Σε κάθε περίπτωση, όλα πήγαιναν όπως ακριβώς είχαν σχεδιαστεί, με τους κατασκευαστές να αισιοδοξούν ότι είναι θέμα χρόνου να ξεπουλήσουν. Ωστόσο, αυτό, τουλάχιστον έως και σήμερα, δεν έχει συμβεί. Τι δεν είχαν υπολογίσει; Την ολοένα βαθύτερη κρίση στην αγορά των ακινήτων σε συνδυασμό με τις ακριβές τιμές που πουλούσαν.
Ανασταλτικός παράγοντας ακόμα και γι’ αυτούς που διέθεταν μεγάλη οικονομική επιφάνεια. «Με αυτά τα λεφτά και λιγότερα μπορούσαν να αγοράσουν πριν από έναν χρόνο, πόσο μάλιστα σήμερα, βίλα στο Λαγονήσι σε οικόπεδο 6 στρεμμάτων ή μονοκατοικία στην Εκάλη και στον Διόνυσο σε οικόπεδο 800 τ.μ. Οπότε λογικό είναι να μην μπήκαν καν στη διαδικασία να διαπραγματευτούν για να αγοράσουν ένα διαμέρισμα, έστω κι αν αυτό προσφέρει εκπληκτική θέα, ανέσεις και υπηρεσίες που συναντάμε σε ανάλογα συγκροτήματα του εξωτερικού όπως στο Knightsbridge του Λονδίνου αλλά και στο Μανχάταν», σχολιάζει στο «ΘΕΜΑ» παράγοντας της αγοράς.
Ωστόσο, υπήρχαν και άλλοι λόγοι που συνέβαλαν στην καθυστέρηση ολοκλήρωσης του έργου, με αποτέλεσμα η αποπεράτωσή του να συμπέσει χρονικά με την ολοένα επιδεινούμενη κατάσταση στην αγορά του real estate λόγω της κρίσης και των μνημονίων. Κάτοικοι της περιοχής κατήγγειλαν το φιλόδοξο αυτό project στις αρμόδιες αρχές, υποστηρίζοντας ότι το άλλοτε ιστορικό κτίριο Δοξιάδη έπρεπε να κριθεί διατηρητέο και όχι να γκρεμιστεί ώστε να μεταμορφωθεί σε καταφύγιο πολυτελείας για λίγους και εκλεκτούς.
Η καταγγελία έγινε όταν το έργο βρισκόταν σε εξέλιξη, με αποτέλεσμα οι δημιουργοί του να σπαταλήσουν ενάμιση περίπου χρόνο καταφεύγοντας στο υπουργείο Πολιτισμού για να πάρουν τις απαραίτητες εγκρίσεις για να συνεχίσουν να ρίχνουν μπετά. «Το κακό είναι ότι αυτό μας καθυστέρησε σημαντικά, κι έτσι πέσαμε πάνω στη δίνη της οικονομικής κρίσης», αναφέρει πρόσωπο που διαχειρίζεται μέρος του πρότζεκτ «One Athens», για να προσθέσει: «Τότε ξεκίνησαν και τα προβλήματα με τις τράπεζες, καθώς εργολάβοι και υπεργολάβοι με τους οποίους συνεργαζόμασταν αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα. Οπότε εκεί φάγαμε και δεύτερη καθυστέρηση».
Οι υπεύθυνοι του project παραδέχονται ότι πουλάνε ακριβά, υποστηρίζοντας ότι το υψηλό κόστος οφείλεται στο γεγονός ότι για την κατασκευή των 26 κατοικιών έχουν χρησιμοποιηθεί τα πιο ποιοτικά και ακριβά υλικά της αγοράς. «Αναλογιστείτε μόνο το κόστος των κουφωμάτων που φτάνει τα 1.000 ευρώ το τ.μ.», λένε.
Σήμερα η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει ούτε ένας ένοικος που να κατοικεί στο συγκρότημα.
Μόνο η ύπαρξη ενός υπαλλήλου εταιρείας security μαρτυρά ότι υπάρχει ζωή στον χώρο.