Η επιστροφή του Νιάρχου 10 χρόνια μετά

Καλοκαιράκι του 1960, τέτοια εποχή ανοιχτά της Αντίμπ. Η «Κρεολή», το εκπληκτικό ιστιοφόρο του Ελληνα εφοπλιστή Σταύρου Νιάρχου, έχει δέσει μερικές δεκάδες μέτρα μακριά από έναν ειδυλλιακό κολπίσκο και το πλήρωμα καθαρίζει και γυαλίζει το σκάφος. Ο 6χρονος Φίλιππος Νιάρχος, μαζί με τον μικρότερο αδερφό του Σπύρο, συμμετέχει κι αυτός στις εργασίες, με τον πατέρα τους να παρακολουθεί χαμογελαστός.

Ο πρωτότοκος έχει πάρει ένα πινέλο και βάφει με επιμέλεια κάποια σημεία του ιστιοφόρου όπου το χρώμα έχει φύγει. Του αρέσουν τα χρώματα, ειδικά αυτά που θαυμάζει στο σαλόνι της «Κρεολής» στους πίνακες που έχουν μεταφερθεί με ευλάβεια από το προσωπικό. Είναι πολύ μικρός ακόμη για να συνειδητοποιήσει πόσο θα παθιαστεί χρόνια αργότερα με την Τέχνη, στην οποία θα εντρυφήσει ενδελεχώς χάρη στον πατέρα του και την εκπληκτική συλλογή που έχει αρχίσει να δημιουργεί ο τελευταίος. Πέρασαν 56 χρόνια από εκείνο το καλοκαίρι στην Κυανή Ακτή. Η άφιξη του κ. Φίλιππου Νιάρχου στην Ελλάδα, την περασμένη Τετάρτη το πρωί, θα παρέμενε πιθανότατα μυστική, αν η κόρη του Ευγενία δεν «ανέβαζε» μια φωτογραφία στο Instagram από την ινκόγκνιτο επιθεώρηση που έκανε ο πατέρας της στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος».




Σε αυτήν ο 62χρονος μεγιστάνας παρατηρεί έναν από τους χώρους του εντυπωσιακού κτιρίου για το οποίο μαζί με τον αδερφό του Σπύρο δαπάνησαν πάνω από 600 εκατ. ευρώ. Ο κ. Φίλιππος Νιάρχος ποτέ δεν λάτρεψε τη δημοσιότητα που τον ακολουθούσε κατά πόδας από τότε που ήταν μικρός, πόσο μάλλον όταν ενηλικιώθηκε.

Από τα αυστηρά ιδιωτικά σχολεία, τα εφηβικά πάρτυ στο Λονδίνο, στο Σεν Μόριτς και τη Νέα Υόρκη μέχρι τα μυθικά ξενύχτια στο «Studio 54», τις πολυδαίδαλες επιχειρηματικές του δραστηριότητες, τον γάμο του με τη Βικτόρια Γκίνες και τα «χτυπήματα» δεκάδων εκατομμυρίων σε δημοπρασίες, η ζωή του είναι ένα μυθιστόρημα με πολλά συναρπαστικά κεφάλαια. Τα τελευταία εμπεριέχουν, μάλιστα, αρκετή Ελλάδα...

Ο γοητευτικός πρωτότοκος

Την ημέρα που η Ευγενία Λιβανού-Νιάρχου γεννούσε το πρώτο της παιδί, ο Σταύρος Νιάρχος περίμενε ανυπόμονα να ακούσει τα χαρμόσυνα νέα. Κάπνιζε μανιωδώς τα αγαπημένα του τσιγάρα Ασσος Φίλτρο-Παπαστράτος, τα οποία ήταν ειδική παραγγελία με χαραγμένα τα αρχικά του πάνω τους, όταν τον ενημέρωσαν ότι απέκτησε διάδοχο για την αυτοκρατορία που μόλις είχε αρχίσει να στήνει. Λίγο αργότερα κράτησε για πρώτη φορά στην αγκαλιά του τον νεογέννητο Φίλιππο, το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά που έμελλε να αποκτήσει με την τρίτη σύζυγό του Ευγενία. Η ακριβής ημερομηνία της γέννησής του το 1954 δεν έγινε ποτέ γνωστή, όπως και αυτή του αδερφού του Σπύρου, έναν χρόνο αργότερα.


