Όργια στη Sillicon Valley: Sex, drugs και startuppers

Μέχρι τώρα ξέραμε τους γιάπις της Wall Street ή τους κινηματογραφικούς αστέρες οι οποίοι ήταν επιρρεπείς σε κάθε είδους όργια: η παλιά γενιά των εξαρτημένων από την αδρεναλίνη, τα ναρκωτικά και το ευκαιριακό σεξ έχει αντικατασταθεί πλέον από τους νεαρούς μεγιστάνες των τεχνολογιών, οι οποίοι πρωταγωνιστούν στη διοργάνωση τέτοιου είδους πάρτυ. Μόνο που αυτά έχουν αλλάξει χαρακτήρα: συνοδεύονται από μη αλκοολούχα ποτά, διαθέτουν ισοτονικά και προσφέρουν αφειδώς ναρκωτικά στα οποία περιλαμβάνονται ή μάλλον δεσπόζουν τα χάπια Molly - το νέο trend. 

Πρόκειται για τη μετεξέλιξη των παλιών ecstasy, τα οποία επίσης έχουν ως απαραίτητο συμπλήρωμα τα δυνατά μπιτ, την τέκνο μουσική ή τουλάχιστον τα υψηλά ντεσιμπέλ που μπορούν να φέρουν τα νέα μέλη σε ευφορία. Πάνε, επομένως, πια οι εποχές που οι φαντασιώσεις τύπου «Eyes Wide Shut» αναφέρονταν σε σκηνοθετημένες καταστάσεις οργίων ανάμεσα σε κηροπήγια και παλιές βιβλιοθήκες. Τώρα τα όργια λαμβάνουν χώρα σε σκάφη ή σε άγνωστα προάστια του Σαν Φρανσίσκο με κύριους πρωταγωνιστές νεαρούς ιδιοκτήτες startup εταιρειών τεχνολογίας - δηλαδή τους νέους μεγιστάνες της Silicon Valley. Οι γυναίκες εννοείται πως είναι και εδώ, όπως και στην περίπτωση της Wall Street, σχεδόν απούσες ή τέλος πάντων παίζουν αποκλειστικά τον ρόλο των διασκεδαστικών καλεσμένων. 

Τουλάχιστον όλα αυτά αποκαλύπτει το βιβλίο της δημοσιογράφου του Bloomberg Εμιλι Τσανγκ, η οποία ύστερα από εξονυχιστική έρευνα για τον σκοτεινό κόσμο της τεχνολογίας -που είναι και ο τομέας της- και τη σοβινιστική συμπεριφορά των ανδρών οι οποίοι έχουν την πρωτοκαθεδρία στον χώρο έγραψε το βιβλίο «Brotopia: Breaking Up the Boys’ Club of Silicon Valley», το οποίο πρόκειται να εκδοθεί τον Φεβρουάριο.

Αποσπάσματα ωστόσο εξασφάλισε αποκλειστικά το «Vanity Fair» και έχουν ήδη προκαλέσει μεγάλο ντόρο για το πλήθος των πληροφοριών που έρχονται στην επιφάνεια σχετικά με τα όργια αλλά και την επιθετική συμπεριφορά των διάφορων διευθυντών και βασικών στελεχών που πρωταγωνιστούν στη Silicon Valley: «Τουλάχιστον μία φορά τον μήνα, συνήθως Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ, οι τεχνοκράτες της Silicon Valley συγκεντρώνονται για ένα πάρτυ φουλ στα ναρκωτικά και το σεξ.. Τις περισσότερες φορές το γεγονός φιλοξενείται σε κάποιο πολυτελές σπίτι στις παρυφές του Χίλσμποροου.

