Στην Άνδρο μπορείς, γιατί η Άνδρος έχει όλα όσα ξυπνούν το παιδικό όνειρο μετατρέποντας σε μία ξεχωριστή πραγματικότητα
Είναι αυτό το “Μαμά, μην ξεχάσουμε να πάρουμε μαζί τα tablet”. Είναι τα κολλημένα μάτια τους πάνω σε μία οθόνη. Είναι τα τρελά τους νεύρα “επειδή έχασα την πίστα”, η εικονική τους διασκέδαση, η πλασματική τους χαρά. Είναι οι άνθρωποι που περνούν από δίπλα τους χωρίς καν να τους προσέξουν, οι φίλοι που θα μπορούσαν να κάνουν αλλά αγνόησαν, οι ονειρεμένες εικόνες που μετατράπηκαν σε διαδικτυακή πραγματικότητα, το “μέχρι να πέσουμε ξεροί απ' το παιχνίδι” που μεταλλάχθηκε στο “μου τέλειωσε η μπαταρία”. Είναι όλα αυτά που θέλεις να βυθίσεις στον πάτο των διακοπών και να τις πάρεις αλλιώς μαζί με τα παιδιά σου.
Στην Άνδρο μπορείς, γιατί η Άνδρος έχει όλα όσα ξυπνούν το παιδικό όνειρο μετατρέποντας το σε μία ξεχωριστή πραγματικότητα. Εμείς, τα είδαμε _ και το όνειρο και την πραγματικότητα _ και θα επιστρέψουμε ξανά, αυτή τη φορά “χωρίς tablet, μαμά!”
Ραφήνα-Άνδρος, δύο ώρες δρόμος, ελεύθερος από τα “Ουφ, βαρέθηκα! Πότε θα φτάσουμε;”. Πρώτος σταθμός το Mare Vista, το ξενοδοχείο με την ωραιότερη θέα στον πανέμορφο κόλπο του Μπατσίου: “Μαμά, κοίτα, έχει πελώρια πισίνα, και αίθουσα μπιλιάρδου και πινγκ πονγκ και παιδότοπο! Εδώ να μείνουμε, πιο μετά να πάμε βόλτα”. Μένουμε. Χαζεύοντας το απέραντο γαλάζιο και την ευτυχία των παιδιών η ώρα περνά. Ο υπεύθυνος του ξενοδοχείου μας προτείνει να συνεχίσουμε την ημέρα μας με μία βόλτα στα μαγικά μονοπάτια του νησιού και μας συστήνει την Αριάνα Μασσέλου, δημιουργό της “Trekking Andros & Outdoor Activities" την “Αθηναία που έχει γίνει πλέον δικό μας παιδί”. Την συναντάμε λίγο αργότερα και η βόλτα μας στα “μονοπάτι της νεράιδας Tinker Bell ξεκινά”. Μετά από λίγη ώρα βρισκόμαστε στους Καταρράκτες της Πυθάρας, στο υπέροχο χωριό Αποίκια, και με τα πόδια φτάνουμε σε μία μικρή λιμνούλα όπου χοροπηδούν βατραχάκια και πετούν γύρω μας λιβελούλες. Η διαδρομή αποτελεί την προσωποποίηση της ομορφιάς, ένα μικρό οικοσύστημα γεμάτο αμέτρητα πουλιά, αμφίβια και σπάνια είδη φυτών και αγριολούλουδων που φυτρώνουν σε όλο το μήκος της ρεματιάς. Στρώνουμε τραπεζομάντιλο στη γη, το γεμίζουμε με ντόπια εδέσματα, τα παιδιά έχουν γίνει πλέον ένα με τη φύση κι εμείς με την ηρεμία που μόνο μέσα της μπορείς να βρεις.
Σειρά έχει τώρα η θάλασσα και συγκεκριμένα το Κυπρί, μία παραλία πλήρως οργανωμένη με λεπτή άμμο, ελάχιστο αέρα (ο όρμος θεωρείται από πιο απάνεμα αγκυροβόλια του νησιού) και αμέτρητες δραστηριότητες για τα παιδιά όπως Windsurf και Sup. Παιχνίδια, θάλασσα, ήλιος, όρεξη... ορθάνοιχτη με “ραντεβού” κλεισμένο σε ένα από τα καλύτερα restaurants του νησιού, το “Ό,τι καλό”. Εκεί, μας υποδέχεται η πιο γλυκιά οικοδέσποινα του νησιού, η κυρία Μαίρη Φιαμέγκου μ' ένα λευκό ποτήρι κρασί και εξαιρετικούς μεζέδες. Μας φέρνει ρεβύθια στη γάστρα, γαριδομακαρονάδα, λινγκουίνι με μύδια και ολόφρεσκη σαλάτα ενώ στα πιάτα των παιδιών “φιγουράρει” σνίτσελ γίγας και αρνάκι στην κατσαρόλα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το θρυλικό σιφνέικο Μαστέλο. Το σέρβις άψογο, οι γεύσεις μαγικές, η ευγνωμοσύνη απέραντη και “σφραγισμένη” σε ένα απολαυστικό σουφλέ σοκολάτας με παγωτό...
