Luca Health: Η εφαρμογή ψυχικής υγείας που έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα στον αθλητισμό

Ταμπού στον αθλητισμό υπάρχουν πάρα πολλά και ένα από αυτά είναι το κομμάτι της ψυχικής υγείας. Μέχρι και πριν από μερικά χρόνια, ομάδες και αθλητές βρίσκονταν στη «φάση της άρνησης», με αμφότερες τις πλευρές να μην επικεντρώνονται καν στο ψυχολογικό ευ ζην των πρωταγωνιστών (παικτών και staff), πόσο δε μάλλον να αξιοποιήσουν τα Μέσα που διέθεταν για κοινωνική ευαισθητοποίηση.

Ή αλλιώς, όπως λέει στο protothema.gr ο εκ των ιδρυτών μιας εταιρείας που έρχεται να μπει δυναμικά στον χώρο του αθλητισμού και να αλλάξει το τοπίο γύρω από την ψυχική υγεία, ο Βασίλης Νικολάου, βρίσκονταν στη λογική του «σήκω και πάτα το». Σε επεξήγηση της φράσης αυτής, είχε και εξακολουθεί να έχει την τιμητική της ειδικά στα τοπικά πρωταθλήματα, όπου ο εκτελών χρέη γιατρού της ομάδας εγγυάται στον παίκτη πως δεν αντιμετωπίζει κάποιο σωματικό πρόβλημα μετά από κάποιο χτύπημα.

Με την πάροδο των ετών θα περίμενε κανείς -ειδικά μετά από κάποια τρανταχτά περιστατικά ακόμη και αυτοχειρίας- πως σύλλογοι και Ομοσπονδίες θα έριχναν πολύ βάρος στην πρόληψη και αντιμετώπιση των ψυχολογικών προβλημάτων που δημιουργούνται στον πολύ πιεστικό χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού, ωστόσο τα βήματα είναι... baby steps. Με εξαίρεση τα πολύ μεγάλα κλαμπς αλλά και συγκεκριμένες Ομοσπονδίες που στέκονται δίπλα στους αθλητές, υπάρχει ακόμη πάρα πολλή δουλειά να γίνει.

Σε αυτό το σημείο έρχονται ο προαναφερθείς Βασίλης Νικολάου με τον Νικ Γκρίνχαλζ, δύο άνθρωποι που συναντήθηκαν τυχαία στην Αγγλία και αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να συμβάλουν ενεργά στο κομμάτι της ψυχικής υγείας.

Το who-is-who του Βασίλη και του Νικ - Η γνωριμία και η συμπόρευση

Γεννημένος στην Πάτρα, με σπουδές στο εξωτερικό και με προσωπική εμπειρία βαριάς μορφής κατάθλιψης, ο Βασίλης έβαλε όλη την εμπειρία του στο τεχνολογικό κομμάτι και από την πλευρά του ο συνεργάτης του, Νικ, όλες τα βιώματα (αλλά και τις γνωριμίες) που είχε πριν τραυματιστεί σοβαρά και αναγκαστεί να αποχωρήσει από τον ενεργό αθλητισμό πρόωρα.

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα Πάτρα, σπούδασα εκεί και το 2011 έφυγα για Αγγλία και συνέχισα τις σπουδές. Δούλευα για χρόνια σε software για finance. Στη συνέχεια αποφάσισα να ξεκινήσω κάτι δικό μου που δεν πήγε πολύ καλά, οπότε δούλευα για έναν χρόνο σε ενα healthtech startup και μετά μπήκα σε ένα πρόγραμμα με entrepreneurs οπου και γνώρισα τον Νικ.