Το Πολιτιστικό Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» στο Παλαιό Φάληρο, δώρο του Φίλιππου και του Σπύρου Νιάρχου. Υπολογίζεται ότι κόστισε πάνω από 600 εκατ. ευρώ και αποτελεί το πιο όμορφο κόσμημα για την σύγχρονη Αθήνα


Τα πρώτα χρόνια της ζωής του μικρού Φίλιππου κυλούν μέσα στην ανεμελιά και τα παιχνίδια, έχοντας δίπλα του κυρίως τη μητέρα του, αφού ο πατήρ Νιάρχος, με εξαίρεση τις διακοπές και τις γιορτές, δεν δύναται λόγω δουλειάς να είναι συχνά δίπλα σε αυτόν και τον αδερφό του. Ο πατέρας του επιλέγει τα καλύτερα και πιο αυστηρά ιδιωτικά σχολεία για τον μικρό, όπως το περίφημο College Stanislas στο Παρίσι, όπου το σύνολο των μαθητών φέρει πολύ βαριά επίθετα. Ο Φίλιππος Νιάρχος μυείται σε μια πειθαρχία πρωτόγνωρη για τον ίδιο μέχρι τότε, την οποία λατρεύει ο πατέρας του τόσο όσο και τον φλεγματικό χαρακτήρα της αγγλικής αριστοκρατίας που τον γοητεύει. Μεγαλώνοντας θα εντρυφήσει και στην Τέχνη. Ο Σταύρος Νιάρχος θα του δείξει τα διαμάντια της συλλογής του, που μεγαλώνει συνεχώς, όπως την περίφημη αυτοπροσωπογραφία «Yo, Picasso» του Πάμπλο Πικάσο αλλά, μεταξύ άλλων, και αριστουργήματα του Γκογκέν και του Ρενουάρ.

Οπως θα αποδειχθεί χρόνια αργότερα, οι αυτοπροσωπογραφίες καλλιτεχνών που τον ενδιαφέρουν -και όχι μόνο- θα γίνουν σχεδόν φετίχ για τον υιό Νιάρχο. Εναν έφηβο που συνήθως βαδίζει δίπλα στον πατέρα του όταν πάνε μαζί σε μια εκδήλωση ή στα γκαλά ιππασίας όπου διαγωνίζονται τα καθαρόαιμα αραβικά άλογα του Νιάρχου. Στις αρχές Μαΐου του 1970, όλα μοιάζουν να κυλάνε ήρεμα στην οικογένεια. Ο πολιτικός γάμος του Σταύρου Νιάρχου με τη νεαρή Σαρλότ Φορντ που πέντε χρόνια πριν ταρακούνησε συθέμελα την οικογένεια μοιάζει να έχει ξεθωριάσει και στη Σπετσοπούλα ο καιρός είναι γλυκός. Η ηρεμία του ιδιωτικού παραδείσου θα διαταραχτεί από τις φωνές και την αναστάτωση, όταν ξημερώνοντας 4 του μήνα, η Ευγενία Νιάρχου θα βρεθεί νεκρή μέσα στην κρεβατοκάμαρά της.
Το νέο διαδίδεται με αστραπιαία ταχύτητα σε όλο τον κόσμο, ειδικά από τη στιγμή που υπάρχουν μώλωπες και σημάδια πάλης στο σώμα της. Ο Σταύρος Νιάρχος υποστηρίζει ότι τα σημάδια έγιναν από τις προσπάθειες ανάνηψης που έκανε στη Ευγενία όταν τη βρήκε νεκρή από υπερβολική χρήση βαρβιτουρικών.


Ο Σταύρος Νιάρχος τον μύησε στα διαμάντια της συλλογής έργων τέχνης και ο Φίλιππος
εξελίχθηκε σε δεινό συλλέκτη, με ιδιαίτερη αδυναμία στις αυτοπροσωπογραφίες, όπως η περίφημη του Βαν Γκογκ με το κομμένο αυτί που κοσμεί από το 1998 τη δική συλλογή μετά από μια επεισοδιακή δημοπρασία στον οίκο Christie’s