Ξημερώνει ή αλλιώς ανατέλλει το κομβικό σημείο που πρέπει να χαράξεις έναν ημερήσιο δρόμο ο οποίος θα συμπεριλαμβάνει για τα παιδιά τα πάντα εκτός από ανία. Στην Άνδρο οι παραπάνω δρόμοι είναι πολλοί κι ένας από αυτούς το Μουσείο Ελιάς στον Πιτροφό, βραβευμένο ως ένα από τα 10 κορυφαία Μουσεία στην Ελλάδα για το έτος 2017. Η ξενάγηση, μοιάζει με ζωντανό παιχνίδι γνώσεων. Εδώ, μικροί και μεγάλοι ξεναγούνται σε όλα τα στάδια της παραγωγής του ελαιολάδου: τον ζωοκίνητο τρόπο άλεσης στο ένα δωμάτιο, τον έξυπνο μηχανισμό συμπίεσης στο άλλο, το δωμάτιο αποθήκευσης, όπου η θερμοκρασία του χώρου ρυθμίζεται φυσικά από τον σχεδιασμό και την κατασκευή της ογκώδους τοιχοποιίας. Τέλος, στο δροσερό κατώι/αποθήκη των 400 περίπου ετών, μικροί και μεγάλοι επισκέπτες καλούνται να παρακολουθήσουν βίντεο που παρουσιάζει την ζωοκίνητη παραγωγή ελαιολάδου που έγινε το 2000 στο μουσείο με τον γνήσιο υπάρχοντα εξοπλισμό του.
Κοντεύει μεσημέρι και το “Μαμά, πεινάω” οφείλει να έχει την καλύτερη “απόκριση”. Την ανακαλύπτουμε στην αυλή της παραδοσιακής ταβέρνας “Παραπόρτι” ή “Στου Καρλάκα” όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι που βρίσκεται πλάι στην όμορφη αμμουδερή παραλία του Παραπορτίου στην Χώρα της Άνδρου. Εκεί γευόμαστε πεντανόστιμους μεζέδες “μαγειρεμένους” από φρέσκα υλικά παραγωγής της οικογένειας στην οποία ανήκει η ταβέρνα καθώς καθώς και ψητά της ώρας, χοιρινό κοντοσούβλι, αρνάκι και κατσίκι στη σούβλα. Εκεί, δεν χρειάζεται να να πληρώσεις και να φύγεις μόλις αδειάσουν τα πιάτα. Όχι επειδή δεν το θέλεις εσύ αλλά γιατί το απαιτούν τα παιδιά: “Να κάτσουμε εδώ, μαμά, να πιείτε έναν καφέ κι εμείς να παίξουμε στην αυλή, ή δίπλα στο μεγάλο κτήμα, ή απέναντι στο γήπεδο. Να παίξουμε!”. Πόσο όμορφα ηχεί στα αυτιά ενός γονιού της πόλης αυτή η φράση όταν δεν εξαντλείται στον εικονικό κόσμο μιας ταμπλέτας ή κάποιου υπολογιστή. Πράγματι. Τα παιδιά τρέχουν, παίζουν, βρίσκουν μπάλες από το πουθενά και φίλους από το κάπου, παρακαλάνε “λίγο ακόμη”, είναι ελεύθερα, είναι χαρούμενα, είναι παιδιά!
Σουρουπώνει εκεί, στο ίδιο σημείο, μέχρι που κάποιος από την παρέα ρίχνει την ιδέα να κάνουμε βόλτα στην υπέροχη χώρα της Άνδρου με τα μοναδικά μουσεία κι ύστερα “να περάσουμε οπωσδήποτε μια βόλτα” από το θρυλικό εστιατόριο “Στου Ζοζέφ” που βρίσκεται στο ορεινό χωριό Πιτροφός, λίγο έξω από τη Χώρα. Στο ατμοσφαιρικό αυτό ταβερνάκι με μία αυλή χαμένη στο πράσινο και τα λουλούδια, μας υποδέχεται η επίσης θρυλική οικοδέσποινα του, Κατερίνα Ρεμούνδου. Σε μια ζεστή σάλα σπιτιού, μας ενημερώνει ότι εδώ, εκτός από τα παραδοσιακά πιάτα της παραδίδονται κάθε Σάββατο και μαθήματα μαγειρικής για παιδιά, λιλιπούτεια χεράκια μπερδεύονται με ζύμες, αλεύρια και χαρά, πολύ χαρά. Από μπροστά μας, περνούν τώρα κολοκυθοκεφτέδες της με τυρί βολάκι, σκορδομακάρονα, κατσικάκι στον φούρνο με φρέσκια ρίγανη, αρνάκι που γιαχνίζεται με αγουρίδα και πολλά ακόμη πιάτα που συνθέτουν την μοναδική κουζίνα της “καπετάνισσας” της ανδριώτικης κουζίνας.
