Στέλιος Λεγάκης: Είδωλο ετών 18

Μπορεί να μην το έχει συνειδητοποιήσει ακόμη, αλλά εκείνη η στιγμή της προηγούμενης Τετάρτης όπου ο Στέλιος Λεγάκης έκανε το άλμα από τον κόσμο των ανηλίκων σε αυτόν των ενηλίκων ήταν στο βάθος η πιο σημαντική των 18 του -πια- χρόνων. Εκείνη τη μέρα διοργανώθηκε από τη δισκογραφική του εταιρεία, την Panik Records, ένα μεγάλο πάρτυ σε κάποιο εμπορικό κέντρο, μαζεύτηκαν γύρω στα 500 άτομα και ο Στέλιος έσβησε με μια εκπνοή τα κεράκια της τούρτας του που είχε γεύση σοκολάτα. «Η αλήθεια είναι ότι η μεγαλύτερη αλλαγή που συνέβη στη διαδικασία της ενηλικίωσής μου ήταν το γεγονός ότι τέλειωσα το σχολείο μου, στην Καστέλα. Γιατί έτσι θα έχω περισσότερο χρόνο τώρα ώστε να κάνω πολύ περισσότερα πράγματα στη μουσική, να γράψω τραγούδια, να εμπνευστώ...» ξεκινά να λέει πίνοντας ένα ποτήρι φρέσκο χυμό πορτοκάλι, αφού, όπως εξηγεί, προσέχει πολύ τη διατροφή του γιατί θέλει να έχει αντοχές στην καθημερινή γυμναστική που κάνει - άλλο ένα από τα πάθη του.

«Τώρα πέρασα σε ένα δημόσιο ΙΕΚ και σπουδάζω ηχοληψία, αλλά αυτό δεν έχει το τρέξιμο και το άγχος που είχα στο Λύκειο. Αν και δεν σου κρύβω ότι μου λείπουν κάποιες μέρες το σχολείο, τα πειράγματα με τους συμμαθητές μου, κάποιοι καθηγητές μου, η καθημερινότητά μου σ’ αυτό. Τον τελευταίο καιρό που οι υποχρεώσεις μου στο τραγούδι ήταν πολύ περισσότερες προσπαθούσα να είμαι όσο πιο τυπικός γίνεται. Ημουν το παιδί για το οποίο πάντα έλεγαν οι δάσκαλοί μου στους γονείς μου: “Εχει δυνατότητες, μπορεί να γίνει καλύτερος, αλλά δεν διαβάζει”. Σκέψου ότι τα τελευταία χρόνια δούλευα Παρασκευές και Σάββατα, κοιμόμουνα ξημερώματα, αλλά τις Δευτέρες έπρεπε να αλλάξω το ωράριό μου και να ξαναμπώ σε αυτό του σχολείου, πράγμα που με δυσκόλευε». Ο Στέλιος δεν ήθελε πάντα να γίνει τραγουδιστής, του είχε καρφωθεί η ιδέα από το Δημοτικό ότι θα μπορούσε να γίνει ένας πολύ καλός μικροβιολόγος -άγνωστο γιατί-, αν και είχε μεγαλώσει μέσα στη μουσική, αφού ο πατέρας του είχε το μουσικό μαγαζί «Αρμενάκι» και ως παιδί πολλές φορές καθόταν πλάι στους μουσικούς παίζοντας με τα τύμπανα, τα ντραμς και το λαούτο. «Πάντα έδειχνε ότι κάτι πάει να γίνει με τη μουσική, αλλά ποτέ δεν το είχα πάρει στα σοβαρά, παρόλο που οι γονείς μου ήταν αντίθετοι σε μια τέτοια προοπτική. Ακόμη και όταν πηγαίναμε τα καλοκαίρια με την οικογένειά μου στη Νάξο, στο Ακρωτήρι, 20 λεπτά από τη Χώρα, πάντοτε θυμάμαι να τραγουδάμε και να χορεύουμε με τα ξαδέλφια και τους θείους μου, παράλληλα με τα μπάνια μας. Ηταν οι τέλειες διακοπές».



«Για κάποιο διάστημα έρχονταν καμιά τριανταριά κορίτσια του fan club μου κάτω από το σπίτι μου, περιμένοντας να βγω να τους μιλήσω και να βγάλουμε φωτογραφίες, κάτι που δημιουργούσε πρόβλημα και στους άλλους ενοίκους της πολυκατοικίας. Το ίδιο συνέβαινε και όταν πήγαινα στο φροντιστήριο, στο σχολείο ή για να γυμναστώ. Κι αυτό γινόταν καθημερινά!»

