Τζόρτζια Κυρανάκος: Ελληνική γοητεία στο μπιτς βόλεϊ της Αυστραλίας

Ατενίζοντας τον κόσμο από το επιβλητικό ύψος του 1,87 μ., με ξεκάθαρο μεσογειακό ταμπεραμέντο και μανιάτικο DNA στο αίμα της, η Ελληνοαυστραλέζα Georgia Kyranakos, ή πιο απλά Γεωργία Κυρανάκου, έχει καταφέρει να ξεχωρίσει στο εθνικό πρωτάθλημα μπιτς βόλεϊ της μακρινής ηπείρου των Αντιπόδων, ενώ το 2011 έπαιξε στο ελληνικό τουρνουά μπιτς βόλεϊ στη Σαντορίνη. Σχετικά με εκείνη τη διοργάνωση, η Τζόρτζια αναφέρει ότι «κάθε χρόνο δεν πηγαίνω διακοπές και φυλάω όλη την άδειά μου για να έρχομαι έναν ολόκληρο μήνα στην Ελλάδα. Παρόλο που δεν είμαι γνωστή, συμμετείχα σε τουρνουά μπιτς βόλεϊ στη Σαντορίνη με συμπαίκτρια τη Βίκυ Χατζηβασιλείου. Ο ξάδελφός μου ο Σωτήρης με σύστησε στη Βίκυ, γίναμε ομάδα, παίξαμε στο τουρνουά και κερδίσαμε. Είναι πολύ ωραίο να παίζεις στη χώρα σου».

Η Τζόρτζια γεννήθηκε στο Μπρίσμπεϊν, την πρωτεύουσα της Πολιτείας Κουίνσλαντ της Αυστραλίας, και μεγάλωσε με τις αυθεντικές αρχές της ελληνικής παράδοσης. Ο πατέρας της κατάγεται από τη Νεάπολη της Λακωνίας και ήταν αυτός που μύησε την Τζόρτζια στον αθλητισμό και ιδιαίτερα στο βόλεϊ, παρόλο που η δική του δουλειά είναι εντελώς άσχετη, καθώς ασχολείται με τις αγοραπωλησίες ακινήτων.



Το 2000 υπήρξε έκρηξη στη δημοφιλία του μπιτς βόλεϊ στην Αυστραλία, καθώς οι τοπικές ηρωίδες Κέρι-Αν Πότχαρστ και Νάταλι Κουκ κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ. Εκείνη την περίοδο η Τζόρτζια Κυρανάκος ήταν φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο και αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το άθλημα. Από τότε που ξεκίνησε το βόλεϊ ακολουθώντας την πατρική προτροπή, δηλαδή από τα μαθητικά της χρόνια, είχε συμμετάσχει σε μεγάλες διοργανώσεις - σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Εχει παίξει ως συμπαίκτρια με πολλές καταξιωμένες αθλήτριες του αυστραλιανού μπιτς βόλεϊ, όπως οι δίδυμες αδελφές Μόουεν, η Τζούλι Κάμπελ, η Τζόσουα Σλακ κ.ά.

Η περιπέτεια στην άμμο

«Ασχολούμαι 11 χρόνια επαγγελματικά με το μπιτς βόλεϊ, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο», λέει στο «thema people» η Τζόρτζια Κυρανάκος. Επισημαίνει δε ότι «στο μπιτς βόλεϊ κάθε αθλητής πρέπει να βρίσκει χορηγούς προκειμένου να λαμβάνει μέρος σε αγώνες, αλλιώς είναι πολύ δύσκολο να αντεπεξέλθει χωρίς βοήθεια. Και, φυσικά, πρέπει να δείχνεις καλά αποτελέσματα για να βρίσκεις χορηγούς. Από την άλλη, χρειάζεται σκληρή προπόνηση - πρέπει να παίξεις σε πολλούς αγώνες για να μάθεις τις τεχνικές και τα μυστικά του σπορ». Σχετικά με τις θυσίες που απαιτούνται, η Τζόρτζια λέει ότι «πρέπει να είσαι απόλυτα αφοσιωμένη, διότι το επαγγελματικό μπιτς βόλεϊ προϋποθέτει συνεχή εξάσκηση και σκληρή προπόνηση ώστε να είσαι στη σωστή φυσική κατάσταση. Δουλεύω το πρωί ως φυσικοθεραπεύτρια και τον υπόλοιπο χρόνο μου προπονούμαι και γυμνάζομαι. Μόνο έτσι μπορείς να πετύχεις τον στόχο σου. Τίποτα στη ζωή δεν γίνεται χωρίς θυσίες».

Σχετικά με την πιο δύσκολη φάση της μέχρι στιγμής καριέρας της, η Τζόρτζια Κυρανάκος αποκαλύπτει ότι «ήταν τότε που ο προπονητής μου έφυγε από την Αυστραλία για την πατρίδα του, τη Βοσνία, και απογοητεύτηκα. Ηταν δύσκολο να προπονούμαι μόνη μου, αλλά τα κατάφερα».



Ηδη από το 2002 η Τζόρτζια βρισκόταν μέσα στην πρώτη οκτάδα της γενικής κατάταξης του πολιτειακού και στην 12άδα του εθνικού πρωταθλήματος της Αυστραλίας. Στους αγώνες που γίνονται στην περίφημη ακτή Surfers Paradise στο Gold Coast του Κουίνσλαντ, η Τζόρτζια Κυρανάκος έχει πάρει πολλές φορές την πρώτη θέση - και οι διακρίσεις δεν σταματούν εκεί.

Φέτος παίζει μαζί με την Κλερ Μπατλ, βρίσκεται στην 4η θέση στο εθνικό πρωτάθλημα της Αυστραλίας και ετοιμάζεται να συμμετάσχει σε έναν διεθνή αγώνα, με στόχο φυσικά την πρωτιά. Σήμερα είναι 32 ετών, ελεύθερη και ωραία. Ποιοι άντρες τής αρέσουν; «Μα οι Ελληνες, γιατί έχουν διαφορετικό ταμπεραμέντο, είναι πιο ζεστοί και πιο κοντά σε μένα. Εξάλλου όλα τα κορίτσια έχουμε πρότυπο τους μπαμπάδες μας. Θα ήθελα να βρω κι εγώ τον δικό μου Ελληνα». Και για να περιορίσει τους υποψήφιους, η Τζόρτζια Κυρανάκος ορίζει τα προαπαιτούμενα προσόντα για τον επίδοξο σύντροφό της: «Πρέπει να είναι ψηλός, να του αρέσουν τα σπορ, να έχει χιούμορ και να κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με εμένα ώστε να επικοινωνούμε άμεσα» - ακριβώς σαν ντουέτο στο μπιτς βόλεϊ.