Ρίκι Τζερβέις: Χρυσές Σφαίρες με... εκτελεστή τον Mr Δηλητήριο

Οπως ανακοίνωσε στο Twitter πριν από μερικές μέρες, η βραδιά θα είναι προκλητική όσο ποτέ: αυτή τη φορά, η Ενωση Ξένων Ανταποκριτών του Χόλιγουντ του έχει δώσει το ελεύθερο να πει ό,τι θέλει. Δεν είναι ότι προτιμάμε απαραίτητα τον Τζερβέις στον ρόλο του παρουσιαστή. Οι ακαταμάχητες Τίνα Φέι και Εϊμι Πόλερ έκαναν άψογη δουλειά τα τρία τελευταία χρόνια, χωρίς να νερώσουν το κρασί της κωμωδίας τους. Αλλά ελλείψει των δυο τους και λόγω του ότι οικοδεσπότης των Οσκαρ θα είναι ο Κρις Ροκ, οι Χρυσές Σφαίρες δεν θα μπορούσαν να έχουν κάνει καλύτερη επιλογή.

Την πρώτη φορά που ο Ρίκι ο Τρομερός παρουσίασε τις Χρυσές Σφαίρες, το 2010, άρχισαν να σηκώνονται τρίχες στο κεφάλι του «μη μου άπτου» κοινού του, με τον Μελ Γκίμπσον ίσως να δέχεται τα πιο επιθετικά πυρά (ο Τζερβέις αγαπά να τσιγκλά τον Αυστραλό): «Ελπίζω να μην προσέβαλα κανέναν. Δεν φταίω εγώ (έλεγε δείχνοντας το ποτό του). Εχω πιει, θα το παραδεχτώ. Απολαμβάνω ένα ποτό πού και πού όσο ο καθένας μας. Εκτός αν αυτός ο καθένας μας είναι ο Μελ Γκίμπσον». Ο δεύτερος δεν φαίνεται να κλονίζεται - φέτος μάλιστα αναμένεται να παρουσιάσει ένα από τα βραβεία.

Ανελέητη επίθεση
Την επόμενη χρονιά η επίθεση ήταν πιο ανελέητη. Και πιο απολαυστική. Τίποτα δεν του ξέφυγε: ούτε ο Τσάρλι Σιν («Θα είναι μια βραδιά αχαλίνωτου γλεντιού και ποτού. Ή, όπως θα το αποκαλούσε ο Τσάρλι Σιν, “πρωινό”), ούτε ο Τομ Κρουζ («Το “I love you Philip Morris” είναι υποψήφιο φέτος: Τζιμ Κάρεϊ και Γιούαν ΜακΓκρέγκορ - δύο ετεροφυλόφιλοι ηθοποιοί που υποδύονται τους γκέι. Το αντίθετο δηλαδή ενός πολύ διάσημου σαϊεντολόγου»), ούτε, εννοείται, ο Γκίμπσον («Η επόμενη παρουσιάστριά μας είναι όμορφη, ταλαντούχα και Εβραία απ’ ό,τι φαίνεται. Ο Μελ Γκίμπσον μου το είπε αυτό: έχει εμμονή. Καλωσορίστε τη Σκάρλετ Γιόχανσον»). 

Από τη μία, ακόμα και ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο γελούσε. Από την άλλη, άρχισαν οι αντιδράσεις - επιτόπου μάλιστα. Ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, ο Τομ Χανκς με τον Τιμ Aλεν και ο Μπρους Γουίλις έδειξαν φανερά τη δυσαρέσκειά τους από τη σκηνή. Το 2012 υποτίθεται ότι τον είχαν περιορίσει, του είχαν δώσει μια λίστα με πράγματα που δεν μπορούσε να πει ή να κάνει. Παρόλο όμως που οι τόνοι ήταν πιο ήπιοι, παρέμειναν καυστικοί: «Γεια σας, ευχαριστώ που ήρθατε, ελπίζω να απολαύσατε τα δωράκια, τη σαμπάνια και όλο το χρυσό. Ελπίζω αυτό να σας έκανε να σταματήσετε να σκέφτεστε την κρίση για λίγο», έκλεισε χλευαστικά τη βραδιά. 

