Χάρης Φραγκούλης: Next Big Thing

Επαιξε στην παράσταση «Οταν έκλαψε ο Νίτσε» και κέρδισε το βραβείο «Δημήτρης Χορν». Επαιξε στην ταινία «Αισθηματίες» του Νίκου Τριανταφυλλίδη και πήρε το βραβείο ερμηνείας στις Νύχτες Πρεμιέρας. Γενικά, όταν εμφανίζεται σε μια παράσταση τον θυμάσαι. Θα τον δεις σύντομα στην ταινία του Μανούσου Μανουσάκη «Ουζερί Τσιτσάνης» και σκηνοθετεί, ξανά, την παράσταση «Ο Αρντεν πρέπει να πεθάνει». Σε αυτήν έβαλε τις δικές του οικονομίες για τα σκηνικά. Αν του πεις ότι είναι κρίμα, θα διαφωνήσει. «Δεν είναι κρίμα, δεν είναι αμαρτία. Αμαρτία είναι να μην το κάνεις. Πιστεύω πως όταν αγαπάς κάτι, όταν το κάνεις συνειδητά, δεν υπάρχει περίπτωση, κάπου θα σε βγάλει. Συχνά όταν έρχονται γερμανικές παραστάσεις στην Ελλάδα τις θαυμάζουμε και τις συγκρίνουμε με τις ελληνικές. Το budget για τα σκηνικά και τους φωτισμούς σε αυτές τις παραστάσεις είναι αδιανόητο. Στη δική μας παράσταση όλα είναι handmade. Εμείς τα κάναμε, η ομάδα μας Kursk, τα κοστούμια είναι ραμμένα, τίποτα δεν αγοράστηκε. Και η μουσική είναι πρωτότυπη. Θέλω να κάνω λαϊκό θέατρο με συγκεκριμένη αισθητική. Αν δεν καταλάβει ένας θεατής τι γίνεται, θέλω να με πάρει τηλέφωνο να μου το πει. Να έρθει μετά το τέλος της παράστασης να το πει. Και ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης, ο Φελίνι, πιστεύω ότι έκανε λαϊκό σινεμά».



Σκηνοθετεί για τέταρτη φορά, αλλά επαναλαμβάνει ότι δεν είναι επαγγελματίας σκηνοθέτης. «Ηθοποιός. Αυτός είναι ο ρόλος μου. Αλλη είναι η λειτουργία μου». Τον ρωτάς για τους συνήθεις χαρακτηρισμούς που βρίσκεις δίπλα στο όνομά του και σου λέει ότι θεωρεί «ακρότητα» να διαβάζει κανείς «ο πιο ταλαντούχος της γενιάς του. Είναι άλλο πράγμα ο θαυμασμός κι άλλο η εκτίμηση. Τους θεωρώ υπερβολικούς. Με την ίδια ευκολία θα σε κατακεραυνώσουν στην αποτυχία. Η εκτίμηση περιέχει την έννοια της ταπεινότητας».

Πώς άφησε τη Βιολογία για το Εθνικό; «Ενας κολλητός μου ήθελε να γίνει 3D animator, σήμερα μου φτιάχνει τις αφίσες. Παρακολουθούσε σε ένα εργαστήρι σεμινάρια υποκριτικής και μου είπε ότι περνάει ωραία. Πήγα να δω. Μου άρεσε. Ενιωσα ότι αυτό θέλω να κάνω. Εδωσα εξετάσεις στο Εθνικό και πέρασα».