1. Η δημοσιογράφος του Bloomberg και συγγραφέας του βιβλίου «Brotopia: Breaking Up the Boys’ Club of Silicon Valley» Εμιλι Τσανγκ, το οποίο πρόκειται να εκδοθεί τον ερχόμενο Φεβρουάριο

2. Η startupper Εσθερ Κρόφορντ δέχτηκε προσφορά 20.000 δολαρίων από επενδυτή για την εταιρεία της, το αντίτιμο όμως ήταν μια σεξουαλική συνεύρεση μαζί του


Σε ειδικές περιπτώσεις, οι φιλοξενούμενοι αναγκάζονται να ταξιδέψουν βόρεια, σε κάποιον πύργο στην κοιλάδα Νάπα ή σε κάποια ιδιωτική βίλα σε παραλία του Μαλιμπού ή σε σκάφος στην Ιμπιζα. Τα μέρη αλλάζουν αλλά οι περισσότεροι από τους παίκτες και πρωταγωνιστές μένουν οι ίδιοι». Για να προσθέσει με κάποια έκπληξη η συγγραφέας ότι οι ιστορίες που της αφηγήθηκαν «περί τα 25 άτομα από όσα συμμετείχαν σε αυτά τα πάρτυ είναι αξιοσημείωτες για διαφορετικούς λόγους η καθεμία. Πολλοί συμμετέχοντες δεν φάνηκαν ενοχλημένοι, ούτε έδειξαν να ντρέπονται.

Αντίθετα μιλούν με περηφάνια για το πώς έχουν ανατρέψει τις παραδόσεις και τα προσωπικά παραδείγματα, όπως ακριβώς κάνουν με τον κόσμο της τεχνολογίας». Εν ολίγοις, οι νεαροί πρωταγωνιστές της Silicon Valley θεωρούν φυσικό εφόσον σκέφτονται «εκτός πλαισίου» όσον αφορά τις εφευρέσεις τους, να κάνουν το ίδιο και στους υπόλοιπους τομείς της ζωής τους. Βέβαια στην περίπτωση αυτή οι επιλογές έχουν ως θύματα, σύμφωνα με τη συγγραφέα, και πάλι τις γυναίκες καθώς η ενδεχόμενη συμμετοχή τους τις καθιστά αφερέγγυες για την εταιρεία, ενώ η αντίστοιχη άρνησή τους τις βάζει στη μαύρη λίστα. Οσο για τους άνδρες, η εξήγηση της παραφοράς είναι απλή και μάλλον έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι αλλοτινοί σπασίκλες του κολεγίου, που στερήθηκαν μια έντονη σεξουαλική ζωή αφοσιώνοντας τον περισσότερο χρόνο τους στην επόμενή τους εφεύρεση, τώρα παίρνουν το αίμα τους πίσω με ευκαιριακές συνευρέσεις και όργια. Εν ολίγοις, τα γνωστά nerds γίνονται σε σύντομο χρονικό διάστημα πάμπλουτοι επιχειρηματίες. 

Οπως επισημαίνει και το «Vanity Fair», δεν είναι τυχαία η κυκλοφορία του βιβλίου σε εποχές που όλοι μιλούν για σεξουαλική παρενόχληση και έρχονται καθημερινά άφθονα παραδείγματα στο φως. Οταν όλοι εστιάζουν στο Χόλιγουντ, ελάχιστοι μπαίνουν στον κόπο να μιλήσουν για το Σαν Φρανσίσκο και τη Silicon Valley. Με εμπεριστατωμένο τρόπο το κάνει πρώτη η δημοσιογράφος και συγγραφέας Εμιλι Τσανγκ: «Είναι πιθανόν οι διευθυντές και κορυφαίοι επενδυτές να τσεπώνουν ένα εκατομμύριο δολάριο τον χρόνο και να κερδίζουν άλλα τόσα εκατομμύρια μετά από μια μακρόχρονη καριέρα.

Αλλά εργαζόμενοι σε εταιρείες όπως η Uber, η Airbnb και το Snapchat μπορούν να βγάλουν τα ίδια λεφτά μόνο σε κάποια χρόνια. Διάσημοι όπως ο Κούτσερ, ο Λέτο και ο Ντι Κάπριο έχουν ήδη επενδύσει σε τέτοιες εταιρείες. Ο μπασκετμπολίστας Λεμπρόν έχει ήδη λανσάρει ξανά τον εαυτό του ως επιχειρηματία τεχνολογιών. Με τόσους διάσημους λοιπόν να θέλουν να μπουν στο παιχνίδι της τεχνολογίας δεν είναι να απορεί κανείς που κάποιοι στη Silicon Valley θεωρούν παρά πολύ γοητευτικό τον κόσμο τους - και αντίστοιχα μεγάλες προσδοκίες τρέφουν και για τη σεξουαλική τους ζωή». 

