Υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο; Άνθρωποι που έζησαν έπειτα από ανακοπή μοιράζονται τις εμπειρίες τους

Υπάρχει ζωή μετά θάνατον; Αυτό είναι ένα θέμα που απασχολεί την ανθρωπότητα εδώ και αιώνες. Σύμφωνα με μια νέα έκθεση της Ιατρικής Σχολής Γκρόσμαν του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, η ζωή μας πραγματικά περνάει μπροστά από τα μάτια μας όταν πεθαίνουμε.

«Θυμάμαι να βλέπω τον πατέρα μου», είπε ένας ασθενής μετά από ανακοπή.

«Είχα αναλαμπές και ένιωσα υπερηφάνεια, αγάπη, χαρά και θλίψη, όλα να ξεχύνονται μέσα μου», θυμήθηκε ένας άλλος.

«Θυμάμαι ένα ον από φως... να στέκεται κοντά μου. Φαινόταν από πάνω μου σαν ένας μεγάλος πύργος δύναμης, αλλά ακτινοβολούσε μόνο ζεστασιά και αγάπη», είπε ένας τρίτος επιζών.

Αυτές και πολλές άλλες αναμνήσεις περιγράφηκαν από ασθενείς με καρδιακή ανακοπή που υποβλήθηκαν σε καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση καθώς οι γιατροί έδιναν μάχη για να τους κρατήσουν στη ζωή.

Τυπικά, οι γιατροί εκτιμούν ότι υπάρχει ελάχιστη έως καθόλου εγκεφαλική δραστηριότητα 10 λεπτά μετά την ανακοπή, όταν η καρδιά σταματά να χτυπά, στερώντας από τον εγκέφαλο το οξυγόνο.

Ωστόσο, η νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης ανατρέπει αυτή την αντίληψη.

Εγκεφαλική δραστηριότητα μετά την αναζωογόνηση
«Υπάρχουν σημάδια φυσιολογικής και σχεδόν φυσιολογικής εγκεφαλικής δραστηριότητας που εντοπίζονται μέχρι και μία ώρα μετά την αναζωογόνηση», δήλωσε ο Dr. Sam Parnia, αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής στο NYU Langone Health, στην The Post.

«Δεν καταφέραμε μόνο να δείξουμε τους δείκτες της διαυγούς συνείδησης - καταφέραμε επίσης να δείξουμε ότι αυτές οι εμπειρίες είναι μοναδικές και παγκόσμιες. Είναι διαφορετικές από τα όνειρα, τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες».



Ο Parnia είναι ο επικεφαλής συγγραφέας μιας μελέτης που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό Resuscitation, η οποία μελέτησε την εγκεφαλική δραστηριότητα και την επίγνωση 53 ασθενών που επέζησαν από καρδιακή ανακοπή σε 25 νοσοκομεία, κυρίως στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Οι ερευνητές κατάφεραν να δείξουν ότι ο εγκέφαλος είναι εκπληκτικά πιο ανθεκτικός από ό,τι πίστευαν προηγουμένως οι περισσότεροι γιατροί. «Ο εγκέφαλός μας είναι πολύ ανθεκτικός» και «είναι πιο ανθεκτικός στη στέρηση οξυγόνου» από ό,τι αναμενόταν, δήλωσε ο Parnia, προσθέτοντας ότι το όργανο «μπορεί να αποκατασταθεί και να έχει δείκτες φυσιολογικής εγκεφαλικής δραστηριότητας».

Μνήμες ή συνειδητές σκέψεις 
Από τους 53 επιζώντες ασθενείς της μελέτης, σχεδόν το 40% ανέφερε ότι είχε μνήμες ή συνειδητές σκέψεις. Οι ασθενείς που συμμετείχαν στη μελέτη ζήτησαν να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητά τους για λόγους προστασίας της ιδιωτικής ζωής. Οι ασθενείς είχαν επίσης αιχμές στα εγκεφαλικά κύματα γάμμα, δέλτα, θήτα, άλφα και βήτα που σχετίζονται με υψηλότερες νοητικές λειτουργίες, όπως καταγράφηκαν από ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, μια τεχνολογία που καταγράφει την εγκεφαλική δραστηριότητα με ηλεκτρόδια.

«Υπάρχει ένα αφηγηματικό τόξο στους ανθρώπους που βιώνουν μια εμπειρία κοντά στο θάνατο», δήλωσε ο Parnia σχετικά με τα κοινά θέματα που θυμούνται οι επιζώντες.

«Η συνείδησή τους είναι αυξημένη, πιο ζωντανή και πιο έντονη». Μία από τις πιο κοινές κοινές εμπειρίες μεταξύ των ανθρώπων που έχουν ανανήψει μετά από καρδιακή ανακοπή είναι η επίγνωση του χώρου γύρω τους.

«Στον θάνατο, έχουν την αντίληψη ότι έχουν βγει από το σώμα τους», είπε ο Parnia, «και μετά μπορούν να κινηθούν. Αλλά βρίσκονται σε αυτό το δωμάτιο του νοσοκομείου και συλλέγουν πληροφορίες. Ένιωθαν ότι είχαν πλήρη συνείδηση».