Ο Νικ κι αυτός 33 χρόνων, από την Αγγλία, και έπαιζε ράγκμπι επαγγελματικά για κάποια χρόνια. Αγωνιζόταν για τους Νορθάμπτον Σέιντς, τραυματίστηκε, είχε πολλαπλά κατάγματα στο πόδι, κάτι το οποίο δεν πήραν χαμπάρι εγκαίρως. Του έλεγαν δεν είναι τίποτα. Το αγνόησαν τελείως, τόσο που έφτασε σε σημείο να μην μπορεί να περπατήσει. Τον δώσανε δανεικό σε άλλη ομάδα και εκεί ανακάλυψε το πρόβλημα και του είπαν ότι έτσι δεν θα παίξει. Του είπαν να μείνει εκτός για ένα χρονικό διάστημα για να το φτιάξει. Εκείνος σκέφτηκε ότι καλά-καλά δεν είχε ξεκινήσει την καριέρα του και δεν ήθελε να το πράξει με σπασμένα πόδια. Σπούδασε κανονικά. Έκανε MBA στην Οξφόρδη. Εκεί γνώρισε έναν αθλητή, πάλι του ράγκμπι, τον Κίραν Μάιλς, ο οποίος ήταν διεθνής μετρώντας περίπου 70 αγώνες με την εθνική Αγγλίας. Ο Μάιλς είχε πει έναν χρόνο νωρίτερα, στα 29 του, ότι θα σταματήσει να παίζει γιατί παραλίγο να πηδήξει από τον 7ο όροφο σε ένα τουρ εξαιτίας πολύ βαριάς κατάθλιψης, και έκανε μάστερ ψυχολογίας στην Οξφόρδη. Η εμπειρία του Νικ, που δεν είχε καθόλου βοήθεια, με την εμπειρία αυτή, τον έσπρωξαν προς την κατεύθυνση του τι γίνεται όσον αφορά την ψυχολογική υποστήριξη γύρω από το άθλημα.

Εγώ από τα μέσα του 2009 έως και το 2011 είχα βαριά κατάθλιψη, αυτοκτονικές τάσεις. Το σημάδι στο μέτωπό μου το είχα κάνει μόνος μου. Τότε ήμουν τυχερός γιατί βρήκα βοήθεια, με βοήθησε ο κύκλος μου. Έκανα θεραπεία για 2-3 χρόνια με φαρμακευτική αγωγή. Συνέχισα να κάνω θεραπεία και δεν έχω σταματήσει εδώ και 12-13 χρόνια μετά. Μία φορά τη βδομάδα, δύο, αναλόγως. Πλέον το κάνω περισσότερο για προσωπική ανάπτυξη, αλλά για παράδειγμα όταν ήμουν στο Ντιτρόιτ δεν περνούσα καλά και αυτή η διαδικασία με είχε βοηθήσει να παραμείνω σε σταθερά επίπεδα και να μην μπω ξανά σε κατάθλιψη. Όλα αυτά με έναν Έλληνα γιατρό που είχα γνωρίσει στο Λονδίνο. Όταν ξεκίνησε η κατάθλιψή μου ήθελα να κάθομαι σπίτι, αλλά νόμιζα ότι είναι εξαιτίας κούρασης και δραστηριοτήτων. Προτιμούσα να δω τηλεόραση ή να με επισκεφτούν, ενώ νωρίτερα -αλλά και τώρα- είμαι πολύ κοινωνικός άνθρωπος που θέλει να βγαίνει έξω και να γνωρίζει κόσμο. Αλλά δεν ήταν όσο απλό το θεωρούσα, όσο το κοιτάω προς τα πίσω. Είναι σαν να φτάνεις να κοπανάς το κεφάλι σου στον τοίχο και να μην ξέρεις πώς έγινε αυτό.

Όλα αυτά τα χρόνια ήμουν υπέρμαχος του να αναζητούμε βοήθεια. Πρέπει να μιλάμε. Αν δεν είσαι καλά και το κεφάλι σου πονάει για πάνω από δύο μέρες, θα πας στον γιατρό. Έτσι πρέπει να κάνουμε και με το κομμάτι της ψυχικής υγείας. Πρέπει να υπάρχει βοήθεια, γιατί είναι και ένα πρόβλημα που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι.

Οπότε όταν μίλησα με τον Νικ πρώτη φορά και μου είπε αυτή την ιδέα μου έκανε κλικ κατευθείαν. Πέρυσι τον Απρίλιο είπαμε να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει. Υπάρχει πρόβλημα στον αθλητισμό; Γίνεται κάτι γι' αυτό; Μιλήσαμε με πολλούς αθλητές. Με αθλητές από την Αγγλία. Ράγκμπι, ποδόσφαιρο, τένις, κρίκετ. Εδώ στην Ελλάδα με αθλητές του μπάσκετ. Με κολυμβητές. Με αθλητές gymnastics στην εθνική των ΗΠΑ. Με ακροβάτες τσίρκου. Με κολλεγιακούς αθλητές σε Ευρώπη και Αγγλία. Πιάσαμε ένα μεγάλο εύρος. Και αυτό που διαπιστώσαμε είναι πως υπάρχει τεράστιο πρόβλημα στον αθλητισμό, το οποίο μάλιστα έχει και πολλές συνιστώσες. Ακόμα το στίγμα είναι τόσο μεγάλο και έτσι είναι σαν να μην γίνεται τίποτα για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Αν κάποιος σηκώσει το χέρι του και πει έχω θέμα, θα βρει βοήθεια, ακόμα και στην Ελλάδα. Στο βόλεϊ, επειδή ο Παναγιώτης Πελεκούδας είναι και πολύ ευαισθητοποιημένος πάνω στο θέμα είχαν και πριν τη συνεργασία μας μια συμφωνία με κάποια ψυχολόγο. Στην Αγγλία που είναι λίγο πιο ανεπτυγμένα τα πράγματα μπορεί να στα πληρώσει η ομάδα ή η ασφάλεια, αλλά είναι δύσκολο να φτάσει σε σημείο κάποιος να πάρει τη θεραπεία.