«Γενναιοδωρία»
Τότε ήταν που ορκίστηκε να μην το ξανακάνει. Απαντώντας σε όλες τις αρνητικές αντιδράσεις, είχε αναφέρει: «Εχω πει στον ατζέντη μου να μη με αφήσει ποτέ ξανά να πειστώ να το κάνω. Είναι σαν να πέφτεις με αλεξίπτωτο». Προφανώς η «γενναιοδωρία», όπως την περιγράφει ο ίδιος, της Ενωσης Ανταποκριτών δημιουργεί φέτος πρόσφορο έδαφος για να υποδεχτεί την «πτώση» του. Και έτσι, το γλεντάει καλλιεργώντας το κλίμα στο Twitter. «Κάνω λίστα. Την τσεκάρω ξανά. Θα βρω ποιος ήταν άτακτος και ποιος καλός», γράφει. Φωτογραφίζεται με φτερά αγγέλου και το μεσαίο δάχτυλο σηκωμένο: «Θα είμαι άγγελος σωστός στις Χρυσές Σφαίρες». 

Ο Τζερβέις δεν μασάει, και καλά κάνει. «Είμαι γελωτοποιός για βασιλιάδες εκεί», λέει στο «GQ». «Ποιον να γελοιοποιήσω; Τους άστεγους; Δεν πρόκειται για ένα δωμάτιο γεμάτο τραυματισμένους στρατιώτες, αλλά για μερικούς από τους πιο προνομιούχους ανθρώπους του πλανήτη που πρόκειται να κερδίσουν ένα βραβείο». 

Τι έχει να φοβηθεί άλλωστε; Εχοντας κερδίσει τη Χρυσή Σφαίρα για το «The Office», την υπέρτατη σειρά την οποία συνδημιούργησε με τον Στίβεν Μέρτσαντ, που τη σκηνοθέτησε και στην οποία πρωταγωνίστησε (στον ρόλο του θρυλικού πλέον Ντέιβιντ Μπρεντ), ο Τζερβέις συνεχίζει σταθερά μια έξοχη καριέρα. Οι «Extras», η επόμενη δουλειά του με μια ομάδα αποτυχημένων κομπάρσων, μπορεί να μην απέκτησε τον ίδιο αριθμό φανατικών θαυμαστών, αλλά ήταν αδίστακτη και υπέροχη. 

Το «Life’s too short» για τις προσπάθειες του νάνου ηθοποιού Γουόργουικ Ντέιβις να επιβιώσει στο ανταγωνιστικό σύμπαν της σόουμπιζ ήταν ισάξιο, αλλά καταδικασμένο εξαρχής να μη γίνει ποτέ μια σαρωτική επιτυχία: πάτησε πάααααρα πολλά κουμπιά των πολιτικά ορθών κριτών του. «Ο,τι κι αν πεις θα προσβάλλει κάποιον», έχει πει στον «Guardian». «Μας έχουν πουλήσει το παραμύθι ότι αν προσβάλλεσαι, έχεις δίκιο. Πολλοί άνθρωποι προσβάλλονται γιατί νομίζουν ότι πρέπει να προσβληθούν ή επειδή μπερδεύουν τον στόχο ενός αστείου με το περιεχόμενό του. Καταλαβαίνω ότι κανείς δεν αξίζει να τον κοροϊδεύεις για κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει. Αλλά μου επιτρέπεται να κοροϊδεύω κάποιον που πιστεύει ότι η Γη υπάρχει μόνο 5.000 χρόνια ή ότι ένα γκέι παιδί θα πάει στην κόλαση». 

