​Sergei Polunin: «Πάντα ήθελα να είμαι πρώτος»

Από μικρός έκανε τη διαφορά. Κουβαλούσε πάνω του ένα άστρο που τον οδηγούσε σε ένα μονόδρομο επιτυχίας. Έκρυβε όμως κι ένα σκοτεινό εαυτό, που τον έφερε από την κορυφή στην πτώση. Ο Sergei Polunin, ο νεαρότερος χορευτής των Βασιλικών Μπαλέτων της ιστορίας τους, τα έζησε όλα στο κόκκινο. Ένα μόλις βήμα πριν από την οριστική παραίτηση κατάφερε να μαζέψει τα κομμάτια του. Ανέβασε στο Internet ένα βίντεο όπου χόρευε το διάσημο κομμάτι «Take me to church» και όχι μόνο ξαναμπήκε σε ανοδική τροχιά, αλλά έκανε τον κόσμο να παραδεχτεί ότι μετά τον Baryshnikov και τον Nureyev ήρθε πια η ώρα να παραλάβει τα σκήπτρα ενός νέου σταρ που τόσο καιρό αναζητούσε ο χορός…

Έρχεσαι στην Ελλάδα, σε μια χώρα όπου η γιαγιά σου δούλευε εδώ για να σε βοηθήσει στις σπουδές σου. Τι σημαίνει αυτή η χώρα για σένα;
Έρχομαι με μεγάλη χαρά. Η γιαγιά μου έζησε και εργάστηκε στην Αθήνα για δέκα χρόνια. Σταμάτησε μόλις εφτά χρόνια πριν. Κάθε καλοκαίρι ήμουν εδώ, μαζί της. Μου αρέσει η Αθήνα, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω για άλλες πόλεις, γιατί δεν τις έχω δει. Ήμουν μικρός και μου απαγορευόταν να ταξιδέψω μόνος μου.

Ισχύει αυτό που είχες πει, ότι ο χορός ήταν επιλογή της μαμάς σου και όχι δική σου; Παρόλο που είχες αντιδράσει παλαιότερα σε αυτή την καταπιεστική συμπεριφορά, πιστεύεις ότι σου έκανε καλό τελικά;
Η μητέρα μου ήταν ο εμπνευστής της καριέρας που έχω σήμερα. Εκείνη αποφάσισε τη γυμναστική και το μπαλέτο. Εκείνη με έστειλε να συνεχίσω τις σπουδές μου στο Λονδίνο. Ήμουν όλη της η ζωή. Θυσιάστηκε για μένα, μου έδωσε τα πάντα. Δεν ήταν ιδιαίτερα καταπιεστική. Όχι πιο πολύ από τις άλλες μητέρες. Από τότε όμως που έφυγα από την Ουκρανία, με τα ταξίδια και τις επαγγελματικές υποχρεώσεις, δυστυχώς, δεν τη βλέπω τόσο συχνά.

Πόσο εύκολο είναι για ένα μικρό αγόρι να αντέξει την σκληρή πειθαρχία και την καταπίεση του μπαλέτου; Υπήρξαν φορές που ήθελες να παρατήσεις;
Ποτέ δεν ήταν σκληρή η πειθαρχία του χορού για μένα. Λάτρευα αυτό που έκανα και μπορούσα να το κάνω αβίαστα όλη τη μέρα. Το διασκέδαζα. Ποτέ δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω. Η γυμναστική ήταν για μένα αυτό που δεν άντεχα. 6 ώρες την ημέρα προπόνηση και αγώνες κάθε εβδομάδα. Αυτό δεν άντεχα. Με το χορό όμως όλα ήταν διαφορετικά, ήμουν στο στοιχείο μου. Ήταν και είναι μία μοναδική αίσθηση. Τέλεια!

Πώς ήταν η ζωή στην Αγγλία;
Δεν είχα καμία απολύτως δυσκολία στην Αγγλία. Για μένα ήταν ένα όμορφο παραμύθι, ήταν χώρα μαγική. Ένιωσα περίφημα όταν έφτασα εκεί, κυριολεκτικά από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου. Το σχολείο τέλειο. Ήταν όλα τόσο διαφορετικά για μένα, τόσο πρωτόγνωρα σε σχέση με όλα όσα είχα ζήσει μέχρι τότε στην Ουκρανία. Μου άρεσαν οι άνθρωποι, η ευγένειά τους, το στιλ τους. Μου άρεσε η κουλτούρα τους. Το σχολείο εκεί μου έδωσε πολλά. Πέρασα καταπληκτικά σε αυτό το σχολείο. Επίσης, το Rudolf Nureyev Foundation με βοήθησε πολύ.




