Δημήτρης Παπάζογλου : «Ηθελα να γίνω ο Ελληνας Νουρέγεφ»

Στο Θέατρο Παλλάς ο Δημήτρης Παπάζογλου δείχνει στον Αποστόλη Τότσικα τα βήματα στις κλακέτες. Η Αθηνά Μαξίμου παρακολουθεί προσηλωμένη, ενώ ο Αιμίλιος Χειλάκης προβάρει το δικό του χορευτικό. Ο Δημήτρης Παπάζογλου δεν είναι απλώς ένας χορογράφος, είναι ο μέντορας που όλοι τον σέβονται.«Ο Τότσικας είναι μεγάλο ταλέντο», μας λέει κατά τη διάρκεια της παράστασης «Billy Elliot». «Είναι ένας ηθοποιός που έχει την αίσθηση του χορού, του δείχνεις ένα και καταλαβαίνει πέντε. Ο Χειλάκης είναι καλός, αλλά ο χορός δεν είναι το φόρτε του. Είναι από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του».

Με συνεργασίες και δουλειές που άφησαν εποχή, ο Δημήτρης Παπάζογλου θεωρείται από τα πιο δυνατά κεφάλαια στην εγχώρια θεατρική και μουσική σκηνή. Η προσωπική του ιστορία θυμίζει εκείνη του Μπίλι Ελιοτ: «Ημουν ένα παιδί που το ’σκαγε από το σχολείο για να πάω να χορέψω. Πολύ διαφορετικός από τους συμμαθητές μου, δεν με καταλάβαιναν και με σχολίαζαν. Ως παιδί έχω υποστεί byllying, κάτι που ξεπέρασα χάρη στην αγάπη της μητέρας μου. Ο πατέρας μου ασχολούνταν με το εμπόριο κρεάτων, αλλά οι γονείς μου ήταν χωρισμένοι και εμείς, που τότε μέναμε στο Αιγάλεω, τα φέρναμε δύσκολα βόλτα», θυμάται σήμερα και συνεχίζει την αφήγησή του: «Οταν στα 14 μου θέλησα να ασχοληθώ επαγγελματικά με τον χορό και να γραφτώ σε σχολή, χρήματα δεν υπήρχαν και προκειμένου να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα δούλεψα ως ελαιοχρωματιστής. Τα πρωινά πήγαινα σχολείο και έπιανα τη βούρτσα και τις μπογιές και τα βράδια χόρευα. Ηθελα να γίνω Νουρέγεφ!».

Με μια υποτροφία της σχολής Ζουρούδη θα ταξιδέψει τελικά στη Λοζάνη, όπου και θα σπουδάσει κλασικό και σύγχρονο χορό. «Οταν βρέθηκα για πρώτη φορά να χορεύω μπροστά στους άλλους συμφοιτητές μου, έπαθα ψυχολογικό σοκ, καθώς συνειδητοποίησα ότι δεν έχω τα προσόντα για χορευτής. Δεν διέθετα το κλασικό σώμα χορευτή και είχα λόρδωση. Είχα όμως ένα μεγάλο ατού: έκανα πιρουέτες βγάζοντας συναίσθημα. Με τα χρόνια προσπάθησα να ξεπεράσω τη σωματική μου αδυναμία», εξομολογείται. Σε κάποιες επιδείξεις της σχολής, θυμάται, άλλος πρόβαρε τη «Λίμνη των Κύκνων» κι άλλος τα δυνατά λυρικά κομμάτια. «Εγώ χόρεψα συρτάκι», αποκαλύπτει. «Είχα τέτοιο πάθος, που έγινα μέχρι και εξώφυλλο σε περιοδικό».

