Ο Αριστοτέλης Ωνάσης έφυγε σαν σήμερα πριν από 41 χρόνια

Ξημέρωνε 15 του Μάρτη στο Παρίσι του 1975. Έβρεχε από το περασμένο βράδυ, το τελευταίο όπως αποδείχτηκε στην πολυτάραχη ζωή του Αριστοτέλη Ωνάση, ο οποίος έσβησε εκείνο το πρωί στο Αμερικάνικο νοσοκομείο του Νεϊγί, όπου νοσηλευόταν τους τελευταίους δύο μήνες.

Μόνο που όσοι τον είχαν δει την τελευταία εβδομάδα της ζωής του, συμφωνούσαν σε ένα πράγμα. Ότι αυτό που είχε απομείνει μέσα στις μεταξωτές ριγέ πιτζάμες πάνω στο κρεβάτι του νοσοκομείου, αυτό το σώμα που ζύγιζε μόλις σαράντα πέντε κιλά, δεν ήταν ο Αρίστος.

Η μυασθένεια που τον είχε «χτυπήσει» είχε διαλύσει κυριολεκτικά τον Έλληνα Κροίσο, αφήνοντας διαυγές μόνο το πνεύμα του. Δίπλα του ήταν συνεχώς η μοναχοκόρη του Χριστίνα Ωνάση, αυτή την οποία είχε παρακαλέσει να πει στους γιατρούς να τον αφήσουν να πεθάνει.

Δεν του έκανε το χατήρι και έτσι ο άνθρωπος που έχτισε μια αυτοκρατορία και έδωσε άλλη έννοια στον όρο jet set, πέθανε σκιά του εαυτού του εκείνο το βροχερό πρωινό του Μαρτίου, έχοντας μόνο ένα πράγμα μαζί του μέχρι την τελευταία στιγμή.

Ήταν μια μικρή κασμιρένια κουβέρτα Hermes, το μοναδικό αντικείμενο που κράταγε όταν έφυγε από την κατοικία της Γλυφάδας στην Αθήνα, για να μεταβεί στο Παρίσι, δώρο της Μαρίας Κάλλας.

Της μοναδικής ίσως γυναίκας-με εξαίρεση την πρώτη του σύζυγο Τίνα-η οποία τον αγάπησε πραγματικά και όχι επειδή ήταν ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου.

Η Κάλλας ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που έμαθαν για τον θάνατο του Αρίστου-έτσι τον αποκαλούσε-και τα δάκρυά της έτρεχαν ασταμάτητα  όλη μέρα.

Μαζί του είχε ζήσει τον απόλυτο έρωτα και την απόλυτη προδοσία, όταν αντί να την παντρευτεί, ο Ωνάσης επέλεξε να ταρακουνήσει την υφήλιο ερχόμενος εις γάμου κοινωνία με την πιο διάσημη χήρα του κόσμου, την Τζάκι Κέννεντι.





Μέχρι τότε αυτός ο δαιμόνιος Σμυρνιός είχε καταφέρει να χτίσει μια αυτοκρατορία, στην στεριά, στον αέρα και την θάλασσα. Οι επενδύσεις στο Μονακό, ο στόλος των τάνκερ του, η Ολυμπιακή Αεροπορία, τα εκπληκτικά ακίνητα, ο Σκορπιός και η θαλαμηγός «Χριστίνα» ήταν μόνο κάποια από τα στοιχεία που έχτισαν τον μύθο του και τον έκαναν εξώφυλλο στο Time.

Ο Ωνάσης έζησε μια ζωή που ακόμη και σήμερα εξιτάρει τους απλούς ανθρώπους, ίσως επειδή κατά βάθος ήταν και ο ίδιος απλός. Δεν δίσταζε να σοκάρει την Γκρέτα Γκάρμπο, να αστειεύεται με τον Ουίνστον Τσόρτσιλ και να προκαλεί τον αιώνιο αντίπαλό του Σταύρο Νιάρχο.

Λάτρευε την προβολή και δεν είχε κανένα πρόβλημα να κάνει δηλώσεις ακόμη και επί προσωπικού, όπως τότε που φούντωναν οι φήμες για το ειδύλλιο με την Μαρία Κάλλας.

Όταν οι δημοσιογράφοι τον στρίμωξαν στις σκάλες του ξενοδοχείου Danielli στην Βενετία και τον ρώτησαν τι συμβαίνει με την διάσημη τραγουδίστρια ο Ωνάσης χαμογελώντας τους απάντησε: «Παιδιά είμαι ναυτικός και αυτά συμβαίνουν στους ναυτικούς!».

Μόνο που στα επόμενα χρόνια συνέβησαν πολλά, πάρα πολλά στην ζωή του Έλληνα μεγιστάνα, ο οποίος μπορεί να άντεχε πολλά χτυπήματα, δεν άντεξε όμως τον αδόκητο θάνατο του μοναχογιού του Αλέξανδρου το 1973.

Η σκηνή που εκτυλίχθηκε μέσα στο νοσοκομείο με τον Ωνάση να ρωτάει απελπισμένα ένα γιατρό αν ο γιος του θα γίνει καλά, λίγες ώρες μετά το  δυστύχημα του νεαρού κληρονόμου ήταν συγκλονιστική.

«Πες μου ότι θα τον κάνεις καλά και θα σου δώσω όλη μου την περιουσία» είπε στον γιατρό που κούνησε το κεφάλι του και του είπε ότι ο Αλέξανδρος ήταν κλινικά νεκρός.

Γι' αυτό το παιδί είχε φτιάξει τα πάντα και είχε στήσει μια οικονομική αυτοκρατορία έχοντας μια τεράστια περιουσία, η οποία όμως δεν του έλεγε πλέον τίποτε.

Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου, ο Ωνάσης δεν θα ήταν ποτέ πια ο ίδιος.

Παραιτήθηκε από την ζωή και βυθίστηκε σε έναν δικό του κόσμο, όπου τίποτε πια δεν τον έκανε να νιώθει όμορφα.

Η μυασθένεια που τον είχε προσβάλλει απλά επιδείνωσε την κατάστασή του, λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του, στις 15 Μαρτίου του 1975, στο Παρίσι.

Όταν το απόγευμα της ίδιας ημέρας, το φέρετρο με την σορό του εμφανίστηκε στην έξοδο του γαλλικού νοσοκομείου, η βροχή δεν έλεγε να σταματήσει.

Ο Αρίστος είχε ταξιδέψει στην δική του «Ιθάκη»...