Έγινες ο πιο νέος πρώτος χορευτής στο Βασιλικό Μπαλέτο. Ήταν βαρύ το φορτίο που κουβαλούσες;
Καθόλου. Αυτό επιδίωξα, αυτό πέτυχα. Πάντα, από μικρός, ήθελα να γίνω πρώτος. Όταν ξαφνικά έγινα, υπήρξε πρόβλημα γιατί δεν είχα πια στόχο, τον είχα κατακτήσει.

Υπήρξαν φορές που οι απαιτήσεις των άλλων –των δάσκαλων, των γονιών σου– σε βάραιναν;
Δεν μου άρεσε το θεωρητικό κομμάτι του σχολείου, το διάβασμα. Οι απαιτήσεις των δασκάλων πάντα ήταν κάτι ανυπόφορο για μένα και την ιδιοσυγκρασία μου. Προτιμώ και χαίρομαι με τη δουλειά του σώματος, αλλά δεν τα πάω καλά με τα κλασικά μαθήματα γενικά. Από τα 3 έως τα 6 ήμουν ευτυχής και μετά ξανά από τα 13 μου, που ήμουν πλέον σε σχολείο μπαλέτου.

Πώς αποφάσισες να φύγεις από τα Βασιλικά Μπαλέτα;
Κάποια στιγμή στα Βασιλικά Μπαλέτα πίστεψα ότι έκλεισε ο κύκλος μου. Η ρουτίνα, η συνήθεια, η επανάληψη με σκότωναν αργά και βασανιστικά.Ήθελα κάτι νέο, κάτι διαφορετικό, κάτι να με ανανεώσει. Μια πρόκληση. Μια πρόσκληση, αν θέλετε, να γίνω καλύτερος. Πολλοί προσπάθησαν να με μεταπείσουν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Και δεν έχω μετανιώσει, φυσικά.

Μήπως τελικά καμιά φορά είναι «κατάρα» να πετυχαίνεις πολλά πράγματα πολύ γρήγορα;
Πάντα ήθελα να πετύχω την πρωτιά. Βέβαια, όταν έφτασα το στόχο μου τόσο νέος, οφείλω να πω ότι χάθηκα για λίγο. Αναρωτήθηκα «αυτό ήταν όλο;». Δεν είναι κατάρα, αν δεν εγκαταλείπεις.

Όταν ξεκίνησες μικρό παιδί το χορό, ποιο ήταν το όνειρό σου;
Πάντα ονειρευόμαστε, έτσι δεν είναι; Πριν ξεκινήσω το χορό, σαν παιδί, έπαιρνα μέρος σε γυμναστικούς αγώνες. Έκανα ενόργανη γυμναστική. Με μάγευε η κορυφή. Το όνειρό μου ήταν να είμαι πάντα πρώτος. Όταν μετά ανακάλυψα το χορό, είχα πάλι ένα στόχο, τον ίδιο. Να είμαι ο καλύτερος χορευτής.

Σου λείπει ίσως μια πιο ανέμελη παιδική και εφηβική ηλικία;
Όχι, θεωρώ ότι έκανα τα πάντα ως παιδί , έζησα ως παιδί και ως έφηβος τα πάντα και θεωρώ πως δεν είχα τέτοια προβλήματα. Δεν νοσταλγώ κάτι που δεν έζησα, δεν έχω κενά, δεν μου έλειψε ποτέ τίποτα.

Νιώθεις ότι πάντα έπρεπε και θα πρέπει να αποδεικνύεις πράγματα για σένα και στους άλλους;
Καθόλου. Δεν προσπάθησα ποτέ να αποδείξω κάτι σε κάποιον. Ήθελα απλά να είμαι ο καλύτερος χορευτής και να είμαι ο εαυτός μου. Αν δεν ήμουν χορευτής και ήμουν κάτι άλλο, και πάλι θα ήθελα να είμαι ο καλύτερος. Τι να πω, το «εγώ» μου με οδηγεί όλο και πιο μπροστά.

Πέρασες από μια σκοτεινή περίοδο της ζωής σου, τι ήταν αυτό που σε επανέφερε στα πράγματα;
Και στις πιο σκοτεινές ώρες, ποτέ δεν άφησα το χορό. Ο χορός είναι ο τρόπος να ζω. Η ανάγκη μου να συνεχίσω να χορεύω, και μάλιστα σε υψηλό επίπεδο, με βοήθησε να ξεπεράσω πολλές δυσκολίες και να επανέλθω στην κανονική ζωή μου, στη ζωή που μου άξιζε και ήθελα να ζήσω.

