Στην Πούλια ή Απουλία, ο τουρισμός δεν έχει αναπτυχθεί τόσο ώστε να αλλοιώσει το γοητευτικό πρόσωπο της περιοχής με τον ξεχωριστό χαρακτήρα.
Για αιώνες οι ορδές των ταξιδιωτών χρησιμοποιούσαν το τακούνι της ιταλικής μπότας ως το πιο γρήγορο πέρασμα προς πιο ενδιαφέρουσες τουριστικά περιοχές. Ακόμη και σήμερα, οι περισσότεροι ίσα που αγγίζουν τη γη του Μπάρι ή του Μπρίντιζι προτού φύγουν κυριολεκτικά τρέχοντας για τη νέα ανακάλυψη του... αιώνα, το Σαλέντο, στη νοτιότερη άκρη της Πούλια.
Αυτά που αφήνουν πίσω τους όμως καθώς ξεκινούν για Λέτσε και Γκαλίπολη είναι ένας μεγάλος αριθμός από μεσαιωνικές πόλεις στις κορφές λόφων, ελαιώνες, μια ακτογραμμή διάσπαρτη από ενδιαφέρουσες πόλεις, κι άλλοι ελαιώνες, εξαιρετικά εστιατόρια με τοπικές σπεσιαλιτέ, δύο εθνικά πάρκα, αμπέλια, ακόμα περισσότεροι ελαιώνες, αρκετά κάστρα, καθεδρικοί ναοί και παλάτια ικανά να κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον ακόμη και των πιο δύσκολων ταξιδιωτών. Εκεί βρίσκονται και τα ελληνόφωνα χωριά Καλημέρα, Ματέρα, Μαρτινιάνο, αλλά και πόλεις με μνημεία του αρχαιοελληνικού πολιτισμού. Εκτός, όμως, από όλα αυτά τα άκρως γοητευτικά, στην Πούλια φιλοξενείται η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή αποικία με ροζ φλαμίνγκο!
Παραλιακό και υπέροχο το Πολινιάνο α Μάρε, γενέτειρα του πρώτου ερμηνευτή του «Volare», Ντομένικο Μοντούνιο
Τι θα δείτε
Στο Μπάρι, το μεγάλο λιμάνι και οι δρόμοι που από το αεροδρόμιο οδηγούν στον Νότο δεν είναι η καλύτερη γνωριμία με την πόλη, που όμως έχει κάποιο ενδιαφέρον. Τα στενά, πλακόστρωτα δρομάκια της παλιάς πόλης γύρω από τη Βασιλική του Αγίου Νικολάου και το 12ου αιώνα Καστέλο Σβέβο (κάστρο) αξίζουν μια βόλτα και μπορείτε εκεί να δοκιμάσετε ciambotta, το τοπικό μαγειρευτό πιάτο με βάση το ψάρι.
Το Μπρίντιζι, η άλλη πύλη της περιοχής, έχει ανανήψει τα τελευταία χρόνια. Πλατιές πέτρινες οδικές αρτηρίες πλαισιώνονται από ψηλούς φοίνικες και είναι διάστικτες από μικρά καταστήματα και δελεαστικά μέρη για φαγητό. Διάσημοι είναι οι τρούλοι της Πούλια. Αφθονες στην Κοιλάδα της Ιτρια, ακριβώς βορειοδυτικά του Σαλέντο, αυτές οι μικρές πέτρινες κατοικίες που θυμίζουν κυψέλες άγριων μελισσών μοιάζουν με ανάποδα χωνάκια παγωτού. Οι περισσότερες βρίσκονται στη μέση αιωνόβιων ελαιώνων, ενώ μόνο στο Αλμπερομπέλο βρίσκονται συγκεντρωμένα 1.400 τέτοια κτίσματα σε έναν λαβύρινθο από στενά δρομάκια.
Το Αλμπερομπέλο είναι μόνο μία από τις Λευκές Πόλεις της Κοιλάδας της Ιτρια, που καθεμιά από τη δική της κορυφή του λόφου κοιτάζει από ψηλά τις υπόλοιπες, σαν να ζουν ακόμη στην εποχή της φεουδοκρατίας. Οι πόλεις Τσιστερνίνο, Μαρτίνα Φράνκα, Τσέλιε, Οστούνι και Λοκοροτόντο βρίσκονται όλες σε μικρή απόσταση μεταξύ τους και αξίζει να αφιερώσετε μια ολοήμερη περιήγηση στη μεσαιωνική ιστορία του τόπου. Ολες αυτές οι πόλεις, όμως, επισκιάζονται από το βόρειο προπύργιο της Φότζια, όπου οι αρχαίοι ναοί και τα παλάτια σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν οι κάτοικοι της πόλης έκαναν κάτι άλλο πέρα από το να λατρεύουν και να υπακούουν.