Ο Φίλιππος, όπως και τα αδέρφια του, ο Σπύρος, ο Κωνσταντίνος και η Μαρία, συγκλονίζονται από την είδηση του χαμού της μητέρας τους, την οποία λάτρευαν. Ο γοητευτικός πρωτότοκος μεγαλώνει απότομα. Στην κηδεία της μητέρας του κρατάει ελαφρώς χαμηλά το κεφάλι του, ακριβώς όπως ο πατέρας του, για τον οποίο ακούει και διαβάζει πάρα πολλά. Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν αμέσως μετά τις σπουδές του θα ριχτεί με τα μούτρα στην δουλειά όπως και ο Σπύρος έχοντας καθοδηγητή τον πατέρα τους. Ο Σταύρος Νιάρχος τούς μαθαίνει πώς να διαπραγματεύονται deals εκατομμυρίων χωρίς να υψώνουν ποτέ τον τόνο της φωνής τους, δείγμα, κατά τον ίδιο, ότι έχει χαθεί η ψυχραιμία. Μαζί με τον Φίλιππο γνωρίζει τον Αντι Γουόρχολ και την pop art, που δεν τον ενθουσιάζει αρχικά, διακρίνει όμως πως αυτή η νέα τάση έχει μέλλον. Ο πρωτότοκος τη λατρεύει κυριολεκτικά, τόσο που βγάζει ακτινογραφία το κρανίο του για μια σειρά έργων που ο Αντι ονομάζει «Skulls».

Είναι η εποχή που ως γοητευτικός εργένης συχνάζει στα πιο in κλαμπ του κόσμου, από το Λονδίνο και το Μονακό μέχρι τη Νέα Υόρκη, εκεί όπου ανοίγει τις πύλες του το θρυλικό «Studio 54». Ο Φίλιππος Νιάρχος δίνει το «παρών» σε βραδιές πασπαλισμένες με μπόλικη χρυσόσκονη, γοητευτικές καλλονές, σταρ του Χόλιγουντ και γαλαζοαίματους. Δεν χρειάζεται ποτέ να περιμένει. Το όνομά του είναι πασίγνωστο και ο ιδιοκτήτης της νεοϋορκέζικης ντίσκο, Στιβ Ρούμπελ, τον οδηγεί πάντα στον prive χώρο, για να τα καθίσει μαζί με τη Λάιζα Μινέλι, τον Ροντ Στιούαρτ και την Καρολίνα του Μονακό, που είναι προσωπική του φίλη. Κυκλοφορούν ελάχιστες φωτογραφίες του από εκείνη την εποχή, όπου κυκλοφορεί με sur measure κουστούμια και Gucci παπούτσια, στις οποίες αποφεύγει να κοιτάξει τον φακό.

Οι γάμοι, τα διαζύγια και ο Βαν Γκογκ

Παρά το στενό pressing από γοητευτικές καλλονές θα παραμείνει μέχρι τα 30 περιζήτητος εργένης με πολλές κατακτήσεις, όλες όμως έχουν ημερομηνία λήξης, όπως και οι δύο πρώτοι γάμοι του, για τους οποίους δεν είναι γνωστά ούτε καν τα ονόματα των πρώην συζύγων του. Δείγμα και αυτό της μυστικοπάθειας που περιβάλλει την προσωπικότητα του κ. Φίλιππου Νιάρχου, ο οποίος παντρεύτηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’80 τη γυναίκα που του χάρισε τέσσερα παιδιά.


Δεκαετία '70: Πάντα περιτριγυρισμένος από αιθέριες υπάρξεις, γνώρισε τον Αντι Γουόρχολ, το τρομερό παιδί της pop art, μαζί με τον πατέρα του Σταύρο στο Μανχάταν και τον λάτρεψε τόσο, που έβγαλε ακτινογραφία το κρανίο του για μια σειρά έργων της σειράς «Skulls»