Ποιοι ήταν οι άνθρωποι που σε στήριξαν στις πιο δύσκολες στιγμές σου;
Καταρχήν, ο άνθρωπος που με στήριξε όσο κανείς άλλος είναι ο σπουδαίος Rudolf Nureyev. Εξαιτίας αυτού σπούδασα στο Λονδίνο, του χρωστάω τόσα πολλά. Επίσης, η οικογένεια που με ανέλαβε στο Λονδίνο για πέντε χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι με βοήθησαν και με στήριξαν σαν δεύτερη οικογένεια σε όλη την προσπάθειά μου εκεί. Δεν ξεχνώ την αγάπη και τη γενναιοδωρία τους. Είναι υπέροχοι άνθρωποι.

Το βιντεοκλίπ που έκανες, «Take me to church», σε έβαλε σε μια νέα τροχιά. Όμως εκεί δεν χορογράφησες εσύ τον εαυτό σου.
Δεν επέλεξα τίποτα από το συγκεκριμένο βίντεο. Ούτε τη μουσική ούτε το χώρο. Αυτό το έκανε ο David (σ.σ. LaChapelle). Εγώ απλά χόρεψα εκεί.Ν Επίσης, τη χορογραφία υπογράφει ο Jade. (σ.σ. ο Κύπριος Jade Hale-Christophi). Εγώ απλά ξεκίνησα να κάνω πάνω στη μουσική κάποια βήματα που έκανε ο Baryshnikov και τα οποία λάτρευα. Τα είδε ο Jade, τα εξέλιξε και ολοκλήρωσε τη χορογραφία. Επίσης, πρέπει να αναφέρω ότι ο Mickey Rourke είναι αυτός που με επηρέασε πολύ στο να αποδεχτώ και να κάνω αυτή την ταινία.

Στο ντοκιμαντέρ που είχε γυριστεί για τη ζωή σου είχες πει ότι δεν άφηνες τους γονείς σου να έρθουν στις παραστάσεις σου. Γιατί αλήθεια;
Οι γονείς μου χώρισαν και υπήρχε πολλή κόντρα μεταξύ τους. Υπάρχουν πολλά τέτοια ζευγάρια γύρω μας, σωστά; Άνθρωποι που δεν μπορούν να βρίσκονται στον ίδιο χώρο ταυτόχρονα και μάλιστα για πολλά χρόνια. Αυτοί ήταν οι γονείς μου. Δεν μπορούσαν να βάλουν τις διαφωνίες τους στην άκρη για μένα. Έτσι, ήταν πιο εύκολο για μένα να μην έχω κανέναν μαζί μου στις παραστάσεις για να μην ακούω τις φωνές τους και να μη φορτίζομαι αρνητικά από την έντασή τους. Υπήρξε πολύ μεγάλη περίοδος της ζωής μου που δεν ήθελα να τους βλέπω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σταμάτησα ποτέ να τους αγαπώ.

Όταν δεν χορεύεις, τι σου αρέσει να κάνεις;
Όταν δεν χορεύω, ακούω μουσική και ονειρεύομαι την κίνηση που θα μπορούσε να «πατάει πάνω», να συνοδεύει τη συγκεκριμένη μουσική.

Αν δεν ήσουν χορευτής, σε τι άλλο πιστεύεις ότι θα μπορούσες να ήσουν εξίσου καλός;
H σκηνοθεσία και η χορογραφία ίσως είναι ένα επάγγελμα που θα έκανα αν δεν ήμουν χορευτής. Με ενδιαφέρουν όλο και περισσότερο.

Έρχεσαι στην Ελλάδα με την κοπέλα σου για τρεις εμφανίσεις. Τι θα δούμε;
Ένα πολύ ωραίο πρόγραμμα που έχουν ετοιμάσει τρεις διαφορετικοί χορογράφοι. Κάθε χορογραφία είναι τελείως ιδιαίτερη, όπως ιδιαίτεροι και πολύ ταλαντούχοι είναι οι δημιουργοί τους. Θα σας έλεγα να περιμένετε κάτι διαφορετικό κάθε φορά.

Πιστεύεις ότι πια έχεις βρει τον άνθρωπο της ζωής σου και είσαι ενδεχομένως έτοιμος για ένα επόμενο βήμα, την οικογένεια;
Είμαι πραγματικά ευτυχισμένος με τη Natalia και περνάμε υπέροχα μαζί. Δεν είμαι όμως έτοιμος να δημιουργήσω οικογένεια. Πιστεύω ότι χρειάζομαι ακόμη χρόνο μέχρι να αποφασίσω κάτι τέτοιο. Έχουμε δρόμο μπροστά μας.

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.