Τεό Θεοδωρίδης: Ζωή από την αρχή...

Η πρόσφατη επίδειξη του Νίκου Αποστολόπουλου στην οποία και πρωταγωνίστησε ήταν η αφορμή για να ξαναβρεθεί ο Τεό Θεοδωρίδης στις πασαρέλες. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η επιστροφή του στη μόδα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Πιο ώριμος, πιο κατασταλαγμένος και σαφώς αποφασισμένος να αλλάξει πορεία, κοιτά τη ζωή με εντελώς διαφορετικό μάτι. Σε μια από τις λιγοστές συνεντεύξεις του εξομολογείται: «O χώρος της μόδας για μένα τελείωσε. Οχι γιατί έχασε την αίγλη του στα μάτια μου, αλλά γιατί ένας κύκλος έδειξε να κλείνει. Είμαι 40 ετών και έχω άλλου είδους αναζητήσεις. Αλλωστε έχουν βγει νέα παιδιά που έχουν όλα τα προσόντα για νέα πράγματα». Ωστόσο, πάντα θα επιστρέφει στις πασαρέλες για το χατίρι κυρίως κάποιων φίλων του, όπως π.χ. οι σχεδιαστές Παντελής Μήτσου (Mitsu Mitsu) και Νίκος Αποστολόπουλος. Αλλωστε ήταν οι άνθρωποι που πίστεψαν σε αυτόν και τον υποστήριξαν ακόμα και στα δύσκολα. Το περίεργο είναι ότι παρά τα χιλιόμετρα που έχει διανύσει στις πασαρέλες, το άγχος δεν το αποχωρίζεται ποτέ. «Πάντα αγχώνομαι λίγο πριν βγω σε πασαρέλα, σκηνή ή όταν στέκομαι μπροστά σε μικρόφωνο… Μπορείς να το πεις και δημιουργικό άγχος!» λέει στα παρασκήνια της επίδειξης. 



Κοιτώντας πίσω στον χρόνο, μια μεγάλη διεθνής καριέρα διεκόπη από την ίδια τη ζωή, η οποία έγινε πρωτοσέλιδο μετά τη σύλληψή του και την εξαετή ποινή φυλάκισης που του επιβλήθηκε για εμπόριο ναρκωτικών. Ενάμιση χρόνο μετά την αποφυλάκισή του, ο Τεό δείχνει να έχει πάρει εντελώς διαφορετική κατεύθυνση: «Συνεργάζομαι με μια ναυτιλιακή που ανάμεσα στις δραστηριότητές της είναι και οι ενοικιάσεις σκαφών. Είναι ένας νέος τομέας που με συναρπάζει, γι’ αυτό και ρίχνω όλες μου τις δυνάμεις σε αυτό το αντικείμενο που για μένα έχει μοναδικό ενδιαφέρον. Ο τουρισμός είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να πουλήσει αυτή τη στιγμή η Ελλάδα στους ξένους».

Η φυλακή, η βιογραφία και ο Αλ Πατσίνο

Η ζωή του Τεό θα μπορούσε να γίνει κινηματογραφική ταινία. Εζησε τη λάμψη της πασαρέλας, πήγε στο Χόλιγουντ να γίνει ηθοποιός, μπλέχτηκε με ναρκωτικά και βρέθηκε έγκλειστος στη φυλακή. «Η ζωή σού στέλνει μηνύματα», λέει και συνεχίζει: «Ολοι μας βιώνουμε μια εποχή όπου τίποτα δεν είναι σταθερό, καθότι βρισκόμαστε σε κινούμενη άμμο. Τα πάντα ανατρέπονται από τη μια στιγμή στην άλλη. Στο χέρι σου είναι να πιάσεις το συμπαντικό μήνυμα και όποιο κι αν είναι το τίμημα ή ο πόνος να θελήσεις να αλλάξεις, να βελτιωθείς. Στη φυλακή πέρασα δύσκολα και γνώρισα καλύτερα με τον εαυτό μου. Οταν μένεις μόνος, δεν χωρούν ούτε υπαινιγμοί, ούτε ψέματα. Ερχεσαι αντιμέτωπος με την προσωπική σου αλήθεια και οφείλεις να βελτιωθείς, να γίνεις καλύτερος άνθρωπος». 

