Σαντορίνη: Oι αναμνήσεις ενός «μπακαλόγατου» από τα γυρίσματα της ταινίας «τα σκαλοπάτια»

«Ήταν 5 το πρωί. Καλοκαίρι του 1964. Ήμουν δεν ήμουν 4 χρονών, αλλά χόρευα καλό ζεϊμπέκικο. Ήρθε η μάνα μου η κυρά Αργυρώ, μαζί με την Ειρήνη Παππά που τότε γύριζε στη Σαντορίνη, την ταινία «τα σκαλοπάτια» με τον Σπύρο Φωκά, με ξύπνησαν με πήγαν άρον-άρον στην ταβέρνα για να χορέψω για την ταινία….»

- Γιατί δεν ήθελες να χορέψεις;

-Ποιο παιδάκι που κοιμάται κατάκοπο από το ολοήμερο παιχνίδι της προηγούμενης ημέρας, και το ξυπνάνε αξημέρωτα θέλει να χορέψει; Νύσταζα, δεν ήθελα, είχε φασαρία, πολύς ο κόσμος, πολλά τα άτομα του κινηματογραφικού συνεργείου μέσα στην μπακαλοταβέρνα του πατέρα μου… ντρεπόμουν και ήθελα να κοιμηθώ…

          Το συνεργείο, οι ηθοποιοί, οι τεχνικοί ακόμα και ο σκηνοθέτης, ο Leonard Hirschfield τον παρακαλούσαν και αφού είδαν και αποείδαν σκέφτηκαν να τον εξαγοράσουν, λέει ο Βαγγέλης Ρούσσος, με… κατοστάρικα! Για την εποχή πολλά λεφτά. Τα κατοστάρικα έπεφταν «βροχή» και σκέφτηκε ο μικρός Βαγγέλης ότι για να φωνάζουν με τόσο ενθουσιασμό, καλά θα είναι τα κατοστάρικα. Και χόρεψε αξημέρωτα στη Σαντορίνη ζεϊμπέκικο… Τι και αν μετά πήραν πίσω τα κατοστάρικα. Το δώρο που του έφεραν την επόμενη ημέρα ήταν πιο πολύτιμο. Ένα ρομπότ με μπαταρίες. Ανεκτίμητος θησαυρός για έναν 4χρονο αγόρι, το 1964…. Στην ταινία «τα σκαλοπάτια» με μουσική του Μάνου Χατζηδάκη και σενάριο του Βασίλη βασιλικού, τελικά δεν μπήκε η σκηνή με το μικρό αγόρι που χορεύει. Η ανάμνηση όμως παραμένει αναλλοίωτη στο μυαλό και την καρδιά του.

         Ο Βαγγέλης Ρούσσος μιλάει ήρεμα, με απαλή φωνή, πραότητα και συστολή σαν να λέει συνηθισμένες, καθημερινές κουβέντες. Τι και εάν οι αναμνήσεις τον κατακλύζουν. Τι και εάν η ιστορία της οικογένειάς του άρρηκτα συνδεδεμένη με το εστιατόριο «Ακταίον», θα μπορούσε να γίνει ταινία αξιώσεων. Θυμάται τα χρόνια της αθωότητας, τα χαλάσματα στα Φυρά, τα γκρεμισμένα από τον σεισμό υπόσκαφα, τη φτώχεια της εποχής, τους ξένους που κατάλαβαν από νωρίς τις προοπτικές του τόπου του, τα σπίτια που άλλαζαν χέρια για ένα κομμάτι ψωμί, τους ξένους τουρίστες που κοιμόντουσαν στις νοικιασμένες ταράτσες, τους διάσημους που σέρβιρε η μητέρα του, αλλά και ο ίδιος, όπως η Κατρίν Ντενέβ, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, η Μερκούρη με τον Ντασέν, η Βουγιουκλάκη, ακόμη και η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου του 2004… Και δεν τους θυμάται και όλους….

         Τρώμε και μιλάμε, μιλάμε και απολαμβάνουμε τη θέα από το Ακταίον το πιο παλιό εστιατόριο της Σαντορίνης με τα νόστιμα πιάτα. Το εστιατόριο που ξεκίνησε το 1922 από μπακαλοταβέρνα του παππού του, Λευτέρη Ρούσσου ο οποίος δούλευε και στα Λατομεία στους «Μπαλάδες». Το 1922 ο κυρ –Λευτέρης άνοιξε την ταβέρνα μαζί με την γυναίκα του την Ειρήνη. Τότε το σημείο ήταν μακριά από το κέντρο, και πήγαιναν οι «μποέμ» της εποχής για να φάνε κονσέρβες, μπακαλιάρο «ξελουριστό», αυγά από τις κότες της γιαγιά του και όσο για κρέας, μόνο με παραγγελία κότες ή κανένα κουνέλι, και κατανάλωση αυθημερόν γιατί δεν υπήρχε ψύξη. Και φυσικά το φάβα, και μαρίδες λιόκαφτες. Έρχονταν, λέει ο Βαγγέλης οι εργάτες από τα λατομεία το Σάββατο και έφευγαν Δευτέρα πρωί κατευθείαν για δουλειά. Οι γυναίκες τους, τους αναζητούσαν και όταν τους ανακάλυπταν, γινόταν χαμός μέσα στην ταβέρνα… Διαβάστε περισσότερα εδώ


Ειδήσεις σήμερα:

ΕΟΦ: Ξεκινά στην Ελλάδα κλινική μελέτη Φάσης III για αντικαρκινικό εμβόλιο

Αιτήσεις τώρα για 144 μόνιμες θέσεις στα ΚΕΠ - Διαβάστε την προκήρυξη

e-ΕΦΚΑ: Ταχύτερη η απονομή διεθνών συντάξεων και παροχών