Ένας αθλητής θα παίξει από τα 18 μέχρι τα 35 του και μετά τέλος. Οπότε αυτό υπάρχει μέσα στο μυαλό τους, το τι θα γίνει δηλαδή μετά. Μπορεί στα 20 τους να μην το σκέφτονται γιατί έχουν αρκετά χρόνια μπροστά τους, αλλά όταν στα 22 θα τραυματιστεί κάποιος που παίζετε μαζί και θα σταματήσει εκείνη τη στιγμή, όταν θα βλέπεις άλλους να παραιτούνται, να φεύγουνε, να μην αποδίδουν όπως απέδιδαν, δημιουργείται όλο αυτό το στρες. Υπάρχει και η πίεση από τους οπαδούς, ακόμα κι όταν δεν φταις. Υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες. Αν εσύ δεν είσαι στα καλύτερά σου, δεν θα σε διαλέξουν την Κυριακή και δεν θα ανανεώσουν το συμβόλαιό σου ή θα στο ρίξουν. Οπότε δεν μπορείς να μιλήσεις κιόλας. Άλλες φορές, δεν το καταλαβαίνεις κιόλας. Ξεκινάει μέσα σου, διογκώνεται και ξυπνάς μια μέρα και αναρωτιέσαι για το πώς έφτασες μέχρι εδώ», λέει ο Β. Νικολάου στο protothema.gr.

Η εφαρμογή και οι σημαντικές συνεργασίες

Το app «Luca Health» είναι διαθέσιμο στα app stores, ωστόσο δεν έχει πάρει ακόμη την τελική του μορφή. Η δεύτερη έκδοσή του, που θα περιέχει πολλά περισσότερα features, βρίσκεται ήδη υπό κατασκευή.

Η εταιρεία των δύο 33χρονων ιδρύθηκε την Άνοιξη του 2022, και έχει ήδη δοκιμαστεί σε συνεργασία με κορυφαίους στο είδος τους αθλητές. Βασίλης και Νικ αξιοποίησαν τις επαφές τους και ήρθαν σε επαφή με την εθνική ομάδα ελκήθρου της Αγγλίας, την ομάδα ράγκμπι του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, και την ομάδα ράγκμπι αλλά και αυτή της κωπηλασίας του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ (σ.σ οι δύο τελευταίες στελεχώνουν τις ομάδες τους μαζεύοντας παίκτες όπως εν ενεργεία αθλητές Ολυμπιακών Αγώνων) στις οποίες μοιράστηκε πρόσβαση στο app που τότε έδινε feed στις ομάδες μέσω απλών ερωτηματολογίων.

Όσον αφορά την τωρινή του μορφή, ο Βασίλης αναφέρει:

«Κάθε 1-2 εβδομάδες στέλνουμε τα screenings, αναλόγως τι έχουμε συμφωνήσει, συμπληρώνουν το ερωτηματολόγιο και αυτό αξιολογείται για να δούμε εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα και στη συνέχεια δίνουμε τα αποτελέσματα ανώνυμα στους γιατρούς. Επίσης υπάρχει ένα panic button (κουμπί πανικού) που σε συνδέει αμέσως με μια 24ωρη γραμμή για να μιλήσεις. Αν είσαι στην Ελλάδα θα καλέσει Ελλάδα, αν είσαι στην Αγγλία θα καλέσει Αγγλία κλπ.

