Νία Βαρντάλος: «Οι άνθρωποι αλλάζουν, οι Ελληνες ποτέ»

Η 54χρονη σήμερα σεναριογράφος και πρωταγωνίστρια, Νία Βαρντάλος, παιδί πρώτης γενιάς μεταναστών από τα Καλάβρυτα, εκθέτει αποκλειστικά στο «thema people» τις προσωπικές της περιπέτειες παράλληλα με εκείνες της ηρωίδας της Τούλας, αμφότερες drama queen μητέρες, αλά ελληνικά.

Η Νία γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Καναδά, στο Γουίνιπεγκ της Μανιτόμπα, αλλά από την πρώτη στιγμή που τη συναντά κανείς καταλαβαίνει το χειμαρρώδες ελληνικό ταμπεραμέντο της. Παιδί πρώτης γενιάς μεταναστών από τα Καλάβρυτα, τα ελληνικά ήθη και έθιμα τα ακολουθούσαν πάντα πιστά στο σπίτι των Βαρντάλος και αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης αργότερα για την ταινία που άλλαξε τη ζωή της και την έκανε διάσημη παγκοσμίως στα 40 της χρόνια, το «Γάμος αλά ελληνικά» («My Big Fat Greek Wedding»). Συναντηθήκαμε στην Καλιφόρνια, στα στούντιο της Universal, λίγο μετά τις τελευταίες διορθώσεις στο μοντάζ της ταινίας «Γάμος αλά ελληνικά 2», που σε λίγες ημέρες θα δούμε και στην Ελλάδα. Οι περιπέτειες της οικογένειας Πορτοκάλος σε παράλληλη πορεία με εκείνη των Ελλήνων του σήμερα ζωντανεύουν ξανά μέσα από την ιστορία της Τούλας, του alter ego της Νίας Βαρντάλος - στο πανί αλλά και στη ζωή.

- Για ποιον λόγο άργησες δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια  να γυρίσεις το δεύτερο μέρος; Αμέσως μετά τη μεγάλη επιτυχία του «Γάμος αλά ελληνικά» είχα αρκετές προτάσεις για να κάνω ένα σίκουελ, όμως τότε το μοναδικό μου ενδιαφέρον ήταν να καταφέρω να γίνω μητέρα. Ο χαρακτήρας του Τζον Κόρμπετ, ο Ιαν, και η δική μου ηρωίδα, η Τούλα, έγιναν γονείς στο τέλος του πρώτου μέρους και αυτό ήταν δεσμευτικό για τη συνέχεια. Εψαξα πολλές ιστορίες που θα ήθελα να αφηγηθεί η οικογένεια Πορτοκάλος, αλλά καμία δεν έμοιαζε αρκετά δυνατή. Βαθιά μέσα μου ήξερα ότι η Τούλα έγινε μητέρα και γι’ αυτό έπρεπε να έχει ανάλογη συμπεριφορά. Μου πήρε πάρα πολύ χρόνο να συνειδητοποιήσω ότι ήταν απίθανο να αποτυπώσω τα συναισθήματα της μητρότητας χωρίς να τα έχω βιώσει. Οταν έγινα μητέρα, ξαφνικά συνειδητοποίησα για τι πράγμα μιλούσαν όλοι γύρω μου και ήξερα τι θα έπρεπε να αισθανθεί η ηρωίδα μου, γιατί πια και εγώ το αισθανόμουν. Δεν ξέρω πώς να σ’ το πω, αλλά αν μια μέρα η κόρη μου πάει στο κολέγιο, το ξέρω ότι θα χάσω το μυαλό μου και πολύ φοβάμαι ότι θα αποκτήσω ένα δεύτερο πτυχίο...

- Οπότε θα πας μαζί της στο πανεπιστήμιο; Θα πάω μαζί της και θα έχει τόσο πολλή πλάκα να μοιράζομαι μαζί της το δωμάτιο της εστίας. (γέλια) Θυμάμαι όταν πήγα στο κολέγιο ο μπαμπάς μου σχεδόν ήθελε να με σταματήσει: «Δεν μπορείς να πας, μην το κάνεις». Τότε ήμουν το πρώτο κορίτσι στην ελληνική κοινότητα που θα πήγαινε στο κολέγιο και ο μπαμπάς μου είχε χάσει τα λογικά του. Επέμενε: «Πρέπει να έρθεις πίσω στο σπίτι σου». Είχα πάει στο Τορόντο για σπουδές και είχα μόλις αγοράσει έναν καναπέ. Εκείνη τη μέρα ο μπαμπάς μου έκλαιγε για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο γιατί η μαμά μου του είπε: «Τώρα που αγόρασε καναπέ, έφυγε για τα καλά και δεν θα γυρίσει ποτέ ξανά σπίτι μας».