Φόρος τιμής στην καλοσύνη

Το επόμενο εγχείρημά του, το ιδιοφυές και γλυκόπικρο «Derek», για έναν μεσήλικα βοηθό σε οίκο ευγηρίας είναι και το πιο ριζοσπαστικό μέχρι τώρα: του επέτρεψε να κάνει στροφή, να απομακρυνθεί από τον βαθύ κυνισμό και να αποτίσει έναν φόρο τιμής στην... καλοσύνη. Είναι μια καταπληκτική δουλειά. «Οσο μεγαλώνεις», λέει στο «Hollywood Reporter«, «συνειδητοποιείς πως όσο ήσουν νέος το πιο σημαντικό πράγμα ήταν να είσαι δημοφιλής. Μετά, κάπου στην εφηβεία, είναι το να είσαι έξυπνος. Μετά να είσαι αστείος. Τώρα είναι η σειρά της καλοσύνης, κι αυτό υπερέχει όλων των άλλων». Ακόμα και η ανελέητη κριτική του απέναντι στη θρησκεία (όπως έχει πει σε διάφορες περιστάσεις, ο Τζερβέις εγκατέλειψε τη θρησκεία όταν ήταν 8 χρόνων) βασίζεται σε ένα πολύ απλό σκεπτικό που συνδέεται με την καλοσύνη. Αδυνατεί να καταλάβει γιατί χρειαζόμαστε τη θρησκεία για να είμαστε καλοί άνθρωποι. 
Αυτή είναι και η πλευρά που δεν είναι άμεσα αντιληπτή. Μια γρήγορη ματιά στη σελίδα του στο Twitter, στις συνεντεύξεις και το blog του, και αμέσως καταλαβαίνεις ότι πέρα από τις χαβαλεδιάρικες φωτογραφίες με τις γκριμάτσες και τη γυμνή τριχωτή κοιλιά του, υπάρχει ένα μικρό παιδάκι που δεν αντέχει ούτε δευτερόλεπτο την αδικία.

 Ιδίως εκείνη που έχει ως αποδέκτες τα ανυπεράσπιστα ζώα. «Μεγαλώνοντας, τα δύο πράγματα που με έκαναν να θυμώνω ήταν η θρησκευτική μισαλλοδοξία και η βία ενάντια στα ζώα», επισημαίνει στο «GQ». «Δεν αντέχω να βλέπω ένα ζώο να πονά. Με θυμώνει, θέλω να κλάψω, να μαχαιρώσω κάποιον». Και συνεχίζει: «Βεβαίως και ο άνθρωπος είναι το αγαπημένο μου ζώο. Αλλά δεν έχω γνωρίζει ποτέ ζώο που να ήταν μαλάκας». Πριν από λίγους μήνες κέρδισε μάλιστα το βραβείο Genesis της Humane Society, του μεγαλύτερου οργανισμού για την προστασία των ζώων, για τη συνεισφορά του στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τα ζώα στα social media.

Επίσης συγκινητικό είναι (και του πιστώνει απεριόριστους πόντους συμπάθειας) όταν κάποιος που είναι πλέον κολλητός με τον Ντέιβιντ Μπόουι, τον Λάρι Ντέιβιντ και τον Τζέρι Σάινφελντ, σε ερώτηση για το ποια διασημότητα τον έχει εντυπωσιάσει περισσότερο επιλέγει τον παραγνωρισμένο Κρίστοφερ Γκεστ (αγαπημένο δημιουργό θρυλικών κωμωδιών όπως το «Spinal Tap»). «Χωρίς αμφιβολία, έχει υπάρξει ανέκαθεν ήρωάς μου, η μεγαλύτερη επιρροή μου, και είναι πλέον φίλος μου, μέντορας», απάντησε στον «Guardian». «Είναι ο πιο λογικός, καλός, όμορφος, λογικός άντρας στον κόσμο, ένας άνθρωπος με γνήσια ακεραιότητα - κι αυτό είναι πολύ δύσκολο να το βρεις». 

Νέα πρότζεκτ
Η προηγούμενη χρονιά του Τζερβέις ήταν η πιο πολυάσχολη και γεμάτη μέχρι τώρα, σύμφωνα με τον ίδιο, και τον βρίσκει να υποδέχεται την καινούρια με δύο νέα πρότζεκτ: το «David Brent: Life on The Road» όπου επανασυνδέεται με τον πρωταγωνιστή του «Office» και το «Special Correspondents», μια κωμωδία με τους Ερικ Μπάνα, Κέλι ΜακΝτόναλντ και Βέρα Φαρμάιγκα για έναν ραδιοφωνικό παραγωγό, ο οποίος προσποιείται μαζί με τον βοηθό του ότι είναι θύματα απαγωγής στη Νότια Αφρική ενώ απλώς κρύβονται κάπου στη Νέα Υόρκη. Για κάποιον που υποστηρίζει ότι  όσα δημιουργεί δεν τα κάνει για τη δική μας αλλά για τη δική του τέρψη, ο Ρίκι Τζερβέις προσφέρει πολλά. Μπορεί να μην είναι αγγελάκι, αλλά σίγουρα, όπως ο μέντοράς του, είναι κι αυτός ακέραιος. Και αυτό είναι όντως κάτι πολύ δύσκολο να το βρεις. 

