Γιούλη Ηλιοπούλου : Μια ηθοποιός που έπαιζε την παρουσιάστρια

Η Γιούλη Ηλιοπούλου άφησε την τηλεόραση όταν έκανε υψηλή τηλεθέαση και γνώριζε μεγάλη δημοφιλία. Την κούρασε. Ξεκίνησε αμέσως τη θεατρική της πορεία. Αρχικά ίσως δέχτηκε αιχμηρές κριτικές. Την έκαναν όμως καλύτερη. Σήμερα, η κόρη της Κρίστελ Καπερώνη είναι η καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Ακαδημία Πλάτωνος. «Ποτέ δεν ήθελα να βάλω χρήματα στην άκρη, να κάνω περιουσία, ήθελα να τα επενδύσω σε αυτό που αγαπάω» - και το έκανε φαντασμαγορικά η Γιούλη Ηλιοπούλου  

 

«Στα δεκαοκτώ μου δούλευα στην ΕΡΤ, στις εκπομπές ‘‘TV Party’’ και ‘‘Metal Mania’’, και αργότερα ξεκίνησαν οι πρώτες μου συμμετοχές σε τηλεοπτικές σειρές. Ηδη δούλευα ως μοντέλο, έκανα πολλά διαφημιστικά και πασαρέλες. Μοντέλο δεν ήθελα να γίνω, σίγουρα δεν ήταν το σκεπτικό μου να ασχοληθώ επαγγελματικά με το μόντελινγκ. Πήγαινα ακόμη λύκειο τότε, ήθελα απλά ένα χαρτζιλίκι. Με επέλεγαν. Η πρώτη μου κινηματογραφική συμμετοχή ήταν σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη, στην ταινία ‘‘Ισόβια’’. Πήρα μέρος σε πολλές ταινίες, και με τον Ζερβό έχω συνεργαστεί. Μετά πέρασα στις βιντεοταινίες. Μόνο τέσσερις να φανταστείς έκανα με τον Σωτήρη Μουστάκα. Εκανα πολλές. Δεν υπήρχε κάτι άλλο να κάνω τότε. Ηταν αρχές της δεκαετίας του ’90, μετά ακολούθησαν οι σειρές του ΑΝΤ1 και του MEGA, τα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης. Το 1996 ξεκίνησα να παρουσιάζω την εκπομπή “Λογοδοσμένοι”. Επί τέσσερα χρόνια σχεδόν δούλευα συνεχώς με αυστηρά προγράμματα, μόνο τον Αύγουστο ηρεμούσα. Ηταν μια δεκαετία λαμπερή.



Ηταν τέτοιο το κλίμα. Ναι, μου άρεσαν αρχικά και τα εξώφυλλα και οι φωτογραφήσεις. Τα υψηλά νούμερα τηλεθέασης και η αγάπη του κόσμου. Μου άρεσε η αναγνώριση. Φυσικά υπήρχε ανταγωνισμός, πάντα υπάρχει ανταγωνισμός. Κάθε Σαββατοκύριακο παρουσίαζα ένα τετράωρο πρόγραμμα που απαιτούσε πολλές ώρες προετοιμασίας και άπειρες ώρες προώθησης με συνεντεύξεις. Απέναντί μας ήταν η εκπομπή της Αννίτας Πάνια και σαφέστατα υπήρχε και η Ρούλα Κορομηλά με τα μεγάλα σόου. Με κούρασε πολύ όλο αυτό, ένιωθα ότι χάνω τον εαυτό μου. Ηθελα να ηρεμήσω. Νομίζω ότι έφυγα πάνω στην επιτυχία, με πολύ υψηλά νούμερα τηλεθέασης. Μία δεκαετία έζησα έντονα την τηλεόραση και δεν είχα ευκαιρία να κάνω πράγματα στο θέατρο. Δεν ήταν σκοπός μου να κάνω τηλεόραση. Είχα άλλα όνειρα. Αποφάσισα να κάνω μια παύση. Δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο μεγάλη, αλλά πήγαν τόσο καλά οι θεατρικές μου ασχολίες, και καλλιτεχνικά και εμπορικά. Ναι, έγραφαν πολλές κριτικές όταν έφυγα από την τηλεόραση και αποφάσισα να ασχοληθώ μόνο με το θέατρο. Φυσικό είναι αυτό. Οι ίδιοι άνθρωποι που έγραφαν πάρα πολύ καλά σχόλια για την εκπομπή μου άρχισαν να γράφουν αρνητικά για μένα στο θέατρο. Εκλαψα όταν τα διάβασα. Αλλά αυτό είναι το παιχνίδι και το αντιλήφθηκα. Ισως να βιάστηκα κι εγώ να κάνω κάποια πράγματα. Επρεπε να ήταν πιο ήπια η επιστροφή μου στο σανίδι. Τα έλαβα όλα υπόψη μου, και τα αρνητικά και τα θετικά. Σήμερα βλέπω ότι αυτές οι κριτικές μού έκαναν καλό τελικά.