Υπάρχει η επιλογή "Θέλω να μιλήσω με κάποιον" (I want to talk to someone) που δεν περνάει από την ομάδα. Πατάς, γράφεις τι θέλεις και το στέλνεις. Τώρα κάνουμε κάποιες αλλαγές σε αυτό το κομμάτι και δίνουμε την επιλογή να διαλέξει ο αθλητής εάν θέλει να πας στον γιατρό της ομάδας, ή της εθνικής ομάδας αν είσαι κι εκεί, ή σε κάποιον δικό μας εξωτερικό συνεργάτη.

Η τελευταία επιλογή, "Refer a Teammate" (Κάνε αναφορά για έναν συμπαίκτη) δίνει την επιλογή να δράσεις για κάποιον συμπαίκτη σου στον οποίο έχεις παρατηρήσει πρόβλημα. Αυτή η λειτουργία συγκεντρώνει αναφορές και αν μαζευτούν πολλές, στέλνονται για αξιολόγηση. Αν είναι πολύ σημαντικά τα αποτελέσματα τότε θα σταλούν σε εσωτερικό συνεργάτη ενώ εάν το πρόβλημα είναι μικρότερο σε εξωτερικό που θα μιλήσει με τον αθλητή. Γενικά οι ισορροπίες σ' αυτό κομμάτι είναι πολύ λεπτές οπότε υπάρχει εχεμύθεια. Αν δηλαδή ο Α κάνει αναφορά για τον Β, η επικοινωνία θα γίνει με τον Α. Αν αυτός πει πως συντρέχει λόγος ανησυχίας γιατί κινδυνεύει η ζωή του Β τότε θα υπάρξει κινητικότητα. Εάν όχι, τότε δεν μπορείς να κάνεις κάτι.

Το "Leave Feedback" (Κάνε ανατροφοδότηση) επιτρέπει στους αθλητές να στείλουν μια ανώνυμη αναφορά στην ομάδα για πράγματα που τους ενοχλούν εκεί. Ένα παράδειγμα είναι αυτό ενός αθλητή ο οποίος δεχόταν έντονες πιέσεις από τον προπονητή του για να είναι σε ένα συγκεκριμένο βάρος, κάτι στο οποίο δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει. Τότε ζήτησε να μιλήσει με κάποιον που είναι πάνω από τον προπονητή του για να του εκφράσει το πρόβλημά του και να λάβει βοήθεια σχετικά μ' αυτό. Η λειτουργία αυτή επιτρέπει και άλλη χρήση. Για παράδειγμα υπήρχε ένας προπονητής σε ένα πανεπιστήμιο ο οποίος έκανε κινήσεις σε κοπέλες, εκ των οποίων καμία δεν μίλησε μέσα στη χρονιά, αλλά με το τέλος της χρονιάς πήγαν και έκαναν καταγγελία. Αν υπήρχε, δηλαδή, αυτό, θα μπορούσαν ενδεχομένως να μιλήσουν πολύ νωρίτερα».

Πού αποσκοπούν όλα αυτά; Ο 33χρονος Πατρινός αναλύει όσον αφορά τα οφέλη σε ψυχολογικό και αθλητικό επίπεδο: «Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να γεφυρώσουμε το κομμάτι μεταξύ του καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά, μπορώ να βρω βοήθεια με έναν εύκολο τρόπο ανεξαρτήτως από την ομάδα στην οποία βρίσκομαι και με διακριτικότητα. Παρακολουθώ, καταλαβαίνω, βρίσκω βοήθεια και βλέπω πώς αυτό επηρεάζει την καθημερινή μου ζωή. Σαν τρεις πυλώνες.

Το πρώτο το κάνουμε με ΑΙ (Artificial Intelligence). Υπάρχει ένα framework για την ψυχική υγεία το οποίο έχει δημιουργήσει η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή και λέγεται SMHAT-1.Αυτό στην ουσία κάνει screening όσον αφορά το κομμάτι της ψυχικής υγείας, όπως σου κάνουν ας πούμε έναν έλεγχο πριν τους Ολυμπιακούς για να δουν αν είσαι ντοπέ. Μέσω αυτού επικεντρώνονται σε έξι τομείς. Άγχος, κατάθλιψη, διαταραχή ύπνου, διατροφική διαταραχή, κατάχρηση αλκοόλ, και κατάχρηση φαρμάκων (ντόπα). Μετρούν αυτές τις έξι παραμέτρους κι αναλόγως το σκορ σου σε τοποθετούν σε μια κατηγορία. Αν για παράδειγμα έχεις σκορ πάνω από 17 έχεις θέμα, αν είσαι οριακά είσαι σε κίνδυνο, και πάει λέγοντας.