Τα τελευταία έξι χρόνια δουλεύει δίχως σταματημό. Παίζει σε δύο και τρεις παραστάσεις σε μια σεζόν. Προφανώς, το κάνει για οικονομικούς λόγους. «Κυρίως. Φυσικά. Μόνο μία χρονιά, την πρώτη στον “Επιστάτη”, πληρώθηκα καλά. Μετά δεν είδα πολλά χρήματα ως μισθό. Οπότε φυσικά και είναι αυτός ο λόγος που δουλεύουμε τόσο. Αν δεν είχα κάνει το “Ουζερί Τσιτσάνης”, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τα φέρω εύκολα βόλτα φέτος. Θα ήθελα να έχω τη δυνατότητα να κάνω off.  Δεν κάνω επιλογές βασισμένες σε ιδεολογικούς λόγους. Μου έχουν κάνει προτάσεις για τηλεοπτικά, αλλά δεν θα το κάνω καλά». Δεν συμφωνείς μαζί του. Αν τον έχεις δει σε παραπάνω από δυο-τρεις παραστάσεις, αντιλαμβάνεσαι ότι το παιδί έχει ικανότητες χαμαιλέοντα. Μεταμορφώνεται. «Εντάξει, σίγουρα κάποιος θα πει ότι το κάνεις καλά, το ζητούμενο είναι αν σε ελκύει κάτι ή δεν σε ελκύει». Ο Χάρης Φραγκούλης είναι τόσο ερωτευμένος με τη δουλειά του που γίνεται σχεδόν ρομαντικός. «Ο καλλιτέχνης δεν είναι καλός ή κακός. Θα έπρεπε επιτέλους να γίνει μια συζήτηση για το ποιοι είναι αυτοί που μιλούν για το θέατρο. Μεγάλη συζήτηση. Ο καλλιτέχνης είναι ένα work in progress. Οφείλει να είναι σε διαρκές ψάξιμο. Και να συνεργάζεται με ανθρώπους που συγγενεύει. Με ρωτάς γιατί συνεργάστηκα με τους δασκάλους μου, όπως τον Ακύλλα Καραζήση και τον Δημήτρη Λιγνάδη. Τους εκτιμώ. Είναι σπουδαίο να δουλεύεις με ανθρώπους που εκτιμάς. Οι δάσκαλοί μου έγιναν σκηνοθέτες μου, τώρα είναι φίλοι μου. Εχω την ευτυχία οι άνθρωποι που εκτιμώ να είναι και αυθεντικοί».

Γιατί τον απέβαλαν από το Αρσάκειο; «Δεν υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο συμβάν. Με έδιωξαν μαζί με τους τρεις κολλητούς μου. Ηταν πιο σοβαρό από ένα απλό συμβάν. Μας θεωρούσαν απειλή. Τους ενοχλούσαμε. Η ύπαρξή μας διατάραζε τη γαλήνη τους. Θυμάμαι έναν διευθυντή, τον θεολόγο, να έρχεται και να μου λέει, έχοντας τον ρόλο του παιδαγωγού, “υπάρχει ένα υγιές δέντρο και εσύ είσαι ένα κλαδί που θα το κόψουμε”».

Παίζει ακόμα μποξ, πηγαίνει στις προπονήσεις. Του λέω ότι είναι το αντρικό μπαλέτο. «Μα μόνο χορεύουμε», απαντά. Και πώς βρίσκει χρόνο; «Πάντα βρίσκεις χρόνο όταν πραγματικά το θέλεις». Αυτή την περίοδο, κάθε μέρα σχεδόν, μέχρι τις 12 τα μεσάνυχτα, έχει γυρίσματα για την ταινία του Στέργιου Πάσχου «After Love». «Ενας τύπος, εγώ, κλειδώνει την πρώην κοπέλα του, την Ηρώ Μπέζου, σε ένα σπίτι με σκοπό να μάθει για ποιον λόγο χώρισαν».

Θα ήθελε να σκηνοθετήσει μια ταινία; «Με πανικοβάλλουν τα μηχανήματα. Και οι άνθρωποι με πανικοβάλλουν, αλλά έχω βαθιά πίστη ότι μπορούν να κάνουν σπουδαία πράγματα αν τους δώσεις τον χώρο τους. Ισως γι’ αυτό πληγώνομαι τόσο».


info: «Ο Αρντεν πρέπει να πεθάνει», Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» - Υπόγειο, Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα, τηλ. ταμείου: 210 3228706. Παραστάσεις έως 25 Οκτωβρίου: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21.15, Κυριακή 20.00. Εισιτήρια: 15€, 10€ (μειωμένο - φοιτητικό), 5€ (άνεργοι, ΑΜΕΑ). Προπώληση: www.viva.gr