Δεν χρειάστηκε ποτέ να έχω απαιτήσεις ή να είμαι ντίβα. Δεν είναι άλλωστε και ο χαρακτήρας μου αυτός. Από την ώρα που μπήκα σε αυτό το παιχνίδι είπα ότι αύριο μπορεί να μην είμαι στην επικαιρότητα και στα εξώφυλλα. Φυσικά και η εξωτερική εμφάνιση μπορεί να δημιουργήσει ένα κλισέ για την προσωπικότητά σου. Πάρα πολλοί άνθρωποι που δεν με ήξεραν προσωπικά είχαν λανθασμένη εικόνα για μένα. Μπορεί να θεωρούσαν ότι είμαι μόνο η τηλεοπτική εικόνα μου, ένας ρόλος είναι και αυτός του παρουσιαστή. Με πολλά στοιχεία του χαρακτήρα σου, αλλά ρόλος. Το μόνο που ήθελα είναι να κάνω σωστά τη δουλειά μου. Η στάση ζωής μου είναι να είμαι υπεύθυνη. Επένδυσα τα χρήματά μου στο θέατρο. Δεν είμαι φαν του χρήματος. Είναι ευλογία μεγάλη να βγάζεις χρήματα κάνοντας αυτό που αγαπάς, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να τα βάλω στην άκρη. Το θέατρο είναι ψυχοθεραπεία και μικρόβιο. Οταν μπαίνω μέσα στο θέατρό μου δεν νιώθω καμία στεναχώρια. Τα αφήνω όλα έξω από την πόρτα του. Η Κρίστελ, η κόρη μου, πρέπει να κάνει τα λάθη της, δεν θα της επιβάλω τίποτα. Ξέρει μόνη της τι πρέπει να κάνει. Είμαι μια πολύ περήφανη μαμά. Ασχολούμαι με την παιδική σκηνή του Θεάτρου Ακαδημία Πλάτωνος. Ανεβάζουμε ήδη τρεις παραστάσεις και ετοιμάζουμε το Φεστιβάλ Παραμυθιού. Εχει ωραία ενέργεια ο χώρος αυτός».




Κρίστελ Καπερώνη:
«Ηταν αναπόφευκτο να γίνω ηθοποιός»

«Πότε είπα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός; Πάρα πάρα πολύ μικρή, ουσιαστικά μεγάλωνα ξέροντάς το. Ναι, λόγω της Γιούλης ήμουν από παιδί μέσα σε τηλεοπτικά στούντιο και καμαρίνια. Ηταν αναπόφευκτο. Πριν από τρία χρόνια αποφοίτησα από τη Σχολή Θεοδοσιάδη. Και αποφάσισα να ανεβάσω τη ‘‘Μαύρη ζάχαρη” σε διασκευή του καλού φίλου και σκηνοθέτη Χρήστου Καρασαββίδη. Στην Καρύτση ήμασταν όταν το αποφασίσαμε, είπαμε να το παλέψουμε. Είχα κάτι χαζολεφτά στην άκρη και αποφάσισα να κάνω την παράσταση. Από διεύθυνση παραγωγής μέχρι την ηθοποιό. Εχω τη νοοτροπία που δεν συναντούμε εύκολα στις μέρες μας, ότι οι άνθρωποι πρέπει να πληρώνονται γι’ αυτό που κάνουν. Βλέπουμε τρελά πράγματα στο θέατρο όσον αφορά τις αμοιβές. Ηθελα να αποδείξω ότι μπορώ μόνη μου να κάνω τα πάντα. Είχα ανάγκη και λόγω ηλικίας να αποδείξω πράγματα, ότι δεν είμαι η κόρη της Γιούλης, αλλά έχω τη δική μου καλλιτεχνική υπόσταση. Δεν ξέρω αν θα το ξανάκανα σήμερα. Ηταν σίγουρα εμπειρία. Παρεμπιπτόντως η παράσταση παίχτηκε επί δύο χρόνια και πήγε πάρα πολύ καλά. Πρώτη φορά η Γιούλη με άφησε να παίξω όταν ήμουν 14 ετών. Φυσικά, με είχε δύο χρόνια σε μια παιδική παράσταση, νομίζω στη “Σταχτοπούτα”, χωρίς να έχω λόγια και να κάνω κάτι. Απλά καθόμουν στη σκηνή ντυμένη ξωτικό, με πέρασε από πολλές δοκιμασίες. Για να μου δώσει ρόλο, μια φορά με έβαλε να περάσω κανονική οντισιόν με τα υπόλοιπα παιδάκια. Σε δική της παράσταση, μια φορά, σε θέατρο με 5.000 θεατές από κάτω, βγήκα στη σκηνή και αμέσως ήθελα να τρέξω στα παρασκήνια και να βάλω τα κλάματα. Από το άγχος. Δεν σταματάς να έχεις άγχος ποτέ. Ψωμί δεν έχει το θέατρο. Αλλά εδώ και δύο χρόνια γνώρισα τον Δημήτρη Λάλο και έγινε οικογένεια. Με ανθρώπους σαν τον Δημήτρη δεν παρατάς το θέατρο γιατί σου ανοίγει δρόμους. Είμαστε ακόμη στην αρχή στην Ακαδημία Πλάτωνος, δουλεύουμε ήσυχα και παρουσιάζουμε πράγματα που έχουν κάτι να επικοινωνήσουν στο κοινό».