Με λίγα λόγια, οι νέοι εκατομμυριούχοι δεν προέρχονται πλέον από το προβληματικό χρηματιστήριο ή τον κόσμο των τραπεζιτών αλλά από αυτόν της τεχνολογίας. 



Πώς οργανώνονται τα όργια

Η συγγραφέας χρησιμοποιεί μαρτυρίες άλλων για να τονίσει πόσο παράλογος φαίνεται αυτός ο κόσμος σε επιχειρηματίες που δεν προέρχονται από τη Silicon Valley και φέρνει χαρακτηριστικά παραδείγματα από τον οικονομικό τομέα. Η ίδια πάντως δεν κρύβει λεπτομέρειες από τον τρόπο που οργανώνονται τέτοιου είδους συναθροίσεις, σύμφωνα πάντα με μαρτυρίες ανθρώπων που έχουν υπάρξει μάρτυρες ή έχουν συμμετάσχει: «Οι καλεσμένοι καταφτάνουν λίγο πριν από το δείπνο και ελέγχονται εξονυχιστικά από ειδικούς φρουρούς οι οποίοι δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτούν κάποιον εκτός λίστας. Κάποιες φορές υπάρχει ειδικό catering.

Αλλά επειδή, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν θέλουν άσχετους καλεσμένους, το δείπνο μαγειρεύεται επιτόπου από τους παριστάμενους - ίσως γιατί το πλύσιμο των πιάτων, μετά το γλυκό, βοηθάει τον κόσμο να έρθει πιο κοντά. Το αλκοόλ σπανίζει και υπάρχει απλώς για να δροσίσει λίγο την ατμόσφαιρα, αλλά τα ναρκωτικά δεν αργούν να κάνουν την εμφάνισή τους. Εννοείται ότι πρωταγωνιστεί η MDMA, το ecstasy ή αλλιώς Molly, γνωστή για την αποτελεσματική της επίδραση στο να μεταμορφώνει εντελώς ξένους σε φίλους. Διόλου τυχαίο ότι πάνω στα χάπια Molly αναγράφονται πολλές φορές και τα αρχικά των εταιρειών. Γι’ αυτό και κάποιοι, όταν αναφέρονται σε αυτά τα πάρτυ, το κάνουν κωδικοποιημένα με το “e-parties”». 

«MDMA λέγεται το τρομερά ισχυρό και μεγάλης χρονικής δράσης ναρκωτικό το οποίο προκαλεί τέτοια ευφορία και ενέργεια που μπορεί να σε κρατήσει δραστήριο για τρεις ή τέσσερις ώρες. Οσο αυξάνεται η ντοπαμίνη, τόσο πιο στενοί γίνονται οι δεσμοί στο δωμάτιο και οι καθωσπρέπει συμπεριφορές σταδιακά παραμερίζονται.

Αρχίζουν τότε οι αγκαλιές και οι διαχύσεις. Ωστόσο, δεν πρόκειται για καθαυτά όργια αλλά για επιμέρους σεξουαλικές συνευρέσεις όπου οι καλεσμένοι μοιράζονται σε τρίο ή σε μεγαλύτερες ομάδες. Κάποιοι εξαφανίζονται στα δωμάτια, αν και τις περισσότερες φορές το κάνουν ανοιχτά, μπροστά σε όλους. Η νύχτα φεύγει και έρχεται το ξημέρωμα και οι ομάδες σερβίρουν το πρωινό - μετά το οποίο ξαναρχίζουν τις ερωτοπραξίες. Φαΐ, ναρκωτικά, σεξ και ξανά σεξ».

«Αυτά τα σεξουαλικά πάρτυ συμβαίνουν τόσο συχνά που δεν θεωρούνται καν σκανδαλώδη - και δεν συνιστούν κοινό μυστικό. Τουλάχιστον έτσι μου λένε. Είναι απλώς θέμα lifestyle. Οπως διατείνονται οι περισσότεροι: “Δεν ζούμε πια στην εποχή του Μακαρθισμού αλλά στη Silicon Valley του 21ου αιώνα”. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να συμμετάσχει και η συμμετοχή δεν κρατείται κρυφή ακόμα και αν πρόκειται για κάποιον παντρεμένο ή σε σχέση. Απλώς προσπαθούν να είναι διακριτικοί - τουλάχιστον στην καθημερινότητά τους. Πολλοί μάλιστα προσκαλούνται στα πάρτυ ως ζευγάρια-σύζυγοι, εραστές, αφού η νέα κανονικότητα σε αυτόν τον κόσμο είναι οι ανοιχτές σχέσεις». 

Ετοιμοι για τελετές στη ζούγκλα!

Ενας νέος κόσμος γεννιέται λοιπόν στη Silicon Valley όπου τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο - ούτε καν ο/η σύντροφος. Βέβαια τα ηλεκτρονικά προσκλητήρια έχουν συνήθως κωδικούς, όπως «σας καλούμε σε πάρτυ στην άκρη της Γης». Και οι καλεσμένοι πρέπει να είναι «έτοιμοι και επιρρεπείς στην περιπέτεια και να τους αρέσουν οι τελετές στη ζούγκλα».

Στη συγκεκριμένη πρόσκληση, η οποία εστάλη σε καλεσμένη που στο βιβλίο καταγράφεται ως Jane Doe (σ.σ.: ψευδώνυμο που στα αγγλικά χρησιμοποιείται είτε για κάποιον άγνωστο, είτε για κάποιον που δεν θέλει να αποκαλυφθεί η ταυτότητά του), οικοδεσπότες ήταν το ίδιο το ζεύγος των αφεντικών της - οι οποίοι φυσικά συμμετείχαν στα «αφρικανικής έμπνευσης όργια».

Το ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο του σπιτιού είχε σαφάρι διακόσμηση και ήταν γεμάτο ψεύτικα δέρματα στη θέση των χαλιών, ενώ διέθετε γούνινα μαξιλάρια έτοιμα να υποδεχτούν τους καλεσμένους. Εννοείται ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των καλεσμένων σε τέτοια πάρτυ πρέπει να είναι γυναίκες - και αυτό για τη συγγραφέα είναι ενδεικτικό του ανδροκρατούμενου κόσμου αλλά και του υποτιμημένου ρόλου που έχει η γυναίκα στη Silicon Valley.  

Το ίδιο μαρτυρά και άλλη γυναίκα που έχει τύχει να είναι παρούσα: «Οι γυναίκες σπεύδουν σε αυτά τα πάρτυ τις περισσότερες φορές για να εξασφαλίσουν μια καλύτερη θέση. Για να γίνω σαφής, υπάρχουν πολλών λογιών πάρτυ ανάλογα με το είδος του σεξουαλικού πειραματισμού. Κάποια είναι αποκλειστικά σεξουαλικά, αλλά να μην έχουν καθόλου αλκοόλ (για να επιτυγχάνονται υψηλές επιδόσεις), ενώ άλλα φροντίζουν να υπάρχει καλύτερη αναλογία ανδρών - γυναικών.

Τα περισσότερα, πάντως, έχουν πολλά ναρκωτικά και πολλές γυναίκες και τελειώνουν με τα περίφημα “cuddle puddles” (σ.σ.: οι ομαδικές αγκαλιές μετά τα πάρτυ), που είναι το απαραίτητο στάδιο για τα όργια. Οι άνδρες συνήθως είναι προσκεκλημένοι του οικοδεσπότη και μπορούν να φέρουν όσες γυναίκες θέλουν - αλλά δεν επιτρέπονται ως συνοδοί γυναικών. Οι γυναίκες που προσκαλούνται οφείλουν να είναι μόνες τους. Οι προσκλήσεις στέλνονται είτε προφορικά είτε μέσω Facebook ή Snapchat επειδή μπορούν να διαγραφούν μετά από κάποιο διάστημα.

Εννοείται πως όλα είναι κωδικοποιημένα ώστε να μην μπορεί κανείς να το προωθήσει σε κάποια άλλη πηγή. Εξάλλου δεν χρειάζεται να εξηγηθούν τα αυτονόητα - όσοι καλούνται να συμμετάσχουν είναι ήδη στο κόλπο. Οταν κάποιος σου λέει “πάμε σε ένα πάρτυ με θέμα το δέσιμο”, καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται”». 


Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο που πρωταγωνιστούσε στον «Λύκο της Wall Street», μια ταινία γεμάτη ξέφρενα πάρτυ, είναι ένας από τους νέους επενδυτές στον κόσμο της τεχνολογίας


Η αμαρτωλή Google

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Αβα που «εργαζόταν ως σημαίνον στέλεχος της Google όταν πέτυχε σε ένα τέτοιο πάρτι το αφεντικό της. Τον είδε να κάθεται σε ένα ειδικά διαμορφωμένο παγκάκι και να δίνει σκαμπίλια στα οπίσθια μιας νεαρής, η οποία του έκανε στοματικό έρωτα την ίδια στιγμή που η ίδια δεχόταν τη διείσδυση κάποιου άλλου.

Η Αβα και το αφεντικό της αντάλλαξαν ματιές, αλλά ποτέ δεν ανέφεραν εκείνη τη μοιραία συνάντηση. Λίγους μήνες μετά, σε ένα άλλο συμβάν, μακριά από τα γραφεία της Google, ένας παντρεμένος συνάδελφός της επιχείρησε μια άσεμνη χειρονομία. Και όταν του είπε “μα τι κάνεις, δεν είσαι καλά! Μη με αγγίζεις!”, εκείνος της απάντησε: “Ξέρω τι κάνεις, όλοι στο γραφείο σε σχολιάζουν”. Δεν είναι τυχαίο ότι λίγο αργότερα αναγκάστηκε να παραιτηθεί και να φύγει εντελώς από την Google». Και αυτό είναι ενδεικτικό του γεγονότος ότι, ενώ κανένας άνδρας δεν στιγματίζεται από τη συμμετοχή του σε τέτοιου είδους όργια, δεν συμβαίνει το ίδιο με τις γυναίκες οι οποίες τιμωρούνται πάντα με τον χειρότερο τρόπο. 

Αντίστοιχο είναι το παράδειγμα της Εσθερ Κρόφορντ, μιας επιχειρηματία που ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένη με τα σεξουαλικά πάρτυ, όπως αναφέρει στο βιβλίο η συγγραφέας: «Η Κρόφορντ διατηρούσε για τέσσερα χρόνια μονογαμική σχέση με τον Κρις Μεσίνα, έναν πρώην υπάλληλο της Google και της Uber, γνωστού και ως εφευρέτη του hashtag. Πρόσφατα και οι δύο ξεκίνησαν μια εταιρεία με τον τίτλο Molly -που μάλλον όχι τυχαία ταυτίζεται με το όνομα του ναρκωτικού- όπου αναπτύσσουν έναν είδος “ηλεκτρονικής και διακριτικής συντροφιάς με τεχνητή νοημοσύνη που μπορεί να σταθεί με διαφορετικούς τρόπους δίπλα στον χρήστη”.

Οι ίδιοι μάλιστα επέλεξαν για κάποιο διάστημα να γίνουν μονογαμικοί γιατί το ότι έβγαιναν με άλλους περιέπλεκε λίγο τα πράγματα. Παράλληλα, ανέπτυσσαν την εταιρεία τους σε τέτοιο βαθμό που τον Δεκέμβριο του 2017 είχαν ήδη συγκεντρώσει 1,5 εκατομμύριο δολάρια για την εταιρεία τους. Η Κρόφορντ, ως πετυχημένη επιχειρηματίας, μπορούσε να απαριθμήσει με ακρίβεια τις δυσκολίες που συναντά μια γυναίκα - τις οποίες ένας άνδρας δεν μπορεί καν να διανοηθεί. 