Η Βικτόρια-Χριστίνα Γκίνες, κόρη της γνωστής οικογένειας που παράγει την ομώνυμη μπίρα, μπήκε στη ζωή του στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και παντρεύτηκε τον κ. Νιάρχο το 1984.
Στα επόμενα δύο χρόνια θα του χαρίσει τα πρώτα δύο παιδιά του, τον Σταύρο και την Ευγενία, αμφότεροι πολύ γνωστοί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, ενώ θα ακολουθήσουν άλλα δύο μετά την πάροδο πέντε ετών, ο Θεόδωρος και η Ηλέκτρα. Παρά το διαζύγιό τους, το πρώην ζευγάρι διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και η Βικτόρια-Χριστίνα Γκίνες έχει θεαθεί κάποιες φορές να συνοδεύει τον Φίλιππο Νιάρχο σε εικαστικά events ή στα εγκαίνια κάποιας γκαλερί. Εκεί όπου ο Ελληνας μεγιστάνας ασπάζεται τον αιρετικό Ντέιμιεν Χιρστ και συζητά μαζί του περί τέχνης, εικαστικών τάσεων και καυτών νέων ονομάτων. Το 1989, όταν ο πατέρας του χτυπάει σε δημοπρασία του οίκου Sotheby’s το «Yo, Picasso» αντί 48 εκατ. -σημερινών- ευρώ, οι φήμες τον θέλουν να είναι δίπλα του, από την αρχή ως το τελευταίο χτύπημα, εκστασιασμένος από την όλη διαδικασία. Εννέα χρόνια αργότερα, στις 19 Νοεμβρίου του 1998, στη δημοπρασία του οίκου Christie’s μια αυτοπροσωπογραφία του Βίνσεντ Βαν Γκογκ με μπανταρισμένο αυτί είναι το highlight της βραδιάς. Πρόκειται για έναν πίνακα ιδιαίτερης σημασίας για τους λάτρεις της τέχνης, οι οποίοι γνώριζαν ότι ο ζωγράφος τον είχε δημιουργήσει για να δείξει στη μητέρα του ότι ήταν καλά μετά το γνωστό επεισόδιο όπου είχε κόψει ο ίδιος το αυτί του.

Το κοινό που είχε κατακλύσει την αίθουσα του γνωστού οίκου δημοπρασιών στη Νέα Υόρκη αδημονούσε για τη μάχη που θα δινόταν, η οποία αποδείχτηκε πολύ σκληρή. Ξεκίνησαν εφτά πλειοδότες, άλλοι «χτυπώντας» το έργο τηλεφωνικά και άλλοι μέσα από την αίθουσα, αλλά όταν το τίμημα έφτασε τα 50 εκατ. ευρώ, οι πέντε βγήκαν εκτός παιχνιδιού. Οι δύο άγνωστοι πλειοδότες που παρέμειναν συνέχισαν να διεκδικούν την εκπληκτική αυτοπροσωπογραφία, η οποία κατέληξε στον άγνωστο εκείνη τη στιγμή αγοραστή αντί 71 εκατ. ευρώ. Την επομένη, σε άρθρο των «New York Times» το όνομα του Φίλιππου Νιάρχου φιγουράριζε ανάμεσα σε αυτά των πιθανών αγοραστών, χρειάστηκε όμως να περάσουν μήνες για να γίνει επισήμως γνωστό ότι ο Ελληνας μεγιστάνας ήταν ο νέος ιδιοκτήτης του τρίτου πιο ακριβού πίνακα που είχε πουληθεί ποτέ σε δημοπρασία.

Ο «κλειστός» κροίσος, η θρησκεία και το λόμπι της Βουλιαγμένης

Ανθρωποι που γνωρίζουν πολύ καλά τον κ. Φίλιππο Νιάρχο λένε ότι, εκτός του στενού κύκλου του, είναι ένας πολύ κλειστός άνθρωπος που δεν ανοίγεται καθόλου, κρατώντας εξαρχής αποστάσεις από ανθρώπους που τον προσεγγίζουν σε glam events ή ακόμη και σε εκδηλώσεις του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» που έλαβαν χώρα στην Αθήνα πριν από λίγα χρόνια. Εκδηλώσεις κλειστές -με μικρό αριθμό προσκεκλημένων, όπως αυτή που οργανώθηκε σε ξενοδοχείο της Βουλιαγμένης,- με καλεσμένους ομιλητές όπως τον Γκάρι Κασπάροβ, τον Τζορτζ Σόρος και έγκριτους πανεπιστημιακούς. Ενας από τους καλεσμένους δημοσιογράφους έλεγε αργότερα πόσο είχε εντυπωσιαστεί από τον αριθμό των ιερέων που ήταν παρόντες. Ο κ. Φίλιππος Νιάρχος είναι βαθιά θρησκευόμενο άτομο, όπως και ο αδερφός του Σπύρος, κάτι που διαπίστωσαν και οι υπόλοιποι, όταν είδαν τα δύο αδέρφια να φιλούν με ευλάβεια τα χέρια των ιερωμένων που είχαν προσκληθεί. Αντίθετα, ήταν απλώς ευγενικοί και απόμακροι με τους δημοσιογράφους, περιοριζόμενοι σε τυπικές χειραψίες και σύντομους διαλόγους στα ελληνικά, γλώσσα που χειρίζονται πολύ καλά.