Εμεις συγκεντρώνουμε δεδομένα τόσο μέσω αυτής της μεθόδου, αλλά και με άλλους τρόπους. Από wearables (πχ smartwatch, υπάρχουν και σχετικές νομοθεσίες που σου επιτρέπουν να γίνονται μετρήσεις) μπορούμε να δούμε τα επίπεδα του άγχους, τους παλμούς της καρδιάς και δεδομένα ύπνου. Από τις ομάδες μπορούμε να πάρουμε τη δίαιτα. Υπάρχουν εργαλεία που μπορούν να κάνουν ανάλυση προσώπου και φωνής και να σου δείξουν επίσης επίπεδα άγχους. Εμείς τα χρησιμοποιούμε και φτιάχνουμε κάποιες ασκήσεις και από αυτές μαζεύουμε δεδομένα, όπως το πώς αισθάνεται πριν τον αγώνα. Υπόθεση ενός λεπτού.

Για παράδειγμα, αν ένας αθλητής μέσα στη σεζόν κοιμάται οκτώ ώρες καθημερινά και ξαφνικά αρχίζει να κοιμάται έξι ώρες και η μέτρηση του στρες από 60 πάει στο 90, τότε σημαίνει ότι είτε έχει γεννήσει η γυναίκα σου είτε ότι έχει χαλάσει το στρώμα σου, ή ότι υπάρχει θέμα. Αυτό φαίνεται σε σχετικό βάθος χρόνου, γιατί ενδεχομένως να έχεις ένα προσωπικό πρόβλημα και να μην είσαι καλά για 1-2 εβδομάδες. Συμβαίνει. Αν όμως αυτό συνεχιστεί για πάνω από τρεις εβδομάδες τότε έχουμε πρόβλημα. Δεν θα σε στείλουμε στον γιατρό, αλλά σου δίνουμε την ένδειξη ότι κάτι υπάρχει και ίσως είναι ωφέλιμο να μιλήσεις με κάποιον. Στις τρεις εβδομάδες, αν υπάρχουν αυτές οι ενδείξεις, πάει να πει ότι δεν είσαι εσύ και μπορεί όλο αυτό να μετατραπή σε διαταραχή. Οπότε στέλνουμε ένα αλέρτ για να τους παρακινήσουμε να μιλήσουν είτε με τον γιατρό της ομάδας είτε με εξωτερικούς συνεργάτες.

Έπειτα μπορούμε να πάρουμε αγωνιστικά δεδομένα και να τα εντάξουμε στα παραπάνω. Δηλαδή, αν κοιμάσαι οκτώ ώρες συνεχόμενες, μπορείς να τρέξεις έξτρα πέντε χιλιόμετρα. Αν κοιμηθείς έξι ώρες, αυτό πέφτει στο ένα χιλιόμετρο. Οπότε εκεί μπορούμε να συνεισφέρουμε και στην ομάδα και να της πούμε ότι λόγου χάρη παίζεις με την "τάδε" ομάδα. Πήγαινε μια μέρα πιο νωρίς στο σημείο για να έχουν χρόνο οι αθλητές σου να ξεκουραστούν και κατά συνέπεια να αγωνιστούν καλύτερα».

Η ανταπόκριση στον χώρο του αθλητισμού και του επιχειρείν

Ενόσω οι Βασίλης και Νικ ψάχνουν για επενδυτές που θα απογειώσουν την προσπάθειά τους, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι έχουν εκδηλώσει θερμά το ενδιαφέρον τους. Δεν λείπουν, βεβαίως, και οι τρανταχτές εξαιρέσεις. Ανέλπιστο -για τα... ελληνικά δεδομένα- ενδιαφέρον έχουν δείξει σχεδόν όλοι οι σύλλογοι του αγγλικού πρωταθλήματος ράγκμπι.