Η ώρα κοντεύει δώδεκα τα μεσάνυχτα. Κανείς δεν θέλει να φύγει, κανείς δεν θέλει να σηκωθεί, όλοι χανόμαστε στους ήχους μιας κιθάρας κι ενός βιολιού που παίζουν στον κήπο της Κατερίνας: “Αφήστε τα παιδιά”, μας λέει “Φτιάχνουν πίτες στην κουζίνα και κάποια έχουν ξαπλώσει στον καναπέ. Εδώ να νιώθετε σαν στο σπίτι σας...” Εδώ, νιώθουμε σαν στο σπίτι μας, κι εδώ θα επιστρέψουμε ξανά!
Ξημερώνει Κυριακή. Σήμερα, έχει εκδρομή στη νοτιότερη και πιο απομονωμένη περιοχή της Άνδρου, στην περιοχή του Κορθίου, μια κοιλάδα ανάμεσα στον Γερακώνα και τη Ράχη μια περιοχή κατάφυτη από ελιές, λεμονιές συκιές, με διάσπαρτους οικισμούς, οι περισσότεροι από τα χρόνια του Μεσαίωνα. Εδώ, έχει ιστορίες και άθλους, που τα παιδιά μπορούν ν' αγγίξουν, να κοιτάξουν και να μαγευτούν. Ακούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε: “Εδώ, τα πάντα είναι χτισμένα με την ανδριώτικη ξερολιθιά, στις πλαγιές, στα γκρεμνά, απ’ τις κορυφές ως τη θάλασσα, η ξερολιθιά χωρίζει κτήματα, βοσκοτόπια, κονάκια, δημιουργεί ανάμεσα στα όρια τις «στενές» τα αρχέγονα μονοπάτια που ενώνουν τα χωριά, τις πηγές και τα ξωκλήσια. Στα παλιά χωριά τα αγροτόσπιτα είναι κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο σαν μικρά οχυρά για να αποκρούουν τους πειρατές και τους Λιάπηδες, πραγματικές μάστιγες αλλοτινών καιρών. Φτιαγμένα απ’ την τοπική πέτρα δύσκολα ξεχωρίζουν μέσα στην πλούσια βλάστηση. Πολύ αργότερα, όταν έπαψαν οι επιδρομές, οι κάτοικοι άρχισαν να σοβαντίζουν τα σπίτια με το εκκωφαντικό ολόλευκο χρώμα τους. Οι πύργοι των τοπικών αρχόντων, των κοτζαμπάσηδων, ξεχωρίζουν ακόμη επιβλητικοί, μοναχικοί, οχυρωμένοι με το κλασικό άνοιγμα πάνω απ’ τη μεγάλη εξωτερική τους πόρτα για να ρίχνουν το καυτό λάδι στους επιδρομείς. Στην κατάληξη της κοιλάδας η πρωτεύουσα του Κορθίου, ο Όρμος –Γιαλός για τους ντόπιους–, αποτελεί τον νεότερο οικισμό της περιοχής, μια και δημιουργήθηκε όταν οι κάτοικοι άρχισαν να μη φοβούνται πια τις επιδρομές, ξεθάρρεψαν και αποφάσισαν να κατοικήσουν κοντά στη θάλασσα..." Εκεί μένουμε. Για μεγάλες βόλτες και παιχνίδια πάνω στη θάλασσα, για περπάτημα στα γραφικά σοκάκια του χωριού, για παραδοσιακή φρουτάλια στο παραλιακό Sea Satin, για μία ζωή που θα' θελες να είναι η καθημερινότητά σου. “Σ' αυτό το νησί να επιστρέψουμε ξανά, μαμά. Ήταν τέλεια. Κάναμε τόσα πολλά πράγματα. Το υπόσχεσαι ότι θα γυρίσουμε ξανά;”. Όταν τα παιδιά ζητούν υποσχέσεις τίποτα και κανείς δεν μπορούν να σ' αποτρέψουν από να τις “κλείσεις” και να τις τηρήσεις...
Ευχαριστούμε το Cycladic Tourism Network of Andros, το δίκτυο επιχειρήσεων της περιοχής για την ανάδειξη των ομορφιών της Άνδρου