Τα φαβορί 

Με 5 υποψηφιότητες ηγείται το «Carol» του Τοντ Χέινς, ενώ ακολουθούν το «Μεγάλο σορτάρισμα» του Ανταμ ΜακΚέι, η «Επιστροφή» του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου και ο «Steve Jobs» του Ντάνι Μπόιλ με τέσσερις. Στην κατηγορία Καλύτερη Δραματική Ταινία το παιχνίδι παίζεται μεταξύ «Carol», «Επιστροφής» και ίσως, για την τιμή των όπλων, του «Mad Max: Ο δρόμος της οργής» (όπως και στη σκηνοθεσία).

Εξάλλου, είναι σχεδόν αναπόφευκτο το Βραβείο Ερμηνείας για τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο φέτος για την «Επιστροφή», για να παραλάβει σε λίγους μήνες και το Οσκαρ. Αντιστοίχως, όλα δείχνουν βράβευση της Ρούνι Μάρα στο «Carol», εκτός αν της βγει από δεξιά η Μπρι Λάρσον για το «Room», την οποία πολύ έχουν αγαπήσει (και δικαίως) φέτος στην Αμερική. Αν και είναι τέλεια τα νέα για την υποψηφιότητα του «Spy» και του «Κατακούτελα» στην κατηγορία Μιούζικαλ ή Κωμωδίες (πολύ θα θέλαμε τις δύο πρωταγωνίστριες, τη Μελίσα ΜακΚάρθι και την Εϊμι Σούμερ αντίστοιχα να μοιράζονται το βραβείο Ερμηνείας), όλα δείχνουν προς το «Μεγάλο σορτάρισμα». Στους αντρικούς ρόλους, το τελευταίο διαιρεί τις ψήφους μεταξύ του Κρίστιαν Μπέιλ και του Στιβ Καρέλ, ενώ κάποιες πιθανότητες έχει και ο Ματ Ντέιμον για τον «Αρειανό», τον οποίο κουβαλά σχεδόν εξ ολοκλήρου μόνος του.

«Carol»



 «Μεγάλο σορτάρισμα»




«Επιστροφή»



Κάποια από τα (πολλά) tweets του Ρίκι Τζερβέις:

■ Η μόνη μου εγγύηση είναι ότι δεν θα σας αρέσουν όλα όσα δημιουργώ.

■ Οι θρησκευόμενοι άνθρωποι ξέρουν ότι ο Θεός θα τους προστατεύσει από τον κίνδυνο. Γι’ αυτό και μόνο οι άθεοι κουβαλούν όπλα.

■ Αγαπώ τους ανθρώπους που νιώθουν την ανάγκη να σου πουν ότι σε κάνουν unfollow. Λες και ήξερες ποτέ ότι υπήρχαν.

■ Είναι καλύτερο να δημιουργείς κάτι που οι άλλοι θα κριτικάρουν από το να μη δημιουργείς τίποτα και να κριτικάρεις τους άλλους.

■ Δεν θα έπρεπε καν να χρειαζόμαστε τη λέξη «άθεος». Αν οι άνθρωποι δεν είχαν εφεύρει γελοίους φανταστικούς θεούς, τότε οι λογικοί άνθρωποι δεν θα χρειαζόταν να τους απορρίψουν. 

■ Είναι σχεδόν σαν να έχει γραφτεί η Βίβλος από ρατσιστές, σεξιστές, ομοφοβικούς, βίαιους και σεξουαλικά καταπιεσμένους άντρες, αντί από έναν στοργικό Θεό. 

■ Αν υπήρχε ο Θεός, δεν θα υπήρχε η θρησκεία.

■ Ξέρεις ότι κάνεις κάτι σωστά όταν σε μισούν τόσοι όσοι σε αγαπούν.