνο όταν αποσυρθείς. Είναι τεράστια ευθύνη να έχεις στα χέρια σου 200 και 300 επιβάτες». Πώς ήταν η βόλτα με τον ανιψιό του Φιντέλ Κάστρο,  Αλεχάντρο; «Πολύ ωραία. Ετυχε να τον κάνω μια βόλτα γύρω από την Αθήνα για να δει τη χώρα μας από ψηλά. Με την ευκαιρία αυτή μιλήσαμε και είπαμε ότι μπορεί στο μέλλον να κάνουμε και συναυλίες». Το ελληνικό κοινό πού μπορεί να τον απολαύσει; «Ξεκινάμε μια περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Και την περιμένω με πολλή ανυπομονησία. Αγαπώ πολύ τις περιοδείες. Θυμάμαι, η πρώτη μου περιοδεία ήταν το 1991 μαζί με τη Χαρούλα Αλεξίου. Ημουν πολύ νέος τότε και η Χαρούλα με είχε πάρει μαζί της. Περίμενα πώς και πώς να ξεκινήσουν οι συναυλίες. Την ίδια χαρά έχω και σήμερα», καταλήγει ο Κώστας Μακεδόνας.


info: Ο δίσκος «Δεν σου ανήκω» κυκλοφορεί στα δισκοπωλεία από την MLK. Οι σταθμοί της περιοδείας του μέχρι στιγμής: 5/7 Ψαχνά Ευβοίας, 7/7 Ρέθυμνο, 31/7 Λευκωσία, 1/8 Πόρτο Χέλι, 2/8 Κολινδρός Πιερίας, 7/8 Φεστιβάλ Πηνειού (Πελοπόννησος), 8/8 Δερβένι Κορινθίας, 29/8 Μαρούσι