Βαλέριος Ασλανίδης: Ο πρώτος Έλληνας που έκανε το εμβόλιο για τον κορωνοϊό και φτιάχνει το Chardonnay του Πόντου
18.10.202017:49
Η συναρπαστική ζωή του πρωταθλητή στο τζούντο που είναι περήφανος για την καταγωγή του, έμεινε στην εσχατιά της Μαύρης Θάλασσας και είναι οινοπαραγωγός
Κάποτε ήταν η Αρχαία Γοργυππία, μετά έγινε ο Κιμμέριος Βόσπορος και σήμερα είναι το Βίτιαζεβο, ένα χωριό με άρωμα Ελλάδας στο πέρασμα των αιώνων.
Ένα άρωμα που δεν έφυγε ποτέ, κι αν δεν το μυρίζεις το βλέπεις στα αρχαία ερείπια της Ανάπα, μια γη που αγάπησε από παιδάκι ακόμη ο Βαλέριος Ασλανίδης.
Σε αυτή την γη επέστρεψε ο πρώτος Έλληνας που έκανε το ρωσικό εμβόλιο για τον κορωνοϊό, στα 67 του χρόνια, λίγες ώρες μετά την εμπειρία του μέσα σε ένα ψυχρό δωμάτιο με πόρτες ασφαλείας. Παρότι δεν πληρούσε τα ηλικιακά κριτήρια-το εμβόλιο χορηγείται σε άτομα μέχρι 60 ετών- οι γιατροί που τον υπέβαλλαν σε εξαντλητικά τεστ εξεπλάγησαν με την φυσική του κατάσταση. «Με πήρε τηλέφωνο ένας φίλος μου από την πάλη, ένας πρωταθλητής της Σοβιετικής Ένωσης και μου είπε να κάνω όποτε θέλω το εμβόλιο» δήλωσε στο Sputnik. «Αμέσως έβγαλα αεροπορικά εισιτήρια για τη Μόσχα και πήγα στο κέντρο.
Ήταν ένα υπέροχο κέντρο και μου έκαναν όλες τις απαραίτητες εξετάσεις. Μου έκαναν έλεγχο παντού, μου κοίταξαν το αίμα, τα αντισώματα, έκανα τεστ για τον κορωνοϊό, έλεγξαν τα πνευμόνια μου. Τα πάντα».
Παλιός πρωταθλητής του τζούντο στα χρόνια της ΕΣΣΔ ο Ασλάνοφ όπως τον ξέρουν όλοι στην ευρύτερη περιοχή του Κράσνονταρ, ήταν ο μόνος συμπατριώτης μας που έκανε το πρώτο από τα δύο εμβόλια . Σε δύο εβδομάδες θα κάνει και το δεύτερο, το οποίο θα τον προστατεύει για δύομιση χρόνια από τον Covid-19, χωρίς να χρειάζεται πλέον να φοράει μάσκα.
Μετά την δίωρη παραμονή του στο ιατρικό κέντρο ώτσε οι γιατροί να βεβαιωθούν ότι είναι τελείως καλά έφυγε και επέστρεψε εκεί που του αρέσει να βλέπει τον ήλιο δύει, στο μέρος που ζει και αναπνέει χρόνια τώρα. Εκεί όπου έχει και καλιεργεί τους αμπελώνες του, οι οποίοι βγάζουν το Chardonnay του Πόντου, όπως λένε όσοι το έχουν δοκιμάσει αλλά και Sauvignon στα χώματα που έπαιζε μικρός.
Τότε που η γιαγιά του μάζευε αυτόν και άλλα παιδάκια και τους έλεγε ιστορίες στην Ποντιακή διάλεκτο, τις οποίες δεν ξέχασε ποτέ. Πρωταθλητής στα δεκατρία του! Την Παρασκευή 9 Οκτωβρίου ο εύσωμος άνδρας που βγήκε από μια πύλη αφίξεων στο αεροδρόμιο Σερεμέτιεβο της Μόσχας βιαζόταν να φτάσει στο Ιατρικό Κέντρο Medik Preimium. Λίγη ώρα μετά την είσοδό του τον οδήγησαν σε ένα ειδικό δωμάτιο με πόρτες ασφαλείας και οι γιατροί του εξήγησαν ότι διατηρούν το εμβόλιο σε θερμοκρασία -32 βαθμών Κελσίου.