Η απομόνωση βοήθησε τον Τεό να διαβάσει αρκετά βιβλία, αλλά και να γράψει πολύ. Μελέτησε βιβλία ψυχολογίας και κοινωνιολογίας, ενώ τα βράδια έγραφε βιωματικές ιστορίες. Προς το παρόν δεν σκέφτεται να τις εκδώσει. Αντιθέτως, σκέφτεται σοβαρά να ενδώσει στην πρόταση μεγάλου αμερικανικού περιοδικού και να μιλήσει για τη ζωή του και την εμπειρία της φυλακής. «Το σκέφτομαι γιατί οι ξένοι δημοσιογράφοι είναι αυστηροί στον τρόπο που αποδίδουν τα λεγόμενά σου. Υπάρχει αποτύπωση και όχι παρερμηνεία», συμπληρώνει. 
Οσο για το πώς αντιμετώπισε ο περίγυρός του την περιπέτειά του, απαντά ότι εκείνοι που περίμενε ότι θα ήταν δίπλα του, τελικά ήταν. «Γνωρίζεις ποιοι είναι συνοδοιπόροι ζωής και ποιοι βρίσκονται μαζί σου μόνο για μερικές στάσεις», σημειώνει. 

Σήμερα έχει ρίξει όλες του τις δυνάμεις στη δουλειά, αρνούμενος να θαμπωθεί απ’ όλα όσα παλαιότερα τον συγκινούσαν. Γι’ αυτό και αρνείται επίμονα τη ματαιοδοξία της κοσμικότητας και προτιμά μια ήσυχη ζωή με λίγους και καλούς φίλους. Εχοντας περάσει από τα θρανία δραματικής σχολής στις ΗΠΑ και έχοντας παίξει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού μικρούς ρόλους σε μικρά θέατρα της γειτονιάς, σχολιάζει το πόσο διαφορετική νοοτροπία έχουν οι αυθεντικοί σταρ. «Αν με ρωτούσες ποια προσωπικότητα με έχει συγκινήσει στα χρόνια της καριέρας μου, δεν θα αναφερόμουν σε κάποιο όνομα της μόδας, αλλά σε έναν ηθοποιό που ήρθε ως guest στη σχολή που φοιτούσα. Ο Αλ Πατσίνο είναι μια συγκλονιστική μορφή, που, όπως όλοι οι μεγάλοι ηθοποιοί, είναι εξαιρετικά απλός. Οι αυθεντικοί σταρ είναι εντελώς απλοί και προσγειωμένοι. Αλλωστε αυτός που είναι σταρ δεν έχει την ανάγκη να το δείξει, απλώς είναι!».
Τι έχει να πει, όμως, για τη θεωρία που υποστηρίζει ότι ένας επώνυμος έχει κέρδος ακόμη και από την κακή δημοσιότητα, όπως, για παράδειγμα η Κέιτ Μος που μετά την περιπέτειά της με τα ναρκωτικά είδε την καριέρα της να εκτοξεύεται; «Θεωρώ αρρωστημένο να επιδιώξει κανείς την αρνητική προβολή για να καταφέρει το αντίθετο. Οφείλουμε να αποτελούμε έμπνευση για κάτι ωφέλιμο, όχι καταστροφικό», λέει διατηρώντας τις επιφυλάξεις του.

Οταν ήταν στη φυλακή, πολλοί τον ρωτούσαν πού θα ήθελε να είναι και εκείνος απαντούσε «εδώ». Κάποιοι τον είχαν περάσει για τρελό, ο ίδιος, όμως, έχει άποψη επ’ αυτού: «Οι συνθήκες της ζωής είναι πολύ πιο σκληρές και δύσκολες από αυτές της φυλακής. Αν μάλιστα τον εγκλεισμό τον αντιληφθείς ως ασκητική περίοδο, εστιάζεις ευκολότερα στους στόχους που θέτεις. Η ωμότητα μετατρέπεται σε πρίσμα μέσα από το οποίο αποκαλύπτεται η αλήθεια. Η αλήθεια μας. Στη ζωή υπάρχουν πολλών ειδών φυλακές. Ιδεολογικές, θρησκευτικές, φυλακές που προκαλούνται από κοινωνικά status, η φυλακή του μυαλού μας, μέσα στην οποία εγκλωβίζουμε την ελευθερία μας… Είναι απαραίτητο, ίσως, να κάνουμε ένα βήμα πίσω για να κατανοήσουμε πόσο ορμητικό είναι το ποτάμι που κολυμπάμε».

Τελειώνοντας την κουβέντα μας δεν θα μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε πώς αισθάνθηκε όταν πριν από ενάμιση χρόνο άνοιξε η πόρτα της φυλακής και ξανάνιωσε τον αέρα της ελευθερίας: «Ηταν σαν να τα ζούσα όλα για πρώτη φορά. Πρώτη φορά ανέπνεα, αντίκριζα τον ήλιο, άγγιζα τη ζωή. Ηταν σαν να ζούσα τη ζωή μου από την αρχή…».