Η μπύρα με νερό από τις φυσικές πηγές του νησιού της μακροζωίας που δημιούργησαν τέσσερεις φίλοι στον τόπο τους
-Τι μπύρα θέλετε;
-Καμιά ντόπια προτείνετε; ρώτησα τον ευγενικό οικοδεσπότη και σεφ του εστιατορίου Mary Mary στον Αρμενιστή.
- Η Ικαριώτισσα ταιριάζει άψογα και με ψαρικά, μας βεβαίωσε. Και είχε απόλυτο δίκιο. Ευκολόπιοτη και με μαλακή γεύση έγινε η αγαπημένη μας κι εμένα προσωπικά με προκάλεσε να γνωρίσω τους δημιουργούς της για να μου αποκαλύψουν τη δική της, αλλά και τη δική τους ιστορία.
Πρόκειται για τέσσερα νέα παιδιά, την Ειρήνη Κουλουλία, το σύζυγο Βαγγέλη Αγγελουδάκη, την αδερφή της Αφροδίτη Κουλουλία και το φίλο τους Γιάννη Κεφάλα που πήραν μια μέρα την απόφαση να φτιάξουν μια ζυθοποιία.
«Δουλέψαμε πάρα πολύ πάνω στο προϊόν. Μπορεί να μας άρεσε πολύ η μπύρα και η ιδέα της ζυθοποίησης, αλλά δεν γνωρίζαμε εις βάθος τη διαδικασία, την παραγωγή, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της», αναφέρει ο Βαγγέλης που είναι πολλές μέρες ξάγρυπνος τέτοια εποχή, λόγω των παραγγελιών.
Στο Αγκάλιασμα της Ικαρίας, σε κοντινή απόσταση από το αεροδρόμιο και από κάποιες από τις ωραιότερες παραλίες του νησιού, η παρέα άνοιξε τη ζυθοποιία και ξεκίνησε να εργάζεται σκληρά για να φτάσει να παράγει τη μπύρα που γευόμαστε σήμερα.
Ο Βαγγέλης μας ξενάγησε στις δεξαμενές και μας περιέγραψε τη διαδικασία μέχρι την τελική εμφιάλωση. «Είναι φρέσκια μπύρα, και δεν φιλτράρεται μηχανικά, «Εκτός από την ξανθιά Ale, έχουμε και την κόκκινη Ale», μας την παρουσιάζει ο Γιάννης που άργησε να φτάσει γιατί έπαιζε το προηγούμενο βράδυ σε ένα από τα -γνωστά σε όλους- ικαριώτικα πανηγύρια. Μουσικός και καλλιτέχνης, προσθέτει τη δική του «νότα» στην παραγωγή. «Είναι βασισμένη στην αμερικάνικη συνταγή, προσαρμοσμένη στο ελληνικό και δη στο ικαριώτικο κλίμα», προσθέτει.
«Το λογότυπο συγκεντρώνει την Ικαρία σε μία ετικέτα», αφηγείται η Ειρήνη. «Το Κάστρο του Κοσκινά, η Μονή Θεοκτίστης, τα σιτηρά, ένα βιολί, ο άνεμος, ο Ίκαρος χωρίς ρολόι, ένα καράβι, ο Φάρος του Κάβο Πάπα, η Μονή Ευαγγελιστρίας Μαυριανού -από όπου πήρε το όνομά του ο Βαγγέλης- και στην κόκκινη η «Γιαγιά Ειρήνη», μια αληθινή Ικαριώτισσα, που συμβολίζει και τη μητριαρχική μας κοινωνία», συνεχίζει περιγράφοντας τη μεταμοντέρνα εικόνα.
Σκοπός τους είναι να παράγουν κι άλλα είδη μπύρας και να μεγαλώσουν την παραγωγή για να καλύψουν τη διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση από Αθήνα, Θεσσαλονίκη και τα νησιά, η οποία τώρα έχει δυναμική 30 τόνων, οι οποίοι με ο που παράγονται, εμφιαλώνονται, συσκευάζονται και πουλιούνται. Επίσης στις σκέψεις τους είναι και να καταστήσουν τη ζυθοποιία επισκέψιμη στο επίπεδο των μικροζυθοποιείων του εξωτερικού.
«Πίσω από τα καλά προϊόντα, βρίσκονται ενδιαφέροντες και εργατικοί άνθρωποι», επιβεβαίωσα για ακόμα μια φορά, ακούγοντας την ιστορία τους. Τελικά η Ικαρία δεν είναι μόνο ραθυμία και πανηγύρι. Είναι και πολλά άλλα ταλέντα και ιδιαιτερότητες, που όταν συνδυάζονται με την καλοσύνη και τη χαλαρή διάθεση του νησιού, μόνο θαύματα προκύπτουν!