Η μόνιμη διαμονή του κ. Νιάρχου στο εξωτερικό δεν συνεπάγεται ότι ξέχασε την καταγωγή του ή την πατρίδα του, λένε άνθρωποι που τον έχουν γνωρίσει - το αντίθετο ισχύει. Από την αρχή της κρίσης έχει κάνει πολλές δωρεές -πολλές απ’ αυτές δεν έχουν γίνει  καν γνωστές επειδή ο ίδιος το απαιτεί- βοηθώντας αθόρυβα ανθρώπους που αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα υγείας. Φωτογραφίζεται μόνο όταν δεν μπορεί να το αποφύγει, ενώ έχει απαντήσει αρνητικά σε όλα τα αιτήματα για συνεντεύξεις που του έχουν γίνει από τις μεγαλύτερες εφημερίδες του κόσμου. Πιστεύει και εφαρμόζει το δόγμα «η σιωπή είναι χρυσός» και πολύ δύσκολα -κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι αδύνατο- θα πειστεί να μιλήσει για τον εαυτό του.

Ο Μπασκιά και το χρυσό deal με τον Αμπράμοβιτς

Ο Ζαν-Μισέλ Μπασκιά, ένας «καταραμένος» ζωγράφος που είχε μέντορα τον Γουόρχολ και έφυγε πρόωρα από τη ζωή, απογειώθηκε ως καλλιτέχνης χάρη στον Φίλιππο Νιάρχο. Μία εβδομάδα ακριβώς προτού «χτυπήσει» τον περίφημο πλέον Βαν Γκογκ έδωσε 3,5 εκατ. ευρώ για -τι άλλο;- μια αυτοπροσωπογραφία του ζωγράφου. Η τιμή χαρακτηρίστηκε ασύλληπτη από τους ειδήμονες περί τον Μπασκιά, αφού ήταν πεντέμισι φορές πιο πάνω από την αρχική εκτίμηση του πίνακα. Οπως ειπώθηκε εκείνο το βράδυ, ο Μπασκιά μπήκε στο πάνθεον των μεγάλων ζωγράφων που αναδείχθηκαν μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ακόμη και φανατικοί με τα έργα του συλλέκτες έμειναν άφωνοι από την τελική τιμή του έργου, για την οποία ευθύνεται αρκετά και ένας άγνωστος πλειοδότης, ο μόνος που είχε απομείνει για να κοντράρει τον κ. Φίλιππο Νιάρχο. Τελικά, όπως έγινε γνωστό αργότερα, ο συγκεκριμένος δεν διέθετε το ποσό στο οποίο είχε φτάσει την τιμή, κάτι που ανάγκασε τον οίκο Christie’s να ζητήσει συγγνώμη και να αφαιρέσει άγνωστο ποσό από την τελική τιμή του έργου.

Η μυστικοπάθεια που διακρίνει τον κ. Νιάρχο σε ό,τι αφορά τη ζωή του ισχύει και για ό,τι έχει να κάνει με τη συλλογή του, την πέμπτη καλύτερη ιδιωτική συλλογή τέχνης στον κόσμο. Μπασκιά, Ρενουάρ, Γκογκέν, Ματίς, Πικάσο, Ελ Γκρέκο, Μονέ, Γκόγια, Σεζάν και Ρενουάρ είναι κάποια από τα πολύ βαριά ονόματα ζωγράφων που συνυπάρχουν αρμονικά στις επαύλεις και τα σπίτια που διατηρούν οι Νιάρχοι στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη, στο Σεν Μόριτς, στη Χαβάη και το Μονακό μεταξύ άλλων.

