«Dark Tourism»: Τουρισμός του τρόμου στη... σκιά του Μάνσον και του Εσκομπάρ

Υπάρχουν τουρίστες που δεν αναζητούν τη χαλάρωση, αλλά τόπους όπου έγιναν δολοφονίες, φυσικές καταστροφές ή τραγικά δυστυχήματα. Ο Πέτερ Χοενχάους, ένας «σκοτεινός τουρίστας» διατηρεί σχετική ιστοσελίδα παρέχοντας συμβουλές.

Εβδομήντα πέντε δολάρια κοστίζει το εισιτήριο για ένα ταξίδι τεσσάρων ωρών στο σημείο όπου ο διαβόητος κατά συρροή δολοφόνος Τσαρλς Μάνσον σκότωσε το 1969 την Σάρον Τέιτ, τότε σύζυγο του σκηνοθέτη Ρομάν Πολάνσκι. Η μόλις 26χρονη Τέιτ ήταν έγκυος και το έγκλημα είχε συγκλονίσει το Χόλυγουντ.

Τώρα το ταξιδιωτικό πρακτορείο Scott Michaels διοργανώνει εκδρομές με στόχο να παρουσιάσει και την σκοτεινή πλευρά του Λος Άντζελες. Τα εισιτήρια συχνά εξαντλούνται και όποιος συμμετέχει θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «dark tourist» ή σκοτεινός τουρίστας, στην πιο ελληνική μορφή του. Τον όρο εισήγαγαν το 1996 οι Τζον Λένον και Μάλκομ Φόλεϊ, δυο ερευνητές σε θέματα τουρισμού από τη Μεγάλη Βρετανία.

Ο ακριβής ορισμός αυτού του είδους τουρίστα είναι δύσκολος, επισημαίνει ο Πέτερ Χοενχάους, ο οποίος είναι και ο ίδιος «dark tourist» και διατηρεί ιστοσελίδα παρέχοντας σχετικές συμβουλές. «Ο σκοτεινός τουρισμός» υπάρχει σε πολλές μορφές. Περιλαμβάνει τόπους όπου έγιναν για παράδειγμα εγκλήματα ή φυσικές καταστροφές. Ο ίδιος είναι γλωσσολόγος και έχει επισκεφθεί περισσότερους από 700 προορισμούς με αυτό το θέμα σε πάνω από 90 χώρες.

Όπως λέει, τα κίνητρα των ανθρώπων που επισκέπτονται αυτές τις περιοχές είναι διαφορετικά. Ο ίδιος πάντως έχει θέσει όρια. Για παράδειγμα, δεν επισκέπτεται φτωχές, εξαθλιωμένες περιοχές διότι «πρόκειται για κάτι τελείως διαφορετικό. Δεν είναι ένα τραγικό γεγονός που τελείωσε, αλλά κάτι που διαρκεί».

Φωτογραφίες στην πάλαι ποτέ αυτοκρατορία του Εσκομπάρ

Το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι «σκοτεινοί τουρίστες» δεν συμπεριφέρονται πάντοτε με την προσήκουσα ευγένεια το γνωρίζει. Όσοι όμως είναι σοβαροί, γνωρίζουν τα όρια και τον σκοπό του ταξιδιού τους.

Πολλοί από αυτούς τους ταξιδιωτικούς προορισμούς έχουν αλλάξει φυσιογνωμία. Για παράδειγμα η πάλαι ποτέ αυτοκρατορία του βαρόνου των ναρκωτικών Πάμπλο Εσκομπάρ είναι σήμερα ζωολογικός κήπος και πάρκο αναψυχής. Εκεί όπου κάποτε ο ίδιος είχε πάρα πολλά σπίτια, διοργάνωνε πάρτι, όποτ υπήρχε ελικοδρόμιο, μια αρένα για ταυρομαχίες και τεχνητές λίμνες, έχουν σχεδόν εξαφανιστεί τα ίχνη του. Έχει κατασκευαστεί μόνο ένα μικρό μουσείο που θυμίζει τα εγκλήματα που διέπραξε. Εγκλήματα που στιγμάτισαν την πόλη Μεντεγίν όπου έδρασε ο περιβόητος εγκληματίας και όχι μόνο. Ο Εσκομπάρ κυριαρχούσε στο εμπόριο κοκαΐνης σε όλο τον κόσμο και ήταν υπεύθυνος για το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων.

Οι τουρίστες όμως συρρέουν ακόμα και σήμερα για να βγάλουν μια φωτογραφία έξω από το κτήριο Μονακό, ένα από τα λίγα εναπομείναντα κτήρια του Εσκομπάρ.

Για τον Πέτερ Χοενχάους ένας από τους λόγους που ωθούν τους τουρίστες σε αυτά τα μέρη είναι για να ξορκίσουν το κακό και να σκεφθούν πως θα αντιδρούσαν οι ίδιοι σε μια παρόμοια κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι ένα περίεργο είδος τουρισμού.

Πηγή: Deutsche Welle