Σε αυτή την κατάσταση συνείδησης, συχνά παρατηρούν τους γιατρούς και τους νοσηλευτές που εργάζονται για να σώσουν τη ζωή τους, αλλά η παρατήρησή τους είναι εντελώς ήρεμη και χωρίς φόβο ή αγωνία.

Και, ναι, πολλοί άνθρωποι βλέπουν όντως τη ζωή τους να περνάει μπροστά από τα μάτια τους, όπως στις ιστορίες της λαϊκής παράδοσης και των δημοφιλών μέσων ενημέρωσης.

«Με κάποιο τρόπο στο θάνατο ολόκληρη η ζωή τους έρχεται στο προσκήνιο», δήλωσε ο Parnia.

«Είναι μια βαθιά, σκόπιμη και ουσιαστική επανεκτίμηση της ζωής τους». Αυτή η επανεξέταση της ζωής τους δεν γίνεται με κάποια συγκεκριμένη σειρά, είπε ο Parnia, αλλά περισσότερο σαν μια κατάδυση στην ηθική και τη δεοντολογία.

«Δεν πρόκειται για χρονολόγηση. Είναι μια σκόπιμη επανεκτίμηση των πραγμάτων για τα οποία αγωνιζόμαστε στη ζωή, όπως μια προαγωγή στη δουλειά. Αυτό που γίνεται πρωταρχική πραγματικότητα είναι το πώς συμπεριφερόμαστε στους άλλους ανθρώπους. Δεν πρόκειται για τυχαίες αναδρομές. Υπάρχουν τόσα πολλά περισσότερα», πρόσθεσε ο Parnia.

Σαν στο... σπίτι τους
Ένα άλλο κοινό θέμα είναι η αίσθηση της άφιξης σε ένα μέρος που μοιάζει απόλυτα οικείο: το σπίτι. «Κάπου που αισθάνονται ότι αναγνωρίζουν και ότι επιστρέφουν. Συνεχίζουν το υπόλοιπο του ταξιδιού τους σε ένα μέρος που νιώθουν ότι είναι σαν το σπίτι τους. Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτό είναι παγκόσμιο, τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε άλλες χώρες».

Η επιστήμη δεν έχει ακόμη κατανοήσει πλήρως πώς ή γιατί συμβαίνουν αυτές οι κοινές εμπειρίες, αλλά ο Parnia πιστεύει ότι η κανονική εστίαση λειτουργίας του εγκεφάλου, η οποία μας βοηθάει να βγάλουμε τη μέρα, χαλαρώνει και «απορυθμίζεται» κατά τη διάρκεια των εμπειριών κοντά στο θάνατο.

«Κανονικά, υπάρχουν συστήματα που μας εμποδίζουν να έχουμε πρόσβαση σε όλες τις πτυχές του εγκεφάλου μας», εξήγησε ο Parnia. «Οι υπόλοιπες λειτουργίες του εγκεφάλου μας σβήνουν».

Αλλά, «καθώς ο εγκέφαλος κλείνει, ως αμυντικός μηχανισμός για να διατηρηθεί κατά τη διάρκεια της καρδιακής ανακοπής, τα “φρένα” είναι εκτός λειτουργίας. Τότε είναι που οι άνθρωποι έχουν ενεργοποίηση άλλων τμημάτων του εγκεφάλου που βρίσκονταν σε αδράνεια. Αποκτάς πρόσβαση σε ολόκληρη τη συνείδησή σου και σε πράγματα στα οποία κανονικά δεν έχεις πρόσβαση, σε όλα τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις αναμνήσεις σου. Δεν πρόκειται για ψευδαισθήσεις. Πρόκειται για πολύ πραγματικές εμπειρίες που συμβαίνουν στον θάνατο», πρόσθεσε ο Parnia.

Η έρευνα που διεξάγεται στο NYU Langone Health και σε άλλα ερευνητικά κέντρα αποτελεί μια σημαντική ανακάλυψη στην ανάνηψη, μια ειδικότητα που έχει μείνει πίσω σε σχέση με άλλους τομείς της ιατρικής έρευνας.

Τα ποσοστά επιβίωσης κατά την ανάνηψη είναι απογοητευτικά χαμηλά, εξήγησε ο Parnia. «Το ποσοστό επιβίωσής μας δεν είναι πολύ καλό», εν μέρει επειδή οι τεχνολογίες δεν έχουν προχωρήσει πολύ από το 1960, όταν εφευρέθηκε η ΚΑΡΠΑ. «Έτσι αισθανόμαστε στον κόσμο της αναζωογόνησης». Εν τω μεταξύ, ο ίδιος και άλλοι ελπίζουν τώρα ότι «καταφέραμε επιτέλους να καταλάβουμε τι συμβαίνει στον θάνατο».

Πηγή: newyorkpost

Ειδήσεις σήμερα:

Κορυφώνεται η μάχη στον ΣΥΡΙΖΑ πριν τις κάλπες - Περιοδείες και μηνύματα παραμονή των εκλογών

Η Αλεσάντρα Αμπρόσιο χώρισε, έγινε ξανθιά και ποζάρει προκλητικά - Δείτε φωτογραφίες

Πέφτει η στάθμη των υδάτων στη Θεσσαλία - Άνοιξε η εθνική οδός, αγωνία για τους υγειονομικούς κινδύνους