«Οι ομάδες και βοηθάνε στο εγχείρημα, και όχι. Στο ράγκμπι για παράδειγμα, επειδή είναι συχνό φαινόμενο η διάσειση, υπάρχει προοδευτικότητα και ευαισθητοποίηση σ' αυτά τα πράγματα και έχουν και μεγάλη όρεξη για να δεχθούν βοήθεια. Υπάρχουν πάλι και κάποιοι πιο παλιοί σε ηλικία προπονητές και δεν θέλουν ούτε να τα ακούνε όλα αυτά. Σου λέει: "Τι πάει να πει δεν είναι καλά, να σηκωθεί να παίξει". Έχουμε μιλήσει σχεδόν με όλες τις ομάδες ράγκμπι του πρωταθλήματος στην Αγγλία, αλλά υπάρχουν κι αυτές οι 1-2 εξαιρέσεις. Από την άλλη υπάρχουν ομάδες, όπως η London Irish, που έχουν ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας. Έχουν ψυχολόγο που μπορεί να πάει ο καθένας και να του μιλήσει, αλλά είναι αθλητικός ψυχολόγος και το περισσότερο βάρος πέφτει στο κομμάτι της απόδοσης, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν πρώτο στάδιο για να πας σε κάποιον πιο εξειδικευμένο γιατρό και να σε βοηθήσει. Αλλά αυτό το κάνει μια ομάδα.

Τα κλαμπς αρχίζουν και βλέπουν με άλλο μάτι το ζήτημα και ευελπιστούμε ότι θα το κάνουν ακόμη περισσότερο όταν μπορέσουμε να αποδείξουμε ότι υπάρχει συσχετισμός μεταξύ του performance και του well being και αυτό είναι μετρήσιμο. Αυτό είναι κάτι που κεντρίζει το ενδιαφέρον τους. Εμείς βοηθάμε τους αθλητές για το δικό τους καλό. Απήχηση είναι πιο λογικό να υπάρξει στις μικρότερες κατηγορίες, που και πάλι είναι επαγγελματικές, αλλά μπορεί να σκεφτούν με έναν τρόπο στα μοντέλα της σειράς Ted Lasso, για να δείξεις ότι υπάρχει καλό κλίμα και μπορείς έτσι να προσελκύσεις πιο εύκολα ταλέντο στις ακαδημίες.

Εμείς για "πρώτο χρήστη", αν θες, δεν θα έχουμε τις ομάδες αλλά τους αθλητές, παρόλο που οι ομάδες "μας αγοράζουν" οπότε ποντάρουμε και στη βοήθεια που δίνουν οι Σύλλογοι των αθλητών όπως στο ράγκμπι στην Αγγλία και στο βόλεϊ εδώ στην Ελλάδα, αλλά και οι Ομοσπονδίες. Σε δεύτερη φάση, όταν θα αρχίσει να μπαινει και το performance στο παιχνιδι, θα ενδιαφερθούν περισσότερο και οι ομάδες», σχολιάζει ο Β. Νικολάου, την ώρα που γίνονται συζητήσεις και με δύο παγκόσμιας φήμης πορτογαλικούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους.

Τεράστιο ενδιαφέρον για την προσπάθεια των δύο ανδρών έχει δείξει και ο Γραμματέας του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αμειβόμενων Πετοσφαιριστών/στριών, Παναγιώτης Πελεκούδας. Ο πολύ ευαισθητοποιημένος σε θέματα ψυχικής υγείας διεθνής βολεϊμπολίστας δήλωσε:

«Η ύπαρξη ενός εργαλείου που επιτρέπει στους αθλητές αφενός την παρακολούθηση της ψυχικής τους υγείας και αφετέρου δίνει εύκολη και γρήγορη πρόσβαση σε θεραπεία, είναι εξαιρετικά σημαντική παροχή. Εξαιτίας της προσωπικής μου εμπειρίας με την ψυχική υγεία, και το γεγονός ότι έχω μιλήσει δημόσια για αυτό, υπάρχουν τουλάχιστον 2-3 άτομα κάθε χρόνο που μου μιλάνε εμπιστευτικά για προβλήματα που αντιμετωπίζουν και ζητούν την αρωγή μου. Ελπίζουμε με την Luca και την παρακολούθηση που προσφέρει, να βρουν περισσότερα άτομα την δύναμη να μιλήσουν για τα προβλήματά τους και να αναζητήσουν βοήθεια».

Τέλος, από την πλευρά του ένας επαγγελματίας αθλητής στην Αγγλία ο οποίος θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, ανέφερε: «Όντας κάποιος που το μέσα του είναι πολύ μακριά από το ιδανικό, λατρεύω ήδη την εφαρμογή».

Περισσότερες πληροροφορίες για την εφαρμογή υπάρχουν στην ιστοσελίδα www.luca.health ενώ για απευθείας επικοινωνία διατίθενται τα e-mails: info@luca.health και vas@luca.health