Eίναι το οικονομικό δίχτυ που μας προστατεύει από τις πλημμύρες και τις φωτιές αλλά και ένας σημαντικός σύμμαχος για την προσαρμογή μας στις νέες κλιματικές και περιβαλλοντικές συνθήκες.
Στείλτε τις ευχές σας με μια κάρτα από την Παλιά Αθήνα!
Στείλτε τις ευχές σας με μια κάρτα από την Παλιά Αθήνα!
Θυμάμαι μικρός αρχές Δεκεμβρίου κατεβαίναμε με τη μητέρα μου στην Αιόλου όπου ήταν στημένα του κόσμου τα μικρομάγαζα-πάγκοι γεμάτα χριστουγεννιάτικες κάρτες.
Κυριαρχούσε το έντονο κόκκινο χρώμα και η μπόλικη πασπαλισμένη ασημόσκονη ή χρυσόσκονη που τα έκανε όλα να φαίνονται διαφορετικά.
Θυμάμαι αγοράζαμε πολλές και όλες τις πρώτες εβδομάδες η μητέρα έγραφε αδιάκοπα και τις γέμιζε μέχρι το τελευταίο κομμάτι. Ήταν η ετήσια επικοινωνία με όλους τους συγγενείς ακόμη και τους πιο μακρινούς (Η θεία η Θάλεια στην Αμερική). Κάπου στα μέσα του μήνα κατεβαίναμε πάλι στη πλατεία του Δημαρχείου στο τεράστιο κτίριο του Ταχυδρομείου, που πάντα με εντυπωσίαζε, για να τις ταχυδρομήσουμε. Η μητέρα πίστευε ότι από κει έφευγαν γρηγορότερα.
Προς το τέλος του μήνα ερχότανε κάρτες από το Βόλο, τη Χαλκίδα, τον Ωροπό, την Κωνσταντινούπολη και οι πιο μακρινές από την Αμερική. Ήτανε κι’ αυτές γεμάτες, δεν υπήρχε γωνιά που να μην είχε συμπληρωθεί. Δεν θυμάμαι πόσες φορές τις διαβάζαμε και τις ξαναδιαβάζαμε. Έπειτα τις στολίζαμε στο σαλόνι στο μεγάλο κομοδίνο δίπλα στους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα.
Θυμάμαι αγοράζαμε πολλές και όλες τις πρώτες εβδομάδες η μητέρα έγραφε αδιάκοπα και τις γέμιζε μέχρι το τελευταίο κομμάτι. Ήταν η ετήσια επικοινωνία με όλους τους συγγενείς ακόμη και τους πιο μακρινούς (Η θεία η Θάλεια στην Αμερική). Κάπου στα μέσα του μήνα κατεβαίναμε πάλι στη πλατεία του Δημαρχείου στο τεράστιο κτίριο του Ταχυδρομείου, που πάντα με εντυπωσίαζε, για να τις ταχυδρομήσουμε. Η μητέρα πίστευε ότι από κει έφευγαν γρηγορότερα.
Προς το τέλος του μήνα ερχότανε κάρτες από το Βόλο, τη Χαλκίδα, τον Ωροπό, την Κωνσταντινούπολη και οι πιο μακρινές από την Αμερική. Ήτανε κι’ αυτές γεμάτες, δεν υπήρχε γωνιά που να μην είχε συμπληρωθεί. Δεν θυμάμαι πόσες φορές τις διαβάζαμε και τις ξαναδιαβάζαμε. Έπειτα τις στολίζαμε στο σαλόνι στο μεγάλο κομοδίνο δίπλα στους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα.
Θυμάμαι με τον αδελφό μου, βάζαμε τη μητέρα να μας πη και να μας ξαναπεί ιστορίες γι’ αυτούς τους συγγενείς, που τους πιο πολλούς τους ξέραμε μόνο από τις φωτογραφίες.
Ποτέ δεν νοιώθαμε άδειο το σπίτι μας στις γιορτές. Συγγενείς και φίλοι των γονιών μας που ποτέ δεν είχαμε δει μας συντρόφευαν με τις κάρτες τους.
Έχω χρόνια να πάρω ευχετήρια κάρτα. Έχω χρόνια να στείλω κάρτα. Κάποια τυποποιημένα μηνύματα θα έρθουν και φέτος στο κινητό, μηνύματα που μου θυμίζουν προεκλογική περίοδο και υποψηφίων βουλευτών θερμές ενθαρρύνσεις. Τις πιο πολλές φορές ξεχνάνε στην βιασύνη τους να γράψουν ακόμη και τ’ όνομά τους.
Κακά τα ψέματα. Άλλαξαν και οι γιορτές και μη μου πείτε ότι φταίει η κρίση.
Φέτος αποφάσισα να θυμηθώ τα παλιά. Μάζεψα παλιές κάρτες από άλλες εποχές και θα τις γεμίσω όλες.
Σας τις στέλνω κι’ εσάς μπας και θελήσετε να ξεχάσετε το κινητό και να θυμηθείτε τις κάρτες με τη χρυσόσκονη και την ασημόσκονη. Μη κάνετε μόνο τον κόπο να αναζητήσετε το Ταχυδρομείο της Πλατείας Κοτζιά. Το έχει πάρει η κοντινή Εθνική…
Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος)
Διαβάστε περισσότερα στο www.paliaathina.com
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα