Οι πρόγονοί μας έδιναν ιδιαίτερη σημασία στους καλούς τρόπους. Υπήρχε μια ετικέτα συμπεριφοράς που έπρεπε να εφαρμοστεί τουλάχιστον από την αριστοκρατική και μεσαία τάξη
Όλες οι εφημερίδες είχαν ιδιαίτερη στήλη με οδηγίες, που τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούσαν την γαλλική έκφραση savoir vivre. Εδώ αντιγράφουμε τις παραινέσεις από την εφημερίδα «Εβδομάς» του 1928.
Θυμίζουμε πάντα στους αναγνώστες, ότι τηρούμε την ορθογραφία της δημοσίευσης χωρίς δική μας επέμβαση.
«Όταν περπατάτε στο δρόμο προσέχετε να μη σπρώχνετε ποτέ σας κανένα, και αν το κάμετε, χωρίς να το θέλετε, ζητήσετε αμέσως συγγνώμην αδιάφορον εάν πρόκειται και περί κατωτέρου σας.
Μη κόπτετε ποτέ τον δρόμον κανενός, όσον βιαστικός και εάν είσθε, και προτιμήσατε να κατεβήτε από το πεζοδρόμιον, αν είσθε αναγκασμένος να προσπεράσετε κάποιον. Είναι ο νόμος που επιβάλλει εις τον βιαστικόν να ενοχλήται, και όχι να ενοχλη τον φιλήσυχον περιπατητήν, απαράλλακτα όπως το ατμόπλοιον που συναντά ιστιοφόρον αναγκάζεται να λοξοδρομήση προς χάριν του.
Το καλόν μέρος του πεζοδρομίου θεωρείται το μέρος των σπιτιών και όχι του δρόμου, αν συνοδεύετε λοιπόν κάποιον που εκτιμάτε και υπολήπτεστε να τον τοποθετείτε πάντοτε από την καλήν πλευράν δια να είναι προστατευμένος.
Όταν πρόκειται περί λεωφόρου, η ευρίσκεσθε μέσα εις πάρκον, κήπον κλπ τοποθετείτε το πρόσωπον που θέλετε να τιμήσετε εις τα δεξιά σας. Εις όλην την Ευρώπην αμάξια αυτοκίνητα και πεζοί βαδίζουν πάντοτε δεξιά και μόνον η Αγγλία αποτελεί εξαίρεσι του κανόνος: Εκεί όλοι βαδίζουν αριστερά.
Εις τον δρόμον δεν σταματά κανείς παρά τους πολύ οικείους του, και αυτό αν τους δεί μόνους. Αν συνοδεύονται αποφεύγει να τους σταματήση.
Ο κύριος επ’ ουδενί λόγω θα σταματήση μίαν κυρίαν καθ’ οδόν, αυτή όμως μπορεί να τον σταματήση, και τότε ο κύριος μένει ασκεπής έως ότου η κυρία του πη να φορέση το καπέλλο του».