Το Facebook εκτιμάται ότι θα έχει 4,9 δισεκατομμύρια νεκρούς χρήστες μέχρι το 2100

Περίπου 4,9 δισεκατομμύρια νεκρούς χρήστες αναμένεται ότι θα έχει το Facebook μέχρι το 2100, σύμφωνα με ερευνητές της Οξφόρδης. Εάν η άνοδος των χρηστών συνεχιστεί, τότε οι λογαριασμοί των νεκρών χρηστών θα είναι περισσότεροι από αυτούς των ζωντανών, γεγονός που εγείρει ερωτήματα για το τι συμβαίνει με τα δεδομένα μας.

Σύμφωνα με τους ερευνητές της Οξφόρδης, ακόμη κι αν η αύξηση των λογαριασμών στο Facebook σταματούσε τελείως πέρυσι, η πλατφόρμα θα είχε 1,4 δισεκατομμύρια νεκρά μέλη μέχρι το 2100. Μέχρι το 2070, σε αυτό το σενάριο, οι νεκροί χρήστες θα μπορούσαν ήδη να ξεπεράσουν τους ζωντανούς.

Βεβαίως, η λέξη «χρήστες» θα μπορούσε να είναι λανθασμένη στην περίπτωση των νεκρών, αφού δεν θα είναι ενεργοί στην πλατφόρμα. Το πρόβλημα είναι ότι τα δεδομένα τους θα είναι «ζωντανά». Ως εκ τούτου, οι ερευνητές χαρακτηρίζουν «ακανθώδες ζήτημα» το θέμα των φωτογραφιών, των ενημερώσεων καθώς και όλων των δεδομένων που έχουν οι χρήστες στον λογαριασμό τους.

Η έρευνα στηρίχθηκε σε στοιχεία του ΟΗΕ για τον πληθυσμό και πληροφορίες από το Facebook. Τα ευρήματα θέτουν ερωτήματα σχετικά με το ποιος έχει το δικαίωμα σε αυτά τα δεδομένα, πώς θα πρέπει να γίνεται η διαχείρισή τους προς το καλύτερο συμφέρον των οικογενειών και των φίλων του νεκρού χρήστη και ώστε οι ιστορικοί του μέλλοντος να κατανοήσουν το παρελθόν», ανέφερε ο Καρλ Οχμάν του Ινστιτούτου Διαδικτύου της Οξφόρδης.

«Ποτέ πριν στην ιστορία δεν έχει συγκεντρωθεί ένα τόσο μεγάλο αρχείο ανθρώπινης συμπεριφοράς και κουλτούρας σε ένα μέρος» πρόσθεσε ο Ντέιβιντ Ουότσον, που επίσης συνυπογράφει την έρευνα. «Ο έλεγχος αυτού του αρχείου θα είναι, υπό μία έννοια, ο έλεγχος της ιστορίας μας», πρόσθεσε, προειδοποιώντας ότι η πρόσβαση δεν θα πρέπει να αφεθεί σε μία επιχείρηση κερδοσκοπικού χαρακτήρα.

Ως εκ τούτου, οι ερευνητές ζητούν αλλαγές στον τρόπο διαχείρισης του ζητήματος, με τη συμμετοχή ιστορικών, αρχειοφυλάκων, αρχαιολόγων κλπ, προκειμένου να συζητήσουν τη διαδικασία αποκατάστασης του τεράστιου όγκου των δεδομένων που αφήνουμε πίσω μας. Μάλιστα οι λύσεις θα πρέπει να σχεδιαστούν όχι με προοπτική τα επόμενα δύο χρόνια, αλλά τις επόμενες δεκαετίες.