Ο Aπαγορευμένος Τσαλίκης

Οσο μιλάμε, βρίσκεται στο αυτοκίνητό του καθ’ οδόν προς το αεροδρόμιο για άλλη μία εμφάνισή του στη Ρόδο, ενώ για τις επόμενες 7 μέρες έχει ήδη προγραμματίσει τα live του «Tsalikis Tour 2015» στην Κύπρο, στην Πάτρα, στη Σκιάθο, στην Κάρπαθο, στην Ξάνθη και την Αρτα. Ολα sold out. Εκπλήσσομαι. Και μάλιστα χωρίς καμία ακύρωση σε όσα είχε δρομολογήσει απ’ τον περασμένο Ιούνιο, κάτι που δεν συμβαίνει συχνά τις τελευταίες μέρες με τα live Ελλήνων καλλιτεχνών λόγω της ιδιάζουσας κατάστασης στη χώρα μας, η οποία έχει ως αποτέλεσμα τις συνεχείς αναβολές στις εμφανίσεις τους. «Τίποτα δεν θα γινόταν χωρίς την ομάδα μου: τον “αδελφό” μου Μάριο Χαπέρη, τη Βάσω Σαμαρτζή, την Κατερίνα Σοφρώνη. Δεν έχω μάνατζερ και δισκογραφικές πίσω μου όπως άλλοι καλλιτέχνες. Εχω όμως φίλους. Γιατί τα τελευταία 15 χρόνια ουσιαστικά παλεύω μόνος μου. Επίσης δεν έχω παρωπίδες, είμαι εκεί για ό,τι θέλει το κοινό. Χθες βράδυ, για παράδειγμα, που ήμουνα στο Βραχάτι, τους είπα: “Γουστάρετε να σβήσουμε τα φώτα και για 40 λεπτά να γίνει όλο unplugged;”. Εκεί τραγούδησα οτιδήποτε μου ζητούσαν: από Χαρούλα Αλεξίου και Χρήστο Δάντη μέχρι Αλκίνοο Ιωαννίδη. Στο τέλος τους είπα! “Δεν πιστεύω να σας ξενέρωσα! Φάτε τώρα 110 ντεσιμπέλ να συνέλθετε”! Πιστεύω ότι κάθε νύχτα είναι σαν τον άνθρωπο, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και θέλει διαφορετικό χειρισμό. Κι εγώ είμαι εκεί για όλους».



Στην εμφάνισή του στην Αγία Νάπα με τον Tus έγινε πανζουρλισμός

Το καινούριο του τραγούδι, το «Απαγορευμένο 3», που κυκλοφόρησε την προηγούμενη βδομάδα, έχοντας το ίδιο concept με τα προηγούμενα δύο, αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στη σημερινή πολιτική κατάσταση, στη Μέρκελ και τον Σόιμπλε: «Τον Σόιμπλε έχεις μπαμπά, τη Μέρκελ έχεις μάνα, γι’ αυτό μου φέρεσαι σκληρά, μωρή παλιοπ...», λέει κάπου. «Αυτά τα αναφέρω με τη λογική ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι, αν και μπορεί στις παρέες τους να είναι σούπερ τύποι, φαίνονται άτεγκτοι πολιτικοί και φέρονται με σκληρό τρόπο στην Ελλάδα. Ωστόσο, εγώ προσωπικά θα έριχνα ένα γερό μπινελίκι σε όλους αυτούς που έφεραν τη χώρα μας σε αυτή την κατάσταση -τους πολιτικούς της τελευταίας 20ετίας, δηλαδή-, θα ήθελα να τους έχω κλεισμένους σε ένα μαγαζί, να είμαστε πάνω και να τους τα χώνουμε για δύο ώρες με... απαγορευμένα»!

Από το «Παλιόπαιδο» στα «Απαγορευμένα»

Αναρωτιέμαι πού αποδίδει ο ίδιος τα 100.000 views που έκανε στο YouTube το καινούριο του τραγούδι, μία μόλις μέρα μετά την κυκλοφορία του, πλησιάζοντας σήμερα το μισό εκατομμύριο. «Τα “Απαγορευμένα” δεν είναι τραγούδια, είναι μαντινάδες τις οποίες ξεκινήσαμε να λέμε σε live εμφανίσεις και ξέραμε ότι τις γουστάρει ο κόσμος», μου απαντά. «Και νομίζω ότι φέτος το καλοκαίρι, περισσότερο από ποτέ, ο κόσμος έχει ανάγκη από εκτόνωση. Οι συγκεκριμένες μαντινάδες έχουν και πλάκα. Και όταν έχω κάποιο live, στο τέλος της βραδιάς, πίστεψέ με, με τόσο χτύπημα που ρίχνω, αισθάνομαι καλύτερα. Αλλά, αν χρειαστεί, το μπινελίκι κάνει ρίμα και με τον Τσαλίκη. Χρήσιμο είναι!».



