Φθινόπωρο στο Παρίσι

Ίσως να ήταν η πιο κατάλληλη εποχή για ένα ταξίδι-αστραπή στην πόλη του φωτός. Επτά γεμάτες από εικόνες και τέχνη εικόνες με συναρπαστικά γεγονότα εν εξελίξει. Μία πόλη που δεν κατακτιέται ποτέ διότι είναι πάντα το ίδιο συναρπαστική και γοητευτική.

Το φθινόπωρο τα φύλλα από τα δέντρα πέφτουν, οι φοιτητές τρέχουν να προλάβουν τα μαθήματά τους, τα καταστήματα παρουσιάζουν τις καινούριες μόδες, με άλλα λόγια το Παρίσι δεν κοιμάται ποτέ. Μόνο δέχεται αυτούς που ξέρουν να δουλεύουν και να ζουν.

Στο Παρίσι όλα είναι τέχνη και όλα γίνονται με τέχνη. Τα ρούχα, η γνώση, το φαγητό, οι βόλτες, το χάζι στις βιτρίνες. Πώς κανείς να χορτάσει τέτοια ομορφιά τριγύρω του!

Από έναν καφέ στο περιβόητο καφέ «Deux magots» ως τα απλησίαστα σε τιμές μαγαζιά.
Το Παρίσι όμως είναι και φτωχομάνα. Δέχεται ανθρώπους από όλα τα μέρη του κόσμου, και όλες τις φυλές. Μία πραγματική χοάνη πολιτισμού, τέχνης, απόλαυσης και διασκέδασης στέκεται επάξια στον ρόλο της και στην θέση της. Την ανακαλύπτεις σιγά σιγά και σταδιακά, και πάντα έχει για σημαία της την έκπληξη, την αισθητική ομορφιά και την πρωτοπορία στην τεχνολογία και την καινοτομία.

Έτσι λοιπόν κι εμείς, αφού εξασφαλίσαμε στέγη, μόλις ακόμα φτάσαμε πήραμε την Navette από την Αψίδα του Θριάμβου και πήγαμε στην Fondation Louis Vuitton, στο βόρειο Παρίσι. Εκεί είδαμε μία αναδρομική έκθεση της Σαρλώτ Περιάν (1903-1999), με θέμα ‘Ενας καινούριος κόσμος’, που δείχνει έναν νέο τρόπο ζωής. Το εν λόγω κτήριο εκπληκτικά σχεδιασμένο, μία κατασκευή του μέλλοντος με γυαλί, ξύλο και ατσάλι, χωρισμένο σε πολλαπλά επίπεδα, χάριζε στον κόσμο μία πρόγευση της ζωής του μέλλοντος. Και η έκθεση της Περιάν βρήκε εκεί τον κατάλληλο χώρο για μία καινούρια αντίληψη της ζωής και της επιβίωσης. Πρωτοπόρος στο design και οραματίστρια έγραψε τη δική της ιστορία στην ιστορία του design του εικοστού αιώνα, με απλές αλλά και ‘προχωρημένες’ για την εποχή της προτάσεις και λύσεις. Αρχιτέκτων η ίδια εξερεύνισε τα όρια ανάμεσα σε τέχνη, αρχιτεκτονική και design. Μέσα από αυτήν την έκθεση διαβλέπει κανείς τις λύσεις μιας ζωής που ανήκει αποκλειστικά στην εξέλιξη και στο μέλλον. Πράγματι, οι αρχιτεκτονικές μεταμορφώσεις αποκαλύπτουν μία ζωή καινούρια που βασίζεται σε νέες κοινωνικές δομές και ανακατατάξεις. Μία πραγματική ‘μορφή’ του εικοστού αιώνα, έβαλε τη δική της σφραγίδα στο πιο εξελιγμένο αρχιτεκτονικά οικοδόμημα του Παρισιού.

Στον γυρισμό περπατήσαμε στα Ηλύσια Πεδία και περάσαμε από τον ναό της μόδας Louis Vuitton. Οι πιο όμορφες και καλοσχεδιασμένες τσάντες και είδη ταξιδιού βρίσκουν τη θέση τους στο πιο εκθαμβωτικό οίκο του Παρισιού. Περάσαμε και από το διάσημο καφέ ‘La duree’, με την πιο λαχταριστή καυτή σοκολάτα του Παρισιού. Αλλά το ταξίδι δεν ήταν μόνο μία ωραία επιφάνεια. Ανακαλύψαμε μαγαζιά ‘stock’, όπου ρούχα και ευκαιρίες περιμένουν υπομονετικά τον αγοραστή τους. Το Παρίσι θέλει υπομονή και επιμονή καθώς και όρεξη για ψάξιμο με γνώση και φαντασία, σε κάθε κίνηση. Μία πόλη που αναπνέει και ζει για την αισθητική προσφέρει σε όλους κάτι από αυτήν, αρκεί να το καταλάβεις και να το εστερνιστείς. Φαγητό, ναι. Αρκεί να ξέρεις πού πας. Μόδα ατελείωτη. Αρκεί να ξέρεις τον προϋπολογισμό σου και να αντέχει το πορτοφόλι σου. Τέχνη πολλή, ατελείωτη. Αρκεί να καταλαβαίνεις τι βλέπεις. Μουσεία με εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής να μην έχουν τελειωμό. Απόλαυση για τα μάτια και την ψυχή. Μέχρι το τέλος του κόσμου, μέχρι εκεί που δεν φτάνει ο νους σου. Εκεί που οι εικόνες ξεπερνούν κάθε φαντασία και κάθε προσδοκία. Σίγουρα φεύγεις από 'κει γεμάτος και χορτάτος. Μέχρι να ανανεώσεις το ραντεβού σου με την υπέροχη αυτή πόλη στο μέλλον. Και να πας στο Musee d’Orsay, για να δείς τον Γάλλο κορυφαίο ζωγράφο Degas, στην έκθεση ‘Ο Degas στην 'Όπερα’ με τις φανταστικές χορεύτριες μπαλαρίνες σε καλλιτεχνική έξαρση. Να δεις τέχνη Art Nouveau, να καταλάβεις πώς το νόημα της ζωής το βρίσκει κανείς μόνος του, ανάλογα με τον τρόπο που βλέπει και αισθάνεται. Παρίσι μοναδικό. Παρίσι ατελείωτο, φιλόξενο όσο και απρόσωπο. Σκληρό και τρυφερό συγχρόνως. Πώς γίνεται αυτό; Το Παρίσι σε περιμένει για να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα και να συγκρατήσεις στο τέλος αυτό που πραγματικά είσαι και θέλεις να είσαι.