Οταν συγκέντρωνε χρήματα για τη δεύτερη εταιρεία της, μια εφαρμογή κοινωνικών δικτύων που ονομάζεται Glmps, βγήκε σε δείπνο με έναν επενδυτή σε ένα μοντέρνο εστιατόριο σε κεντρικό δρόμο του Σαν Φρανσίσκο. Στο τέλος της βραδιάς ο επενδυτής τής έκοψε ένα τσεκ με 20.000 δολάρια και αμέσως μετά δοκίμασε να τη φιλήσει. “Ηταν σαφές ότι του αντιστάθηκα”, μου λέει η Κρόφορντ κατηγορηματικά. “Εκανα πίσω και του ζήτησα να μου καλέσει ένα Uber”. Η ίδια υποστηρίζει ότι το πιο πιθανό είναι ο επενδυτής να είχε ακούσει γι’ αυτή ότι είναι σεξουαλικά ανοιχτή και πως του ήταν δύσκολο να εμφανιστεί απλώς ως επενδυτής και όχι ως κατακτητής. Ηταν κάτι σαν υποχρέωσή του». Μια απλή απόδειξη ότι η γυναίκα που μπορεί να πειραματίζεται επισκεπτόμενη τέτοιου είδους πάρτυ ή που μπορεί να έχει άνεση στη σεξουαλική της ζωή είναι υποχρεωμένη να δέχεται τη διαρκή σεξουαλική παρενόχληση των ανδρών συναδέλφων της.

Ωστόσο, υπάρχει και η αντίθετη πλευρά, σύμφωνα με το βιβλίο, των νεαρών ιδιοκτητών εταιρειών τεχνολογίας που υφίστανται και αυτοί τις σεξουαλικές πιέσεις νεαρών κοριτσιών, οι οποίες διατίθενται να συμμετάσχουν για να εξασφαλίσουν είτε χρήματα, είτε κάποιον πλούσιο συνοδό, είτε ανέλιξη σε κάποιες από τις εταιρείες. Η Τσανγκ που γνωρίζει καλά πολλές ιστορίες από τον κόσμο της τεχνολογίας αναφέρεται, εκτός των άλλων, στην υπόθεση Ελεν Πάο, ενός υψηλόβαθμου στελέχους σε εταιρεία τεχνολογίας η οποία είχε κερδίσει την υπόθεση σεξουαλικής παρενόχλησης εναντίον του αφεντικού της Κλάινερ Πέρκινς, αλλά από τότε είχε βρεθεί στα μαύρα κατάστιχα και είχε δεχτεί κάθε είδους απειλή επειδή ακριβώς τόλμησε να μιλήσει.

Εννοείται πως δεν ξαναβρήκε ποτέ δουλειά στη Silicon Valley. Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα που συναντά κανείς στο βιβλίο είναι αυτό της γνωστής εταιρείας Sequoia, όπου ένας μέτοχος δήλωσε δημόσια ότι στην εταιρεία δεν είναι διατεθειμένοι να χαμηλώσουν τα στάνταρ τους προσλαμβάνοντας γυναίκες, καθώς και συνεντεύξεις με τη διευθύντρια του Facebook και του YouTube, μέσα από τις οποίες προκύπτει ότι γυναίκες σε διευθυντικά πόστα είναι φαινόμενο σπάνιο. 

Γενικότερα, τα σεξουαλικά παραδείγματα που επικαλείται η διάσημη δημοσιογράφος σκοπό έχουν να δείξουν ότι, όπως και το Χόλιγουντ που κάποτε θεωρούταν η γη των ονείρων και αποδείχθηκε η γη των διακρίσεων, έτσι και η Silicon Valley, δεν είναι κανένας «φανταστικός κόσμος με μονόκερους, ουράνια τόξα διαδικτυακής πραγματικότητας και τρισδιάστατα γλειφιτζούρια, όπου εκατομμύρια δολάρια φυτρώνουν σε δέντρα. Είναι μια Brotopia, όπου οι άνδρες έχουν στα χέρια τους όλα τα χαρτιά και διαφεντεύουν».  Ακόμα και η σεξουαλική απελευθέρωση εδώ δεν αναφέρεται για καλό - ούτε ως παράδειγμα ελευθερίας, αλλά ως αρνητικό δείγμα γυναικείας καταπίεσης και περιθωριοποίησης.