Ο Βαλέριος Ασλανίδης είδε να το βγάζουν και περίμενε επτά λεπτά για να του χορηγηθεί η πρώτη δόση του ρωσικού εμβολίου κατά του Covid-19 με μια ένεση. Μετά από λίγο άρχισαν να τον ρωτάνε πως αισθάνεται. Τον κράτησαν δύο ώρες με γιατρό συνεχώς δίπλα του να επαναλαμβάνει την ίδια ερώτηση για τυχόν παρενέργειες όπως ζαλάδα, πονοκέφαλο και διάφορα άλα συμπτώματα.
Η απάντηση του Έλληνα εθελοντή «είμαι μια χαρά, αισθάνομαι περίφημα» έπεισε το team των γιατρών να τον στείλουν σπίτι του και να ανανεώσουν το ραντεβού τους. Την τελευταία Παρασκευή του Οκτώβρη θα του χοηγηθεί η δεύτερη δόση του εμβολίου και ο Ασλανίδης δεν θα χρειάζεται για δυόμιση χρόνια να φοράει μάσκα ή να έρχεται σε επαφή με ασθενείς που νοσούν τον ιό.
Ο ίδιος ένα πράγμα ήθελε όταν πήγε στην Μόσχα. Να τελειώνει και να γυρίσει στον τόπο του, το Βίτιαζεβο, το χωριό που πάντα τον τράβαγε πίσω, όσο μακριά και αν ταξίδευε. Εκεί που συναστρέφεται τα παιδιά και τα εγγόνια του αυτός ο αγαθός γίγαντας, που κάποτε ξάπλωνε στο ταπί με τις λαβές του, αντιπάλους του στο τζούντο. Μιλώντας τα ελληνικά από μικρός νόμιζε ότι δεν υπάρχουν άλλες εθνικότητες και ότι σε όλη την γη ζουν και είναι κυρίαρχοι μόνο οι Έλληνες.
Τα ρωσικά στην αρχή του φάνηκαν δύσκολα και στο σχολείο ανακάλυψε ότι υπάρχουν πολλά παιδιά που μιλούν μια άλλη γλώσσα, ενώ στα δεκατρία του άρχισε να ασχολείται με τις πολεμικές τέχνες. Πάθος για το κρασί Ήταν πολύ καλός, τόσο που μαζί με την ομάδα του πήραν το 1966 το Κύπελλο ως οι καλύτεροι σε όλη την Σοβιετική Ένωση, ενώ επτά χρόνια μετά ο Βαλέριος στέφεται πρωταθλητής στην ΕΣΣΔ και στην Ευρώπη ενώ είναι πλέον φοιτητής στο Ινστιτούτο Φυσικής Αγωγής του Κράσνονταρ.
Το τζούντο μπήκε αργότερα στην ζωή του και διέπρεψε και σε αυτό το άθλημα ακόμη και ως βετεράνος, αφού το 2005 πήρε το αργυρό μετάλλιο στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες, κάτι που επανέλαβε και το 2007. Ακόμη θυμάται πόσο συγκλονίστηκε αυτός, ο αδερφός του και άλλοι Έλληνες όταν έμαθαν για την Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο το 1974 και έβλεπαν τις εικόνες στην τηλεόραση. Μαζί με άλλους Πόντιους φοιτητές έκαναν έρανο και μάζεψαν όσα παρισσότερα χρήματα μπορούσαν για να τα στείλουν στο μαρτυρικό νησί και να ανακουφίσουν τα «αδέρφια» τους όπως αποκαλούσαν τους Κύπριους.
Η ζωή του δεν είχε μόνο τον αθλητισμό, αλλά και πολλή δουλειά. Στα 25 του χρόνια προσλαμβάνεται ως απλός εργάτης σε ένα εργοστάσιο οινοποϊίας, μιαν δουλειά που του άρεσε πολύ. Στο Κράσνονταρ που έζησε για αρκετά χρόνια ως φοιτητής αναπολούσε το χωριό του, εκεί που ο παππούς του είχε τα βαρέλια που ωρίμαζε το κρασί του. Γι΄αυτό και αποφάσισε να σπουδάσει στο πολυτεχνείο του Κράνσονταρ στο τμήμα Χημικής Τεχνολογίας ώτε να πα΄ρει την ειδικότητα του οινοποιού. Είχε τον λόγο του, αφού μετά από αρκετά χρόνια δουλειάς σε διάφορους τομείς κατάφερε να αγοράσει το πρώην Σοβιετικό αγρόκτημα «Σοβχόζ Βίτιαζεβο». Ήταν μια έκταση γης άρρηκτα δεμένη με την οικογένειά του απο παλιά και εκεί φύτεψε τους αμπελώνες που βγάζουν το Chardonnay του Πόντου.
