J.K Simmons: «Τα Μάρμαρα του Παρθενώνα πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα»

Πέντε μήνες μετά τη βράβευσή του (Όσκαρ Β’ Αντρικού Ρόλου, για το Χωρίς Μέτρο) ο J.K. Simmons ανήκει πλέον και επισήμως στην ελίτ του Χόλιγουντ. Σήμερα, κάνει την έκπληξη και πρωταγωνιστεί στην εντυπωσιακή περιπέτεια Εξολοθρευτής: Γένεσις. Συναντηθήκαμε στο Βερολίνο. Ο όροφος του κεντρικού ξενοδοχείου όπου διαμένει έχει μεταμορφωθεί σε μια χολιγουντιανή παροικία με ατζέντηδες και μάνατζερ, εκείνος όμως ομολογεί ότι νιώθει άβολα στον πλανήτη της χρυσόσκονης. Τα γαλανά μάτια του «γελάνε» σχεδόν παιδικά όταν μιλάει για την οικογένειά του, ενώ δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του για τον «ταλαντούχο Christopher», όπως αποκαλεί τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη.

Λίγους μήνες μετά τα βραβεία Όσκαρ, πόσο έχει αλλάξει η ζωή σας; Περισσότερες επαγγελματικές προτάσεις, περισσότερες χειραψίες, περισσότερα χρήματα ή το χρυσό αγαλματάκι είναι ένα διακοσμητικό στο σαλόνι σας;
Όλα αυτά που λέτε συμβαίνουν. Σίγουρα περισσότερα σενάρια και νέες ευκαιρίες, πράγματι καλύτερες αμοιβές, πολλές νέες χειραψίες από επίδοξους «φίλους» και χτυπήματα στην πλάτη. Όμως το Όσκαρ δεν είναι ένα ακόμα βραβείο. Είναι πολύ σημαντικό να σε αποδέχονται οι συνάδελφοί σου και να σε επιβραβεύουν.



Είστε δέκα χρόνια παντρεμένος με την ηθοποιό Michelle Schumacher, έχετε δύο παιδιά και απολαμβάνετε μια ήρεμη ζωή. Επιπλέον, αποφεύγετε τα φλας και δίνετε επιλεκτικά συνεντεύξεις. Νιώθετε άβολα με τη χολιγουντιανή «φούσκα»;
Απλά η ζωή μου δεν περιστρέφεται γύρω από όλο αυτό. Υπάρχουν προτεραιότητες. Οι δικές μου έχουν να κάνουν με τους δικούς μου ανθρώπους. Δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν για το ποιος είμαι, απλά ζω τη ζωή μου με τους δικούς μου όρους!

Στις 22 Φεβρουαρίου του 2015, στην 87η απονομή των Όσκαρ, έκανε εντύπωση ο ευχαριστήριος λόγος σας, που ήταν πολύ συναισθηματικός. Αναφερθήκατε στη γυναίκα σας ως «τον πιο σημαντικό άνθρωπο» που έχετε γνωρίσει, στα παιδιά σας λέγοντας πως είναι «έξυπνα και γλυκά, όπως η μητέρα τους» και παροτρύνατε όλους να τηλεφωνούν στους γονείς τους. Πώς αποφασίσατε να μοιραστείτε δημόσια αυτές τις σκέψεις σας;
Δεν περίμενα όλα αυτά που συνέβησαν με την ταινία, ούτε καν είχα προμοτάρει το φιλμ την οσκαρική περίοδο. Πολύ περισσότερο δεν είχα προετοιμάσει κάποιο ευχαριστήριο λόγο για τη βραδιά. Όμως, ξέρετε κάτι; Αυτό που μετράει στο τέλος της ημέρας είναι να γυρνάς στο σπίτι και να έχεις κοντά την οικογένειά σου. Την επόμενη μέρα των Όσκαρ έστειλα email σε συνεργάτες και φίλους και τους είπα να με συγχωρήσουν που δεν τους ανέφερα στο λόγο μου, αλλά τους εξήγησα ότι ένιωθα την ανάγκη να ευχαριστήσω πάνω και πέρα από όλους την οικογένειά μου.

Η καριέρα σας έχει πολλές «αποχρώσεις» και αναφέρομαι στις διαφορετικές επιλογές ρόλων που κάνετε.
Νιώθω τυχερός και ευλογημένος, γιατί όλες οι ταινίες που έχω κάνει έως τώρα όντως δεν έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους. Το πιο ωραίο αλλά και το πιο σημαντικό σε αυτή τη δουλειά είναι ότι δεν πλήττεις. Μου αρέσει να ψάχνω το ξεχωριστό κι αυτό αποτελεί μια αληθινή επαγγελματική αλλά και προσωπική πρόκληση.