Στα γυρίσματα του videoclip του τραγουδιού Ole, από το ντουέτο με τον Mohombi

Του επισημαίνω ότι 14 χρόνια μετά το «Αν ήμουνα παλιόπαιδο», το «Με χαλάει» και το «Αρρωσταίνω» φαίνεται να περνάει τα τελευταία 5 χρόνια μια δεύτερη φάση καριέρας, ίσως πιο δημιουργική απ’ την πρώτη. Χωρίς φωτογραφήσεις, δίνοντας σπάνια πια συνεντεύξεις και χωρίς να απασχολεί τα media. Συμφωνεί. «Εχει αλλάξει πια η γενιά στην οποία απευθύνομαι και προσαρμόστηκα στις νέες συνθήκες. Πιο παλιά είχα ίσως μοιράσει το βάρος της δημιουργικότητάς μου και σε άλλα πράγματα, αν και δεν θεωρώ πως ήταν “λάθη” μου γιατί ήταν όλα επιλογές μου - και η τρίωρη live εκπομπή, και το ντουέτο με τη Γωγώ Τσαμπά, αλλά και οι εμφανίσεις μου σε θέατρα με τον Μίμη Πλέσσα ήταν όλα μέσα στα “θέλω” μου. Δεν έχω στεγανά. Τα σημερινά παιδιά είναι πολύ πιο άμεσα, πιο χύμα και έχουν τα πράγματα λίγο απομυθοποιημένα, οπότε είναι πιο φιλική η επαφή και σε λιγότερο βαθμό σχέση καλλιτέχνη - κοινού. Είμαστε περισσότερο παρέα. Ξέρεις, η δύναμή μου εμένα δεν ήταν ποτέ το PR, η “προστασία” από κάποιους, απ’ τα κανάλια ή από κάποιον επιχειρηματία. Δεν θέλω να ακουστεί λαϊκίστικο, αλλά στήριγμά μου όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύω ήταν πάντα ο κόσμος. Και αναγνωρίζει πως προσπαθώ, πως θα του δώσω το 100% αυτού που έχω, πως θα διασκεδάσει χωρίς να κοιτάω το ρολόι μου και πως δεν θα κατέβω από την πίστα αν δεν νιώσω πως πέρασαν καλά τα 3.000 ή τα 300 άτομα που είναι από κάτω - έχει τύχει πολλές φορές να τραγουδάω και να βλέπω τον ήλιο να βγαίνει μέσα απ’ τη θάλασσα».



Ακόμη και τις περιόδους αμφισβήτησής του από κάποιους, ο ίδιος τις βλέπει πια από θετικό πρίσμα. «Το κοινό ξοδεύει τα λεφτά του με πολύ σύνεση πια, κάτι που μου δημιουργεί επιπλέον υποχρέωση απέναντί του. Και, πίστεψέ με, αυτό το βραβείο που μου δίνει ο κόσμος κάθε βράδυ, όπου κι αν εμφανίζομαι, είναι καλύτερο από κάθε βραβείο Mad, Αρίων ή Παπαρίων, όπου όλα είναι τόσο στημένα και προκαθορισμένα. Δεν λέω πως εγώ είμαι ο αντισυστημικός. Απλώς λειτουργώ λίγο αντισυμβατικά. Προτιμώ πια αντί να δώσω μία συνέντευξη σε ένα lifestyle περιοδικό ποζάροντας με 4 διαφορετικά ρούχα, να ανεβάσω κάτι στο Twitter, στο οποίο είμαι πολύ ενεργός. Δεν είναι τακτική, φέρομαι όπως νιώθω. Και θα δουλεύω πάντα με αξιοπρέπεια απέναντι στους ανθρώπους που πληρώνουν απ’ το υστέρημά τους για να περάσουν ωραία ένα βράδυ διασκεδάζοντας μαζί μου».