Στο κτήμα έδωσε την επωνυμία «Αυλή Οινοποϊίας του Γηραιού Έλληνα». Η ζωή μετά Κάθε μέρα μετά από το πρώτο εμβόλιο ο Βαλέριος Ασλανίδης επικοινωνεί ανταλλάσοντας μηνύματα με τον γιατρό που τον παρακολουθεί μετά το πρώτο εμβόλιο.
Ο τελευταίος εξακολουθεί να τον ρωτάει για τυχόν παρενέργειες και να εισπράττει την αρνητική απάντηση του μοναδικού Έλληνα ανάμεσα στους 12.000 εθελοντές. Αυτού, που ασχολείται καθημερινά με το κτήμα του, εκεί που ταξιδεύουν πολλοί Πόντιοι για να τον συναντήσουν και να γευτούν την φιλοξενία ενός ανθρώπου που οι γονείς του Σταύρος και Ραϊσα τον μεγάλωσαν με αρχές και ιδανικά. Όταν ερωτεύθηκε την όμορφη Βαλεντίνα ήξερε ότι βρήκε την γυναίκα της ζωής του, αυτήν που θα του χάριζε τέσσερα παιδιά, τον Ανατόλιο, τον Σταύρο, τον Χριστόφορο και τον Ιωάννη. Οι πρώτοι δύο του χάρισαν ήδη τέσσερα εγγόνια που λατρεύει να παίζει μαζί τους όταν έρχονται να τον επισκεφτούν και δεν είναι λίγες οι φορές που στήνονται αυτοσχέδια γλέντια.
Ως άνθρωπος που μεγάλωσε σε μια οικογένεια που είχε να δώσει πολύ αγάπη και λίγα υλικά αγαθά, ενδιαφέρεται πολύ για τους ανθρώπους που περνάνε δύσκολα στο χωρριό του. Πριν από λίγα χρόνια όταν έμαθε ότι μια πολύτεκνη οικογένεια στο χωριό μετά βίας επιβίωνε, πρωτοστάτησε ώστε να αποκτήσει αυτή η φαμίλια ένα σπίτι για να ζήσει ανθρώπινα. Σύμφωνα με τα όσα δήλωσε στο Ρωσικό πρακτορείο Sputnik δεν είχε καμία ανησυχία όταν έλαβε μέρος στην διαδικασία. «Δεν φοβήθηκα» είπε. «Τι να φοβηθώ; Μετά τις 21 μέρες που θα περάσουν, θα δω πώς εξελίχθηκε και θα το προτείνω και σε άλλους.
Τώρα είμαι μια χαρά, δεν πόνεσα καθόλου, δεν είχα πυρετό, τίποτα. Πριν έναν μήνα έκανα και το εμβόλιο της γρίπης. Στη Ρωσία έχουν καινούρια τεχνολογία, σκοτώνει τον κορονοϊό το εμβόλιο, δεν τον αφήνει να μπει πιο βαθιά στο σώμα.
Και όλοι οι φίλοι μου που το έκαναν είναι μια χαρά». Κατά την δεύτερη επίσκεψή του στο Ιατρικό Κέντρο της Μόσχας στις 23 Οκτώβρίου οι γιτροί θα εξετάσουν τα αντισώματά του και μια εβδομάδα μετά αν όλα εξελίσοσνται ομαλά θα κάνει το δεύτερο εμβόλιο. Στους δικούς του ανθρώπους λέει ότι έγινε εθελοντής κυρίως για τα εγγόνια του, τα οποία δεν θέλει να μεγαλώσουν φορώντας συνέχεια μάσκα λόγω αυτής της πανδημίας. Θέλει να μπορεί να τα αγκαλιάζεις χωρίς τον φόβο ότι θα τον κολλήσουν και να παίζουν κι αυτά, όπως έκανε ο ίδιος δεκαετίες πριν, τότε που έτρεχε με τους φίλους του σε αυτά τα χώματα που είναι άρρηκτα δεμένα με την Ελλάδα στο πέρασμα των αιώνων.