- Πιστεύεις στο μότο της ταινίας «Οι άνθρωποι αλλάζουν, οι Ελληνες ποτέ»; Αν και ακούγεται ως γενίκευση, όλοι κατά βάθος ξέρουμε ότι είναι αλήθεια, και αυτό είναι που μας κάνει τόσο μοναδικούς. Ο Ελληνας δεν χάνει τον ανθρωπισμό του, την αίσθηση συμπόνιας, την προστασία της οικογένειας. Είναι σπουδαίο να είσαι Ελληνας σε όποιο σημείο του κόσμου κι αν βρίσκεσαι. 

- Στο δεύτερο μέρος του «Γάμος αλά ελληνικά» δεν εστιάζεις σε μία μόνο ιστορία, αλλά καταγράφεις τις ιστορίες τριών γενιών. Γιατί δεν περιορίστηκες στην ιστορία του Ιαν και της Τούλας;  Γιατί ήθελα να κάνω μια οικογενειακή ταινία. Ηταν πολύ σημαντικό για την εξέλιξη των ηρώων οι τρεις γενιές να συνεργαστούν και να κλιμακώσουν τις προσπάθειές τους στην τρίτη πράξη του έργου, να παραμείνουν δυνατοί, να μην τα παρατήσουν. Ηθελα η ιστορία μου να έχει κυκλική δομή ώστε να δείξω ότι όλοι οι χαρακτήρες είναι πολύπλευροι. Δεν ήθελα να είναι διακοσμητικά στοιχεία που απλώς θα τους έβαζα γιατί τους θυμάστε από την προηγούμενη ταινία, ήθελα να είναι σημαντική η δράση τους. Να δείξω πόσο σημαντικό είναι να είσαι ο γιος, ο ξάδερφος, ο θείος, η Τούλα και ο Ιαν. 

- Η σχέση του Ιαν και της Τούλας βρίσκεται σε κρίση στην αρχή της ταινίας, αλλά σχεδόν αβίαστα βρίσκουν τις λύσεις στα προβλήματά τους. Γιατί δεν ανάγκασες το ζευγάρι να ταλαιπωρηθεί περισσότερο, όπως συμβαίνει και στην πραγματική ζωή; Οταν το κοινό πηγαίνει στο θέατρο για να δει ιστορίες που γνωρίζει, καλώς ή κακώς θέλει οι κεντρικοί χαρακτήρες να βρουν λύτρωση γρήγορα αν δεν αξίζουν τα βασανιστήρια που βιώνουν. Το ίδιο συμβαίνει και σε ένα παιδί που ξαπλώνει στο κρεβάτι και ζητάει από τους γονείς του να του πουν μια ιστορία. Οπως στους μεγάλους και στο παιδί, στις ιστορίες θέλεις να υπάρχει το στοιχείο της εμπιστοσύνης, και εγώ θέλω ο θεατής να με εμπιστευτεί και να με αφήσει να τον πάω σε ένα ταξίδι, σε μια κινηματογραφική εμπειρία. Κανένας γονιός δεν θα διηγηθεί στο παιδί του μια τρομακτική ιστορία για να κοιμηθεί. Το ίδιο επιλέγω και εγώ να κάνω στις ταινίες μου, που βρίθουν από στοιχεία κωμωδίας και αγάπης. Θέλω το κοινό να εμπιστεύεται τις ταινίες μου και να βρίσκει ανθρωπισμό στους χαρακτήρες. Ο κινηματογράφος είναι σαν αυτό το παραμύθι: ανοίγει η κουρτίνα στην οθόνη και είναι σαν να ανοίγει ένα παιδί τα χέρια του και να ζητάει να του πεις μια ιστορία. Πόσο αδικαιολόγητη θα ήμουν αν σε πήγαινα ένα ταξίδι και στα μισά σε σκότωνα; Ποτέ μου δεν θέλω να κάνω μια τέτοιου είδους ταινία. Να ξέρετε πως αν με ακολουθείτε στα «ταξίδια» μου η διαδρομή μας θα έχει ασφάλεια. 

