Διήμερο στο Λεωνίδιο -Βουνό, θάλασσα και ησυχία, 200 χιλιόμετρα από την Αθήνα

«Να γράψεις ότι ξέρουμε, μιλάμε και τσακώνικα», μου τονίζει ο κύριος Σπύρος. Το ότι παλιά το Λεωνίδιο ήταν η πρωτεύουσα της Τσακωνίας και οι κάτοικοι είναι περήφανοι για αυτό, το καταλαβαίνεις αμέσως μόλις μπεις στο μεγάλο χωριό. Πινακίδες στην ακατανόητη γλώσσα σε καλωσορίζουν, ενώ από κάτω υπάρχει η απαραίτητη μετάφραση. «Καούρ εκανάτε τον Αγιελίδη» – Καλώς ήρθατε στο Λεωνίδιο και όπως λέει και μια άλλη πινακίδα «Γρούσσα νάμου είνι τα τσακώνικα. Ρωτήετε να νιουμ’ αλήωι» – γλώσσα μου είναι τα τσακώνικα. Ρωτήστε να σας πουν.

Προχωρώντας προς το κέντρο του χωριού, θα συνειδητοποιήσετε ότι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα κέντρο. Μόνο ένας δρόμος που ελίσσεται γύρω από σπίτια, παλιά αρχοντικά, αυλές και καταστήματα και μια στρίβει αριστερά και την άλλη δεξιά, και πότε στενεύει και πότε φαρδαίνει.

Για αυτό και θα δείτε καθρέφτες στο δρόμο για να σας ειδοποιούν για το αυτοκίνητο που μπορεί να έρχεται από απέναντι. Τα στενά περάσματα εδώ δεν είναι για μεγάλα αυτοκίνητα. Ούτως ή άλλως ο δρόμος έφτασε στο Λεωνίδιο αρκετά αργά, και μέχρι τότε η επικοινωνία με τον έξω κόσμο γινόταν μέσω θαλάσσης, από το επίνειο του Λεωνιδίου, την Πλάκα.

Διαβάστε περισσότερα στο Travel.gr.