Διεθνείς συνεργασίες

Πριν από 4 χρόνια ο Γιώργος Τσαλίκης συνεργάστηκε πρώτη φορά με παραγωγούς απ’ το Ισραήλ καταφέρνοντας το remix του να ακουστεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, πέρυσι με τον Aziz, ενώ μόλις κυκλοφόρησε ένα ντουέτο του με τον Mohombi (που κάνει περιοδεία αυτές τις μέρες με τον Pitbull στην Αμερική, έχοντας ήδη 27 sold out συναυλίες), το «Ole!», που θα κυκλοφορήσει κατευθείαν στην παγκόσμια αγορά από την εταιρεία του Mohombi. Στο συγκεκριμένο τραγούδι ο Γιώργος τραγουδάει στα ισπανικά (κάτι που τον έκανε να μπει σε ρυθμούς εντατικών μαθημάτων ισπανικών τους προηγούμενους μήνες) και ο Mohombi στα αγγλικά. Επίσης, θα συνεργαστεί και με τον Nicola Fasano, ο οποίος είναι παραγωγός του Pitbull (είναι αυτός που έχει γράψει τη μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του, το «I know you want me»), με το τραγούδι «Somebody I used to know», το βιντεοκλίπ του οποίου θα γυριστεί τις επόμενες μέρες. Παράλληλα, έχει ετοιμάσει άλλη μία συνεργασία με τους Major Lazer, οι οποίοι αυτή τη στιγμή έχουν το Νο 1 τραγούδι στο billboard, το «Lean On». Ξαφνιάζομαι με όλα αυτά. «Ο στόχος μου είναι να ανοίγω τους ορίζοντές μου», μου λέει υπερήφανος. «Είναι πιο εύκολο κάποιος που κάνει πραγματική καριέρα στο εξωτερικό να παραδεχτεί κάποιον συνάδελφο παρά να συμβεί το αντίστοιχο στην Ελλάδα. Δεν βάζω στόχο να κάνω “διεθνή καριέρα”, αλλά θέλω να μπαίνω σε καινούριους δρόμους - και όπου βγάλουν. Οι ξένοι γουστάρουν πολύ την ελληνική μουσική και τη διάθεσή μας».



Φύσει αισιόδοξος, παραδέχεται ωστόσο πως έχει περάσει περιόδους μεγάλης στεναχώριας, αλλά ακολουθεί πιστά το μότο που είχε από μικρό παιδί στη Στυλίδα όπου μεγάλωσε: «Να πηγαίνεις τον πόνο πιο ψηλά». Στην καθημερινότητά του μου λέει πως ακούει πια πολύ ξένη μουσική, κάνει μαθήματα κιθάρας, προφοράς στα αγγλικά, μελετά εναλλακτικές θεραπείες, ενώ ασχολείται πολύ με τα τρία του παιδιά και το μεγάλωμά τους -τον 12χρονο Βασίλη, τον 10χρονο Χάρη, τον 8χρονο Αγγελο- αλλά και τη σύζυγό του, Δώρα, με την οποία είναι μαζί δύο σχεδόν δεκαετίες. «Με την οικογένειά μου είμαστε πολύ δεμένοι. Και αυτό οφείλεται κυρίως στη Δώρα, που κρατά τις ισορροπίες όσο εγώ δουλεύω, αποδεικνύοντας ότι είναι καταπληκτική μάνα και σύντροφος. Κρίση του τύπου να χωρίσουμε ή να είμαστε σκατά μαζί, δεν περάσαμε ποτέ. Ναι, όταν ζεις μια καθημερινότητα μπορεί να υπάρχουν μικροεντάσεις και προστριβές, αλλά είναι ελάχιστες και όλες τελειώνουν με χιουμοριστικό τρόπο. Απ’ την άλλη, προσπαθώ να είμαι καλός πατέρας, αν και ένας πατέρας δεν αισθάνεται ποτέ 100% σίγουρος πως αυτό που κάνει είναι το καλύτερο για τα παιδιά του».



Ακόμη και την ευτυχία την ορίζει αλλιώς πια σήμερα ο Γιώργος. Ισως να είναι και αυτό ένα μικρό κομμάτι του επαναπροσδιορισμού του, της μεγάλης του αλλαγής. «Σήμερα ήμουν στην πισίνα ενός ξενοδοχείου που με φιλοξενούσε για μια εμφάνισή μου και είχαν έρθει εκεί κάποιοι άνθρωποι με τα αναπηρικά αμαξίδιά τους. Και λέω “Κοίτα, τώρα! Καθόμαστε και στενοχωριόμαστε για μαλακίες έχοντας κάτι που για άλλους θα ήταν όνειρο ζωής αν το διέθεταν: την αρτιμέλεια”. Είναι κακό να είμαστε αχάριστοι και να θεωρούμε κάποια πράγματα δεδομένα. Ας χαιρόμαστε με τα μικρά και ας ευχαριστούμε τον Θεό γι’ αυτά. Η αγάπη μού δίνει ευτυχία. Και επειδή παίρνω αγάπη, είμαι ευτυχισμένος»!