- Τι είναι πιο σημαντικό για σένα, η οικογένεια ή ο γάμος; Είναι και τα δύο, γιατί στην ουσία είναι ταυτόσημες έννοιες αφού «παντρεύεσαι» την οικογένειά σου. Τα κορίτσια έχουμε έντονο ένστικτο, ακόμα κι όταν κουτσομπολεύουμε. Βλέπουμε ένα ζευγάρι, για παράδειγμα, και λέμε: δεν είναι ερωτευμένοι, δεν θα γίνουν οικογένεια, σε δύο μήνες θα έχουν χωρίσει. Οπότε για να απαντήσω στην ερώτησή σου, γάμος και οικογένεια είναι ταυτόσημες έννοιες. Και μη μου πεις ότι οι οικογένειες διαφέρουν μεταξύ τους γιατί όλοι είμαστε το ίδιο, είτε είμαστε μια τυπική ελληνική οικογένεια που ζει στην Αμερική, είτε μια εβραϊκή, είτε μια ιταλική. 

- Ποιες οι αρετές και ποια τα μειονεκτήματα μιας ελληνικής οικογένειας; Η μεγαλύτερη αρετή και το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι κανένας Ελληνας δεν κρατάει μυστικά, και αυτό με τον ίδιο τρόπο σού προκαλεί ασφυξία και την ίδια στιγμή σού προκαλεί παρηγοριά. Δεν υπάρχει κάτι που θα πεις σε έναν Ελληνα και δεν θα το γνωρίζει. Είναι όταν τους λες τα πάντα και σου λένε «τα ξέρω ήδη». Εσύ τους ανοίγεις την ψυχή σου και εκείνοι τα έχουν ήδη συζητήσει κάνοντας την εξομολόγησή σου να μην έχει καμία αξία. Μου θυμίζει με έναν περίεργο τρόπο το ασφυκτικό συναίσθημα που έχω μερικές φορές όταν λέμε «Χριστός Ανέστη» και το άλλο άτομο σου λέει: «Αληθώς ο Κύριος». Είναι σαν να σου απαντάει πάλι «ναι, το ξέρω και αυτό».

- Υπάρχει ένα σημείο στην ταινία όπου η κινηματογραφική μητέρα σου συνειδητοποιεί ότι ίσως δεν θα έπρεπε να παντρευτεί, δεδομένου ότι ο γάμος δεν είναι ο μόνος τρόπος να είσαι ζευγάρι με κάποιον. Γιατί εστιάσατε σε αυτό;  Το έβαλα γιατί όταν το «Γάμος αλά ελληνικά» έγινε επιτυχία ένιωσα ότι ένα επιπλέον μήνυμα έπρεπε να προστεθεί στο αρχικό σενάριό μου. Αν σιχαίνομαι μια έκφραση που ακούμε συχνά στα ζευγάρια, αυτή είναι το «με συμπληρώνεις», γιατί πιστεύω ότι κανείς δεν συμπληρώνει κανέναν. Πιστεύω ότι πρέπει να κάνεις ένα είδος εσωτερικού ταξιδιού μόνος σου για να πλησιάσεις το «γνώθι σαυτόν». Γι’ αυτό τον λόγο πρόσθεσα αυτό το δίλημμα στην ταινία. Ηθελα να τονίσω ότι καμία γυναίκα δεν είναι αναγκασμένη να παντρευτεί, ότι δεν χρειάζεται να έχει σύντροφο αν δεν το επιθυμούν και οι δυο τους εξίσου πολύ, αλλά πάνω απ’ όλα ήθελα να τονίσω πόσο σημαντικό είναι να μην τα παρατάς. 

«My Big Fat Greek Wedding II»
Οι περιπέτειες της οικογένειας Πορτοκάλος σε παράλληλη πορεία με εκείνη των Ελλήνων του σήμερα ζωντανεύουν ξανά μέσα από την ιστορία της Τούλας, του alter ego της Νίας Βαρντάλος - στο πανί αλλά και στη ζωή

Οι κινηματογραφικοί γονείς 
Η Τούλα Πορτοκάλος με τους κινηματογραφικούς της γονείς, Μάικλ Κόνσταντιν (ως Γκας) και Λέινι Καζάν (ως Μαρία)

Οι πραγματικοί γονείς 
Η Νία με τον πατέρα της Κόνσταντιν «Γκας» Βαρντάλος και τη μητέρα της Ντορίν



O πραγματικός σύζυγος 
Ο Ιαν Γκόμεζ μπορεί στη ζωή να είναι ο πραγματικός σύζυγος της Νίας, αλλά έγινε γνωστός ως ο κουμπάρος στην ταινία 

Οι ελληνικές διακοπές 
Η Νία με τον σύζυγο και την κόρη της σε καλοκαιρινές διακοπές στην Αντίπαρο

Ο διάσημος παραγωγός 
Ο Τομ Χανκς και η Νία Βαρντάλος μελετούν το σενάριο της ταινίας

Ο κινηματογραφικός σύζυγος 
Η σκηνή του γάμου με τον Ιαν (Τζον Κόρμπετ)