Η συμμετοχή του στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο» το 2012 και η υπογραφή συμβολαίου με την Panik Records τον έβαλαν σε έναν διαφορετικό δρόμο από αυτόν στον οποίο βρισκόταν μέχρι τότε, αφού στο μεταξύ έγραφε ήδη τραγούδια με την κιθάρα του κλεισμένος στο δωμάτιό του και ύστερα τα ανέβαζε στο YouTube. Θεωρεί μάλιστα τον εαυτό του πολύ τυχερό που από το πρώτο του κιόλας τραγούδι, το «Σαν μαχαίρι», κατάφερε μέχρι σήμερα να ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο views, ενώ ήδη το τελευταίο του βιντεοκλίπ που κυκλοφόρησε την προηγούμενη βδομάδα, το «Σου ξεδιπλώνω την ψυχή μου», σε μουσική του Stan, έφτασε τα 30.000 views μέσα σε μία μόνο μέρα. Μου λέει επίσης πως νιώθει πολύ περήφανος που κατάφερε σε τόσο μικρή ηλικία να συνεργαστεί επί σκηνής με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, τον Βασίλη Καρρά, τη Δέσποινα Βανδή, τον Στέλιο Ρόκκο, τον Κωνσταντίνο Αργυρό, τον Γιάννη Πλούταρχο, τον Παντελή Παντελίδη, ενώ φέτος θα ξεκινήσει εμφανίσεις μαζί με την Πάολα, τον Κωνσταντίνο Αργυρό και την Ελένη Φουρέιρα στο «Teatro».

«Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καταλήξει ακόμη με ποιο είδος μουσικής θα ήθελα να ασχοληθώ τελικά. Δοκιμάζομαι σε όλα προς το παρόν. Στο σπίτι μου ακούω τα πάντα, από Γονίδη μέχρι όπερα, αν και κλίνω προς το λαϊκό. Εξάλλου είναι φυσική ανάγκη μου η μουσική, δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου πλέον χωρίς αυτήν. Είναι το στήριγμά μου σε ό,τι μπορεί να μου τύχει - και αυτό ήταν κάτι που συνειδητοποίησα τότε που έχασα τον μπαμπά μου, σε μία από τις σκληρές περιόδους της ζωής μου, το 2012. Αλλά δεν γράφω ποτέ όταν είμαι σε ένταση, συναισθηματική ή προσωπική. Προτιμώ πρώτα να αφήνω το μυαλό μου να καθαρίζει, να είμαι χαλαρός και μετά να παίρνω την κιθάρα μου στα χέρια, συνήθως το βράδυ, όταν είμαι μόνος μου».



Παραδέχεται ότι είναι πολύ συναισθηματικός, πολύ ευαίσθητος, «του ρομάντζου», όπως λέει. «Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις, έχω καταλάβει ότι δεν πρέπει να δείχνεις και πάρα πολύ το πόσο συναισθηματικός είσαι στην πραγματικότητα, γιατί έχω την εντύπωση πως το πολύ ρομαντικό δεν αρέσει - ιδιαίτερα στα κορίτσια. Το πιο σκληρό προφίλ έχει μεγαλύτερη πέραση. Ακόμη είμαι 18 χρόνων και λίγο επιπόλαιος σ’ αυτό τον τομέα, αλλά μέσα από τη γυμναστική και -κυρίως- τη δουλειά μου καταφέρνω να αποκτώ πειθαρχία, αυτοσυγκέντρωση και έλεγχο και στα άλλα κομμάτια της ζωής μου. Προτεραιότητά μου πάντως τώρα είναι η καριέρα μου, όχι τα προσωπικά μου. Αν και ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σε “χτυπήσει”. Εξάλλου, βλέπω ότι λόγω της όποιας αναγνωρισιμότητάς μου θα ήταν πολύ δύσκολο για μένα να κάνω σχέση αυτή την περίοδο».