Πέραν ελάχιστων ανθρώπων που κρατούν το στόμα τους ερμητικά κλειστό, ο αριθμός των έργων τέχνης που περιλαμβάνει η εν λόγω συλλογή παραμένει απροσδιόριστος. Θεωρείται βέβαιο ότι είναι ο συλλέκτης με τους περισσότερους Βαν Γκογκ στον κόσμο, κάποιοι από τους οποίους εκτίθενται κατά καιρούς σε διάσημα μουσεία, κατά τη διάρκεια αναδρομικών κυρίως εκθέσεων. Η ικανότητα του κ. Φίλιππου Νιάρχου στα deals εκατομμυρίων είναι δεδομένη και δεν έχει να κάνει μόνο με την τέχνη, αλλά και με ακίνητα της οικογένειας ανά τον πλανήτη, με κάποια από τα οποία ασχολείται προσωπικά ο ίδιος.

Αυτό έγινε όταν ο Ρομάν Αμπράμοβιτς θέλησε να αγοράσει το περίφημο Chateau de la Croe στην Κυανή Ακτή πριν από εφτά χρόνια και χρειάστηκε να διαπραγματευτεί απευθείας με τον Ελληνα μεγιστάνα και τον αδερφό του. Τελικά το deal έκλεισε στα 40 εκατ. ευρώ και αποτέλεσε την αρχή μιας καλής φιλίας ανάμεσα στον Ρώσο ολιγάρχη και τους Νιάρχους. Λίγους μήνες μετά αντιλήφθηκαν και αρκετοί άλλοι τη σχέση αυτή όταν είδαν τους τρεις να δειπνούν μαζί. Η συνηθισμένη κινητικότητα στο νούμερο 43 της Upper Brook Street εκείνο το βράδυ είχε κάτι το διαφορετικό για την ακρίβεια, μια διαφορά δισεκατομμυρίων ευρώ... Στο πασίγνωστο εστιατόριο «Le Gavroche» των τριών αστεριών Michelin, ένα τραπέζι συγκέντρωνε το απόλυτο ενδιαφέρον των υπόλοιπων πελατών, αυτό στο οποίο κάθονταν οι κύριοι Σπύρος και Φίλιππος Νιάρχος μαζί με τον Ρομάν Αμπράμοβιτς.

Το δείπνο τους αποτέλεσε το κύριο μενού συζήτησης στις παρέες που έτυχε να απολαμβάνουν τις εξαιρετικές γεύσεις του Μισέλ Ρου μέσα σε μια αίθουσα οι τοίχοι της οποίας είναι διακοσμημένοι με έργα του Μιρό του Σαγκάλ και του Πικάσο.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που οι γιοι του Ελληνα μεγιστάνα συνέτρωγαν με τον Ρώσο δισεκατομμυριούχο, αφού η κίνηση του Αμπράμοβιτς να αγοράσει τον μυθικό πύργο Chateau de la Croe των Νιάρχων στη Γαλλική Ριβιέρα, καταβάλλοντας το αντίτιμο των 40 εκατ. ευρώ τον έφερε ακόμα πιο κοντά με τους ακριβοθώρητους γιους του Σταύρου Νιάρχου. Οπως φημολογείται στους κύκλους του διεθνούς jet set, τα μέγιστα πρόσφερε στην όλη υπόθεση και η θερμή φιλία της αγαπημένης του Ρώσου ολιγάρχη, Ντάρια Ζούκοβα, με την Ευγενία Νιάρχου, κόρη του Φίλιππου. Το βράδυ που η ισχυρή επιχειρηματική τριάδα δείπνησε στο «Le Gavroche» απόλαυσε κρέατα και θαλασσινά τα οποία συνόδευσαν με πανάκριβα κρασιά, αφού οι φήμες έκαναν λόγο για Petrus των 8.000 λιρών το μπουκάλι, ένα από τα πιο αγαπημένα κρασιά του Αμπράμοβιτς. Ο τελευταίος ικανοποίησε άλλη μια χάρη της Ντάρια, που λάτρεψε τον πύργο της δυναστείας Νιάρχου όταν φιλοξενήθηκε εκεί ως καλεσμένη της Ευγενίας Νιάρχου. Οταν του ζήτησε να τον αγοράσουν, ξεκίνησαν οι πρώτες διερευνητικές επαφές με την οικογένεια και το deal έκλεισε στα 40 εκατ. ευρώ, έτσι ώστε να μπορεί η «Ντάσα» του, όπως την αποκαλεί, να έχει δικό της πλέον το θρυλικό κρεβάτι της Γουόλις Σίμπσον, της ερωμένης του βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδου Η'. Υστερα απ’ αυτή τη συμφωνία, Αμπράμοβιτς και Νιάρχοι ήρθαν τόσο κοντά  που κάποιοι λένε ότι ο Ρώσος δισεκατομμυριούχος έχει μόνιμη ανοιχτή πρόσκληση να επισκεφτεί όποτε θέλει τη Σπετσοπούλα.