Δύο χρόνια μετά αρχίζει τη διεθνή του καριέρα χορεύοντας στην «Αΐντα» σε θέατρο της Γερμανίας: «Η σκηνή ήταν 30x30 μέτρα και εγώ, ένα παιδί από μια φτωχογειτονιά της Αθήνας, ένιωθα άγχος και αμηχανία. Πώς να αντέξεις όλο αυτό όταν προέρχεσαι από μια χώρα χωρίς υποδομή και κουλτούρα; Είχα πάθος όμως γι’ αυτό που έκανα και έτσι εντέλει τα κατάφερα». Από εκεί θα βρεθεί στη Γαλλία χορεύοντας με τη Ζοζεφίν Μπέικερ: «Ηταν θεά αυτή η γυναίκα! Με αυτή κατάλαβα τι σημαίνει πραγματική σταρ. Την ημέρα της πρεμιέρας έδωσε μια εκπληκτική παράσταση, αλλά όταν επέστρεψε σπίτι της πέθανε. Ολο το συναίσθημα εξανεμιζόταν στη σκηνή, σαν αποχαιρετισμός». Στη Γαλλία θα δουλέψει και σε καμπαρέ έχοντας για κοινό τις μεγαλύτερες σταρ της εποχής. «Η Σοφία Λόρεν ήταν πραγματική κυρία στους τρόπους συμπεριφοράς, σε αντίθεση με την Ούρσουλα Αντρες που τη βρήκα εξαιρετικά λαϊκή. Εκείνη που με κατέκτησε, όμως, μόνο και μόνο με τη ματιά της ήταν η Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Μια γνήσια ντίβα», παραδέχεται ο Δημήτρης Παπάζογλου.

Tην απόφασή του να επιστρέψει στην Ελλάδα θα την πάρει ένα βράδυ στο νυχτερινό κέντρο «Μέδουσα». «Ενιωθα την ανάγκη να επιστρέψω γιατί δεν ήθελα να είμαι μια ζωή μετανάστης», εξομολογείται στο «thema people». «Oταν είδα το πρόγραμμα του Γιώργου Μαρίνου, σκέφτηκα ότι υπάρχουν και ωραία πράγματα που γίνονται στη χώρα μου».

 Με υποτροφία της σχολής Ζουρούδη θα ταξιδέψει στη Λοζάνη, όπου και θα σπουδάσει κλασικό και σύγχρονο χορό

Με την Αλίκη, τη Μαρινέλλα και τον Ζαχαράτο

Ο Γιώργος Μαρίνος ήταν από τις πρώτες του συνεργασίες. Ο ίδιος αποκαλύπτει ότι ήταν πρωτοπόρος και καυστικός. «Ηθελε στις πρόβες να έχει καφέ και νερό σε σαμπανιέρα και πείραζε μονίμως τον μικροκαμωμένο μαέστρο του, που τον φώναζε ‘‘Ντίνα’’. Στα μιούζικαλ με έβαλε η Αλίκη Βουγιουκλάκη, μια συνεργασία που κράτησε χρόνια. Της είχα χτυπήσει την πόρτα, αλλά δεν με έπαιρνε για συνεργασία μέχρι που έφερε στην Ελλάδα την ‘‘Εβίτα’’. Τότε όλη την οικονομική διαπραγμάτευση την έκανε ο Γιώργος Ηλιάδης, παραγωγός και σύζυγός της. Η Αλίκη είχε τη φήμη της δύσκολης. Εκνευριζόταν εύκολα και είχε μόνιμο θέμα με τους χορογράφους. Δεν είχε ρυθμό, αλλά ήταν επίμονη και δουλευταρού, μάθαινε τα βήματα παπαγαλία. Θυμάμαι ότι σε κάποιο ταξίδι μας στο Λονδίνο είχε καθυστερήσει η λιμουζίνα να την πάρει και τα είχε βάλει μαζί μου. Με απείλησε ότι το επόμενο μιούζικαλ θα το κάνει άλλος, αλλά μπήκαμε στο “Μαντάμ Τισό”, κάθισε σε μια πολυθρόνα και έκανε το κέρινο ομοίωμα προκειμένου να με κάνει να γελάσω. Η Αλίκη ήταν δοτική και περιποιητική με τους φίλους της. Πίστευε ότι ήταν άτρωτη και ότι δεν θα αρρώσταινε και δεν θα πέθαινε ποτέ»!