Αυτό δεν το αναφέρει τυχαία. Για όσους δεν τον γνωρίζουν, ίσως να μην ξέρουν ότι ο Στέλιος Λεγάκης έχει ένα από τα μεγαλύτερα fan clubs, με φανατικές Legakiers (όπως ονομάζονται) να τον ακολουθούν σε κάθε του βήμα, ακόμη και στις πιο προσωπικές στιγμές του. «Στην αρχή, όταν έβγαινα, ένιωθα πολύ αμήχανα που με κοιτούσαν κάποιοι περίεργα. Με τον καιρό το συνήθισα. Αλλά έχουν συμβεί και ακραία πράγματα. Για κάποιο διάστημα έρχονταν καμιά τριανταριά κορίτσια του fan club μου κάτω από το σπίτι μου, περιμένοντας να βγω να τους μιλήσω και να βγάλουμε φωτογραφίες, κάτι που δημιουργούσε πρόβλημα και στους άλλους ενοίκους της πολυκατοικίας. Το ίδιο συνέβαινε και όταν πήγαινα στο φροντιστήριο, στο σχολείο ή για να γυμναστώ. Κι αυτό γινόταν καθημερινά! Τους το εξηγήσαμε, τους είπαμε πως “είναι λίγο προσωπικά αυτά και ενοχλεί κάποιους άλλους” και μάλλον το κατάλαβαν, αν και ανά διαστήματα μπορεί να έρθουν εκεί που βρίσκομαι για να με δουν. Δεν το κατακρίνω όμως. Νομίζω ότι το κάνουν επειδή είμαι περίπου συνομήλικός τους - με θεωρούν σαν φιλαράκι τους και πιο κοντά τους σε σχέση με άλλους τραγουδιστές. 

Εχει συμβεί βέβαια μερικές φορές σε εμφανίσεις μου να με φιλήσουν κάποιες στο στόμα, να μου εκδηλώσουν με ακραίο τρόπο την αγάπη τους. Εκεί έρχομαι σε μεγάλη αμηχανία. Αλλά δεν είμαι απ’ τους τύπους που θα βγάλουν ένα απόμακρο προφίλ, ούτε θα πω “κορίτσια, φύγετε!”. Δεν είναι του χαρακτήρα μου».



Μερικές φορές τού λείπει το να έχει έναν κολλητό, που να τον παίρνει ανά πάσα στιγμή τηλέφωνο, να μιλάνε άνετα μεταξύ τους και να του λέει τα μυστικά του - είναι ίσως κι αυτό ένα από τα τιμήματα όταν γίνεσαι σταρ από τα 14 σου. Αντικαθιστά, όμως, αυτό το κενό με την παρουσία του πατριού του, του Τάσου, ο οποίος είναι συνεχώς δίπλα του, σαν φύλακας άγγελός του. «Δυστυχώς, είμαι επιφυλακτικός με τους ανθρώπους που με πλησιάζουν. Δεν έχω πια την παλιά μου αθωότητα. Κάποια φιλαράκια που είχα απομακρύνθηκαν μετά την επαγγελματική ενασχόλησή μου με τη μουσική, είτε από δικό μου λάθος είτε από δικό τους. Ισως να ήταν και οι συνθήκες περίεργες, δεν ξέρω. Νιώθω πάντως πολύ τυχερός που έχω αυτή την οικογένεια. Ποτέ και τίποτα δεν μπορεί να μπει ανάμεσά μας, είμαστε δεμένοι μεταξύ μας σαν γροθιά», μου αναφέρει. 

Γελάει όταν τον λέω «μικρό» αποχαιρετώντας τον, έτοιμος να πάει τρέχοντας -κυριολεκτικά- στο σπίτι του από το Φάληρο όπου συναντηθήκαμε, μέρος κι αυτό της προσπάθειάς του να διατηρείται σε καλή φυσική κατάσταση, αφού, όπως μου εξηγεί, τους τελευταίους μήνες ξυπνάνε με τον πατριό του στις 5.30 το πρωί και στις 5.45 βρίσκονται ήδη στους δρόμους για πρωινή προπόνηση. «Δεν παίζει ρόλο η ηλικία, ούτε στο τραγούδι, ούτε στις σχέσεις, ούτε στο πώς σκέφτεσαι, ούτε στην καθημερινότητα», μου εξηγεί. «Είναι μειονέκτημα όμως να με λένε οι κοπέλες “μικρό”, δεν μ’ αρέσει καθόλου αυτό! Αν και σε άλλες περιπτώσεις, έχει τα πλεονεκτήματά του. Υπάρχει μεγαλύτερη κατανόηση και προστασία σε τυχόν λάθη... Αλλά τι το ψάχνω; Οντως, μικρός είμαι ακόμη!».


info: Το νέο βιντεοκλίπ του Στέλιου Λεγάκη «Σου ξεδιπλώνω την ψυχή μου» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Συλβέστρου κυκλοφορεί από την Panik Records