Μετά από το Χωρίς Μέτρο, συμμετέχετε σε ένα φιλμ αλλιώτικο απ’ ό,τι μας έχετε συνηθίσει, στο Εξολοθρευτής: Γένεσις…
Δεν έψαχνα ένα σενάριο σαν τον Εξολοθρευτή, αλλά με πήραν τηλέφωνο και μου ζήτησαν να το διαβάσω. Οι λόγοι για τους οποίους δέχτηκα ήταν τρεις. Αρχικά ήταν ωραία η γραφή της ελληνομαερικανίδας σεναριογράφου, Laeta Kalogridis. Δεύτερον αν και ο ρόλος του Ο’Μπράιαν δεν είναι μεγάλος έκρινα ότι έχει ενδιαφέρον. Είναι ένα άνθρωπος εντελώς διαφορετικός από εκείνον στο Χωρίς Μέτρο που βασάνιζε τους μαθητές του. Στον Εξολοθρευτή είμαι ένας τύπος που κανείς δεν του δίνει σημασία και όλοι τον υποτιμούν. Είναι ένας εναλλακτικός χαρακτήρας που «δένει» με το δικό του τρόπο στην ιστορία. Ένας επιπλέον λόγος για να συμφωνήσω είναι ο ίδιος ο Arnold Swarchenegger, που επέστρεφε στο ρόλο της ζωής του. Η καλή πορεία της ταινίας με έχει ήδη βρει θετικό στο να παίξω και στα επόμενα φιλμ του Εξολοθρευτή. Βέβαια, μη νομίζετε ότι αλλάζω ρότα και θα γίνω… action hero!

Ο επόμενος σταθμός σας είναι μια ευχάριστη έκπληξη για τους Έλληνες θεατές, η νέα ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη Worlds Apart. Τι ήταν αυτό που σας «κέρδισε» και αποφασίσατε να έρθετε για γυρίσματα στην Ελλάδα, ενώ είναι γνωστό ότι δεν θέλετε να βρίσκεστε καιρό μακριά από την οικογένειά σας;
Υπήρχαν πολλοί λόγοι που με έκαναν να πω «ναι» σε μια ταινία που θα γυριζόταν στην Ελλάδα. Αρχικά ήταν η ίδια η Ελλάδα. Πρακτικότερα τώρα, ο λόγος που αποφάσισα να έρθω στη χώρα σας είναι το σενάριο που είχε γράψει ο Χριστόφορος. Εκείνη την εποχή το φιλμ Χωρίς Μέτρο δεν είχε βγει ακόμη στους κινηματογράφους και δεν γνωρίζαμε πώς θα πήγαινε, αν και η πρώτη αντίδραση σε όσα φεστιβάλ είχε προβληθεί ήταν θετική. Ωστόσο, ο ατζέντης μου, μου είπε να κάνουμε υπομονή για να δούμε την πορεία της. Λίγο καιρό αργότερα έστειλα με email στον ατζέντη μου μια λίστα με τους ρόλους που θα ήθελα να παίξω. Του έλεγα μεταξύ άλλων ότι έψαχνα μια ερωτική ιστορία που να «μιλάει» σε εξηντάρηδες. Δύο μέρες αργότερα, μου έστειλε το σενάριο, που είχε λάβει από τον Χριστόφορο. Μου άρεσε από την πρώτη ανάγνωση, ήταν καλογραμμένο και ήταν αυτό ακριβώς που έψαχνα. Τότε είχε τον τίτλο Έρως και πρόκειται για τρεις διαφορετικές ιστορίες. Εγώ είμαι ζευγάρι με τη Μαρία Καβογιάννη. Στη συνέχεια τα γυρίσματα δικαίωσαν την απόφασή μου…



Οι δύσκολες ώρες που περνάει η Ελλάδα σάς έκαναν να έχετε δεύτερες σκέψεις;
Ούτε κατά διάνοια. Δεν είχα καμιά ανασφάλεια και τίποτα να φοβηθώ. Ένιωσα φιλόξενα αλλά και τόσο ασφαλής, όσο νιώθω στο Βερολίνο που βρισκόμαστε τώρα.

Πώς περάσατε τις «ελληνικές» σας μέρες;
Έμεινα στην Ελλάδα μόνο δέκα-έντεκα μέρες και όλο αυτό το διάστημα το πέρασα δουλεύοντας. Το πρόγραμμα ήταν πολύ σφιχτό. Δυστυχώς, δεν υπήρχε χρόνος για οτιδήποτε άλλο παρά μόνο για τα γυρίσματα.

Είχατε την ευκαιρία να επισκεφθείτε την Ακρόπολη; Ποια η γνώμη σας για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα;
Φυσικά και έμαθα από τον Χριστόφορο για τις ελληνικές αγωνίες όπως πληροφορήθηκα και για τον αγώνα των Ελλήνων να επιστραφούν τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Ο Χριστόφορος με ξενάγησε στην Ακρόπολη και θέλω να είμαι σαφής. Eίμαι μαζί σας. Πιστεύω ότι τα Μάρμαρα του Παρθενώνα πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα, γιατί ανήκουν στην Ελλάδα.

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.