Μεγάλο ενδιαφέρον έχει και η ακτογραμμή της Πούλια, με τα τοπία να εναλλάσσονται. Εκεί βρίσκεται και το Τράνι, η πόλη του Slow Food - μην παραλείψετε να δοκιμάσετε ένα Moscato di Trani, το ντόπιο επιδόρπιο κρασί. Στην κορυφή του δεσπόζουν ένα υπέροχο σουαβικό φρούριο και ο ρωμανικός καθεδρικός ναός. Ωστόσο, αν ρωτήσετε τους ντόπιους ποιο είναι το αγαπημένο τους παραθαλάσσιο θέρετρο, θα ακούσετε ένα όνομα ξανά και ξανά: Πολινιάνο α Μάρε.
Κουκλίστικο το Οτράντο
Περίπου 20 μίλια νοτιοανατολικά του Μπάρι, το Πολινιάνο έχει έναν μικρό μεσαιωνικό οικισμό και σπίτια που κρέμονται κυριολεκτικά στην άκρη των βράχων της Αδριατικής. Η μικρή, σαν καρτ ποστάλ όμορφη παραλία του πλημμυρίζει από κόσμο τον Αύγουστο. Βόρεια από την ακτή βρίσκεται το φυσικό πάρκο Heron Path, το σπίτι των ροζ φλαμίνγκο, που μοιάζει να συμπιέζεται ανάμεσα στο δάσος και τις κορυφές του εθνικού πάρκου Γκαργκάνο, που απλώνεται πάνω από την ομώνυμη βόρεια χερσόνησο, και το έτερο εθνικό πάρκο Αλτα Μούρτζια, όπου στο ψηλό ασβεστολιθικό οροπέδιό του και σε ένα συγκεκριμένο σπήλαιο βρέθηκαν κάπου 30.000 αποτυπώματα δεινοσαύρων.
Οι πολυφωτογραφημένες στέγες του Αλμπερομπέλο
Πού θα φάτε
Το μεγαλύτερο θέλγητρο της περιοχής παραμένει το φαγητό. Μπορεί η Πούλια να μην είναι ακριβώς στο επίκεντρο των τουριστικών προορισμών, όμως οι ντόπιοι παίρνουν πολύ στα σοβαρά τη διατροφή τους. Οπως είναι αναμενόμενο, τα θαλασσινά κυριαρχούν, με το καλαμάρι να είναι το πιο αγαπημένο συστατικό, αλλά υπάρχουν και πολλές άλλες τοπικές σπεσιαλιτέ. Η πόλη Αλταμούρα παράγει ένα ψωμί βραβευμένο σε όλη την Ιταλία, ψημένο σε ξυλόφουρνο σύμφωνα με μια μεσαιωνική συνταγή. Στο Τζόια ντελ Κόλε θα πάτε για τυρί μοτσαρέλα και μπουράτα, ενώ στη Μούρτζια τα μανιτάρια cardoncello και τα lampascioni (άγρια κρεμμύδια) αφθονούν. Οπου κι αν πάτε, θα παραγγείλετε fave e cicoria (φάβα από κουκιά με τσίκορι), ένα παραδοσιακό αγροτικό πιάτο που αναμειγνύεται με το εξαιρετικό τοπικό ελαιόλαδο και σερβίρεται με πικρά χόρτα.
«Ψωμί, αγάπη & φαντασία»!
Πού θα μείνετε
Αντρια «Lama di Luna»: Μια οχυρωμένη αγροικία του 18ου αιώνα μέσα σε 200 στρέμματα ελαιώνων και οπωρώνων.
Αλμπερομπέλο «Trulli Colarossa»: Σε λιγότερο από ένα μίλι από το κέντρο του Αλμπερομπέλο, τρία διαμερίσματα διαμορφωμένα σε 14 trulli του 18ου αιώνα με εξαιρετικό πρωινό.
Πολινιάνο α Μάρε «Antico Mondo»: Τα δωμάτια βρίσκονται στην παλιά πόλη, ενώ τραπέζια κοσμούν τη βεράντα του τελευταίου ορόφου, όπου σερβίρεται το πρωινό μαζί με την υπέροχη θέα στη θάλασσα.