Με τη μυστικοπάθεια που διακρίνει -και- τον Αμπράμοβιτς, ο ιδιωτικός παράδεισος των Νιάρχων απέναντι από τις Σπέτσες φαντάζει ιδανικός για τον ίδιο και την αγαπημένη του. Τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, οι ιδιωτικές παραλίες του καταπράσινου νησιού με τα υπέροχα νερά και οι πανέμορφες βίλες αποτελούν εγγύηση για τον δισεκατομμυριούχο ότι θα απολαύσει τις διακοπές του, παρόλο που έκτοτε δεν έχει εμφανιστεί κάπου εκεί κοντά.

Η περιουσία και το Ιδρυμα

Η περιουσία του κ. Φίλιππου Νιάρχου προσδιορίζεται σύμφωνα με το «Forbes» στα 2,7 δισ. ευρώ. Η διαθήκη που άφησε ο πατέρας του και μοίραζε 10 δισ. δολάρια στα τέσσερα αδέρφια -τα άλλα δύο ήταν η Μαρία και ο Κωνσταντίνος- αποτελούνταν από 20 δακτυλογραφημένες σελίδες. Θύμιζε κυριολεκτικά λαβύρινθο καθώς αναφερόταν σε δεκάδες εταιρείες στα χαρτοφυλάκια των οποίων υπήρχαν όλα τα περιουσιακά στοιχεία. Ο κ. Φίλιππος Νιάρχος ως πρωτότοκος πήρε τότε τη μερίδα του λέοντος, ενώ το μικρότερο κομμάτι πήγε στον Κωνσταντίνο Νιάρχο, τον «επαναστάτη» της οικογένειας που έσβησε στο Λονδίνο από υπερβολική δόση κοκαΐνης λίγες ημέρες αφότου είχε κατακτήσει την κορυφή του Εβερεστ. Εξίσου μικρό ήταν το κομμάτι της Μαρίας Νιάρχου και αφορούσε κυρίως τη δραστηριότητα του εκλιπόντος πατέρα της στα άλογα και τους ιππικούς αγώνες, όπως όμως γράφτηκε, δεν ήταν καθόλου αμελητέο. Η θαλαμηγός της οικογένειας, η περίφημη «Ατλαντίς ΙΙ», είναι σχεδόν μόνιμα αγκυροβολημένη στο Μονακό, εκεί όπου οι Νιάρχοι συναντούν συχνά την πριγκιπική οικογένεια με την οποία διατηρούν στενές φιλικές σχέσεις.

Στην Ελλάδα είδαμε τον κ. Φίλιππο Νιάρχο με τα αδέρφια του Σπύρο και Μαρία, τον Ιούλιο του 2007, όταν συναντήθηκαν στο Φαληρικό Δέλτα με τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, προκειμένου να του δείξουν τα σχέδια για το Ιδρυμα Πολιτισμού και το πάρκο. Την επόμενη χρονιά οι δύο πρώτοι επισκέφτηκαν μαζί με τον κ. Ανδρέα Δρακόπουλο -στενό συγγενή τους τον οποίο αγαπούσε πολύ ο πατέρας τους- το Μέγαρο Μαξίμου για να δει ο κ. Καραμανλής τις μακέτες του μεγαλόπνοου έργου.
Σχεδόν ύστερα από οκτώ χρόνια και 617 εκατ. ευρώ, ο κ. Φίλιππος Νιάρχος, ήλθε, είδε και απήλθε αθόρυβα, όπως ακριβώς το επιθυμούσε, με εξαίρεση τη φωτογραφία μέσα από το ίδρυμα η οποία τον δείχνει να περιεργάζεται τον χώρο χωρίς, φυσικά να κοιτάει τον φακό της μηχανής...