Ο «Ελληνας εραστής» 
Με τον Αλέξη Γεωργούλη (χαϊδευτικά «κότας») στα μπουζούκια

- Για ποιον λόγο όμως δεν γυρίζονται ταινίες όπου μια γυναίκα που είναι μόνη της και δεν τη νοιάζει τίποτα περνάει καλά; Εχει πλάκα αυτό που ρωτάς γιατί έχω ένα project σε εξέλιξη που το συζητάμε με την Paramount και πραγματεύεται αυτό το θέμα. Η ταινία θα λέγεται «The Leftovers» και θα αναφέρεται σε ανθρώπους που από επιλογή είναι μόνοι. Το ξέρω πολύ καλά αυτό το είδος, και θα σου πω ότι είναι καταπληκτικοί! 

- Από τη μια στιγμή στην άλλη έγινες μητέρα υιοθετώντας την κόρη σου και γι’ αυτό μάλιστα έγραψες ένα βιβλίο. Είναι εύκολο για μια γυναίκα να γίνει «αυτοστιγμεί» μητέρα; Είναι τόσο μεγάλη αυτή η απάντηση που μάλλον δεν θα καταφέρω να σ’ την εξηγήσω τώρα. Γι’ αυτό τον λόγο έγραψα ένα μεγάλο βιβλίο. (γέλια)

- Μιλάει η κόρη σου ελληνικά; Αν όχι, θα μάθει; Η κόρη μου δεν μιλάει ελληνικά, αλλά έχει την προφορά μου.
 
- Ο βιολογικός πατέρας σου ακόμα λέει στον κόσμο: «Εμείς οι Ελληνες ανακαλύψαμε αυτή τη λέξη»; Ναι, φυσικά το κάνει.
 
- Πόσο σημαντικός ήταν ο ρόλος των γονιών σου στη δική σου επιτυχία; Σημαντικότατος. Αν θες να τους γνωρίσεις για να καταλάβεις την έμπνευσή μου, δες ξανά την ταινία. Παίζουν και οι δύο στη σκηνή της εκκλησίας και στην υποδοχή του γάμου. 

- Και ο άντρας σου όμως παίζει στην ταινία. Νομίζω ότι ήρθε περισσότερο για συμπαράσταση. (γέλια) Ο άντρας μου μού ζήτησε να παίξει και πάλι τον χαρακτήρα που έπαιζε και στην άλλη ταινία μάλλον επειδή απλά του αρέσει να φοράει στολή. 

- Ηταν αγχωτικό να μαζέψεις όλο τον κόσμο, τους ηθοποιούς και να τους πείσεις για το δεύτερο μέρος; Οχι, γιατί όλοι δέχτηκαν αμέσως την πρόσκλησή μου. Διασκεδάσαμε πολύ στα γυρίσματα. Στο δεύτερο μέρος συμμετέχουν συγγενείς που είναι 90 ετών. Ξέρεις, η ελληνική οικογένεια είναι πάντα δεμένη ανεξαρτήτως ηλικίας. Ενα τηλέφωνο να πάρεις και θα σου ’ρθει αμέσως όλο το σόι για να σε βοηθήσει σε ό,τι ζητήσεις.
 
- Η αλήθεια είναι ότι με το «Γάμος αλά ελληνικά» όλοι έμαθαν λίγο περισσότερο την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο. Αυτό που μου αρέσει στο δεύτερο μέρος είναι ότι αυτή τη φορά δεν επιλέγεις τον εύκολο δρόμο. Δεν κάνεις μια ελαφριά κωμωδία, αλλά καταπιάνεσαι με σημαντικά θέματα. Θα μου επιτρέψεις να ξεκινήσω με την ατάκα των αδελφών Πορτοκάλος που σχολιάζουν ότι θα πιουν στην υγεία της πατρίδας και της δραχμής. Αυτό είναι ένα πολιτικό μήνυμα που θες να περάσεις για την κατάσταση στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ενωση; Η σχέση μου με την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, αλλά και τους Ελληνες που ταλαιπωρούνται πολύ είναι ιδιαίτερα έντονη. Εχοντας μείνει τόσο καιρό στην Ελλάδα -και επειδή οι ξαδέλφες μου μένουν ακόμα εκεί, καθώς οι περισσότεροι Ελληνες της Διασποράς έχουμε ακόμα συγγενείς στην πατρίδα-, αισθάνομαι ότι κάτι με συνδέει με την κατάσταση στην Ελλάδα και τη σχέση της με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Το να κάνεις μια ταινία με ελληνικό θέμα και να μην αναφέρεις τα πιο σοβαρά ζητήματα είναι σαν να αδιαφορείς για το τι πραγματικά συμβαίνει. Εγώ με αυτή την ταινία ήθελα να πω σε όλους τους Ελληνες: «Είσαστε στην καρδιά μου». Πίστεψα ότι με αυτή τη μικρή αναφορά όλοι οι Ελληνες θα καταλάβαιναν ότι με ενδιαφέρει η κατάσταση στην Ελλάδα και τους συμπονώ για τις δυσκολίες που βιώνουν. Αντιμετωπίζουμε σοβαρές και ακραίες καταστάσεις, αλλά το σημαντικό με τους Ελληνες είναι ότι παραμένουμε όρθιοι. Ο Παρθενώνας είναι το ζωντανό παράδειγμα ότι αυτό που αξίζει θα παραμείνει ζωντανό. 
  