Η Αλίκη εκνευριζόταν εύκολα και είχε μόνιμο θέμα με τους χορογράφους


Η γνωριμία του Δημήτρη Παπάζογλου με τον Γιάννη Μπέζο χρονολογείται από εκείνη την εποχή. «Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι είχε περάσει από οντισιόν για το μιούζικαλ ‘‘Εβίτα’’ και τον είχαμε επιλέξει, αλλά τελικά κάποιες δικές του υποχρεώσεις δεν ευνόησαν τη συνεργασία. Η Αλίκη αναγνώριζε το ταλέντο του, αλλά δεν τον συμπαθούσε ιδιαίτερα. Δεν συμπαθούσε κανέναν που ασχολιόταν με τον συνδικαλισμό». Από καστ της Αλίκης γνώρισε και τον νεαρό τότε ηθοποιό Θανάση Τσαλταμπάση, τον οποίο είχε επιλέξει στην παράσταση «Η μελωδία της ευτυχίας». 

Η συνεργασία, όμως, που θα του μείνει αξέχαστη ήταν με τη Μαρινέλλα και τη Ζωή Λάσκαρη. «Η Μαρινέλλα έχει ρυθμό, όπως και η Λάσκαρη, η οποία υπήρξε καλλονή. Στο ‘‘Μερικοί το προτιμούν καυτό’’ κατέβαινε τις σκάλες και όλη η πλατεία αναστέναζε», θυμάται. Σε οντισιόν της Αλίκης είχε έρθει και ο Τάκης Ζαχαράτος, ένας καλλιτέχνης με τον οποίο ο Δημήτρης Παπάζογλου έχει συνεργαστεί πολλά χρόνια. Τότε ο Ζαχαράτος ήταν νεαρός και στρουμπουλός και είχε πει στην Αλίκη ότι θέλει να παίξει έναν δικό του ρόλο. Στην οντισιόν, λοιπόν, υποδύθηκε την ένοικο μιας πολυκατοικίας, στην οποία έμεναν οι άσπονδες φίλες Βουγιουκλάκη - Καρέζη. Η Αλίκη το διασκέδασε και έσκασε στα γέλια. «Ο Ζαχαράτος αποτελεί φαινόμενο για τα ελληνικά δεδομένα», λέει ο Δημήτρης. «Βρίσκεται σε επίπεδο σταρ εξωτερικού. Μιμείται, γράφει κείμενα και χορεύει, κάτι σαν τη Λάιζα Μινέλι. Χαίρεσαι να δουλεύεις μαζί του».

Η συνεργασία του με τη Μαρινέλλα  του έχει μείνει αξέχαστη


 Εξίσου ταλαντούχο θεωρεί και τον Σταμάτη Φασουλή, με τον οποίο έχουν συνυπογράψει πολλές δουλειές. «Ο Σταμάτης είναι ταλαντούχος και δαιμόνιος», αναφέρει. «Παρακολουθεί την πρόβα και παράλληλα ακούει τι γίνεται στην εξώπορτα του θεάτρου. Πάντα απορούσα πώς μπορεί και το κάνει. Οπως απορώ με τις γκουρμέ αλχημείες του όταν μας προσκαλεί για τραπέζι στο σπίτι. Ανοίγει βάζα και ρίχνει μπαχάρια χωρίς συνταγή και μεζούρα και το φαγητό βγαίνει το κάτι άλλο. Του λέω ότι μου θυμίζει τους περίεργους μάγους της Ανατολής».

Ελίζαμπεθ Τέιλορ «Μια γνήσια ντίβα»


Ούρσουλα Αντρες «Τη βρήκα εξαιρετικά λαϊκή»



Σοφία Λόρεν «Ηταν μια πραγματική κυρία»


Ζοζεφίν Μπέικερ «Ηταν θεά αυτή η γυναίκα»