- Ενα από τα ζητούμενα που θίγει η ταινία είναι ότι πρέπει να σεβόμαστε όσους εγκαταλείπουν την πατρίδα τους για να βρουν μια νέα, ένα νέο σπίτι. Αυτή η κατάσταση με το Μεταναστευτικό απασχολεί πολύ την Ευρώπη... Ναι, πιστεύω ότι κάποιες χώρες ανταποκρίνονται στο θέμα των Σύρων οικονομικών μεταναστών. Το είδαμε στη Λέσβο και στον Καναδά. Είναι σαν να λέμε ότι καταλαβαίνουμε το πρόβλημά τους γιατί από το 1950 οι γονείς μας αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν. Ο πατέρας μου είναι ένας από αυτούς που εγκατέλειψαν τη ζωή τους στη φτώχεια για να βρουν μια νέα ζωή. Οφείλουμε να είμαστε ανοιχτοί σε νέες ιδέες και ανθρώπους από άλλες χώρες.

- Ποια είναι η δεύτερη πιο σημαντική συμβουλή που σου έχουν δώσει - γιατί, προφανέστατα, η πρώτη είναι αυτή που σου λέει η θεία Βούλα στην ταινία: «Ξύρισε τα πάντα στο σώμα σου πριν βγεις ραντεβού». Αυτό που έμαθα όταν έγινα μητέρα ήταν ότι άθελά μου συνέβαλα πάρα πολύ στην ευτυχία της κόρης μου. Εβαλα τον εαυτό μου σε δεύτερη μοίρα και μερικές φορές αμελούσα ακόμα και να κάνω ντους. Μου πήρε λίγο χρόνο, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι πρέπει να βρω την ισορροπία μου. Υπάρχει ο χρόνος για δουλειά, ο χρόνος για να είσαι γονιός, ο χρόνος για να ζεις ευτυχισμένα. Ο στόχος είναι να βρίσκεις χρόνο για όλα. 

- Είχες μια πρόταση από τον Αλέξη Γεωργούλη που σου ζήτησε μια τόση δα χάρη: να έρθεις στην Ελλάδα για να κάνεις εδώ την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας «Γάμος αλά ελληνικά 2». Θα το κάνεις; Δεν μπορώ ακόμα να του απαντήσω, αλλά θα ήθελα να πω στον Αλέξη ότι τον αγαπάω πάρα πολύ και είναι «ο κότας μου».

- Γιατί τον αποκαλείς «κότας»; Ο ένας λέει τον άλλο «κότα» και πραγματικά δεν θυμάμαι πώς ξεκίνησε όλο αυτό. Είναι μάλλον γιατί είχα κοτόπουλο στο ψυγείο μου στο τρέιλερ για τα γυρίσματα του «Ερωτας αλά ελληνικά» και αντί να του πω «θες να φας κοτόπουλο;», του είπα «θέλεις κότα;» και από τότε με φωνάζει και αυτός «κότα». 

- Στην επόμενη ταινία σου, απ’ ό,τι ξέρω, θα υποδυθείς την ιδιοκτήτρια μιας ροζ τηλεφωνικής γραμμής. Πώς θα διαφημίζατε τον «Γάμο αλά ελληνικά 2» αν δούλευες σε ροζ γραμμές; Αν ήμουν τηλεφωνήτρια σε ροζ γραμμές; Νομίζω ότι θα ήμουν η χειρότερη γιατί θα τους κατσάδιαζα όλους. Θα τους έλεγα να καθαρίσουν το σπίτι τους ή να πάνε τα παιδιά τους κινηματογράφο. Θα ήμουν απαράδεκτη τηλεφωνήτρια ροζ γραμμών.

info: Η πρεμιέρα της ταινίας «Γάμος αλά ελληνικά 2» κάνει πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 7 Απριλίου